Λύσσα το έκανες
Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για την υπερβολή του Άμραμπατ που δεν είναι και έγκλημα, το λάθος της ΑΕΚ και το δια ταύτα στην υπόθεση του Μαροκινού

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Από θέση αρχής, είμαι συνήθως με το μέρος των ποδοσφαιριστών (και κατ’ επέκταση και των προπονητών). Κάτι διότι αυτοί είναι που φοράνε την φανέλα (και την φόρμα) με τον δικέφαλο αετό. Κάτι διότι κάνουν αυτό που εμείς οι κοινοί θνητοί του ποδοσφαίρου, δεν μπορούμε να κάνουμε. Κάτι διότι μέσα απ’ αυτούς ξεπηδούν οι ήρωες των παιδικών μας χρόνων και όχι μόνο και αυτοί που μας κάνουν να γελάμε ή να κλαίμε ή και τα δυο μαζί. Για όλα αυτά και υποθέτω και άλλα πολλά, είμαι συνήθως με το μέρος των παικτών.

Επίσης μόλις πριν από λίγες μέρες, έγραφα για τον τρόπο που λειτουργεί η ΑΕΚ και φέτος αλλά και τα τελευταία χρόνια, με τον οποίο «καίει» ποδοσφαιριστές. Και είτε δεν παίρνει απ’ αυτούς όσα μπορούν να δώσουν, είτε τους βάζει σε μια διαδικασία να μην έχουν τα κουράγια πλέον για να δώσουν όσα μπορούν. Πολλά τα παραδείγματα, ακόμα και στην φετινή σεζόν, η οποία έτσι κι αλλιώς δεν διαφέρει σε τοξικότητα από τις τρεις προηγούμενες. Αν μάλιστα δεν βρει τρόπο να το αλλάξει, δεν βρει καμία λύση σε κανένα πρόβλημά της.

Όμως από την άλλη μεριά, η αλήθεια είναι πως ο Άμραμπατ το έκανε λίγο λύσσα το πράγμα. Μπορώ να καταλάβω πως ο Μαροκινός έχει ζοριστεί πολύ ψυχολογικά φέτος, αλλά κυρίως αγωνιστικά, διότι δεν έχει κληθεί και πολλές φορές στην καριέρα του να προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο χωρίς ποδοσφαιρικό πλάνο. Εξ ου και έφτασε από εκεί που πριν από λίγο καιρό ήταν σημείο αναφοράς για την ομάδα μέσα στο γήπεδο, έφτασε απλώς να είναι αυτοαναφορικός με μια μπάλα στα πόδια. Και αυτό δεν είναι καλή φάση. Ωστόσο είναι και πολύ υπερβολικό, να ενημερώνει μέσα από τηλεοπτικό αέρα τον οργανισμό ΑΕΚ πως το καλοκαίρι θέλει να φύγει και μάλιστα την στιγμή που η ομάδα τον χρειάζεται απολύτως συγκεντρωμένο και αυτόν και όλους στα οκτώ κρίσιμα ματς που απομένουν στα πλέι οφ.

Δεν θα ήταν δα και τρομερή θυσία ή καταπίεση, να περιμένει 1,5 μήνα ακόμα (διότι τόσο απέμεινε) και μετά να πει ότι θέλει και κυρίως να κάνει ότι θέλει. Και ναι, προφανώς καταλαβαίνω το ζόρισμα που έχει ο Άμραμπατ, ακόμα και το μπούχτισμα. Αλλά σόρι, δεν του άλλαξαν και την βάρδια δίπλα σε καζάνια ή μηχανές από οκτάωρη σε 12ώρη, ούτε τον ανέβασαν με χιόνι σε σκαλωσιά, ούτε γενικώς χρειάζεται για ένα πετσοκομμένο μεροκάματο να δέχεται καθημερινά προσβολές, αδικίες, λογιών πολλών εκμετάλλευση, όπως άλλοι εκατομμύρια. Ο μέγας Λουκαρέλι έλεγε πως “δεν ανέχομαι όταν ένας ποδοσφαιριστής παραπονιέται πως είναι κουρασμένος, διότι είναι προσβολή για την εργατική τάξη”. Γι αυτή την περίσταση, δεν ξέρω τι θα έλεγε.

Δεν συγκρίνω. Αλίμονο. Καθένας με τα ζόρια του. Απλώς πρέπει κάπου να υπάρχει και ένα μέτρο και μια συναίσθηση του “δεν αντέχω” και ένα μέτρο σ’ αυτό το περιβόητο ξενέρωμα. Δεν θα ισχυριστώ ποτέ πως ένας επαγγελματίας ακριβοπληρωμένος δεν έχει δικαίωμα να ξενερώσει. Διότι το ποδόσφαιρο είναι συναίσθημα. Να υπάρχει όμως και ένα μέτρο και μια συναίσθηση. Ναι, πιθανόν ρε Άμραμπατ να έχεις φτάσει στα όρια σου και να αισθάνεσαι πως το παλεύεις και σχετικά μόνος σου. Και αν αισθάνεσαι έτσι, όχι, δεν είναι ωραία να ακούς από πάνω και γιούχες. Αλλά σκέψου και την ψυχολογία αυτού του κόσμου που πληρώνει, πιθανότατα απ’ αυτά που δεν του περισσεύουν, παγώνει στο ΟΑΚΑ και τρώει και τις πίκρες σαν πασατέμπο πλέον. Δεν σε υποχρέωσε κανείς να τους ζητήσεις συγγνώμη. Αυτό αν το αισθάνεσαι, όπως το αισθάνεται ο Αραούχο, το κάνεις. Τουλάχιστον όμως, μην δείχνεις πως δεν τους υπολογίζεις και δεν τους μετράς καθόλου.

Ναι, προφανώς και ζορίστηκες απ’ όλο αυτό το αντιποδοσφαιρικό που πέρασες φέτος στην ΑΕΚ και ίσως κουράστηκες να το παλεύεις. Όμως με συμβόλαιο κοντά στο εκατομμύριο, θαρρώ πως θα άξιζε τον κόπο να κάνεις υπομονή μέχρι και το τέλος των πλέι οφ. Και μετά με γεια σου και χαρά σου να πήγαινες να ξεκαθαρίσεις πως δεν θέλεις να συνεχίσεις στην ομάδα. Όλα τα δίκια του κόσμου θα είχες, μ’ όσα έζησες φέτος. Μάγκας θα ήσουν και εμείς θα γράφαμε για έναν ακόμα παικταρά (διότι τέτοιος είσαι), που τον κατάπιε η μαύρη τρύπα που έχει φτιάξει η ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια. Όπως τόσους και τόσους. Αλλά έτσι όπως το έκανες, το πήγες πολύ στην υπερβολή.

Και για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε, επουδενί δεν ανήκει ο Άμραμπατ στην ίδια κατηγορία με περιπτώσεις όπως αυτή του Μπακασέτα. Μέχρι ο Τάσος να αποφασίσει μάγκας και κύριος στο τέλος της σεζόν να ζητήσει να φύγει, είχε ανεχθεί επί σχεδόν τρια χρόνια, να μπαλώνει όποια θέση στο γήπεδο είχε κενό η ομάδα. Χωρίς να βγάλει ούτε κιχ και χωρίς ούτε δευτερόλεπτο να δίνει την ψυχή του για να βοηθήσει. Δεν έχει λοιπόν καμία σχέση η ποδοσφαιρική κακοποίηση και το μπούχτισμα του Τάσου ή και του Λιβάγια, μ’ αυτό που έχει συμβεί τώρα με τον Άμραμπατ.

Φυσικά και για όλο αυτό που έχει γίνει τις τελευταίες ώρες, ευθύνη έχει και η ΑΕΚ. Αυτή η περιβόητη διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, που ειδικά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι το Α και το Ω μέσα στις ομάδες, στην ΑΕΚ αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά πως είναι ανύπαρκτη. Διότι αυτό που ο Άμραμπατ είπε τώρα δημοσίως, προ ημερών το είχε πει και στα αποδυτήρια και ούτε καν σε κλειστό κύκλο. Επομένως θα έπρεπε να υπήρχε ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση, που θα το άκουγε και θα φρόντιζε να το διαχειριστεί. Όχι φυσικά τιμωρητικά, αλλά ως ένα σοβαρό ζήτημα ενός ποδοσφαιριστή, που χρίζει επίλυσης. Ή έστω διαχείρισης.

Στο δια ταύτα. Αυτό που έκανε ο Άμραμπατ δεν ήταν δα και κανένα έγκλημα κατά του ποδοσφαίρου και της ΑΕΚ. Μην τρελαθούμε ξαφνικά. Ήταν κάτι όντως υπερβολικό και λάθος και νομίζω πως το κατάλαβε και ο ίδιος αν κρίνω από την ανάρτηση του. Εκείνο που έχει σημασία πλέον δεν είναι αν θα αλλάξει ή όχι γνώμη για το μέλλον του μετά το καλοκαίρι. Άλλωστε όλα είναι θέμα προπονητή και περιβάλλοντος γενικώς. Εκείνο που μετράει είναι, έστω και τώρα, να κάνει και ο ίδιος και η ΑΕΚ μια διαχείριση, για τα ματς που απομένουν στα πλέι οφ. Η ομάδα χρειάζεται τον καλό Άμραμπατ, όπως τους χρειάζεται όλους, για να μην βρεθεί στο χείλος μιας καταστροφής εκτός Ευρώπης. Για να μην το κάνουμε και εμείς λύσσα, μεγάλο παιδί είναι ο Άμραμπατ, άψογος επαγγελματίας υπήρξε πάντα, οπότε είναι βέβαιο πως θα μπορέσει να το διαχειριστεί σωστά, μετά το λάθος.

Θάνος Τσίμπος: Οι προπονήσεις και τα συμβόλαια των Ελληνων παικτών
Οι ειδήσεις του στο Google News Δείτε Live όλες τις ειδήσεις του
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X