Η ΑΕΚ πηγαίνει μόνο για προπονητή και... βλέπουμε!

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για τη διαπιστωμένη προτεραιότητα της ΑΕΚ και τη σοβαρή πιθανότητα να μην προκύψει η παραμικρή αλλαγή στο οργανόγραμμα της.

07/04/2022 | 13:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Συνταγή που αποτυγχάνει, δεν αλλάζει. Αυτή μοιάζει να είναι η -προς το παρόν τουλάχιστον- διαπιστωμένη επιθυμία του μεγαλομέτοχου της ομάδας Δημήτρη Μελισσανίδη, ενόψει της νέας σεζόν. Αν και πραγματικό στίγμα δεν έχουμε, πιστεύω ότι ούτε εντός της ομάδας υπάρχει για όσους -λέγεται ότι- έχουν θέσει την παραίτησή τους στη διάθεση του διοικητικού επικεφαλής, η επικέντρωση στο θέμα του προπονητή, αυτό μας δείχνει. Η ΑΕΚ συνεχίζει ως έχει σε επίπεδο στελεχών και βλέπουμε…

Προφανώς, ο πρόεδρος της ΠΑΕ δεν κινεί από μόνος του τα νήματα στο θέμα του επόμενου κόουτς. Ζητεί να του παρουσιάσουν επιλογές οι δύο διευθυντές, με -όπως το καταλαβαίνω και μέχρι αποδείξεως του εναντίου- συγκεκριμένη κατεύθυνση να τον φέρουν σε επαφή με τεχνικούς ανωτέρου επιπέδου. Αυτό έχει ζητήσει, αυτό προσπαθεί να επιτύχει. Να ανοίξει πόρτες που δύσκολα αφήνουν ακόμα και χαραμάδα για ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου, έστω για να ακούσουν την ΑΕΚ σε όσα έχει να τους παρουσιάσει. Εξ ου και τα απλησίαστα ονόματα που έχουν γραφτεί τον τελευταίο καιρό ή αν δεν έχουν γραφτεί, σίγουρα ψιθυρίζονται στα δημοσιογραφικά έδρανα.

Θεωρώ ότι η τοποθέτηση χαμηλώματος των προσδοκιών από την πλευρά της ΠΑΕ, ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση. Αν δεν είχε συμβεί, τότε πέραν του Ρούντι Γκαρσιά, θα είχαμε διαβάσει πολλά ακόμα -σημεία και τέρατα θα τα χαρακτηρίσω εγώ- για τέτοιου βεληνεκούς προπονητές. Προσοχή! Δεν λέω ότι η ΑΕΚ δεν ψάχτηκε για τον συγκεκριμένο ή ότι δεν το κάνει για άλλους αναλόγου status, αλλά από το ‘σκαλίζω’ μια περίπτωση για να εξαντλήσω τις λιγοστές πιθανότητες που υπάρχουν, μέχρι το συζητάω μαζί της την προοπτική συνεργασίας, είναι μια απόσταση σημαντική.

Κάπως έτσι, οδηγούμαστε στα ευχολόγια και στα «μακάρι». Όντως λοιπόν, μακάρι να βρεθεί ο τρόπος για τέτοιου επιπέδου προπονητή διότι ίσως αυτή να είναι και η μέθοδος για να εξέλθει η ομάδα από το μόνιμο αγωνιστικό τέλμα των τελευταίων ετών. Με την έλευση ενός που θα είναι υπεράνω όλων στα αποδυτήρια, με status που δεν θα επιδέχεται αμφισβήτησης, δυνατή προϋπηρεσία και ικανότητα να μπαίνει εκεί μέσα και να στέκονται όλοι σούζα. Όχι από φόβο, αλλά από σεβασμό στην καριέρα του και όσα θα έχει νωρίτερα πετύχει.

Υπάρχουν καλοί προπονητές και από πιο κάτω ράφι, όμως…

Αν όντως οι προπονητές που μέχρι χθες δεν «έβλεπαν» την ΑΕΚ και την εγχώρια προοπτική γενικότερα, δεν τη δουν ούτε τώρα που έχει να παρουσιάσει περισσότερα χρήματα στο τραπέζι και την προοπτική άμεσης εισόδου στο νέο γήπεδό της, ο κόσμος δεν χάθηκε. Ικανοί τεχνικοί με αξιοπρόσεκτες καριέρες υπάρχουν πολλοί και μάλιστα ελεύθεροι εκεί έξω. Το θέμα είναι ότι όσοι είναι καλοί αλλά όχι διεθνώς αναγνωρίσιμοι ως ελίτ, ψάχνουν για περιβάλλοντα τα οποία θα τους πείσουν ότι η ελληνική επιλογή δεν θα αποτελέσει πισωγύρισμα, αλλά προοπτική ανόδου στις καριέρες τους. Είναι όμως όντως τέτοια;

Εδώ έρχονται τα στελέχη και ο δικός τους ρόλος στην προσέγγιση. Για να φτάσει η κουβέντα στον Μελισσανίδη, θα πρέπει να έχει γίνει η απαιτούμενη προεργασία. Εκτός εάν ο ίδιος το ψάχνει μόνος του, με τις δικές του άκρες. Τότε αλήθεια, τι να τα κάνει τα στελέχη; Άραγε να τα κρίνει μέσα από αυτή τη διαδικασία για να φτάσει στην τελική απόφασή του για εκείνα; Ασάφεια υπάρχει στο πως λειτουργεί το club αυτές τις μέρες στο θέμα του προπονητή κι εύλογο είναι να δημιουργείται το ερώτημα αν αυτή η παρέα που συστάθηκε ως ομάδα ποδοσφαιρικού σχεδιασμού, μπορεί να αποδειχθεί λειτουργική.

Ο Μελισσανίδης δεν είναι άνθρωπος που αίρει εύκολα την εμπιστοσύνη του σε πρόσωπα που ο ίδιος έχει επιλέξει με το σκεπτικό ότι θα εξελιχθούν σε αυτό που ο ίδιος έχει οραματιστεί για εκείνα, ακόμα κι όταν τα αποτελέσματα της δουλειάς τους, δεν τον δικαιώνουν. Θέλετε από πείσμα; Θέλετε επειδή βλέπει μέσα στα λάθη τους σωστές μεθόδους που εμείς όχι; Θέλετε επειδή δεν είναι ιδιαίτερα κοστοβόρα για τον club; Θέλετε γιατί τους έχει αδυναμία; Θέλετε γιατί δεν θέλει να ακούει εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις παρά να έχει γύρω του ανθρώπους που θα υπηρετούν πιστά τη δική του λογική; Σίγουρα είναι λίγο (ή πολύ κατά περιπτώσεις) από όλα αυτά.

Στο τέλος της ημέρας όμως, την καθημερινότητα και σωστή λειτουργία ενός ποδοσφαιρικού οργανισμού, την καθορίζουν οι άνθρωποί του. Οι τωρινοί έχουν παρουσιάσει αδιαμφισβήτητα ελλείμματα, από τον σχεδιασμό του ρόστερ έως τη διαχείριση του προσωπικού δυναμικού, των αποδυτηρίων και της έξωθεν καλής μαρτυρίας του club. Ψεύτης να βγω, οι τωρινοί δεν πείθουν ότι το έχουν. Γι’ αυτό και η ελπίδα βασίζεται σε έναν ικανό, καταξιωμένο προπονητή που θα τα σκεπάσει όλα. Όσο ριψοκίνδυνο ή αβέβαιο κι αν είναι αυτό στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

YΓ. Για το έργο του Μελισσανίδη στα Σπάτα και την ιδέα του «Σεραφειδείου», μια βαθιά υπόκλιση από όλους μας του αξίζει. Ακόμα μεγαλύτερη ασφαλώς γι αυτό που έρχεται στη Νέα Φιλαδέλφεια. Είναι οι στιγμές που συνειδητοποιείς ότι δεν είχες τίποτα και ξαφνικά αποκτάς τα πάντα. Αλλά δεν θα μείνω γι αυτά στο υστερόγραφο, θα επανέλθω πολύ πιο συγκεκριμένα διότι και η αναγνώριση των τεράστιων έργων, αξίζει τη δική της σχολιογραφική διαδικασία. Στο επόμενο άρθρο λοιπόν!