Ο Τάσος Τσατάλης γράφει για την εμφάνιση της ΑΕΚ στο Φάληρο και για τη συνέχεια των πλέι οφ
Τα αποτελέσματα διαμορφώνουν τη ψυχολογία και είναι το ζητούμενο στο ποδόσφαιρο. Όμως ο τρόπος που έρχονται είναι πάντα σχετικός τη Κυριακή είδαμε ένα παιχνίδι που κάλλιστα θα μπορούσε να έχει πολλά διαφορετικά αποτελέσματα κι αντίστοιχα στο τέλος να είχαμε πολλές διαφορετικές ερμηνείες. Τα περισσότερα πιθανά αποτελέσματα, δυστυχώς θα ήταν σε βάρος της ΑΕΚ.
Όμως για τα δεδομένα της δυσκολίας του αγώνα και της κατάστασης της ομάδας μας γενικότερα, η αλήθεια είναι πως οι φάσεις που δημιούργησε ήταν πολλές. Κι αντίστοιχα πολύ περισσότερες οι πιθανότητες να είχε πάρει τελικά και τη νίκη. Πολύ περισσότερες σε σχέση με οποιοδήποτε από τα προηγούμενα έξι ματς σερί που έχανε εκεί και δεν πετύχαινε και γκολ.
Οι προπονητές φέτος στην ΑΕΚ, έχουν ένα κοινό στοιχείο. Πήραν ως οδηγό τη βεβαιότητα του συλλόγου πως διαθέτει τα εργαλεία για να παίξει αυτό που του αρέσει και να επιβληθεί, σχεδόν ανεξαρτήτως αντιπάλου. Πως το σημαντικό είναι να στηριζόμαστε στους εξαιρετικούς μέσο-επιθετικούς κι επιθετικούς που έχουμε κι ανάλογα να ρυθμίζουμε τη τακτική μας προσέγγιση.
Βεβαίως στη περίπτωση τώρα του Σωκράτη Οφρυδόπουλου, είναι υπερβολικό ίσως να περιμένεις πως στα πλαίσια του υπηρεσιακού του χαρακτήρα, θα κάνει αυτός τις παρεμβάσεις που απέφυγαν οι προκάτοχοι του. Όμως σίγουρα ο Μιλόγεβιτς και ο Γιαννίκης προσπάθησαν απελπισμένα να ισορροπήσουν ανάμεσα στις δικές τους ιδέες κι αυτή τη βεβαιότητα.
Με αυτή ως οδηγό έχει μπει η ΑΕΚ και στα play offs. Κάτι που αναδεικνύει αναγκαστικά στο τέλος ως καθοριστικούς παράγοντες τη συγκυρία, την απόδοση του γκολκίπερ και τη κατάσταση του εκάστοτε αντιπάλου. Αυτό έχει γίνει και στα τρία παιχνίδια της ΑΕΚ ως τώρα, ανεξάρτητα από το πόσο περισσότερο ή λιγότερη καλή ήταν η ίδια. Το ίδιο έγινε και στο Φάληρο. Και το ίδιο θα γίνεται συνέχεια, εφόσον η ΑΕΚ παίζει κατά κανόνα, περνώντας σε δεύτερη μοίρα την ανάγκη να καλύψει τις αδυναμίες που της στοιχίζουν.
Καλή η ΑΕΚ κόντρα στον Ολυμπιακό
Διαβάζω κι ακούω με μεγάλο ενδιαφέρον όλες τις ερμηνείες για το τι είδαμε τη Κυριακή. Πιστεύω προσωπικά πως είδαμε μια καλή ΑΕΚ. Από την άποψη πως ο Οφρυδόπουλος με τη βοήθεια του Κυριακίδη, κατάφεραν σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, να παρουσιάσουν μια ομάδα που κατέβηκε ψυχολογικά έτοιμη να παίξει το ματς και να προσπαθήσει να το κερδίσει.
Επειδή όμως η βασική προσέγγιση δεν αλλάζει, φυσιολογικά παρά αυτή τη καλή εικόνα, τα διαστήματα που χάθηκε ο έλεγχος στο γήπεδο και θα μπορούσε το ματς με συνοπτικές διαδικασίες να ξεκαθαρίσει σε βάρος μας, ήταν μεγάλα και πολύ έντονα. Είδαμε μια καλή ΑΕΚ, που όμως δεν έπαιξε σωστά βάσει των στοιχείων που τη χαρακτηρίζουν ως ομάδα σε αυτή τη φάση. Ίσως φαίνεται αντιφατικό αυτό, αλλά νομίζω πως με λίγη σκέψη καταλαβαίνει κανείς τι ακριβώς θέλω να πω.
Για μένα δεν είναι τυχαίο πως καλά στην ΑΕΚ τα πήγαν τα τελευταία χρόνια, μόνο οι προπονητές που λιγότερο ή περισσότερο πήγαν κόντρα σε αυτή τη βεβαιότητα.
Ο Χιμένεθ δεν ήταν ο προπονητής με τον οποίο μπορείς να το πας μακριά χωρίς να φθαρείς μαζί του. Όμως στο διάστημα που ήταν στην ομάδα το γεγονός πως δε δίσταζε να προσαρμόσει το παιχνίδι του στο παιχνίδι του αντιπάλου και δε ρίσκαρε τίποτα με επιλογές που θεωρούσε πως θα τον έκαναν να κινδυνέψει αμυντικά, αποδείχθηκε τελικά σωστό.
Χιμένεθ και Καρέρα
Μετά από τον Χιμένεθ, ο μόνος που τόλμησε να αλλάξει κάτι ήταν ο Καρέρα. Πότε με το 4-3-3, πότε με τριάδα στα στόπερ, αρνήθηκε να πάρει ως δεδομένο πως αρκούσε να στήσει μια ομάδα στην οποία θα έπαιζαν όλοι οι καλοί μας μπροστινοί. Και μέχρι να έρθουν και κάποιοι πολύ αστάθμητοι παράγοντες στη δεύτερη σεζόν, είχε αποτέλεσμα. Πολλές φορές και ως ποδοσφαιρική εικόνα.
Ακόμη κι ο Ουζουνίδης, όταν μετά τη διακοπή στις Γιορτές πήρε τη πρωτοβουλία να παίξει με τρεις πίσω, ωφελημένος βγήκε. Βρήκε μια ισορροπία. Άλλο αν αφού άντεξε στην αγωνιστική κρίση του τέλους του 2018, τελικά τα βρόντηξε μετά από μια εντός έδρας ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ και τη κριτική που δέχθηκε.
Το πρόβλημα με τους φετινούς προπονητές, ήταν πως αυτή η βεβαιότητα του συλλόγου, αυξήθηκε δραματικά λόγω των παικτών που ήρθαν στις μέσο-επιθετικές κι επιθετικές θέσεις. Αυτό σε συνδυασμό και με την πάγια βεβαιότητα πως στο πρόσωπο του Μάνταλου υπάρχει ένας ποδοσφαιριστής που κάνει αυτονόητο το 4-2-3-1 για να αξιοποιηθεί, αποτέλεσε τελικά αν το δεις ψύχραιμα, μια ασφαλή βάση αποτυχίας και για Μιλόγεβιτς και για Γιαννίκη. Κι εφόσον συνεχιστεί ως το τέλος της σεζόν, θα είναι και η μόνιμη απειλή για τον Οφρυδόπουλο κατά τη γνώμη μου.
Μάλιστα τώρα έρχεται να προστεθεί η βεβαιότητα και για τη χρησιμότητα του Άμραμπατ στην ίδια θέση πίσω από τον επιθετικό, στην ίδια διάταξη. Που επιτρέπει να έχουμε στην ενδεκάδα και τον Τσούμπερ και τον Λιβάι, μαζί του. Τα πραγματικά ζητήματα που χρειάζεται να αντιμετωπίσει και να καλύψει όσο μπορεί η ομάδα, δε λένε να έρθουν στο προσκήνιο με τίποτα.
Κριχόβιακ και Στάνκοβιτς
Ο Οφρυδόπουλος έχει σε σχέση με τον Γιαννίκη βέβαια δύο μεγάλα «συν» κι εύχομαι αυτά να αποδειχθούν καθοριστικά τελικά. Πρώτον έχει στα χαφ έναν παίκτη που κάνει τη διαφορά, που δεν υπήρχε πριν. Δεν είναι μόνο η δεδομένη ποιότητα του Κριχόβιακ. Είναι κι ο πολύ καλός βαθμός προσαρμοστικότητας που δείχνει.
Δεύτερον, έχει τον Στάνκοβιτς. Το έχω αναφέρει ξανά στο πρόσφατο παρελθόν, θα το πω πάλι. Το γεγονός πως η άσχημη στροφή προς τα αρνητικά αποτελέσματα ήρθε με την έναρξη του δυστυχώς μεγάλου διαστήματος απουσίας του Αυστριακού γκολκίπερ, δεν το θεωρώ τυχαίο.
Η εκτίμηση μου παραμένει πως η ΑΕΚ θα δυσκολευτεί περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε, εφόσον επιμείνει και στη τελική ευθεία στη προσέγγιση που τη διέπει ως φιλοσοφία σε όλη τη σεζόν. Πιστεύω επίσης πως με διαφορετική προσέγγιση, θα αύξανε πολύ τις πιθανότητες να φύγει νικήτρια από το Φάληρο.
Παρόλα αυτά, σε αυτή τη φάση δε χρειάζεται να κοιτάμε πολύ μακριά. Γιατί η ευκαιρία που έχει μπροστά της στο εντός έδρας ματς με τον Άρη, είναι πολύ μεγάλη. Και πολύ πιθανό η νίκη να οδηγήσει στο να μη χρειάζεται στη συνέχεια να ασχολούμαστε τόσο πολύ με τη τακτική προσέγγιση στα σχόλια μας. Βέβαια εφόσον την επιδιώξουμε με το γνωστό τρόπο, εκτιμώ πως το ρίσκο θα είναι πολύ μεγάλο πάλι. Όμως ας ευχηθούμε να μας βγει.
Για όσους το ξεχνούν πάντως, θυμίζω πως με βάση την ίδια φιλοσοφία, η ΑΕΚ ακόμη δεν έχει κάνει νίκη στα play offs στα τρία πρώτα ματς. Ναι, ήταν τρία από τα πιο δύσκολα της σειράς, με Λεωφόρο, Καραϊσκάκη και ΠΑΟΚ μέσα, όμως ο απολογισμός είναι αυτός που είναι. Δύο από τους διαθέσιμους εννιά βαθμούς…
- LIVE ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- Το απίστευτο κι όμως… ελληνικό και η υποχρέωση της ΑΕΚ…
- Τι θα γίνει τώρα με τα πλέι οφ – Ολα τα δεδομένα
- Τα πάντα για το στοίχημα ΕΔΩ - Οι καλύτερες προτάσεις
- Μπαντής για Ιωαννίδη: «Ο Αλμέιδα τα είχε πει, προσπάθησε να μας ταρακουνήσει!» (ΦΩΤΟ)
- Ατζούν: «Είμαι Παναθηναϊκός αλλά δεν θα γίνω εταίρος του Αλαφούζου – Γι’ αυτό δεν πήρα τον Βόλο!»
στο Google News Δείτε Live όλες τις ειδήσεις του 
Γασπαρινάτος για το Μουσείο Ιστορίας της ΑΕΚ: «Κάθε κειμήλιο έχει αποκτηθεί με κόπο, έχει τοποθετηθεί με μελέτη»
Το ευρωπαϊκό… κατσαρολάκι, το έργο σταθμός και το ματς που πρέπει να κερδίσει η ΑΕΚ!
ΑΕΚ Cult Stories #6: Ο εφιάλτης Νατσούρα και οι στιγμές που θα αλλάζαμε – Το νέο Podcast του enwsi.gr (AUDIO)
0:30 | GossipStop στην Ελένη Φουρέιρα με επίσημη έρευνα – Το τραγούδι που δεν πρέπει να ακούς στο αμάξι για να μη τρακάρεις!
0:15 | Gossip«Απλησίαστα» τα σοκολατένια αυγά το Πάσχα – Στα ύψη οι διεθνείς τιμές του κακάο
23:59 | ΜπάσκετΝΒΑ: Πρώτη σε πωλήσεις η φανέλα του Κάρι – Ξεπέρασε τον Αντετοκούνμπο ο Γουεμπανιάμα!
23:49 | 100 χρόνια ΑΕΚΓασπαρινάτος για το Μουσείο Ιστορίας της ΑΕΚ: «Κάθε κειμήλιο έχει αποκτηθεί με κόπο, έχει τοποθετηθεί με μελέτη»
23:37 | GossipΚλείδωσε η επόμενη σεζόν για Μενεγάκη – Έκτακτη σύσκεψη σε κορυφαίο κανάλι!
