Στο τέλος θα «κάψουμε» και τον Σέρχιο και θα ησυχάσουμε

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης βάζει στο τραπέζι την σταθερή ποδοσφαιρική κακομεταχείριση της ΑΕΚ σε παίκτες με ποιότητα

22/03/2022 | 0:30

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Υποθέτω πως όλοι ή σχεδόν όλοι συμφωνούμε πως βιώνοντας μια (δυστυχώς μακρά) περίοδο που είναι όχι απλώς ζόρικη αλλά μαύρη και άραχλη, ο Αραούχο είναι αυτός που καμία φορά σχεδόν μόνος του, θυμίζει κάτι από κανονική ΑΕΚ. Και λειτουργεί/αντιδρά/συμπεριφέρεται έτσι. Για να πω την μαύρη αλήθεια μου, το μόνο που σκέφτομαι πλέον, είναι πόσο θα αντέξει κι αυτός να το κάνει.

Για πόσο ακόμα θα τρέχει μόνος του μέσα στο γήπεδο, να κάνει ακόμα και τον μπακ, μήπως μπορέσει η μπάλα λίγο και κυλήσει κανονικά στο γήπεδο. Για πόσο θα ουρλιάζει τρέχοντας για να τον ακολουθήσουν κι όλοι οι υπόλοιποι στο πρεσάρισμα και στην ένταση και οι φωνές του θα πηγαίνουν στον βρόντο. Για πόσο θα δακρύζει μετά από ήττες και θα (είναι ο μοναδικός που) ζητάει συγγνώμη στον κόσμο «που δεν μπόρεσα να σας δώσω μια χαρά». Για πόσο ακόμα θα φωνάζει πως η ΑΕΚ χρειάζεται ριζικές αλλαγές και θα είναι φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

Στο τέλος θα τον «κάψουμε» και αυτόν και θα ησυχάσουμε. Και μη νομίζετε πως το θέμα μου είναι προσωπικά για τον Σέρχιο, μην τυχόν και τον καταστρέψουμε. Που θα μπορούσε για χίλιους λόγους. Το ζήτημα είναι πως αυτή η αδιάκοπη τάση της ΑΕΚ να «καίει» ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, είναι ίσως η ρίζα όλων των προβλημάτων της. Ή ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της ρίζας. Προφανώς δεν πέτυχαν όλες οι μεταγραφές του περασμένου καλοκαιριού. Αλλά δείτε τι έχει γίνει και που έχουμε φτάσει, ακόμα και με τις πιο πετυχημένες.

Ο Τσούμπερ ήρθε στην ΑΕΚ έχοντας κάνει καλή χρονιά στην Μπουντεσλίγκα, με ομάδα που έχασε στις λεπτομέρειες την θέση της στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ήρθε και ως πρώτος σε ασίστ στο Euro και βασικός στέλεχος της εθνικής Ελβετίας. Μας έβγαλε τα μάτια σ’ εκείνο το φιλικό με την Ελλάδα τον Σεπτέμβρη. Στους πρώτους δυο μήνες του στην ΑΕΚ, έβαζε γκολ, έδινε ασίστ και κυρίως έβγαζε ενέργεια στο γήπεδο. Ξαφνικά άρχισε να χάνεται. Πέρασε τραυματισμό, ντεφορμάρισμα, αλλά πέρασαν και έξι μήνες.

Στο ματς με τον ΠΑΟΚ έδειξε όχι μόνο να μην μπορεί να βγάλει ένταση στο παιχνίδι του, αλλά και να μην είναι καν σε θέση να βρει τον σωστό βηματισμό για να σπρώξει την μπάλα εξ επαφής στα δίχτυα στη σέντρα του Άμραμπατ. Δεν είναι φυσιολογική εξέλιξη αυτή, για έναν τόσο ποιοτικό ποδοσφαιριστή. Και είναι αστείο να ακούγεται πως ξαφνικά στα 30 του, ένας άψογος επαγγελματίας, παρασύρθηκε και τον έφαγε η ντόλτσε βίτα της Αθήνας. Αλλά ακόμα και έτσι να είναι, πάλι η ευθύνη στην ΑΕΚ πέφτει. Και μπορεί και να το «αγόραζα» ως επιχείρημα, αν ο Τσούμπερ ήταν η μοναδική περίπτωση.

Ο Άμραμπατ από εκεί που ήταν από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας, σημείο αναφοράς με τον τρόπο παιχνιδιού του, έφτασε το τελευταίο διάστημα να παίζει όλο και περισσότερο για τον εαυτό του. Αποκορύφωμα το κυριακάτικο ματς με τον ΠΑΟΚ, που το έκανε πολύ πιο έντονα από κάθε άλλο παιχνίδι. Μ’ αυτόν τι ακριβώς έγινε; Και με τον Άμραμπατ υπάρχει κάποια αόρατη αιτία που τον έχει κάνει ξάφνου να λειτουργεί αντιποδοσφαιρικά; Ή μήπως ο τρόπος που η ΑΕΚ λειτουργεί, χωρίς κανένα πλάνο, τον έχει «διαλύσει» ποδοσφαιρικά και τον έχει βάλει στην διαδικασία να ψάχνει να τα κάνει όλα μονος του; Όπως έχει «τελειώσει» και τον Γέφτιτς που δεν ήρθε δα και με κανένα της πλάκας βιογραφικό.

Μεταξύ μας, ούτε για τον Λε Ταλέκ είμαι απολύτως βέβαιος πως είναι ένας τόσο κακός ποδοσφαιριστής, όσο έχει φανεί από την αγωνιστική του εικόνα που έχει δείξει στην ΑΕΚ. Διάολε, στην πρώτη κατηγορία της Γαλλίας έβγαζε το ψωμάκι του. Θα μου πείτε πως αυτό δεν λέει τίποτα. Και ο Ραμπεσαντρατανά ήταν στην Παρί και μάλιστα αρχηγός και μόλις ήρθε στην Αθήνα έπεσε στον έρωτα της γουρουνοπούλας. Αλλά το ξαναγράφω, αν ο Λε Ταλέκ ήταν μια μοναδική περίπτωση, θα έλεγα πως 100% φάγαμε παπά με την μεταγραφή του. Μόνο που η ΑΕΚ έχει πλέον ένα βαρύ ιστορικό ποδοσφαιρικής κακομεταχείρισης καλών ποδοσφαιριστών. Και όχι μόνο στην φετινή σεζόν. Παίκτες από τους οποίους η ΑΕΚ είτε δεν πήρε πράγματα, είτε τους έκανε να αισθανθούν πως δεν μπορούν να δώσουν άλλα πράγματα και όπου πήγαν αφού έφυγαν μεγαλούργησαν.

Για τον Μπακασέτα τα έχουμε πει και τα έχουμε συζητήσει εκατό φορές. Έφυγε έτσι απλά μια ωραία πρωία γιατί δεν χώραγε στην αρμάδα που θα έφτιαχνε ο Καρντόσο και τώρα παίρνει πρωτάθλημα στην Τουρκία και η Τράμπζο του έχει ρήτρα 12 εκατομμύρια ευρώ. Και τώρα που ήρθε πάλι για την εθνική, το μυαλό του ήταν να πάει μέσα στην παγωνιά την Κυριακή το απόγευμα να δει την ΑΕΚ. Αλλά φυσικά δεν είναι μόνο ο Τάσος. Τον Λιβάγια πρώτα τον βαφτίσαμε εξτρέμ χωρίς να είναι και μετά τον βαφτίσαμε αποτυχημένο και τον σπρώξαμε στην πόρτα της εξόδου. Τώρα έχει προλάβει ήδη φέτος να βάλει με την Χάιντουκ 22 γκολ και να δώσει έξι ασίστ. Έχει κι άλλους η λίστα. Ο Μπογιέ σχεδόν κλαίγοντας προσπαθούσε να πείσει πως δεν είναι εξτρέμ, αλλά η ΑΕΚ επέμενε πως αφού τον πήρε για ακραίο, θα πρέπει οπωσδήποτε να παίξει και ως ακραίος. Έφυγε σχεδόν σαν αποτυχημένος και τώρα ετοιμάζεται να παίξει ακόμα και στην εθνική Αργεντινής.

Κάποιοι θα σπεύσετε να πείτε, πως όλα αυτά με τον Μπακασέτα, με τον Λιβάγια, με τον Μπογιέ, συνέβησαν εξαιτίας της παρουσίας του Μάνταλου στην ομάδα. Αυτό είναι το μικρό και βολικό κομμάτι της ιστορίας. Το άλλο που είναι και το μεγαλύτερο και το πιο άβολο, είναι πως όλα αυτά συνέβησαν εξαιτίας των χειρισμών και της διαχείρισης της ΑΕΚ και σ’ αυτούς τους παίκτες, αλλά και στον Μάνταλο. Δεν έμπαινε μόνος του ο Μάνταλος δεκάρι, ούτε από μόνος του αποφάσιζε και δεν κουνιόταν απ’ αυτή την θέση και από την βασική ενδεκάδα. Ούτε από μόνος του χρίστηκε εν χορδαίς και οργάνοις αρχηγός, ούτε από μόνος του ανανέωσε το συμβόλαιο του δόξη και τιμή.

Αφήστε που υπάρχουν περιπτώσεις ανάλογες του Μπακασέτα, του Λιβάγια ή του Μπογιέ, που δεν υπάρχει καμία εμπλοκή με την θέση του Μάνταλου. Όπως για παράδειγμα η περίπτωση του Λαμπρόπουλου, που έφυγε ως… λίγος για την ΑΕΚ που θέλει να κάνει πρωταθληματισμό. Και τώρα παίζει στην Μπουντεσλίγκα και κυρίως έχει για πρωινό όλους τους στόπερ που πέρασαν από την ΑΕΚ την τελευταία τριετία. Ή όπως η περίπτωση του Γιακουμάκη, που όσο ήταν στα Σπάτα δεν βρέθηκε ένας να δουλέψει εξτρά μαζί του στα τελειώματα και όταν το έκαναν στην Ολλανδία βγήκε πρώτος σκόρερ και δεύτερος στην Ευρώπη. Και τώρα «θερίζει» στην Σέλτικ.

Και για να γυρίσω πάλι στο σήμερα. Είναι μεγάλο πρόβλημα να μην μπορείς να φέρεις καλούς και ποιοτικούς ποδοσφαιριστές στην ομάδα. Ίσως όμως είναι ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα, όταν τελικά το καταφέρεις, να τους κακομεταχειρίζεσαι τόσο πολύ ποδοσφαιρικά, που να τους χάνεις. Που να είναι σαν να μην τους έφερες και ακόμα χειρότερα. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο που υπάρχουν όλες αυτές οι περιπτώσεις που αράδιασα παραπάνω και ίσως έχω ξεχάσει και κάποιες. Και φυσικά αυτή η ποδοσφαιρική κακομεταχείριση είναι θέμα και των προπονητών αλλά και των ανθρώπων που «τρέχουν» την ομάδα και της παντελούς ανυπαρξίας συγκεκριμένου πλάνου. Κάτι που σημαίνει πως αυτό το «πακέτο» πρέπει να αλλάξει. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.