Κάρλος Αντσελότι: Οι 5 κανόνες που τον έκαναν «Νο.1» όλων των εποχών

Photo Credits: INTIME

enwsi.gr

31/05/2022 | 21:27

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Ο Κάρλος Αντσελότι μιλά με πράξεις και αφήνει τη δουλειά του να αποτελεί επιχείρημα για το τι έχει καταφέρει σε αυτή την αδιανόητη καριέρα. Ενώ πολλοί επιμένουν να λένε ότι η Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε το Champions League ως outsider ή με τύχη, εκείνος έχει ανάψει ακόμα ένα πούρο και απολαμβάνει πράγματα που θα χρειαστεί να περάσει πολύς καιρός για να μπορέσει κάποιος να τα φτάσει.

Πέρα από το βαρύ ασημικό, ο allenatore έγινε ο πρώτος όλων των εποχών που σηκώνει κούπα στα 5 μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης και ο Τύπος της Ιταλίας ανέλυσε τη μέθοδό του. Εγραψε δηλαδή τους 5 κανόνες πάνω στους οποίους χτίζει όλες του τις ομάδες και ακολουθεί πάντα ώστε να παίρνει το 100% από τους παίκτες του. Χωρίς να προσπαθεί να επιβληθεί, χωρίς να θέλει να «πουλήσει» τον εαυτό του, πράγματα που δεν υπάρχουν γραμμένα σε κανένα βιβλίο. Πάμε να τους δούμε…

No1: Ηρεμία και υπομονή

«Ηρεμία και υπομονή κάθε φορά. Μέτρησε μέχρι το 10, μέχρι και το 100 αν χρειαστεί πριν πάρεις κάποια απόφαση. Μετά, αφού κάνεις μια επιλογή, ακολούθησέ τη χωρίς δισταγμό». Αυτό είναι το μότο του Carletto και δεν είναι δύσκολο για κάποιον να το κάνει εικόνα καθώς ποτέ δεν έχει μπει στη διαδικασία να τσακωθεί ή να έχει κόντρα με κάποιον.

Νο2: Δώστα όλα και θα κάνω τα στραβά μάτια

Ζητά από τους παίκτες το μάξιμουμ της προσύλωσης, να είναι αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν. Να δουλεύουν σε κάθε πεδίο στο 100%. «Οπως όλοι οι προπονητές» θα μου πεις, όμως εκείνος «δέχεται» σε κάποιο βαθμό των σπάσιμο των κανόνων στην προσωπική τους ζωή. Ο Carletto ήταν ο ίδιος ποδοσφαιριστής του top-level, κατέκτησε ως τέτοιος δύο φορές το Κύπελλο Πρωταθλητριών με την Μίλαν [1989, 1990] και μπορεί να τους καταλάβει απόλυτα. Γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι πρέπει και οι παίκτες να εκτονωθούν και το κάνει αποδεκτό, αρκεί να μην γίνεται σε σημείο που να πηγαίνει κόντρα στο καλό της ομάδας.

Νο3: Η διοίκηση έχει πάντα δίκιο

Είναι board-friendly. Για τον Ιταλό, η διοίκηση είναι κάτι το ιερό. Οπως φυσικά και η ομάδα. Οι παίκτες του είναι οι καλύτεροι – ακόμα και αν δεν είναι – και έχει τον τρόπο να τους κάνει να το πιστεύουν. Μέσα από αυτό τον τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων, γεννιέται η επιτυχία. Οι πρόεδροι; Δεν θα πει ποτέ κακή κουβέντα για εκείνους. Και όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, τα αφεντικά που είχε όλα αυτά τα χρόνια πάνω από το κεφάλι του, δεν ήταν και οι πιο εύκολοι άνθρωποι στον κόσμο. Μπερλουσκόνι, Αμπράμοβιτς, Ουμπέρτο Ανιέλι, Ντε Λαουρέντις, Χένες, Φλορεντίνο Πέρεθ. Απλά, ποτέ δεν υπάρχει διαφωνία.

Νο4: Οι παίκτες είναι η μηχανή

Αυτοί ειναι πάνω απ’ όλα. Πάνω από τους αγώνες, πάνω από την τακτική, πάνω από τα συστήματα. Χωρίς αυτούς, τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Ενας τρόπος αντιμετώπισης που διατηρήθηκε και πριν τον τελικό του Παρισιού με την Λίβερπουλ. «Το πιο σημαντικό πράγμα είναι οι παίκτες. Κάθε προπονητής πρέπει να προσαρμόζεται εκείνος στους παίκτες που έχει» είναι το μότο του, το οποίο πιθανότατα βρίσκει αντίθετους πολλούς από τους συναδέλφους του.

Νο5: Το κέντρο είναι η καρδιά της ομάδας

Αυτός είναι ο χρυσός κανόνας του Αντσελότι. Δώσε του τρεις μέσους που να ταιριάζουν τέλεια μεταξύ τους και θα σου φτιάξει ένα ασταμάτητο αυτοκίνητο. Το έδειξε αυτό στην Μίλαν βάζοντας πολλές φορές ταυτόχρονα τέσσερα 10άρια, όπως Πίρλο, Ζέεντορφ, Ρούι Κόστα, Κακά, ενώ τώρα είχε την τύχη να διαχειρίζεται τη μυθική τριπλέτα των Καζεμίρο, Μόντριτς, Κροος. Δεν πείραξε τη συνταγή της επιτυχίας της Ρεάλ και δεν ήταν έκπληξη το ότι για ακόμα μια φορά δικαιώθηκε. Η επιτυχία του Κάρλο, βασίζεται πάντα εκεί. Στο κέντρο.

Για φινάλε, υπάρχουν δύο ενδιαφέροντα πράγματα. Ο τρόπος που διορθώνει τις καταστάσεις με τους παίκτες του και κάποια κολλήματα σε βαθμό προλήψεων που κουβαλά ακόμα και σήμερα. Οπως αναφέρεται στην Gazzetta dello Sport, όταν βλέπει κάποιον παίκτη του να αντιμτωπίζει πρόβλημα με το κλίμα στην ομάδα, με τους συμπαίκτες του ή για οποιοδήποτε λόγο, τον καλεί να φάνε μαζί. Αυτό είναι ο τρόπος του για να καταλάβει το πρόβλημα και να τον βοηθήσει να βρει αυτοπεποίθηση. Κρέσπο, Ντελ Πιέρο, Γκατούζο, Ντρογκμπά, Τέρι, Χάβι Μαρτίνεθ, Βινίσιους, μπορούν να το επιβεβαιώσουν.

Κλείνοντας, αξίζει η αναφορά στο γεγονός ότι είναι προληπτικός μάλλον σε μεγάλο βαθμό. Ενα παράδειγμα τα εξηγεί όλα. Τη σεζόν 2006-07, όταν η Μίλαν κατέκτησε το Champions League στην Αθήνα κόντρα στην Λίβερπουλ, είχε ένα γούρι. Το είχε μαζί του στα κρίσιμα εκτός έδρας ματς με Μπάγερν Μονάχου και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μόνο που το γούρι δεν ήταν πράγμα, ήταν άνθρωπος. Ο Αντσελότι θεωρούσε ότι ο φίλος του, Τσίτσιο Γκρατσιάνι, του φέρνει τύχη. Ετσι, πριν έρθει στην Ελλάδα, τον πήρε μαζί του στο αεροδρόμιο, Malpensa, τον έβαλε στο αεροπλάνο και πέρασε μαζί του ώρες πριν τον τελικό.