Τι δείχνει η στροφή σε προπονητή τύπου Αλμέιδα

Τι δείχνει η στροφή σε προπονητή τύπου Αλμέιδα
Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την περίπτωση του Αργεντινού τεχνικού, ο οποίος ένδεκα χρόνια τώρα, δεν είχε κάτι σοβαρό από ευρωπαϊκό σύλλογο

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Όταν ο πήχης ξεκινά από ψηλά, με ονόματα όπως αυτά του Φερνάντο Σάντος και του Ρούντι Γκαρσιά -συν όποιους άλλους με αντίστοιχες καριέρες η ΠΑΕ επιχείρησε να προσεγγίσει κι απλώς τα ονόματά τους δεν εμφανίστηκαν στο φως- και φτάνουμε στην έλευση Ματίας Αλμέιδα, ε όσο να’ ναι, δημιουργούνται ερωτήματα και απορίες. Θεωρητικά, θα μπορούσε να αποδειχθεί μια καλή επιλογή όπως κι όλες άλλωστε, όμως πριν φτάσουμε στο σημείο να τη δοκιμάσουμε κι αυτή στου κασίδη (δηλαδή στης ΑΕΚ) το κεφάλι, ας δούμε και κάποια δεδομένα.

Ο Αλμέιδα είναι προπονητής εδώ και 11 χρόνια, δεν είναι χθεσινός στο χώρο. Το όνομά του, αυτό που έχει τέλος πάντων ως τεχνικός, το «έχτισε» στην Αμερική, σε διάφορα σημεία αυτής. Στη γενέτειρά του Αργεντινή είχε μια συμπαθητική πορεία, στο Μεξικό τον αναγνωρίζουν ως σπουδαίο, ενώ στις ΗΠΑ πάτωσε. Να σημειώσω δε ότι εκεί, στη Σαν Χοσέ, είχε ετήσιο συμβόλαιο 2,5 εκατ. δολαρίων σε μικτές αποδοχές, δηλαδή 2,3 εκατ, ευρώ το χρόνο, για να ξέρουμε από την αρχή και κάποια οικονομικά δεδομένα της υπόθεσης.

Όλα αυτά τα χρόνια, που μόνο λίγα δεν τα λες, ο άλλοτε διεθνής Αργεντινός χαφ με καριέρα 8 ετών ως ποδοσφαιριστής σε Ισπανία και Ιταλία και συλλόγους ιδιαίτερα δυνατούς εκείνη την περίοδο (Σεβίλλη, Λάτσιο, Πάρμα, Ίντερ) δεν ήρθε ποτέ στην Ευρώπη. Ψαχουλεύοντας στο διαδίκτυο, δεν συναντάς καν περιπτώσεις στις οποίες να συζητήθηκε το όνομά του ως προπονητής. Ίσως επειδή το κασέ του είναι πολύ υψηλό, έως και απλησίαστο για ευρωπαϊκούς συλλόγους δεύτερης ή τρίτης ταχύτητας. Διότι εκείνοι της πρώτης (ταχύτητας) ουδέποτε ασχολήθηκαν μαζί του. Και πίστεψε με ότι αν ήταν κάτι το σπέσιαλ, τα λαγωνικά σε Ιταλία και Ισπανία, δεν θα τον είχαν αφήσει έτσι.

Ενώ λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά κι ενώ η ΑΕΚ τον φέρνει αύριο στην Ελλάδα, προφανώς για τελικές συζητήσεις, ο Αλμέιδα έχει προτάσεις να αναλάβει τις Εθνικές ομάδες της Κολομβίας και της Χιλής. Το όνομά του όντως παραμένει δυνατό στην Αμερική. Ταυτόχρονα, στο Μεξικό ορέγονται την επιστροφή του κι αν δεν είναι η Τσίβας με την οποία κατέκτησε τίτλους γι αυτό και λατρεύεται, υπάρχουν άλλες ομάδες εκεί που τον «ζαχαρώνουν» κι είναι διατεθειμένες να δώσουν πολλά για πάρτη του.

Πόσο ρίσκο υπάρχει και ποια διαδικασία ακολουθείται τελικά;

Δεν ξέρω ποιες οικονομικές θυσίες είναι διατεθειμένος να κάνει ο Αλμέιδα, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι επιθυμεί να εργαστεί στην Ευρώπη, άρα λογικά και να χαμηλώσει το κασέ του. Στο Μεξικό σίγουρα θα βρει τα 2,3 εκατ. ευρώ που έπαιρνε στη Σαν Χοσέ, στην ΑΕΚ όχι. Αλλά ας υποθέσουμε ότι η Ένωση θα τρυπήσει το ταβάνι της προσφέροντάς του ένα συμβόλαιο στο 1,5 εκατ. ευρώ, χρήματα λιγότερα και πάλι από όσα για παράδειγμα θα έδινε στον Σάντος ή στον Γκαρσιά και τα επιτελεία τους (λέγεται ότι -δεν το ενστερνίζομαι, απλώς το αναφέρω- θα έφτανε έως τα 2 εκατ. ευρώ).

Πόσο φρόνιμο είναι να γίνει μια τέτοια δαπάνη για έναν τεχνικό του διαμετρήματος Αλμέιδα και πόσο το έχουν ψάξει αυτοί που οδηγούνται σε συζητήσεις, ότι παίρνουν το μικρότερο δυνατό ρίσκο με έναν προπονητή που πίσω του έχει αμφιλεγόμενη δουλειά και αυτή μόνο στο.. Αμέρικα; Αξίζει εδώ να σημειωθεί επίσης ότι με αυτή την υπόθεση η ομάδα ασχολείται τις τελευταίες 15 ημέρες. Κάτι που συνεπάγεται ότι ακολουθήθηκε μια εντελώς διαφορετική διαδικασία εν συγκρίσει με το casting που πέρασαν οι κτιριακές εγκαταστάσεις της ομάδας από τους προηγούμενους που έστειλαν εδώ τους εκπροσώπους τους.

Η τελευταία φορά που ο Αλμέιδα πάτησε ευρωπαϊκό έδαφος, καταγράφηκε 15 χρόνια πριν, όταν ως ποδοσφαιριστής έπαιξε σε δύο παιχνίδια με τη φανέλα της νορβηγικής Λιν (2007). Έκτοτε ζει, αναπνέει και εργάζεται στην Αμερική, σε πολύ διαφορετικές συνθήκες και κουλτούρες. Η πείρα του από την Ήπειρό μας δεν είναι μικρή, όμως είναι άλλο πράγμα να είσαι παίκτης κι άλλο προπονητής.

Είναι μακριά από όλα συμβαίνουν εδώ την τελευταία δεκαπενταετία και η έλευσή του σε ένα περιβάλλον που περιμένει τον επόμενο προπονητή ως Μεσσία, θα συνιστά κατάσταση που θα απαιτεί ελάχιστο χρόνο προσαρμογής. Αν τελικά τον επιλέξουν, θα το κάνουν με σκοπό σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να μετατρέψει μια άκρως παθογενή κατάσταση σε ομάδα πρωταθλητισμού.

Ασφαλώς το ίδιο ισχύει για όλους. Όποιος κι αν επιλεγεί θα έρθει αντιμέτωπος με πίεση άμεσης αλλαγής σε κάτι που σηκώνει πολύ μεγάλες τροποποιήσεις για να γίνει λειτουργικό. Σαφώς και σε έμψυχο δυναμικό. Ουδείς θα έχει την επιτυχία στο τσεπάκι, αλλά εν προκειμένω θα μιλάμε για ακόμα ένα πείραμα. Και σίγουρα, μια επιλογή που θα απέχει χιλιόμετρα στη μείωση του ρίσκου από περιπτώσεις όπως ο Ντι Φραντσέσκο ή ο Πελεγκρίνι. Ο λόγος όμως που μετρά περισσότερο, ωστόσο, είναι πάντα εκείνου που αποφασίζει.

Σταμάτης Βούλγαρης: Ο ευτυχισμένος Ματίας και η κιτρινόμαυρη υπεροχή
Οι ειδήσεις του στο Google News Δείτε Live όλες τις ειδήσεις του
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X