Τα λάθη που δεν πρέπει να ξανακάνει η ΑΕΚ

Photo Credits: INTIME

Ο Πάνος Λούπος στο προσωπικό του blog, για προπονητή, μεταγραφές, νοοτροπία, Γιάννενα και… συνέχεια

20/04/2022 | 0:30

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Εντάξει, το κατανοώ. Το μόνο που ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή τον κόσμο της ΑΕΚ, αλλά και που προέχει στο «κιτρινόμαυρο» ρεπορτάζ είναι το μείζον θέμα του προπονητή που θα αναλάβει να βάλει την ΑΕΚ στην «ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ OPAP ARENA».

Θα έρθει αύριο στην Αθήνα και ο Αλμέιδα, θα συζητήσει μαζί του ο Δημήτρης Μελισσανίδης και κατόπιν θα παρθεί η όποια τελική απόφαση. Θέλοντας και μη, πρέπει να κάνουμε λίγη ακόμα υπομονή.

Το μόνο βέβαιο είναι πως πέρα από τις όποιες προσωπικές απόψεις ή ακόμα και προτιμήσεις, την τελική απόφαση θα την πάρει ο διοικητικός ηγέτης της ομάδας. Και δεδομένα, όποιος κι αν έρθει, θα πρέπει να στηριχτεί από όλο το κλαμπ, από το περιβάλλον του και από τον φίλαθλο κόσμο της «Ένωσης».

Τη γνώμη μου, την έχω καταγράψει, θα την επαναλάβω μια ακόμα φορά. Την ΑΕΚ στη φάση που είναι ύστερα από τέσσερις αποτυχημένες αγωνιστικές σεζόν, δεν την… παίρνει να πάει σε ένα ακόμα στοίχημα, σε ένα ακόμα ρίσκο. Πέρυσι, ξεκίνησε με τον Μιλόγεβιτς στον πάγκο και δεν μπόρεσε να τον κρατήσει επειδή δεν ήταν σίγουρη για την επιλογή της.
Μην κάνει το ίδιο λάθος και τώρα. Και δεν το αναφέρω αυτό μόνο για τον Αλμέιδα, που δεν τον ξέρω κιόλας τον άνθρωπο για να τον κρίνω ως προπονητή. Συν ότι πιστεύω πως έχει στοιχεία και χαρακτηριστικά για να ταιριάξει στην ΑΕΚ. Αλλά ότι δεν έχει την παραμικρή εμπειρία από Ευρώπη ως προπονητής, νομίζω ότι αυτομάτως καθιστά την περίπτωσή του ως ρίσκο. Μπορεί να έχω και άδικο. Όπως και να έχει, επαναλαμβάνω ότι όποιος κι αν θα είναι ο «εκλεκτός» θα πρέπει να στηριχτεί.

Πρέπει να αλλάξουν κι άλλα στην ΑΕΚ

Είχα γράψει κάτι στο προηγούμενο blog. Ότι ο προπονητής είναι αυτή τη στιγμή το «Α» για την ΑΕΚ, αλλά δεν είναι και το «Α» και το «Ω». Πρέπει να αλλάξουν κι άλλα πράγματα στην ομάδα. Και κυρίως η νοοτροπία σε όλα τα επίπεδα. Ξέρετε, τίθεται ένα ερώτημα που βασανίζει εδώ και τέσσερα χρόνια, τον κόσμο της ΑΕΚ. Ποιο είναι τελικά το πρόβλημα της ομάδας και δεν έχει πετύχει στο αγωνιστικό σκέλος; «Πρέπει να βάλει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη», λένε οι μεν. «Πρέπει να υπάρξει καλύτερη οργάνωση», συμπληρώνουν οι δε.

Νομίζω ότι στη φάση που βρίσκεται η ΑΕΚ, η απάντηση είναι ότι χρειάζονται και τα δύο, επειδή πολύ απλά η ομάδα έχει να καλύψει και μια απόσταση που υφίσταται από τους ανταγωνιστές της. Και αναφέρομαι, πρωτίστως στον Ολυμπιακό, αλλά δευτερευόντως και στον ΠΑΟΚ. Για μένα, αυτή η απόσταση δεν είναι χαώδης. Αλλά δεν είναι και μικρή.
Στο ερώτημα «μεγαλύτερο μπάτζετ ή πιο σωστή οργάνωση», η απάντηση είναι ότι χρειάζονται και τα δύο. Η ΑΕΚ δαπάνησε πολλά χρήματα το περασμένο καλοκαίρι, είναι η αλήθεια, αλλά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν αρκετό. Γιατί πολύ απλά, το έκανε με λανθασμένο και μη ποδοσφαιρικό τρόπο.

Όταν για παράδειγμα ξέρεις ότι έχεις ως προτεραιότητα να πάρεις έναν στόπερ-ηγέτη και πας να το κάνεις με την απόκτηση του Ντα Σίλβα και αντί αυτού, δίνεις τα ίδια χρήματα και καταλήγεις σε Τζαβέλλα και Βράνιες, στο τέλος… ξεμένεις δίχως τον «στόπερ Νο1» που ήταν ο αρχικός σου στόχος και η απαραίτητη ανάγκη. Δεν γίνεται να κλείσεις ένα μεγάλο κενό, παίρνοντας… δύο στην τιμή του ενός. Συν ότι δεν πέτυχε στο θέμα του προπονητή.

Κατ’ εμέ, η ΑΕΚ δεν θα πρέπει να κάνει φέτος το ίδιο λάθος και να προχωρήσει σε διψήφιο αριθμό μεταγραφών. Πέρυσι, έφτασε στις 15 μεταγραφές. Αν κάνει φέτος τις μισές και πάρει επτά παίκτες τοπ επιπέδου, που προφανώς ανάλογα θα είναι και τα συμβόλαιά τους και κρατώντας παράλληλα και ότι καλό έχει από το υπάρχον έμψυχο υλικό, μπορεί να «χτιστεί» από το κατάλληλο τεχνικό επιτελείο γύρω τους, μια πραγματικά ανταγωνιστική ομάδα.

Σημασία είχε η νίκη και την πήραν αυτοί που το είχαν καταλάβει

Πάμε και στο ματς με τον ΠΑΣ. Στα Γιάννενα πήγαν από πλευράς ΑΕΚ, παίκτες που αρκετοί εξ αυτών δεν είναι οι ποδοσφαιριστές των… ονείρων μας, αλλά που αν μη τι άλλο, συναισθάνονταν το βάρος της ευθύνης και το πόσο σημαντικό ήταν για την ομάδα να νικήσει τον ΠΑΣ και να παραμείνει «ζωντανή» στο κυνήγι της Ευρώπης.

Για παράδειγμα, ο Μάνταλος μπορεί να είναι ένας παίκτης, που κατά την ταπεινή μου άποψη, έχει κλείσει ο κύκλος του ως βασικός και ως αρχηγός της ομάδας (μπορεί βέβαια εφόσον παραμείνει, να αποτελεί μια καλή λύση που θα έρχεται από τον πάγκο), αλλά σίγουρα νιώθει και είναι πολύ πιο ΑΕΚ από τον Άμραμπατ, που δυστυχώς απέδειξε ότι τον ενδιαφέρει μόνο η πάρτη του και παίζει για τον εαυτό του και όχι για την ομάδα.

Με την τραγική άμυνα και γενικότερα ανασταλτική λειτουργία βέβαια που έχει μονίμως η ΑΕΚ, δεν αρκούν ποτέ, μόνο η υπευθυνότητα, η αποφασιστικότητα και το φιλότιμο. Γι’ αυτό και… χτυπιόμουν, ειδικά στις χαμένες ευκαιρίες του Αραούχο στο πρώτο ημίχρονο, γιατί για να αισθάνεσαι σίγουρος για τη νίκη, θα πρέπει να έχεις προηγηθεί με κάνα… 0-4.

Τέλος πάντων. Σημασία είχε μόνο η νίκη. Ο τρόπος δεν ενδιέφερε κανέναν. Για να έχει αξία όμως αυτό το «τρίποντο» και για να αποδειχτεί πραγματικά «χρυσό», θα πρέπει η ΑΕΚ να νικήσει και τον ΠΑΟΚ και τον ΠΑΟ. Και σίγουρα, θα πρέπει μετά από αυτά τα δύο παιχνίδια, να μην βρίσκεται στην 5η θέση.