Το θέμα δεν είναι αν κρατάς τον Τσούμπερ αλλά να ξέρεις γιατί τον κρατάς

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την ανοιχτή υπόθεση του Ελβετού και πόσο αυτός ταλαιπωρείται αγωνιστικά λόγω της έλλειψης σοβαρού προπονητή

23/03/2022 | 13:30

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Ας επιχειρήσουμε να βάλουμε την υπόθεση του Στίβεν Τσούμπερ σε μια σειρά. Σε πρώτη φάση, είναι καλό να διευκρινιστεί ότι δεν προκύπτει από κάπου πως υπάρχουν δεύτερες σκέψεις για την αγορά του ή όχι, παρόλο που το ποσό που θα πρέπει η ΑΕΚ να ξοδέψει σε βάθος τριετίας -και βάσει της συμφωνηθείσας συμφωνίας με τον παίκτη- για να τον έχει στο δυναμικό της, θα αγγίζει τα 5 εκατ. ευρώ. Το αν ο Μελισσανίδης πράγματι έχει αμφιβολίες ή όχι, είναι κάτι που γνωρίζει μόνον ο ίδιος και δεν το έχει επικοινωνήσει ούτε εντός ομάδας.

Επειδή το θέμα έχει αρχίσει να «σέρνεται» και τούτο προκύπτει επειδή οι επιδόσεις του Ελβετού είναι πολύ χαμηλότερες του αναμενόμενου, θα βοηθούσε πολύ την κατάσταση αν η Ένωση -παρόλο που δεν έχει λόγο να βιάζεται έχοντας το δικαίωμα να πληρώσει την Αϊντραχτ τον Ιούνιο- προχωρούσε από τώρα στην αγορά του. Θα τελείωνε τις συζητήσεις, θα τερμάτιζε τη φημολογία, θα σακάτευε τις μαντεψιές και θα απομάκρυνε τα σύννεφα ανασφάλειας πάνω από τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή. Αν αισθάνεται ο ίδιος έτσι βέβαια…

Ωστόσο, εδώ πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας την εξής παράμετρο που είναι μαζί και ερώτημα. Κατά πόσο πρέπει η ΑΕΚ να αποφασίσει από μόνη της, δίχως να ερωτηθεί ο επόμενος προπονητής της; Είναι ασφαλής αυτή η διαδικασία δίχως την έγκριση του νέου κόουτς και ποιος θα αποφανθεί αν είναι όντως μια έξυπνη αγορά;

Αν ρωτάτε εμένα, ναι θα ήθελα να παραμείνει ο Τσούμπερ, δίχως να με έχει πείσει ότι κάνει τη διαφορά. Του αναγνωρίζω ωστόσο αρκετά σημαντικά ελαφρυντικά. Με ισχυρότερο όλων ότι είναι ο ποδοσφαιριστής που επηρεάζεται περισσότερο από όλους τους άλλους, από την έλλειψη ποδοσφαιρικού σχεδίου και σοβαρού προπονητή.

Στην έως σήμερα καριέρα του σε συλλόγους, ο Τσούμπερ ουδέποτε υπήρξε κομβικός πρωταγωνιστής ή διακρινόταν για την ηγετική παρουσία του. Ήταν ένα πολυεργαλείο που «κούμπωνε» σε συγκεκριμένες διατάξεις, με ξεκάθαρο ρόλο και ουσιαστική συνεισφορά σε ομάδες που είχαν ξεκάθαρο τακτικό σχέδιο και ήξεραν τι να περιμένουν από εκείνον και πως να το καρπωθούν.

Στην ΑΕΚ που άφησε πίσω του ο Γιαννίκης, δε διαπιστώνεις τίποτα περισσότερο από μια ανυπαρξία σε επίπεδο πλάνου, ένα πολυεπίπεδο χάος αλάνας, μέσα στο οποίο κι εκείνος εξαφανίστηκε. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι ο Ελβετός ήταν τόσο ουσιαστικός και κομβικός στην καλοκουρδισμένη μηχανή της Εθνικής ομάδας της πατρίδας του.

Δεν είναι για να τον χάνεις, αρκεί να ξέρεις που τον χρειάζεσαι

Η λογική λέει ότι ένας νορμάλ προπονητής -πόσω μάλλον ο Φερνάντο Σάντος ή τέλως πάντων κάποιος της δικής του γνώσης, «σοφίας» και βεληνεκούς- θα βρει τον τρόπο να αξιοποιήσει τον Τσούμπερ, όπου και όπως πρέπει. Το σωστό όμως είναι, να μιλήσει ο ίδιος γι αυτό όταν πάρει τη δουλειά. Διότι αν υπάρχει στο μυαλό του η παραμικρή υποψία ότι το θέμα δεν είναι της ομάδας αλλά του ίδιου του Ελβετού και των χαρακτηριστικών του, τότε θα πρέπει και να ξέρει τι θα ζητήσει. Να είναι εκείνος που θα αναλάβει το βάρος της ευθύνης για την απόφαση.

Για να επανέλθω λοιπόν στον αρχικό τίτλο, τον Τσούμπερ τον κρατάς εφόσον ξέρεις ποιος είναι, τι δίνει και τι ακριβώς να κάνεις μαζί του. Το ότι εκείνοι που πρωτοστάτησαν στη μεταγραφή το περασμένο καλοκαίρι, πιστώνονται δικαιωματικά την επιτυχία της, δε σημαίνει κιόλας ότι γνώριζαν πραγματικά γιατί τον επέλεξαν και σε ποιο ακριβώς ποδοσφαιρικό πλάνο τον ενέταξαν.

Κατάλαβαν ότι πρόκειται για έναν καλό ποδοσφαιριστή, και είπαν να μη χάσουν την ευκαιρία. Ορθά έπραξαν, όμως στην ουσία της συζήτησης, δεν είχαν τις απαιτούμενες απαντήσεις. Και βάσει των όσων έχουμε δει στο γήπεδο από το περασμένο καλοκαίρι έως σήμερα, δεν είναι και ιδιαίτερης εμπιστοσύνης στο «πάντρεμα» χαρακτηριστικών και στη σύλληψη ποδοσφαιρικού σχεδίου.

Με τα γινάτια και τις απλουστεύσεις, δεν «χτίζονται» ομάδες πρωταθλητισμού. Από την ημέρα που ο Λουτσέσκου ανέλαβε τον ΠΑΟΚ, υπήρχε εκεί ένα συγκεκριμένο σχέδιο, δομημένο πάνω στα θέλω του προπονητή. Γελούσαμε όταν βρισκόμασταν στο +7 από εκείνον τότε και κλαίμε σήμερα που έχουμε φτάσει στο -12. Κατάντια… Και ποιο είναι το συμπέρασμα;

Ότι απλά εκείνοι είχαν προπονητή με άποψη ο οποίος πήρε τις αποφάσεις για το ρόστερ και πως θα το καταστήσει εθισμένο στις νίκες, όταν εμείς πειραματιζόμασταν με τον προπονητή που τερμάτισε πέρυσι 9ος με τα Γιάννενα και είχε καμιά δεκαριά και βάλε εντός έδρας ήττες.

Ναι στον Τσούμπερ λοιπόν, ναι με έναν προπονητή που θα πει εκείνος ότι πρέπει να αποκτηθεί. Που θα γνωρίζει πως να τον εκμεταλλευτεί και να τον αξιοποιήσει, που θα είναι βέβαιος ότι θα κερδίσει πράγματα από τον παίκτη. Αρκεί να μιλάμε για κανονικό προπονητή ασφαλώς… Διότι αν και πάλι αφιχθεί κάνας μαθητευόμενος μάγος, τότε τι να αποφασίσει εκείνος, τι ο Παπαδημητρίου, τι ο Μελισσανίδης, το δεδομένο θα είναι ένα: ο Έλβετος θα αποτύχει.