Μακριά από λογικές του «που να τρέχουμε να βρούμε καλύτερους»

Μακριά από λογικές του «που να τρέχουμε να βρούμε καλύτερους»
Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης, περιμένοντας ακόμα τις εξελίξεις, γράφει για την περίπτωση Άμραμπατ, φέρνοντας παράδειγμα τον Βράνιες

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Την δεδομένη χρονική στιγμή, φοβούμαι πως κανείς μας δεν έχει καμία βεβαιότητα για σχεδόν τίποτα που να αφορά την ΑΕΚ της προσεχούς σεζόν. Μέσα στην ΠΑΕ αιωρούνται εδώ και μέρες κάποιες σκέψεις/προθέσεις που όσο δεν μετατρέπονται σε αποφάσεις ουδείς μπορεί να μιλήσει γι αυτές με σιγουριά. Μέσα στα αποδυτήρια υπάρχει ένα θολό τοπίο για το ποιος και το ποιος φεύγει.

Η μοναδική σταθερά είναι πως υπάρχει ήδη (και μάλιστα εδώ και πλέον κοντά έναν μήνα) ο νέος προπονητής. Πάλι καλά και ευτυχώς. Παρόλα αυτά ακόμα δεν είναι απολύτως ξεκάθαροι ούτε οι προσανατολισμοί που έχει ο Αλμέιδα. Σίγουρα θα ποντάρει πολύ στον ανθρώπινο παράγοντα, δεδομένα θα αλλάξει την ανθρωπογεωγραφία μέσα στα αποδυτήρια. Αλλά για το αγωνιστικό κομμάτι, ακόμα δεν υπάρχει ξεκάθαρο στίγμα.

Φυσικά όσο δεν υπάρχει αυτό το ξεκάθαρο στίγμα στον αγωνιστικό προσανατολισμό που έχει ο Αλμέιδα σ’ αυτό που σκοπεύει να κτίσει, δεν μπορεί να είναι καθαρό και το τι ψάχνει η ΑΕΚ στην αγορά. Φαντάζομαι δεν χρειάζεται να εξηγήσω τους λόγους που η ομάδα θα πρέπει να κινηθεί και να προσαρμόσει τις ανάγκες της, ανάλογα με τον σχηματισμό και το στιλ παιχνιδιού που θα επιλέξει ο Αργεντινός.

Βεβαίως πριν καν συζητήσουμε για το ποιος θα έρθει, θα πρέπει να φανεί και το ποιος θα φύγει από την ομάδα. Κάτι που επίσης είναι απολύτως συνδεδεμένο με το στιλ παιχνιδιού και τον σχηματισμό που θέλει να δουλέψει και να εφαρμόσει ο Αλμέιδα. Και για να το κάνω και ακόμα πιο λιανά, αυτό θα πρέπει να είναι αποκλειστικά ζήτημα του προπονητή και μόνο σε συνάρτηση με τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που χρειάζεται, όχι με τα πρόσωπα και τα δεδομένα τους.

Εξηγούμαι με παράδειγμα. Υπάρχει η περίπτωση του Άμραμπατ. Η ποδοσφαιρική του ποιότητα, δεν αμφισβητείται Και μέχρι και τον Φλεβάρη με Μάρτη, σε μια ομάδα εντελώς αδούλευτη τακτικά και τσακωμένη με οποιαδήποτε ποδοσφαιρική λογική, προσπαθούσε με την ποιότητα που διαθέτει να κάνει σωστά πράγματα μέσα στο γήπεδο. Ή για να είμαι πιο ακριβής, σωστότερα πράγματα από πολλούς συμπαίκτες του. Και τα έκανε σε πολλά παιχνίδια.

Κάποια στιγμή όλο αυτό του γύρισε μέσα στο μυαλό του. Κουράστηκε ψυχολογικά; Τρελάθηκε μ’ αυτά που έβλεπε γύρω του; Του ξύπνησε το τέρας του εγωισμού που κρύβει μέσα του; Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Η ουσία είναι πως κάποια στιγμή γύρισε ο διακόπτης και άρχισε να τα κάνει όλα μέσα στο γήπεδο για πάρτη του. Να βάζει το κεφάλι κάτω και να προσπαθεί να περάσει μέσα από πέντε αμυντικούς λες και θα άνοιγε καμία πόρτα. Να αρπάζει την μπάλα για να εκτελέσει πέναλτι και να μην την δίνει σε κανέναν. Αγωνιστικές συμπεριφορές που δεν βοήθησαν ούτε τον ίδιο, ούτε κυρίως την ΑΕΚ.

Είχε φτάσει ακόμα και δημοσίως να πει πως θέλει το καλοκαίρι να επιστρέψει στην Ολλανδία, αλλά μέσα σε λίγες ώρες κατάλαβε πως έκανε φάουλ και το μάζεψε. Το ερώτημα είναι τι θα κάνει η ΑΕΚ με τον Άμραμπατ. Προφανώς την απάντηση είναι αρμόδιος να την δώσει μόνο ο Αλμέιδα. Εκτός αν ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής ξαναβάλει την επιθυμία του να φύγει στο τραπέζι, επομένως εκεί το πράγμα πάει αλλού, καθότι έχει και συμβόλαιο. Αν όμως οι συνθήκες είναι νορμάλ, την απόφαση θα πρέπει να την πάρει ο προπονητής. Ποδοσφαιρικά και ανεξαρτήτως συμβολαίου.

Ο Αλμέιδα ξέρει πως ο Άμραμπατ είναι ένας καλός παίκτης, έχει την εμπειρία και να τον κρίνει αλλά και να καταλάβει τι μπορεί να του δώσει και τι όχι. Παράλληλα στο μυαλό του ο Αργεντινός τεχνικός, θα έχει αφενός πως χρειάζεται ποιοτικούς ποδοσφαιριστές και αφετέρου ποια είναι τα χαρακτηριστικά των μεσοεπιθετικών που θέλει για το αγωνιστικό του πλάνο. Αν ο Αλμέιδα κρατήσει τον Άμραμπατ, να το κάνει επειδή ταιριάζει σ’ αυτό που θέλει να παίξει. Διότι ποντάρει στην εμπειρία του, στη νοοτροπία του, στην τεχνική του και κάπως έχει σκεφτεί τον ρόλο που θέλει να του δώσει. Και τότε κάθε κουβέντα τελειώνει. Δεν θα είναι παράλογο. Αλλά αυτή και μόνο, πρέπει να είναι η βάση της απόφασης.

Να έχει καθαρό ο προπονητής, πως αν εισηγηθεί να φύγει ένας πραγματικά καλός παίκτης (διότι τέτοιος είναι ο Άμραμπατ) επειδή δεν του κάνει, το κλαμπ θα φροντίσει να ψάξει και να φέρει έναν εξίσου καλό παίκτη. Το γεγονός πως ο Άμραμπατ έχει ποιότητα, δεν σημαίνει αυτομάτως πως «κουμπώνει» σ’ αυτό που θέλει να φτιάξει και να παίξει ο Αλμέιδα. Και η ΑΕΚ για να βοηθήσει ουσιαστικά τον προπονητή της να φτιάξει αυτό που θέλει, πρέπει να πάρει τους παίκτες που πραγματικά θα «κουμπώσουν» και κυρίως να μείνει μακριά από την λογική του «που να τρέχουμε να βρούμε καλύτερους». Αν το χρειάζεται ο προπονητής, να τρέξει να βρει και να τους φέρει κιόλας.

Η ΑΕΚ την στρεβλή λογική την έχει πληρώσει ακριβά. Και πιο πρόσφατο και πιο τρανταχτό παράδειγμα, είναι ο Βράνιες. Η ΑΕΚ είχε απόλυτη ανάγκη, εκτός όλων των άλλων, έναν aggressive, αθλητικό, γρήγορο στόπερ. Η αδυναμία της να τον βρει ψάχνοντας με σωστό σκάουτινγκ στην αγορά μέσα στις οικονομικές δυνατότητες ή η απροθυμία της να πληρώσει κάποια προφανή αλλά ακριβή λύση, οδήγησαν ξανά στην επιλογή του Βράνιες. Που κάποτε ήταν ένας aggressive, αθλητικός και γρήγορος στόπερ με πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα. Τελικά αποδείχθηκε πως πλέον δεν είναι τίποτα απ’ αυτά τα τρία και του έχει μείνει μόνο ο ιδιαίτερος χαρακτήρας. Με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα.

Εξυπακούεται, για να μην τα μπλέξουμε, πως ο Άμραμπατ δεν είναι ούτε κατά διάνοια Βράνιες. Εξάλλου ο Μαροκινός έβαλε την πτήση του για τις διακοπές την επόμενη του ματς με τον ΟΣΦΠ και εκείνο το δύσκολο βράδυ ήταν στο ΟΑΚΑ. Η υπόθεση του Βράνιες ήταν μόνο ένα παράδειγμα στρεβλής λογικής. Φυσικά και υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα. Το ζήτημα είναι να μην επαναληφθεί ανάλογη λογική και πρακτική στις αποφάσεις. Ο Άμραμπατ είναι ένας καλός και ποιοτικός ποδοσφαιριστής χωρίς αμφιβολία. Χίλιες φορές να μείνει αν ο Αλμέιδα κρίνει πως αυτό είναι ένα κομμάτι του αγωνιστικού του παζλ, όπως το θέλει. Αλλά αν ο προπονητής θέλει έναν καλό και ποιοτικό ποδοσφαιριστή, που όμως δεν είναι ο Άμραμπατ, η ΑΕΚ οφείλει να μην κάνει το λάθος να εγκλωβιστεί. Ούτε επειδή απλώς ο Μαροκινός είναι ένας καλός παίκτης, ούτε πολύ περισσότερο επειδή έχει συμβόλαιο. Εξυπακούεται βέβαια, πως αυτό ισχύει για όλους

Και για να υπάρξει και καμία παρεξήγηση, η περίπτωση του Τσούμπερ, ήταν εντελώς διαφορετική. Ο δανεισμός του Ελβετού έληγε και για να τον κρατήσει η ΑΕΚ, έπρεπε αφενός να πληρώσει την Άιντραχτ, αφετέρου να του δώσει το μεγαλύτερο συμβόλαιο παίκτη του ρόστερ. Ο Αλμέιδα ήξερε καλά πως ακόμα και με λιγότερα από τα χρήματα που πήρε ο Τσούμπερ στην τσέπη, θα μπορούσε να φέρει πολύ καλό μεσοεπιθετικό.  Για να προτίμησε να αφήσει να ξοδευτούν για τον Ελβετό, είναι προφανές πως εκτός από την ποιότητα, του κάνει και ως αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Διαφορετικά έχει γίνει μια από τις μεγαλύτερες γκάφες στην μεταγραφική ιστορία. Και ο Αλμέιδα δεν φαίνεται (και η διαδρομή του έχει δείξει πως δεν είναι) τύπος που κάνει τέτοιες γκάφες.

Σταμάτης Βούλγαρης: Ο ευτυχισμένος Ματίας και η κιτρινόμαυρη υπεροχή
Οι ειδήσεις του στο Google News Δείτε Live όλες τις ειδήσεις του
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X