Η επάρκεια ή μη του ρόστερ της ΑΕΚ (μέρος Β)

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου καταπιάνεται με τις υπαρκτές αδυναμίες και τα προτερήματα του ρόστερ της ΑΕΚ και τις χωρίζει σε τρία μέρη. Πάμε για το δεύτερο...

30/03/2022 | 13:30

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Δεν συντρέχει λόγος να με βγάλει η ειδησεογραφία από την πορεία συζήτησης γύρω από τις αδυναμίες και τα προτερήματα του ρόστερ της ΑΕΚ, διότι δεν προκύπτει τίποτα το αξιόλογο, ειδικότερα δε γύρω από το πλέον ρευστό και συνάμα μείζον θέμα του προπονητή.

Οπότε, όπως είχα υποσχεθεί μετά το πρώτο μέρος, σήμερα στο part II θα ασχοληθώ με τη μαύρη τρύπα της μεσαίας γραμμής.

Αποδείχτηκε κατά τη διάρκεια της σεζόν ότι τα πιο τρανταχτά ελλείμματα προσωπικότητας και ποιότητας, εντοπίζονται σε αυτούς τους χώρους. Το μεγαλύτερο κακό συνέβη το περασμένο καλοκαίρι με την επιλογή του Νταμιέν Λε Ταλέκ. Μια πανάκριβη αστοχία, ένα συμβόλαιο 700.000 ευρώ για έναν παίκτη πολύ περιορισμένου χώρου δράσης σε μια επίσης πολύ συγκεκριμένη διάταξη (4-1-4-1) που επιπροσθέτως, ποτέ δεν είδαμε. Πέραν όλων των άλλων, ο Γάλλος είναι ξένο σώμα και σε ψυχικό επίπεδο καθώς θεωρεί ότι η ομάδα τον κακοδιαχειρίστηκε. Κάπου μπορεί να έχει κι ένα δίκιο, άλλωστε οι παίκτες δεν ευθύνονται όταν τους επιλέγουν, δεν αυτοπροτείνονται, ούτε επιβάλλονται με το έτσι θέλω.

Η ιστορία της απόκτησής του, συνιστά την απόλυτη αντίφαση ενός (μη) ποδοσφαιρικού σχεδίου. Η ΑΕΚ οδηγήθηκε σε αυτόν αφού πρώτα ναυάγησε η υπόθεση του Ολιβιέ Εντσάμ, ενός παίκτη με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Λε Ταλέκ. Ενώ λοιπόν η ομάδα κυνηγούσε ένα «βαρβάτο» 8αρι, βρέθηκε να συμβιβάζεται με ένα «ξεζουμισμένο» 6αρι. Κι αφού στην πορεία διαπίστωσε ότι δεν της κάνει κι έτσι από νωρίς -υποτίθεται ότι- βγήκε στις αγορές για να βρει 6αρι, έφαγε κάνα τετράμηνο ψάχνοντας μέχρι να φτάσει στα τέλη του Γενάρη για να πάρει ένα 8αρι (Φράνσον) το οποίο μάλιστα είχε προσπεράσει νωρίτερα! Αν βρίσκετε λογική, πείτε μου να τη δω κι εγώ…

Όπως και να έχει αυτό το μεταγραφικό παράλογο, ο Λε Ταλέκ δεν κάνει για την ΑΕΚ και πρέπει να βρεθεί τρόπος ώστε να απαλλαγεί από την παρουσία του και να προσφέρει αυτό το υψηλό συμβόλαιο σε κάποιον ποδοσφαιριστή που θα της ανταποδώσει αυτά που της λείπουν στο «6». Όσα δηλαδή, για να πάμε και παρακάτω, δεν είναι πλέον δυνατόν να της προσφέρει στο βαθμό που το έκανε τα προηγούμενα καλά χρόνια του στην ΑΕΚ, ο αγαπητός και φιλότιμος Αντρέ Σιμόες.

Στην ΑΕΚ της «Αγιά Σοφιάς» δε χωρούν συναισθηματισμοί

Όλοι αγαπούμε, σεβόμαστε και αναγνωρίζουμε την προσφορά του Πορτογάλου, αλίμονο! Συναισθηματικά, ναι, θα το θέλαμε να είναι παρών στο νέο γήπεδο. Ποδοσφαιρικά, αυτό θα είχε νόημα να συμβεί μόνον εφόσον ο Σιμόες θα υπολογίζεται ως ένας εκ των «αναλώσιμων» της μεσαίας γραμμής. Μια επιλαχούσα επιλογή, θα έλεγα (τουλάχιστον) η τρίτη στην ιεραρχία των αμυντικών χαφ, κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον δύο καλύτεροι μπροστά του. Αυτή τη στιγμή τέτοιος είναι μόνο ο Κριχόβιακ που το πιθανότερο είναι να μη συνεχίσει στην ΑΕΚ, για διάφορους λόγους.

Στον άξονα της μεσαίας γραμμής, κινούνται επίσης ο Νταμιάν Σιμάνσκι και ο Γεβγέν Σάκχοφ. Ο Πολωνός έχει συμβόλαιο, είναι ένα σημαντικό γρανάζι και έχει κάποια στοιχεία που είναι απαραίτητα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο μαζί με μειονεκτήματα που τον καθιστούν αρκετά περιορισμένο σε αυτά που μπορεί να προσφέρει. Είναι ωστόσο παίκτης που έχει να δώσει πράγματα και ίσως περισσότερα ενταγμένος σε ένα σύνολο με ποδοσφαιρικό σχέδιο και δύο πιο λειτουργικούς και ολοκληρωμένους μέσους στο πλευρό του.

Για τον Ουκρανό, είναι φως φανάρι ότι διανύει τις τελευταίες εβδομάδες του ως μέλος της ΑΕΚ. Το συμβόλαιό του εκπνέει το καλοκαίρι και είναι ξεκάθαρο ότι δεν συντρέχει λόγος ανανέωσής του. Υπήρξε ένας ποιοτικός και πολύ κομβικός για τον ΠΑΟΚ μέσος στα καλά χρόνια του, ωστόσο πλέον απέχει πολύ από εκείνον τον ποδοσφαιριστή. Για τον Φράνσον, δεν έχω να πω πολλά… Τι να σημειώσω αλήθεια από τη στιγμή που δεν τον έχω δει καν, είναι σαν να μην υπάρχει. Ας υποθέσουμε, για αρχή, ότι ίσως είναι μια συμπαθής αναπληρωματική μονάδα. Πολύ ίσως…

Ο «απογαλακτισμός» από τον Μάνταλο και ο γρίφος Γαλανόπουλος

Πάμε και στα πιο σύνθετα… Αν η ΑΕΚ επιθυμεί να συνεχίσει την πορεία της με «10αρι», τότε είναι καιρός να βρει και ένα που θα έχει τα ηγετικά χαρακτηριστικά που απαιτούνται. Αυτά που δεν διαθέτει ο Πέτρος Μάνταλος, όσο κι αν η διαχρονική και δυναμική προσπάθεια της ΠΑΕ να πείσει για το αντίθετο, καλά κρατεί. Θεωρώ ότι σε αυτή την ιστορία, το μεγάλο λάθος το έχει κάνει η ίδια η ομάδα, μεγιστοποιώντας το ποδοσφαιρικό μέγεθος του Μάνταλου βάσει συναισθηματικών κριτηρίων ή αν θέλετε μιας εμμονής που έχει γύρω από το πρόσωπό του να τον παρουσιάζει ως κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που πραγματικά είναι. Γεγονός το οποίο έκανε κακό και στον ίδιο τον παίκτη που σαν να το πίστεψε.

Επιλέγοντας να πιέζει προς αυτήν την κατεύθυνση, η ΑΕΚ δεν έμαθε ποτέ πως θα μπορούσε να είναι τα πράγματα αν είχε επιλέξει να δοκιμάσει έναν άλλον δρόμο. Αποκτώντας ένα «βαρβάτο» 10αρι και παραμερίζοντας την -σώνει και καλά- επιβολή της άποψης ότι αφού έχει τον Μάνταλο, δεν χρειάζεται άλλον. Αμιγώς ποδοσφαιρικά αν το δούμε πλέον, ο διεθνής μέσος δεν είναι και σωματικά επαρκής για να υπηρετήσει μια φιλοσοφία επιθετικού ποδοσφαίρου με ένταση, αντοχή και ηγετική στόφα. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι από το 2018 κι εντεύθεν, η ομάδα έχει γίνει «καρπαζοεισπράχτορας» των ντέρμπι με εκείνον παρόντα. Δεν γίνεται αυτό να μην τους λέει τίποτα…

Ασφαλώς και δεν είναι ο υπαίτιος όλων των δεινών, δεν παύει να είναι όμως ένα βασικό γρανάζι μιας συνεχιζόμενης αποτυχίας σε μεγάλα ματς, μια παρουσία που «χάνεται» ανάμεσα στις τόσες άλλες που επίσης λιποψυχούν, αδυνατώντας παράλληλα να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει σε κάτι διαφορετικό. Το αν είναι καλός παίκτης ή όχι, έχει πάψει πλέον να παίζει ιδιαίτερο ρόλο, άλλωστε δεν προσδιορίζεται ως απλά ένας καλός παίκτης από την ομάδα όταν περιβάλλεται από εκείνη με πολύ ιδιαίτερους συμβολισμούς. Όπως αυτοί του «αρχηγού και ηγέτη».

Κλείνω με τον Κώστα Γαλανόπουλο. Έλειψε πολύ φέτος σε αυτή την πλήρως δυσλειτουργική μεσαία γραμμή. Το να είναι απολύτως καλά όταν επιστρέψει, είναι το πρωτεύουν. Αν το παλικάρι που ακόμα δεν έχει κλείσει τα 25 του, έχει την υγεία του και βρεθεί ένας προπονητής που θα ξέρει ποιον ακριβώς προσανατολισμό πρέπει να του δώσει (στο 6, στο 8, ενδιάμεσα;), έχω ακόμα για εκείνον δυνατό feeling ότι θα προσφέρει. Πρέπει ωστόσο να περιμένουμε, να τον δούμε για να πειστούμε. Οπότε κι εδώ προκύπτει ένα ξεκάθαρο ερωτηματικό.

ΥΓ. Όχι δεν ξέχασα τον Γέβτιτς. Του αφιερώνω εδώ τον χώρο που του αναλογεί. Προσωπικά, με μπέρδεψε, όμως ποτέ δεν θα πάψω να του αναγνωρίζω ότι ουδέποτε στηρίχθηκε όπως έπρεπε για να μάθουμε αν όντως θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο από μια ρεζέρβα. Δεν θα ήμουν ωστόσο αρνητικός στο ενδεχόμενο παραμονής του, πάλι όμως πίσω από το «βαρβάτο» 10αρι που προανέφερα ότι πρέπει να αποκτηθεί. Ας έχει η ΑΕΚ τρεις επιλογές εκεί, δεν είναι κακό. Αρκεί ασφαλώς να αντιμετωπίζονται δίκαια και ισότιμα.