Σαν την Ωραία Ελένη και σαν την ομορφότερη Πόλη του κόσμου!

Photo Credits: INTIME

Ο Πάνος Λούπος στο προσωπικό του blog, για τη μέρα που έφυγε, για αυτή που ξημερώνει και για αυτά που δεν χρειάζονται καμία εξήγηση…

14/04/2022 | 0:30

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Έφυγε μια σπουδαία μέρα για την ΑΕΚ. Η μέρα των 98^ων γενεθλίων της. Παρόλο αυτά, θέλω να ευχηθώ κι από τούτο εδώ το «κιτρινόμαυρο» μετερίζι. Σε εσάς και σε όλους τους «Ενωσίτες» σε όλο τον πλανήτη. Χρόνια Πολλά λοιπόν σε όλους τους πιστούς ΤΗΣ ανά την υφήλιο. Να είστε όλοι καλά, να είμαστε όλοι καλά, για να ζήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα έντονα συναισθήματα δίπλα της.

Στην ίδια την ΑΕΚ, το μόνο που μπορούμε να λέμε, όχι μόνο τη μέρα που έχει γενέθλια, αλλά κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό και σε κάθε μας ανάσα, είναι «ευχαριστούμε που υπάρχεις». Ναι, ισχύει αυτό, ακόμα κι αν οι πίκρες είναι περισσότερες από τις χαρές.

Γιατί πάνω από τα επικά της κατορθώματα, από τη γέννηση της μεγάλης ιδέας και της ίδρυσής της, πριν από 98 χρόνια, η ΑΕΚ είναι ένας πολύ σπουδαίος λόγος για να ζούμε καθημερινά, αυτό που προανέφερα, δηλαδή με έντονα συναισθήματα ότι και όπου χτυπάει η καρδιά της. Κι επίσης, η ΑΕΚ είναι ο λόγος για να αισθανόμαστε όμορφα για ότι πιο υπερήφανο και τίμιο έχει απομείνει σε έναν πολύ άσχημο κόσμο.

Η ΑΕΚ, η μάνα όλων των προσφύγων… Η ΑΕΚ, η ιδέα, ο τρόπος ζωής μας… Η ΑΕΚ που μας έχει φέρει στα μάτια, όλων των ειδών τα δάκρυα… Η ΑΕΚ των φιλάθλων, τη μοναδικότητα και τη γνησιότητα των οποίων, δεν μπορεί χωρίς να φταίει, να την καταλάβει φίλαθλος άλλης ομάδας. Η ΑΕΚ, η Οικογένεια, η Ένωσις!

Δεν πρέπει να ξεχαστεί ΠΟΤΕ…

Η ημέρα με την ημερομηνία των γενεθλίων έφυγε και ξημερώνει μια άλλη μέρα με ημερομηνία που δεν γίνεται και που δεδομένα δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Και δεν πρέπει να ξεχαστεί ποτέ. Ήταν η μέρα του απόλυτου εφιάλτη, στις 14 Απριλίου του 2013.

Μια μέρα που δεν περιμέναμε ποτέ, ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μας (και παράλληλα στα πιο όμορφα όνειρα των εχθρών της), ότι θα έφτανε για την ΑΕΚ. Ήταν το ματς που θα έκρινε το αν η ομάδα θα έμενε ή όχι στην Α’ Εθνική. Ένα ματς παραμονής στην κατηγορία (!) με τον Πανθρακικό στο ΟΑΚΑ.

Θυμάμαι στην παραμονή εκείνου του αγώνα, που ήταν φυσικά και τα γενέθλια της ΑΕΚ, ότι ήμουνα πάρα μα πάρα πολύ σίγουρος ότι θα κερδίζαμε και ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βιώσουμε υποβιβασμό. Το θεωρούσα πραγματικά ένα κακόγουστο αστείο. Κι όμως…

Ήταν το βράδυ που συνειδητοποίησα απόλυτα δύο πράγματα. Πρώτον ότι δεν αρκούν, η ιστορία και το βάρος της φανέλας. Και δεύτερον ότι πάντα τα πράγματα εκεί που φαίνονται πάρα μα πάρα πολύ άσχημα, μπορεί να γίνουν τρισχειρότερα. Ήταν το βράδυ που μαζί με τα άλλα παιδιά, μείναμε στην «ΩΡΑ» ως τα ξημερώματα. Μέσα σε δάκρυα, ανάμεσα σε κάτι μπουκάλια ουίσκι και με βιντεάκια της ΑΕΚ από παλιές ένδοξες στιγμές της να παίζουν στο «youtube».

Γιατί μπορεί η ΑΕΚ να έπεσε και επίσημα, μια εβδομάδα μετά (την ούτως ή άλλως «μαύρη» 21^η Απριλίου) με την ήττα στο Περιστέρι, αλλά ουσιαστικά είχε πέσει το βράδυ της εντός έδρας ήττας από τον Πανθρακικό και των όσων επακολούθησαν με τη διακοπή του αγώνα και την αναμενόμενη τιμωρία.

Πάντα μόνη εναντίον όλων

Μα ξέρετε κάτι; Είναι κι αυτά, τα πολύ δύσκολα και τα πολύ άσχημα, που την έκαναν ΑΕΚάρα. Ακόμα και ο υποβιβασμός που για να έρθει, έπρεπε πρώτα η ΑΕΚ να μην γονατίσει σε κανέναν, να μην δεχτεί να αμαυρωθεί η ιστορία της με δανεικούς, να φωνάξουμε τότε από την «ΩΡΑ» ότι ήταν προτιμότερο χίλιες φορές να πέσουμε παρά να σκεφτούμε καν να δεθούμε σε κάποιο «άρμα» και μαζί μας να το βροντοφωνάξει με υπερηφάνεια και χωρίς τον παραμικρό δισταγμό και όλος ο «Ενωσίτικος» κόσμος.

Όπως ήταν και τα χαμένα και τα κλεμμένα, είτε στα χαρτιά, είτε στο παρασκήνιο, που την έκαναν και αυτά ΑΕΚάρα. Είτε εντός γηπέδου από κάποιον διαιτητή, είτε εκτός από κάποιους… παραγκάρχες. Ναι, την έκανε ΑΕΚάρα και το γεγονός ότι παλεύει πάντα μόνη εναντίον όλων.

Ναι, έγινε ΑΕΚάρα γιατί μετά από αυτόν τον υποβιβασμό, σηκώθηκε και μέσα σε πέντε χρόνια, από τα χωράφια της ερασιτεχνικής κατηγορίας και από το κυριολεκτικό μηδέν σε όλα τα επίπεδα, έφτασε στην κορυφή της Ελλάδας, κατακτώντας Κύπελλο, κατακτώντας πρωτάθλημα, κάνοντας ρεκόρ αήττητου 14 σερί αγώνων στην Ευρώπη, με επιτυχημένη πορεία στο Europa και επιστροφή σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ. Όπως την ίδια διαδρομή από το κυριολεκτικό μηδέν ως την κορυφή του κόσμου, έκανε και στο μπάσκετ.

Ναι, έγινε ΑΕΚάρα ΚΑΙ γιατί έμεινε 19 ολόκληρα χρόνια χωρίς το σπίτι της, χωρίς το δικό της γήπεδο. Ποια άλλη, αλήθεια, ομάδα, θα το άντεχε; Ναι, έγινε ΑΕΚάρα ΚΑΙ γιατί δεν πήγε να «δέσει» (όπως θα έκανε κάθε άλλη μεγάλη ομάδα στη θέση της) το ματς με τον Ιωνικό στο ΟΑΚΑ, όπου θα σήμαινε κατάκτηση πρωταθλήματος.

Ναι, έγινε ΑΕΚάρα ΚΑΙ γιατί της κλάπηκε πρωτάθλημα στα χαρτιά ελέω Βάλνερ όταν είχε μακράν την καλύτερη ομάδα επειδή… «έπρεπε να εφαρμοστεί το γράμμα του νόμου», αλλά της κλάπηκε πρωτάθλημα ελέω Τσίγκοφ και όταν… «δεν πείραζε να εφαρμοστεί ο νόμος και άλλαξε μέσα σε ένα βράδυ».

Η ομορφότερη ομάδα του κόσμου

Ναι, έγινε ΑΕΚάρα ΚΑΙ όταν αποκλείστηκε αήττητη σε όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ και όταν αστόχησαν σε κενή εστία, ο Ντέμης και ο Μασούντ. Και πόσα άλλα, μπορούμε να θυμηθούμε. Αναρίθμητα πραγματικά και σίγουρα αξέχαστα.

Όπως και να έχει, για τους απανταχού ΑΕΚτζήδες, είναι η μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου. Για τους αντιπάλους της σίγουρα δεν είναι… Ακόμα κι εκείνοι όμως, το ξέρουν καλά μέσα τους, ότι δεν μπορούν να της προσάψουν τίποτα. Η ΑΕΚ είναι η πιο όμορφη ομάδα του κόσμου. Χωρίς εξήγηση.

Για τον ίδιο λόγο που η Ωραία Ελένη είναι η πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου, κι ας μην την περιέγραψε ο Όμηρος στην Ιλιάδα. Απλά την χαρακτήρισε ως τέτοια κι αυτό ήταν… Για τον ίδιο λόγο που η Πόλη από την οποία κατάγεται η Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως είναι η ομορφότερη πόλη του κόσμου. Γιατί κάποια πράγματα στη ζωή δεν εξηγούνται. Απλά, έτσι είναι…