Παίκτες (της) με κούπες, προπονητές (της) χωρίς δουλειά

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης αλλάζει λίγο την θεματολογία της επικαιρότητας, για να αποδείξει πόσο σημαντικό είναι να πετύχει ο Αλμέιδα

31/05/2022 | 13:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Ξεφεύγω λίγο από την θεματολογία της επικαιρότητας. Άλλωστε αφενός περιμένουμε πλέον να δούμε ολοκληρωμένο το καινούργιο οργανόγραμμα και αφετέρου αυτό που μετράει είναι το πώς λειτουργήσουν και πόσα αποτελεσματικά θα είναι τα πρόσωπα στα νέα πόστα.

Διάβαζα ένα θέμα που έκανε την περασμένη Κυριακή ο πολύ καλός συνάδελφος, ο Άκης Γεωργίου. Και είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Πέντε ποδοσφαιριστές που έφυγαν πέρυσι το καλοκαίρι από την ΑΕΚ, στις ομάδες που πήγαν σήκωσαν κούπα στην φετινή σεζόν. Αν προσθέσεις και τον Μπακασέτα με τον Γιακουμάκη, που είχαν φύγει νωρίτερα, το σύνολο γίνεται επτά. Κοντά μια ενδεκάδα.

Μάλιστα το εντυπωσιακό είναι πως κανένας εξ αυτών, δεν είχε δευτερεύοντα ρόλο στην ομάδα που ήταν. Κάποιοι είχαν ακόμα και σούπερ πρωταγωνιστικό. Ακόμα και ο Κρίστιτσιτς που πέρυσι τέτοια εποχή είχε φορτωμένο το αμάξι πριν το τελευταίο παιχνίδι του με την ΑΕΚ, για να φύγει αμέσως μετά για το Βελιγράδι, έκανε 30 ματς με 2 γκολ και μια ασίστ στον δρόμο του Αστέρα για την κατάκτηση του τίτλου.

Φυσικά υπήρχαν και άλλοι που πραγματικά όργωσαν. Ο Λιβάγια πήρε το κύπελλο αλλά κυρίως βγήκε πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα με επίδοση ρεκόρ στα 28 γκολ. Και ελπίζω να μην σκεφτεί κανείς την αντιποδοσφαιρική πατάτα για υποδεέστερο του ελληνικού, κροατικό πρωτάθλημα. Ο Γιακουμάκης έκανε μαγικό δεύτερο γύρο και ήταν δικό του γκολ που σφράγισε τον τίτλο για την Σέλτικ με ανάποδο ψαλίδι. Όσο για τον Μπακασέτα, μέχρι την κάλτσα του πήρε οπαδός στους πανηγυρισμούς για το πρωτάθλημα και την έκανε κορνίζα. Ενώ έγινε ακόμα και μίνι ταινία. Ο Μπακασέτας. Κανένας Χάμσικ και κανένας Ζερβινιό.

Έχει λοιπόν μεγάλο ενδιαφέρον το γεγονός πως κοντά μια ενδεκάδα πρώην παικτών της ΑΕΚ, σήκωσε φέτος κούπες. Και δεν είναι και οι μοναδικοί που φεύγοντας από την ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια, έχουν διαπρέψει εκεί που πήγαν. Από τον Λαμπρόπουλο στην Γερμανία, μέχρι και τον Μπογιέ στην Ισπανία ο οποίος ετοιμάζεται να κάνει μεταγραφή πολλών εκατομμυρίων. Όμως από την άλλη μεριά, υπάρχει και κάτι άλλο ενδιαφέρον. Τι έκαναν οι προπονητές που έφυγαν από την ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια. Διότι και αυτό έχει ζουμί.

Με εξαίρεση τον Ουζουνίδη και τον Κετσπάγια, όλοι οι υπόλοιποι είναι χωρίς ομάδα. Και μάλιστα οι περισσότεροι εξ αυτών, συμπλήρωσαν μια ολόκληρη χρονιά χωρίς να βρίσκονται σε κάποιο πάγκο. Πάμε να το δούμε λίγο αναλυτικά, διότι έχει το ενδιαφέρον του. Είναι και κάπως διδακτικό. Ξεκινώ από τον Μοράις, που μπορεί να είναι τώρα άνεργος, αλλά τουλάχιστον κέρδισε και ένα πρωτάθλημα φεύγοντας από την ΑΕΚ. Επίσης είχε τα κότσια, όταν τα έκανε μούσκεμα να παραιτηθεί. Δεν το έχουν κάνει πολλοί.

Ο Μοράις λοιπόν, πριν φτάσει μέχρι και τη Νότια Κορέα, έκανε μετά την ΑΕΚ ένα διμηνάκι στην Μπάρνσλει και ένα ακόμα στην Καρπάτι. Χωρίς μεγάλη επιτυχία. Με την Γεόνμπουκ σήκωσε κούπα, την οποία εξαργύρωσε με συμβόλαιο και μάλιστα υψηλό στην Αλ Χιλάλ. Ολόκληρο δίμηνο δεν έκλεισε και από τα τέλη του περυσινού Ιούνη, βρίσκεται σε αναζήτηση ομάδας.

Συνεχίζω με τον προπονητή που έγραψε ιστορία, φέρνοντας το πρωτάθλημα στην ΑΕΚ, μετά από 24 ολόκληρα χρόνια. Η πραγματικότητα είναι πως ο Χιμένεθ τα τελευταία χρόνια, δουλεύει κυρίως στην ΑΕΚ. Με εξαίρεση την μαγική σεζόν του 2018, όλες τις άλλες χωρίς επιτυχία. Πέρασε ένα τετράμηνο στην Λας Πάλμας προ τριετίας και ένα εννιάμηνο στην Αλ Γουάντα. Από πέρυσι που (ξανά)έφυγε από την ΑΕΚ, είναι και αυτός σε αναζήτηση ομάδας.

Ο γίγας Καρντόσο μετά την ΑΕΚ έκανε ένα τετραμηνάκι στην Ριό Άβε. Δεν έκλαψαν εκεί όπως κλάψαμε εδώ, αλλά την δουλειά δεν την κράτησε. Ως εκ τούτου από πέρυσι τον Ιούνη αναζητά την επόμενη ομάδα και κατ’ επέκταση και τους επόμενους σαν και εμάς (εννοείται με τον εαυτό μου μέσα), που θα πείσει για τις ικανότητες του στο μπιλντ απ και στο φουλ επιθετικό ποδόσφαιρο.

Επίσης ο συμπαθής Καρέρα λίγους μήνες μετά την αποχώρησή του από την ΑΕΚ, έκανε ένα πέρασμα από τον πάγκο της Μπάρι. Στην 3^η κατηγορία της Ιταλίας. Δεν μακροημέρευσε και έφυγε σε κάτι λιγότερο από τρεις μήνες. Στην αναζήτηση και αυτός νέου πάγκου, από πέρυσι τον Απρίλιο.

Όσο για τον Μιλόγεβιτς, μετά το διαζύγιο εξπρές με την ΑΕΚ (που ακόμα πραγματικά κανείς δεν κατάλαβε γιατί έγινε) δεν στέριωσε ούτε στην Αλ Ετιφάκ και από τις αρχές του περασμένου Μάρτη είναι χωρίς ομάδα. Συμπτωματικά ακριβώς τις ίδιες μέρες, έφυγε και ο Γιαννίκης από την ΑΕΚ. Επίσης δεν έχει βρει την επόμενη επαγγελματική του στέγη, την οποία φέρεται να ψάχνει στις μικρότερες κατηγορίες της Γερμανίας.

Ουσιαστικά οι μόνοι που έχουν κάνει πράγματα φεύγοντας από την ΑΕΚ και που εξακολουθούν ακόμα και τώρα και έχουν δουλειά, είναι ο Κετσπάγια και ο Ουζουνίδης. Ο Κετσπάγια στην Κύπρο που φαίνεται πως είναι το μοναδικό πρωτάθλημα που σηκώνει την ιδιοσυγκρασία του. Ο Ουζουνίδης στην Ραϊζαλί. Αφού πρώτα πήρε κούπα με την Κραϊόβα στην Ρουμανία.

Και για να ξέρουμε και τι λέμε, ο Ουζουνίδης είναι ο μοναδικός που αν πραγματικά είχε στηριχτεί με σωστές κινήσεις, ίσως να κουβεντιάζαμε τώρα πολύ διαφορετικά. Τόσο για εκείνη την σεζόν, όσο και γενικά. Έβαλε την ομάδα στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, που μετά απ’ όσα ακολούθησαν στο θέμα Ευρώπης, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο μεγάλο επίτευγμα ήταν. Και πήγε να παίξει με τα θηρία και σε τρεις διοργανώσεις παράλληλα, χωρίς χαφ και με μεταγραφή Γιαννιώτα στα εξτρέμ.

Κατά τα άλλα όλοι οι υπόλοιποι, λίγο εως πολύ, είχαν και μετά την ΑΕΚ, μια ανάλογη πορεία μ’ αυτό που έδειξαν στον πάγκο της ΑΕΚ. Και όχι ολόκληρο το μερίδιο της ευθύνης, αλλά ένα σημαντικό κομμάτι για το γεγονός πως πολλοί παίκτες έφυγαν από την ΑΕΚ και μετά διέπρεψαν στις επόμενες ομάδες τους, ανήκει και στην διαχείριση που έκαναν κάποιοι απ’ αυτούς τους προπονητές.

Αυτό είναι και μια ακόμα απόδειξη, του πόσο μεγάλη σημασία έχει να (της) πετύχει ο Αλμέιδα. Προφανώς όλοι οι ρόλοι μέσα σε μια ομάδα είναι σημαντικοί και ως εκ τούτου πρέπει να βγουν και να είναι αποτελεσματικοί όλοι αυτοί που μπαίνουν στα νέα πόστα στην ομάδα. Εξυπακούεται πως αν δεν αλλάξει μαζί με τα πρόσωπα και ο τρόπος λειτουργίας και η νοοτροπία, κάθε συζήτηση δεν θα έχει νόημα. Ωστόσο το να (της) βγει ο προπονητής, είναι κομβικό. Εξάλλου δεν είναι καθόλου τυχαίο, πως η μεγαλύτερη ελπίδα για να αλλάξει κάτι στην ΑΕΚ, είναι στον Αλμέιδα. Ειδικά από την στιγμή που είναι ένας προπονητής, που δείχνει πως θέλει να έχει παρουσία και λόγο, σ’ όλες τις αποφάσεις για το κτίσιμο της ομάδας.