Ας μιλήσουμε για αλλαγή συστήματος

Στην συζήτηση για τον επόμενο προπονητή, δεν θα ήθελα να μπω. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Κυρίως διότι δεν έχω καταλάβει τι είναι αυτό που ψάχνει η ΑΕΚ. Τι προφίλ προπονητή και με τι στιλ ποδοσφαίρου. Τι μπάλα ψάχνει να παίξει βρε αδελφέ, με τον προπονητή που θα πάρει. Πηγαίνει από Πορτογαλία σε Γαλλία και από εκεί σε Ιταλία, μετά λίγο Αργεντινή και μετά ξανά στην Πορτογαλία, μπορεί και πάλι πίσω στην Γαλλία. Επομένως δεν υπάρχει κάποια βάση κουβέντας. Οψόμεθα για όταν θα υπάρξει κάτι ξεκάθαρο.

Πάμε σε μια συζήτηση που είναι άμεση, γιατί είναι αγωνιστική και αφορά και το παιχνίδι της Δευτέρας αλλά και τα υπόλοιπα μέχρι και το φινάλε των πλέι οφ. Και έχει σημασία η κουβέντα πάνω στο αγωνιστικό κομμάτι, διότι σε περίπτωση που δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, προκειμένου η ΑΕΚ να βγει στην Ευρώπη, μπορεί και να της χρειαστούν ακόμα και πέντε νίκες στα έξι ματς που απομένουν. Κάτι που για να το κάνει, πρέπει να αλλάξει πράγματα στην εικόνα της.

Έχει μπει έντονα στο τραπέζι η κουβέντα για ανάγκη αλλαγής στο σύστημα. Δεν έχει γίνει τώρα αυτό. Το συζητάμε από την εποχή Γιαννίκη και πριν καν μπει σ’ αυτό το εφιαλτικό σερί με τα στραβά και ανάποδα αποτελέσματα από τα μέσα Γενάρη και μετά. Υπήρχε τότε ήδη αρκετά ικανό δείγμα για να καταλάβει ένας προπονητής πως αυτό το περιβόητο 4-2-3-1 δεν μπορεί να του δώσει τίποτα. Είτε με τον Άμραμπατ πίσω από τον φορ, είτε με τον Μάνταλο, είτε ακόμα και με τον Γέβτιτς, έστω και αν αυτό το τελευταίο το είδαμε λίγο.

Είχε ευκαιρία ο Γιαννίκης μπαίνοντας στο 2022 να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό σε σύστημα, προσδοκώντας να πάρει διαφορετικά αποτελέσματα μέσα στο γήπεδο. Είτε μ’ ένα 4-3-3, είτε ακόμα και μ’ ένα 3-5-2. Και υπήρχε η δυνατότητα να τα εφαρμόσει και τα δυο. Τελικά ο Γιαννίκης επέλεξε αντί να ρισκάρει μια αλλαγή σχηματισμού, να επιμείνει με το ίδιο σύστημα. Αυτό ήταν κάτι που δεν εμπεριείχε κανένα ρίσκο. Ήταν σίγουρη η αποτυχία, καθώς είναι αδύνατον να πάρεις διαφορετικό αποτέλεσμα, κάνοντας ακριβώς τα ίδια πράγματα. Όπως και έγινε.

Πάμε τώρα στα φρέσκα κουλούρια. Η συζήτηση για την αλλαγή συστήματος φούντωσε ξανά τώρα κυρίως διότι πάλι αυτό το 4-2-3-1 απεδείχθη δυσλειτουργικό και οδήγησε σε στραπάτσο, αλλά και επειδή φαίνεται να μας τελειώνει σιγά – σιγά η προοπτική να βοηθήσει ο Άμραμπατ ως ελεύθερος πίσω από τον φορ. Ενδεχομένως να έχουμε φτάσει και στο σημείο να μας τελειώνει η προοπτική να βοηθήσει ο Μαροκινός γενικώς, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα,.

Στο σημείο που βρισκόμαστε, στην κουβέντα για την αλλαγή σχηματισμού, δεν μπορεί να μπει το 3-5-2, για πολλούς λόγους. Μπαίνει όμως το 4-3-3. Και έχει ποδοσφαιρική λογική. Ειδικά από την στιγμή που έχει προστεθεί στην μεσαία γραμμή ένα τόσο ποιοτικό εργαλείο όπως είναι ο Κριχόβιακ. Έχει όμως και την σημασία του, να δούμε πως μπορεί να εφαρμοστεί και ποιος παίκτη μπορεί να πάει που. Ρεαλιστικά και όχι ιδεατά.

Θεωρητικά μια επιλογή που μοιάζει ως η πλέον ποδοσφαιρικά λογική και ελκυστική, είναι με τον Λε Ταλέκ στον ρόλο του εξαριού και τον Κριχόβιακ με τον Σιμάνσκι ως εσωτερικά χαφ. Άλλωστε σ’ αυτό την εκδοχή, ο Γάλλος θα πήγαινε στην φυσική του θέση, θα είχε μπροστά του δυο ποιοτικούς χαφ και θα μπορούσαμε να βγάλουμε οριστικό συμπέρασμα, αν γυρίζει το χαρτί με τον συγκεκριμένο παίκτη. Μην ξεχνάμε πως για να παίζει εξάρι ο Λε Ταλέκ και μάλιστα βασικός, του έδωσε η ΑΕΚ 700χιλιάδες συμβόλαιο. Σ’ ένα καλοκαιρινό πλάνο για 4-1-4-1, που δεν υλοποιήθηκε ποτέ.

Πρακτικά ωστόσο, εκείνο που φάνηκε στο ματς της προηγούμενης Κυριακής με τον Άρη, είναι πως ο διακόπτης στο μυαλό του Λε Ταλέκ δύσκολα μπορεί να γυρίσει. Έχει «κλειδώσει» πλέον πως εδώ που ήρθε πέρυσι το καλοκαίρι δεν έχει «κολλήσει» και θα πρέπει να δει τι θα κάνει. Και του βγαίνει πολύ και στην εικόνα του μέσα στο γήπεδο. Επομένως τώρα που τα ματς πλέον καίνε, δύσκολα μπορεί να βοηθήσει ένας τέτοιος παίκτης.

Επίσης θεωρητικά, μια επιλογή για το 4-3-3, θα ήταν με τον Σιμόες ως κόφτη και τον Κριχόβιακ με τον Σιμάνσκι ως εσωτερικά χαφ. Μόνο που και αυτή η επιλογή, πρακτικά «χωλαίνει». Η πραγματικότητα του γηπέδου μέχρι τώρα, δείχνει πως ο Σιμόες υπολείπεται πολύ σ’ αυτό που έχει ανάγκη η ΑΕΚ για την συγκεκριμένη θέση, με τον τρόπο και τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού του. Και μάλιστα αυτό φαίνεται πολύ περισσότερο, σε ματς απαιτήσεων ντέρμπι. Όπως αυτά που θα ακολουθήσουν μετά τον ΠΑΣ.

Τεράστια και σημαντικότατη η προσφορά του Σιμόες μέχρι τώρα στην ΑΕΚ. Όμως στα ματς που καίνε, δεν γίνεται να κάνει επιλογές που θα είναι συναισθηματικές και όχι ποδοσφαιρικές. Και το ίδιο ισχύει φυσικά και για το καλοκαίρι και για τον σχεδιασμό για την ΑΕΚ της νέας σεζόν. Όμως τώρα η συζήτηση αφορά καθαρά το πρακτικό κομμάτι μιας αλλαγής σχηματισμού.

Επομένως, καθαρά πρακτικά, για να γίνει η αλλαγή σε 4-3-3, θα πρέπει στην θέση του εξαριού να πάει είτε ο Σιμάνσκι, είτε ο Κριχόβιακ. Και οι δυο μπορούν να παίξουν στην συγκεκριμένη θέση. Ωστόσο την δημιουργία που μπορεί να δώσει ο Κριχόβιακ, την θες στο οκτώ. Επομένως ο Σιμάνσκι πάει στο έξι. Και μ’ αυτά τα δεδομένα για την δεύτερη θέση του εσωτερικού χαφ, οι επιλογές που απομένουν είναι ο Σάκχοφ, ο Χατζισαφί ή ακόμα και ο Μάνταλος και ο Γέβτιτς. Δεν είναι λίγες επιλογές. Πάλι όμως, θεωρητικά είναι πολλές. Διότι για παράδειγμα ο Σάκχοφ, δύσκολα πλέον θα υπολογίζεται ως βασικός. Εδώ που έχουμε φτάσει, το ίδιο ισχύει και για τον Γέβτιτς, παρόλο που είναι εντελώς άδικο.

Τελειώνει σε λίγο η σεζόν και δεν νομίζω πως υπάρχει κανείς που να μπορεί να πει με σιγουριά αν ο Γέβτιτς κάνει ή δεν κάνει για την ΑΕΚ. Πάνω που κάτι πήγαμε να δούμε, με την ματσάρα που έκανε στην Τούμπα στο παιχνίδι κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, ο Γιαννίκης τον εξαφάνισε. Τρέχα γύρευε πλέον για ποιόν λόγο. Αλλά τώρα έγινε και δυστυχώς ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Επομένως δεν ξέρω αν η ΑΕΚ πλέον μπορεί να παίξει το χαρτί Γέβτιτς.

Επομένως επί της ουσίας ως επιλογές για να συμπληρωθεί η τριάδα στα χαφ σ’ ένα 4-3-3, απομένουν ο Χατζισαφί και ο Μάνταλος. Στα μάτια τα δικά μου, έχοντας και λίγο στο μυαλό την εικόνα του ντέρμπι στην Λεωφόρο στην πρεμιέρα των πλέι οφ, ο Ιρανός είναι πιο συμβατή επιλογή. Στα μάτια του προπονητή, πιθανότατα να είναι ο Μάνταλος, παρόλο που η κουβέντα για το αν μπορεί και πρέπει ή όχι ο συγκεκριμένος παίκτης να παίζει οκτάρι, κρατάει από την εποχή Δέλλα και το καλοκαίρι του 2015. Και αφενός έχει κουράσει, αφετέρου έχει παλιώσει χωρίς να δίνει αποτελέσματα.

Για να το κλείσω. Έχει λογική το να αφήσει η ΑΕΚ αυτό το 4-2-3-1 που δεν της έδωσε πραγματικά τίποτα μια ολόκληρη σεζόν και μάλιστα με διαφορετικά πρόσωπα σε κάθε ρόλο. Το πιο ιδεατό σε μια αλλαγή, θα ήταν να μπει ο Λε Ταλέκ ως εξάρι και οι δυο Πολωνοί ως εσωτερικά χαφ. Αλλά το ιδεατό δεν υπάρχει. Επομένως θα πάμε όπως φαίνεται σε κάτι πιο εφικτό, που μένει να φανεί στο γήπεδο αν θα είναι και λειτουργικό. Πάντως γενικώς το «έλα μωρέ άλλαξε σύστημα να δούμε τι θα γίνει», είναι εύκολο να το λες και δύσκολο να βγει σωστά στην πράξη.

• LIVE ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
• Σταμάτης Βούλγαρης: «ΑΕΚ κόντρα στη γραφικότητα…» (VIDEO)
• Μάχη για τον τίτλο, νίκη επί του ΠΑΟ, απάντηση στις αθλιότητες
• Τα πάντα για το στοίχημα ΕΔΩ - Οι καλύτερες προτάσεις
• Η Νέα Αριστερά… θίχτηκε για την αλήθεια: «Απαράδεκτο – Να παρέμβει η Δικαιοσύνη για το Μουσείο της ΑΕΚ»
• Είπαμε… Αυτοί παίζουν ρέστα στην προπαγάνδα και η ΑΕΚ με την μπάλα και την καρδιά της

Οι ειδήσεις του στο Google News

Δείτε Live όλες τις ειδήσεις του

• ΑΕΚ
• προπονητης