Χριστοδουλόπουλος: «Ο γιος μου... συνελήφθη μετά το 3-2 της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό!»

Χριστοδουλόπουλος: «Ο γιος μου... συνελήφθη μετά το 3-2 της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό!»
Photo Credits: INTIME

«Η σεζόν που πήραμε πρωτάθλημα με την ΑΕΚ μπορεί να γίνει ντοκιμαντέρ», είπε ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Μια μεγάλη συνένετευξη έδωσε ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος αναφερόμενος μεταξύ άλλων και όσα πέρασε με την ΑΕΚ.

Αναλαυτικά όσα είπε:

«Πολλοί μου είπαν ότι το 2016 βιάστηκα να επιστρέψω στην Ελλάδα. Εγώ δεν συμφωνώ.

Η ΑΕΚ είχε επιστρέψει ύστερα από μία δύσκολη περίοδο στις χαμηλότερες κατηγορίες και υπήρχε ενθουσιασμός. Ένιωσα πως μόνο καλύτερα και υψηλότερα μπορεί να πάει η ομάδα. Να ξέρεις ότι ο περίγυρός μου ήταν αρνητικός στην επιστροφή μου στην Ελλάδα, αλλά εγώ το είδα διαφορετικά.

Κι η αλήθεια είναι πως από την αρχή υπήρχε γενικά μία θετική αύρα προς το πρόσωπό μου από τους φίλους της ΑΕΚ. Όταν κατάλαβα ότι υπάρχει αυτή η θετική αύρα, δέθηκα άμεσα με την ομάδα και προσπαθούσα καθημερινά να τους κάνω χαρούμενους. Πίεζα τον εαυτό μου να γίνει καλύτερος με σκοπό να κερδίσουν και οι πλευρές, κι εγώ, αλλά και η ομάδα.

Το δέσιμο του ποδοσφαιριστή με μία ομάδα θεωρώ πως είναι μονόδρομος. Δεν λέω να την αγαπήσει, αλλά να δεθεί μαζί της. Πρέπει να τη νιώσει. Να βγάλει μία αυταπάρνηση μέσα στο γήπεδο και στη δύσκολη στιγμή να δώσει το κάτι παραπάνω. Προφανώς δεν μπορεί να γίνει με οποιαδήποτε ομάδα. Μιλάμε για ομάδες που έχουν κόσμο και ιστορία.

Τόσο στην ΑΕΚ όσο και στον Ολυμπιακό πήρα πάρα πολλή αγάπη. Δεν έβλεπα την ώρα να πατήσω το χορτάρι, να κάνω προπόνηση και να παίξω τους αγώνες. Ήμουν διαρκώς με το χαμόγελο στα χείλη. Καλά, η συνύπαρξη με τον Μανόλο Χιμένεθ είναι μία ξεχωριστή ιστορία, αυτή η σχέση πέρασε από πολλά κύματα.  Το καλό είναι πως διατηρούμε επαφή. Όχι προφανώς καθημερινά, αλλά στέλνουμε ευχές ο ένας στον άλλον. Ή αν νιώσω ότι έχω καιρό να μιλήσω μαζί του, θα του στείλω ένα μήνυμα να δω πώς είναι.

Έχουν γίνει άπειρα σκηνικά μεταξύ μας. Θα σου πω μία ιστορία για να καταλάβεις. Τον Ιανουάριο του 2018 είχαμε τρία συνεχόμενα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό σε πρωτάθλημα και Κύπελλο. Πριν από το πρώτο παιχνίδι ο Μανόλο με έχει βγάλει εκτός ομάδας (σ.σ. γέλια). Λίγες ημέρες νωρίτερα είχαμε φέρει ισοπαλία με την ΑΕΛ και ο Χιμένεθ έκανε μία ομιλία στα αποδυτήρια που εμένα προσωπικά δεν μου άρεσε.

Διότι δεν φταίγαμε μόνο οι ποδοσφαιριστές. Οπότε ένιωσα πως έπρεπε να μιλήσω, διότι αισθάνθηκα ότι κινδύνευε η συνοχή της ομάδας και τρελάθηκα. Η αλήθεια είναι πως δεν τα είπα κι εγώ τόσο… ωραία. Τελειώνω, λοιπόν, την ομιλία, κάνω μπάνιο και φεύγω από τα Σπάτα.

Ωστόσο, ο Μανόλο με κάποιον τρόπο έμαθε τι είχα πει στα αποδυτήρια. Έχω, λοιπόν, απομακρυνθεί 3-4 χιλιόμετρα από το Προπονητικό Κέντρο και με παίρνει τηλέφωνο.

“Γύρνα πίσω τώρα”, μου λέει. “Γιατί τι έγινε;”, του απαντώ. “Είπες αυτά τα πράγματα;”. Έλα Χριστέ και Παναγία, λέω, πώς το έμαθε; Επέμενε να επιστρέψω, αλλά εγώ του είπα πως δεν υπάρχει περίπτωση. Πήγα στο σπίτι μου για να ξεκουραστώ. Τελικά, το απόγευμα εκείνης της ημέρας βρεθήκαμε στη Γλυφάδα, ήπιαμε έναν καφέ και τα βρήκαμε. Και την επόμενη ημέρα με χρησιμοποίησε βασικό με τον Ολυμπιακό.

Θυμάμαι, μάλιστα, ότι μετά τον αγώνα στην ομιλία που έκανε ήμουν ένας από τους παίκτες που αποθέωσε για την απόδοσή μου (σ.σ. γέλια). Πιστεύω ότι αν καθίσουμε για ένα φαγητό με τον Μανόλο και διηγηθούν αυτές τις ιστορίες θα λυθούμε στα γέλια.

Διότι η δική του η τρέλα, η δική μου, του Μάρκο (σ.σ. Λιβάγια), του Σέρχιο (σ.σ. Αραούχο), του Βράνιες , του Λόπες, η ηρεμία του Τσιγκρίνσκι, το πάθος του Γαλανόπουλου, του Σιμόες, το “τούρμπο” του Μπακάκη έκαναν τη διαφορά σε εκείνη την ΑΕΚ. Δεν ξέρω αν πρέπει να γραφτεί βιβλίο, αλλά σίγουρα εκείνη η σεζόν μπορεί να γίνει ντοκιμαντέρ. Ειδικά όσα έγιναν στον ημιτελικό του Κυπέλλου με την ΑΕΛ.

Δεν έχω ξανακούσει τέτοιο βουητό σε γήπεδο, δεν έχω ξανανιώσει τέτοιο ξέσπασμα, πρέπει η ιαχή “γκολ” να δονούσε την ατμόσφαιρα για τρία λεπτά τουλάχιστον. Οι κερκίδες πήγαιναν πάνω-κάτω, όλοι οι παίκτες είχαν μπει μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ο Λυμπερόπουλος είχε πάρει αγκαλιά τον Χιμένεθ. Τρομερές στιγμές.  Εγώ είχα μείνει με μία ανάσα, είχαν πέσει όλοι πάνω μου, είχα γίνει κόκκινος, τους φώναζα: “Σηκωθείτε, θα πεθάνω”.

Θυμάμαι ότι ο διαιτητής, Τάσος Παπαπέτρου μου έλεγε να πάω στη σέντρα για να συνεχιστεί το παιχνίδι. “Πού να πάω ρε Τάσο;”, του έλεγα. “Δεν βλέπω μπροστά μου”. Δύσκολα θα υπάρξει αντίστοιχη στιγμή στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η τριάδα που δημιουργήσαμε με Λιβάγια και Αραούχο ήταν μοναδική. Τι νομίζεις ότι θέλει ένας ποδοσφαιριστής; Καλούς συμπαίκτες. Αν έχω καλούς συμπαίκτες, γιατί να ζηλέψω; Με τους δύο συγκεκριμένους δεν υπήρξε ούτε μία φορά που να γκρινιάξαμε ο ένας στον άλλον για μία πάσα ή μία επιλογή. Άντε, μπορεί να το έκανα εγώ 1-2 φορές (σ.σ. γέλια). Γιατί, όμως, να ζηλέψω τον συμπαίκτη μου; Αφού αν πάμε καλά, θα μου δώσει να φάω ψωμάκι.

Επίσης, δεν πρόκειται να ξεχάσω τον εκτός έδρας αγώνα με την Ντιναμό Κιέβου. Όταν με έκανε αλλαγή ο Χιμένεθ, τρελάθηκα. Έχω πάει να εκτελέσω το κόρνερ, η ταμπέλα δείχνει ευθεία, δεν έχω δει ότι δείχνει το “7” και στη συνέχεια γυρίζει προς την πλευρά μου. Το βλέπω και τρελαίνομαι.

Εκείνη την στιγμή πήρα και την απόφαση να φύγω από την ΑΕΚ, είπα μέσα μου “θα φύγω”
Με πείραξε πολύ. Ξέρεις γιατί με έβγαλε; Για να παίξω με τον Ατρόμητο τη Δευτέρα. Το ξέρεις ότι το Σάββατο και την Κυριακή πριν από τον αγώνα στο Περιστέρι ήμουν άρρωστος; Ήμουν με φάρμακα και δεν είχα φάει τίποτα για δύο ημέρες.

Προφανώς κι ο Χιμένεθ σκεφτόταν σωστά ότι πάμε για το πρωτάθλημα. Αλλά πολλά μπορεί να συμβούν, δίχως να τα υπολογίζεις. Είχα χάσει 2-3 κιλά σε δύο ημέρες. Πάω στο Προπονητικό την Κυριακή και μου λέει ο Χιμένεθ: “Τι θα κάνουμε;” Και του λέω: “Θα με βάλεις κανονικά και θα με βγάλεις γύρω στο 70’”.

Προφανώς δεν ήμουν καλά, αλλά όταν με έβγαλε προηγούμασταν 1-0. Και τελικά ισοφάρισε σε 1-1 ο Ουάρντα. Αλλά καταλαβαίνεις για τη σεζόν μιλάμε; Μέσα σε διάστημα τριών ημερών σου περιέγραψα δύο σκηνικά… τρέλας. Κι όμως, παρά τις αντίξοες συνθήκες, τα καταφέραμε. Είναι μία χρονιά που σημάδεψε τόσο εμένα όσο και την ομάδα.

Θέλω να σταθούμε λίγο και στο θέμα με το συμβόλαιο και όσα ειπώθηκαν για τη συμφωνία μου με τον Ολυμπιακό. Το καλοκαίρι του 2016 που πήγα στην ΑΕΚ άφησα ένα πολύ υψηλό συμβόλαιο στην Ιταλία και τη Βερόνα, γύρισα με το 1/3 του συμβολαίου μου. Υπήρχε μία άτυπη συμφωνία με τους ανθρώπους της ομάδας ότι “παίξε και εμείς εδώ είμαστε”. Εγώ γνώριζα, προφανώς, ότι δεν μπορούσε η ΑΕΚ να φτάσει το συμβόλαιο που έπαιρνα στην Ιταλία, αλλά πίστευα ότι μελλοντικά θα βρεθεί μία μέση λύση.

Στην αρχή της σεζόν που πήραμε το πρωτάθλημα και με βάση το πώς είχα ξεκινήσει, έκανα μία νύξη στην ομάδα να συζητήσουμε για νέο συμβόλαιο. Οι άνθρωποι της ΑΕΚ μου έλεγαν πως υπάρχει το “+1” στη συμφωνία, επομένως δεν χρειάζεται να γίνει κάποια συζήτηση, εγώ τους είχα ξεκαθαρίσει από τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο ότι το “+1” δεν υπάρχει και ότι θα περιμένω μέχρι τα Χριστούγεννα. Εκείνοι επέμεναν ότι υπάρχει το “+1”.

Από εκεί και πέρα, δεν θέλω να σου πω αν υπέγραψα ή συμφώνησα νωρίτερα με τον Ολυμπιακό, ο καθένας μπορεί να καταλάβει ό,τι θέλει. Εγώ, πάντως, σεβάστηκα το συμβόλαιό μου με την ΑΕΚ μέχρι την τελευταία ημέρα. Αυτά που βγήκαν προς τα έξω με τα e-mail πριν από τον τελικό Κυπέλλου είναι αστεία, διότι αν βγάλω εγώ τα e-mail θα καταλάβει ο καθένας τι γίνεται.

Μάλιστα, δεν σου κρύβω ότι τα έχω δείξει και σε απλό κόσμο, ο οποίος έχει έρθει και με έχει ρωτήσει “γιατί Λάζαρε έφυγες από την ΑΕΚ;”. Όπως και να έχει, όποτε κι αν συμφώνησα, εγώ έκανα τη δουλειά μου μέχρι το τέλος, σεβόμενος αυτά που μου έδωσε η ΑΕΚ σε επαγγελματικό, ποδοσφαιρικό και ψυχολογικό επίπεδο. Σεβόμενος, επίσης, την προσπάθεια που κάναμε όλοι μαζί για να επαναφέρουμε την ομάδα ξανά στην κορυφή.

Για εμένα, φταίει η διοίκηση τόσο στον τρόπο που έφυγα όσο και στο γεγονός ότι έφυγα, διότι πριν εμφανιστεί ο Ολυμπιακός εγώ δεν σκεφτόμουν να φύγω από την ΑΕΚ, το λέω με το χέρι στην καρδιά. Προφανώς και ήθελα να παίξω στον Ολυμπιακό. Το είχα απωθημένο από το 2008, αλλά και από το 2013-14, όταν βρέθηκα και πάλι κοντά στη μεταγραφή μου στον Ολυμπιακό. Όπως και το 2016 που ήθελα να επιστρέψω Ελλάδα, αλλά από τον Ολυμπιακό δεν ασχολήθηκαν με την περίπτωσή μου.

Θυμάμαι όταν πήγα στον Ολυμπιακό ότι κοιτούσα με στραβό μάτι έναν άνθρωπο που είχα μάθει ότι δεν με ήθελε τότε, αλλά εκείνος μου έλεγε ότι κάνω λάθος και ότι ο ίδιος με ήθελε πάντα (σ.σ. γέλια). Τι να σου πω, δεν ξέρω ποια είναι η αλήθεια. Τώρα, σε ό,τι αφορά στο πολυσυζητημένο ραντεβού με τον κ. Μελισσανίδη, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά αν γινόταν μία κανονική συζήτηση. Μπορεί να είχα συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό, αλλά μπορεί να μην είχα υπογράψει. Επομένως, θα μπορούσε να αλλάξει η κατάσταση.

Αν και στο τέλος, αυτό που με έκανε να πάω στον Ολυμπιακό ήταν πρώτα το γεγονός πως είχε τραβήξει πάρα πολύ η ιστορία και δεν ήθελα να νομίζει ο κόσμος της ΑΕΚ ότι εκμεταλλεύτηκα την αγάπη του για να πάρω ένα καλύτερο συμβόλαιο. Και δεύτερον ότι ήθελα πραγματικά να παίξω στον Ολυμπιακό. Δεν κρύβομαι. Αυτή είναι η αλήθεια.

Ήθελα να κάνω το ρεκόρ αγωνιζόμενος στις τέσσερις μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα, αλλά και να κατακτήσω το πρωτάθλημα με τρεις διαφορετικές. Τα ρεκόρ και τα βραβεία είναι η ζωή μου όλη (σ.σ. γέλια). Γι’ αυτό βλέπεις αυτή την τρέλα. Όταν άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο, είπα ότι θέλω να αφήσω ένα στίγμα πίσω μου και τα κατάφερα.

Έβλεπα την ευκαιρία μου μπροστά μου. Στο τέλος της ημέρας, πιθανότατα να πήγαινα και πάλι στον Ολυμπιακό διότι έβλεπα μπροστά μου τη δόξα κι έλεγα ότι θέλω να μείνω στην ιστορία. Δυστυχώς ή ευτυχώς θα μπορούσα να μείνω με πιο επιβλητικό τρόπο στην ιστορία αν δεν είχα τον τραυματισμό στον Ολυμπιακό που μου έκοψε τα πόδια».

Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ.

AEK Basket Queen by Betsson: Η επικαιρότητα της ΑΕΚ με καλεσμένο τον Μ. Γκέκο
Οι ειδήσεις του στο Google News Δείτε Live όλες τις ειδήσεις του
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X