Αυτό το ροζ συννεφάκι...

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης, περιμένοντας τις εξελίξεις, γράφει για το πόσο εύκολα φτιάχνει η ΑΕΚ μια εικονική πραγματικότητα και κινείται και λειτουργεί μέσα σ’ αυτήν.

17/05/2022 | 14:24

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Έχουμε φτάσει ήδη Τρίτη μεσημέρι. Παρότι είναι ξεκάθαρο πως οι μέρες που διανύουμε είναι «γκαστρωμένες», όπως ενδεχομένως θα έλεγε και ο Χαρίλαος, ακόμα δεν έχει υπάρξει το παραμικρό. Κάτι που όχι μόνο αυξάνει την αγωνία, αλλά προσθέτει και βολτ στην ήδη εξαιρετικά ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Πάντως κάτι ουσιαστικό και χειροπιαστό για την επόμενη μέρα της ΑΕΚ, δεν υπάρχει για να γραφτεί. Δυστυχώς, θα προσθέσω. Διότι έχει αργήσει πολύ.

Αυτή την καθυστέρηση, αυτή την κωλυσιεργία, αυτή την παρατεταμένη αδράνεια, η ΑΕΚ την έχει πληρώσει πανάκριβα όλα αυτά τα τελευταία χρόνια. Όμως το πιο τρομακτικό ίσως απ’ όλα, είναι η ΑΕΚ ως οργανισμός, αρνείται πεισματικά να κατέβει από τα ροζ συννεφάκια που η ίδια φτιάχνει και καβαλάει. Ξέρετε, αυτό του όλα καλά θα πάνε, αλλά εσείς δεν το βλέπετε.

Η ΑΕΚ πήγε το περασμένο Σάββατο στο Χαριλάου για να παίξει έναν «τελικό» για την έξοδο στην Ευρώπη, με αντίπαλο τον Άρη. Έφτασε σ’ αυτό το ματς, έχοντας πρώτα μείνει εκτός πρωταθλήματος από τον Γενάρη, εκτός κυπέλλου από τον Φλεβάρη, εκτός Ευρώπης από τον περασμένο Ιούλη, έχοντας αλλάξει δυο προπονητές και έχουσα απομείνει μόλις μια διαθέσιμη ενδεκάδα λόγω τραγικών λαθών και χειρισμών μέσα στη σεζόν.

Μ’ αυτά τα δεδομένα λοιπόν και υπό αυτές τις συνθήκες, αν ως κλαμπ αντιμετωπίζεις ρεαλιστικά τα πράγματα, θα έπρεπε πριν ακόμα ταξιδέψει η ομάδα στην Θεσσαλονίκη, να έχεις αποφασίσει πως από την επόμενη μέρα θα αλλάξεις τα πάντα (με την κυριολεκτική έννοια του όρου) και σε ΠΑΕ και σε αποδυτήρια. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Είτε κέρδιζε με 2-0, είτε έχανε με 3-2. Διότι αυτά «τα πάντα» σε ΠΑΕ και αποδυτήρια, έφεραν την ομάδα εδώ που την έφεραν. Και χρεοκόπησαν.

Όμως το τρομερό ή για να είμαι πιο σαφής το τρομακτικό, είναι πως οι πρώτες διαρροές δειλά – δειλά περί σκέψεων για κάποιες αλλαγές, ήρθαν την επόμενη μέρα του στραβού αποτελέσματος. Και κατόπιν ήρθε και η γενική κατακραυγή αλλά και η επίσκεψη των οργανωμένων στην ΠΑΕ για να βάλει το πλαίσιο των ριζικών αλλαγών.

Αν το σκορ είχε μείνει στο 2-0 στο Χαριλάου, το κλαμπ θα είχε παραμείνει στο ροζ συννεφάκι του όλα τελικά ήταν καλύτερα απ’ ότι νομίζαμε και η κατάσταση δεν είναι τόσο άσχημη όπως φαινόταν. Θα γαντζωνόμασταν από την προοπτική πως θα τα φτιάξει ο νέος προπονητής όλα αυτά που δεν μπορούσαν οι προκάτοχοι του. Θα κάναμε και ορισμένες «στοχευμένες» μεταγραφικές κινήσεις, διότι όπως «τελικά αποδείχθηκε», το ρόστερ δεν ήταν τόσο κακό όσο φαινόταν. Και θα πορευόμασταν (πιθανότατα ου μη εμού εξαιρουμένου για να μην βγάζω την ουρά μου απ’ έξω), εν ειρήνη και αισιοδοξία προς ένα καλύτερο μέλλον πάνω στο συννεφάκι μας.

Αυτό έκανε σταθερά η ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια. Αυτό πιθανότατα θα έκανε και τώρα, αν είχε καταφέρει στο φινάλε να βγει Ευρώπη και να σώσει την παρτίδα. Την παρτίδα όπως στρεβλά η ΑΕΚ την έχει στο μυαλό της. Αλήθεια είναι τρομακτικό το πόσο εύκολα φτιάχνει αυτός ο οργανισμός εικονική πραγματικότητα και κινείται και λειτουργεί μέσα σ’ αυτήν.

Θα θυμίσω πως στις 2 του περασμένου Φλεβάρη, η ΑΕΚ έπαιξε ματς στο Χαριλάου απέναντι στον Άρη. Έχασε με 2-1. Τότε ο Αραούχο είχε πει πως «η ΑΕΚ χρειάζεται ριζικές αλλαγές». Αν για τον οποιονδήποτε άλλον θα μπορούσε κανείς να πει και το «ποιος είσαι εσύ που θα μας πεις τι χρειάζεται η ΑΕΚ», προφανώς για τον Αραούχο δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Δεν χρειάζεται να εξηγήσω τους λόγους.

Αυτό που είχε κάνει λοιπόν τότε ο άνθρωπος ζει την κατάσταση από μέσα και που το(ν) πονάει όλο αυτό, ήταν να δείξει τον δρόμο μήπως και η ομάδα καταφέρει να βγει από το τέλμα που όλο και περισσότερο ήδη από τότε βυθιζόταν. Επί της ουσίας είχε δείξει το… φεγγάρι, αλλά ο οργανισμός της ΑΕΚ προτίμησε να κοιτάξει το… δάκτυλο.

Ποιόν εννοεί ο Αραούχο; Μήπως εννοεί τον προπονητή; Μπα, δεν είναι τέτοιο παιδί που να έριχνε δημοσίως ευθύνες στον προπονητή. Μήπως εννοεί τους συμπαίκτες του; Μπα, δεν είναι τέτοιο παιδί για να το κάνει αυτό δημοσίως σε ποδοσφαιριστές. Μήπως εννοεί και τους ανθρώπους της ομάδας; Μπα, από πού και ως που ο Αραούχο θα έβγαινε δημοσίως να μιλήσει για ανθρώπους της ομάδας. Και πού τελικά είχαμε καταλήξει τότε; Τι εννοούσε ο Αραούχο; Έλα μωρέ, μια κουβέντα παραπάνω είπε.

Στην πραγματικότητα όμως, αυτό που εννοούσε ο Αραούχο ήταν όλα αυτά που ο οργανισμός της ΑΕΚ δεν μπορούσε να δει από εκεί ψηλά στο ροζ συννέφακι από το οποίο πεισματικά αρνιόταν να κατέβει. Ακόμα και προπονητή, η ΑΕΚ άλλαξε κοντά 1,5 μήνα μετά από εκείνη την δήλωση που είχε κάνει ο Τσίνο. Και από εκεί και πέρα δεν είχε αλλάξει τίποτε άλλο. Ούτε και τώρα φαινόταν πως είχε πρόθεση να αλλάξει, αλλά πιθανότατα το αποτέλεσμα στο Χαριλάου, αλλά κυρίως η αντίδραση του κόσμου, ήταν και ένα γερό γκρεμοτσάκισμα απ’ αυτό το ροζ συννεφάκι.

Το Σάββατο το βράδυ στην εκπομπή εδώ στο enwsi tv, είχε πει ένας φίλος πως το χειρότερο απ’ όλα θα ήταν να κέρδιζε η ΑΕΚ τον Άρη και να μην άλλαζε τίποτα απ’ όσα έφεραν την ομάδα σ’ αυτή τη ντροπή να έχει να διεκδικήσει μόνο εισιτήριο για την Ευρώπη. Του απάντησε πως υπάρχει κάτι χειρότερο, που είναι και να έχει μείνει εκτός Ευρώπης και να μην αλλάξει και τίποτα. Και ακολούθησε μια παύση απ’ όλους μας, καθώς καταλαβαίναμε πόσο τρομακτικά πιθανό ήταν αυτό το σενάριο. Μ’ όσα μεσολάβησαν από το Σάββατο το βράδυ μέχρι τώρα, θαρρώ (και ελπίζω) πως το σενάριο απομακρύνεται. Αλλά πώς να βάλεις το χέρι σου στην φωτιά…