Θλιβερό το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένας παίκτης της ΑΕΚ που να κάνει διαφορά

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την ξεκάθαρη αδυναμία των παικτών της ΑΕΚ να παρουσιάσουν στο γήπεδο την προσωπικότητα που απαιτείται σε τέτοιες στιγμές

09/05/2022 | 16:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Έχει διαμορφωθεί έτσι η κατάσταση για την ΑΕΚ που ίσως της αρκούν έστω δύο νίκες επί του ΠΑΣ για να βγει στην Ευρώπη, αρκεί να μη χάσει από τον Άρη στο «Βικελίδης» κι εκείνος να μην κάνει νίκη στα άλλα δύο παιχνίδια που έχει να δώσει. Τα οποία είναι κόντρα στον ΠΑΟΚ και στον ΠΑΣ Γιάννινα, εκτός έδρας. Είναι κι αυτό λοιπόν ένα ισχυρό σενάριο, να βγει αυτή η κακοφτιαγμένη και μπολιασμένη από ηττοπάθεια ομάδα στην Ευρώπη, δίχως να πάρει έστω ένα ματς απέναντι σε Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ΠΑΟ και Άρη! Το λες και κατάντημα, από την άλλη, ας γίνει έστω κι έτσι…

Η ζωή στα πλέι οφς εξακολουθεί να δίνει κανονάκια στην Ένωση. Την κρατάει εντός στόχου όσο κι αν εκείνη προσπαθεί με κάθε τρόπο να βρεθεί εκτός αυτού. Θα μου πείτε, πόσο εύκολο είναι να πάρει το παιχνίδι με τον ΠΑΣ την Τετάρτη στο ΟΑΚΑ, εκεί όπου ο κόσμος θα είναι λιγοστός αυτή τη φορά έχοντας απηυδήσει από αυτή την κακόμοιρη εικόνα που η ΑΕΚ παρουσιάζει; Καθόλου εύκολο! Το έκανε βέβαια η Ένωση στα Ιωάννινα, λογικά μπορεί να το κάνει και τώρα, αν και σε μεγάλο γήπεδο με τον «διάβολο» Περέα να αλωνίζει, καλού κακού, ας κρατούν και κάνα λάσο οι πισινοί.

Τα έχουμε πει πολλές φορές για την ελλειμματική δουλειά ώστε η ΑΕΚ να παρουσιάζει εικόνα ομάδας κι όχι σκορποχωρίου, αλλά τι να σου κάνει και ο Οφρυδόπουλος; Διαχειρίζεται πρόσωπα και καταστάσεις προσεγγίζοντας την όλη ιστορία με όσα μπορεί να διαπιστώσει ένας υπηρεσιακός τεχνικός που αναλαμβάνει σε περίοδο κρίσης, δίχως εμπειρία από τέτοιες καταστάσεις και με την επιπρόσθετα δύσκολη συνθήκη να μην έχει σε αυτή την κρίσιμη διαδικασία επιθετικό περιοχής. Περισσότερο όμως απ’ όλα, στερούνται εκείνος και η ομάδα των ιδεών έστω ενός προσώπου με την ικανότητα να γίνει σημαιοφόρος, μπροστάρης, ηγέτης. Ουδείς πραγματικά!

Να ολοκληρώνει η ΑΕΚ το ματς με καλύτερο χαφ, τον Χατζισαφί!

Τελειώνει το ματς με τον ΠΑΟ και αναλογίζεσαι ότι ο κορυφαίος όλων, ήταν ο Εχσάν Χατζισαφί, ο αριστερός μπακ που «βαπτίστηκε» χαφ στο τέλος της σεζόν -αν και ως τέτοιος έπαιζε τα προηγούμενα δύο χρόνια στο Ιράν- για να δώσει ενέργεια, ύφος και μενταλιτέ στη μεσαία γραμμή της ΑΕΚ κι ενώ ο Κριχόβιακ πίνει θάλασσα, ο Μάνταλος εμφανίζεται ως αλλαγή και εξαφανίζεται την ίδια στιγμή, ο Σιμάνσκι τρέχει, τρέχει, τρέχει αλλά δεν φτάνει τη στιγμή που ο Σάκχοφ είναι απενεργοποιημένος κι ο Φράνσον απορεί γιατί τον έφεραν στην Ελλάδα. Το ίδιο απορούμε βέβαια κι όλοι εμείς μαζί του…

Ούτε ένας βρε παιδί μου να πεις ότι με μια ενέργεια θα αλλάξει κάτι στο παιχνίδι. Ο Άμραμπατ στην κορυφή να «κουτουλάει» ανάμεσα στους στόπερ. Ο Τσούμπερ για τον οποίο όλοι λέμε ότι θα είναι καλύτερος σε σωστά δομημένο σύνολο, να μην κάνει όμως ούτε μισή ενέργεια βρε αδερφέ; Ο Γκαρσία να παίρνει τη μπάλα σε χώρους που είναι ακίνδυνος, να έχει πάντα 2 και 3 αντιπάλους μπροστά του αλλά ταυτόχρονα κανέναν δικό του με πεδίο συνεννόησης για να δημιουργήσουν κατιτίς. Ένα απέραντο σκορποχώρι, μια παρέα παικτών που λες και μαζεύονται κάθε φορά στο γήπεδο δίχως να γνωρίζονται. Λες και παίζουν πρώτη φορά μαζί.

Όσο για την ηττοπάθεια, την παράδοση, την έλλειψη ηγετικής στόφας, οι λέξεις πια έχουν στερέψει. Δίχως τον Αραούχο που… τα σέρνει και τον Σιμόες που έχει πάθος και αρχηγική νοοτροπία όμως έχει λιγοστέψει ποδοσφαιρικά, όλοι οι υπόλοιποι λιποθυμούν μπροστά στην πρόκληση. Να μην αδικήσω και τον Χατζισαφί που το λέει η καρδούλα του, όμως πόσο άσχημο είναι για την ΑΕΚ να ακούγεται -και να ισχύει- ότι βγήκε από το παιχνίδι ο Ιρανός και η ομάδα κόπηκε στα δύο.

Θα το πιούμε το ποτήρι μέχρι τον πάτο, δεν κάνουμε κι άλλη δουλειά τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ίσως στο τέλος, περισσότερο από συγκυρίες παρά επειδή η ίδια η ομάδα θα το αξίζει, να σωθεί η Ευρώπη, αλήθεια όμως, τι θα αλλάξει; Θα γίνουν οι υπάρχοντες καλύτεροι επειδή αναλαμβάνει ο Αλμέιδα; Για ελάχιστους το πιστεύω πια. Ο Αργεντινός πρέπει να είναι «σαρωτικός», όχι συμβιβαστικός. Καλή η σκληράδα που θέλει να φέρει, όμως απαιτείται και ποιότητα. Σε όλες τις γραμμές, στις περισσότερες θέσεις. Θα είναι ο προπονητής που θα σπάσει τα αβγά που απαιτούνται; Οψόμεθα!