Και τώρα έχει το ίδιο (κι ακόμα μεγαλύτερο) όραμα με το 2019

Photo Credits: INTIME

Του το ζητήσαμε και ο Πάνος Λούπος γράφει για το χάντμπολ της ΑΕΚ, τώρα που ολοκληρώθηκε η σεζόν…

25/05/2022 | 0:30

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Τώρα που ολοκληρώθηκε η σεζόν για την ΑΕΚ στο χάντμπολ, μου επιτρέπετε να γράψω δύο λόγια.

Ύστερα από δύο μαγικά χρόνια, δύο σερί πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο που θα ήταν δύο αν δεν είχε… φρενάρει ο κορονοϊός τον τελικό του 2020 κι ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο, η ΑΕΚ δεν κατάφερε φέτος να πανηγυρίσει κάποιον τίτλο. Όπως και το 2019, η «Ένωση» απώλεσε το Κύπελλο στον τελικό και ηττήθηκε στους τελικούς του πρωταθλήματος με 3-1 από τον Ολυμπιακό/Όμιλο Ξυνή.

Μόλις τελείωσε την Δευτέρα το ματς στη Χαλκίδα, μου ήρθε αμέσως στο μυαλό, το τελευταίο ματς των τελικών του πρωταθλήματος της σεζόν 2018-2019, όταν και η ΑΕΚ είχε χάσει τον τίτλο από τον Ολυμπιακό. Θυμάμαι τότε ότι είχα πλησιάσει τον Σταμάτη Παπασταμάτη, είχα κάνει κάπως διστακτικά ένα πικρό μειδίαμα σα να του λέω… «δυστυχώς» και μου είχε σχολιάσει αμέσως: «Δεν πειράζει Πάνο, του χρόνου θα πάρουμε το νταμπλ».

Στον ολιγόλεπτο τότε διάλογό μας, του είχα πει: «Πρόεδρε, εγώ ειδήμων του χάντμπολ δεν είμαι σε καμία περίπτωση, αλλά νομίζω ότι η διαφορά ήταν στον προπονητή και στον τερματοφύλακα». Και μου είχε πει: «Ίσως… Γι’ αυτό από του χρόνου, δεν θα πρέπει να είναι ένας ή δύο οι τομείς που θα είμαστε καλύτεροι, αλλά όλοι».

Εκείνη η σιγουριά του Σταμάτη Παπασταμάτη, που είναι εντελώς διαφορετικό το να την μεταφέρω εγώ στο χαρτί από το να την βλέπεις στα μάτια ενός ανθρώπου που μόλις έχει δει την ομάδα του να χάνει το πρωτάθλημα, με είχε κάνει να σιγουρευτώ για αυτό που θα ακολουθούσε.

Το ‘πε και το έκανε…

Και η ΑΕΚ ήταν πραγματικά σαρωτική τη διετία 2019-2020 και 2020-2021 στην Ελλάδα, συν ότι έγραψε ιστορία στην Ευρώπη, τόσο με την κατάκτηση του Τσάλεντζ Καπ (πρώτο τρεμπλ στην ιστορία του συλλόγου σε οποιοδήποτε άθλημα), όσο και με την αξιόλογη πορεία της σε μια πολύ πιο δύσκολη και απαιτητική ευρωπαϊκή διοργάνωση, όπως ήταν το European Handball League.

Ο Σταμάτης Παπασταμάτης, ήξερε πολύ καλά και στους τελικούς του 2019 και στους φετινούς, ότι η ομάδα δεν ήταν καλά παρά την πολύ μεγάλη του επένδυση (και φέτος). Για να ακριβολογώ, δεν περίμενε ούτε τον τελικό με την Πυλαία στην Κοζάνη για να το διαπιστώσει, ούτε τους τελικούς πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό.

Το έβλεπε και προσπαθούσε συνεχώς να το διορθώσει, ήταν… non stop δίπλα στην ομάδα, αλλά για το κλίμα στα αποδυτήρια και την αγωνιστική και ψυχολογική διαχείριση των παικτών, αρμόδιος είναι πάντα ο προπονητής. Αυτό που όφειλε να κάνει η διοίκηση προς την ομάδα, το έκανε και με το παραπάνω. Και επαναλαμβάνω γιατί έχει τεράστια σημασία, ήταν συνεχώς δίπλα στην ομάδα.

Θα μπορούσε – θα πει κάποιος – να έκανε κάποιες αλλαγές νωρίτερα εφόσον είχε διαπιστώσει ότι η ομάδα δεν ήταν καλά. Θα συμφωνήσω μαζί του. Αλλά αφενός δεν είναι καθόλου εύκολο να πετύχεις το κατάλληλο τάιμινγκ και αφετέρου δεν μπορείς να είσαι σίγουρος αν θα σου βγει σε καλό ή σε κακό.

Ίδια δίψα και αποφασιστικότητα

Αυτό όμως που έχει σημασία τώρα και που θέλω να καταγράψω είναι πως η διοικητική ηγεσία της ΑΕΚ στο χάντμπολ, διακατέχεται και πάλι από την ίδια δίψα, την ίδια αποφασιστικότητα και το ίδιο όραμα, με το 2019. Κι αυτό είναι κάτι που θα αρχίσει να το διαπιστώνει ο κόσμος της «Ένωσης» λίαν συντόμως. Η επίσημη ανακοίνωση της ΑΕΚ «μιλάει» από μόνη της, τόσο για όσα έγιναν μέσα στη φετινή κακή σεζόν, όσο και για τις προθέσεις και τη διάθεση που υπάρχει για την επόμενη.

Κλείνοντας, θέλω να επισημάνω και κάτι ακόμα. Η ΑΕΚ θα μπορούσε κάλλιστα να μην βγει να παίξει στο δεύτερο ημίχρονο του τέταρτου τελικού, ύστερα από τον τραυματισμό του Στάθη Παπαχαρτοφύλη ή ακόμα να απαιτήσει και την εκκένωση του γηπέδου, βλέποντας να υπάρχουν σε όλο το δεύτερο ημίχρονο πίσω από το τέρμα της, διάφοροι που έβριζαν και έφτυναν τον τερματοφύλακά της.

Επέλεξε χωρίς δεύτερη σκέψη να μην το κάνει, σεβόμενη την ιστορία της που επιτάσσει να δίνει ακόμα και τις πιο δύσκολες μάχες αγωνιζόμενη και όχι… κρυπτόμενη, σεβόμενη το άθλημα, σεβόμενη και την προσπάθεια των αθλητών των δύο ομάδων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είδε, ότι δεν θα αντιδράσει και ότι πρόκειται να ανεχτεί ξανά κάτι ανάλογο. Αυτό προφανώς είναι κάτι που δεν έχει νόημα να το γράφω εγώ, αλλά να φανεί στην πράξη.