Μακάρι ο Μελισσανίδης να μπήκε σε mode «θα σας δείξω εγώ»

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για αυτά που πρέπει να γίνουν ώστε η ΑΕΚ να μπει στο νέο γήπεδό της με πραγματικές προϋποθέσεις να κάνει πρωταθλητισμό

17/03/2022 | 13:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Διανύοντας το λυκόφως της τελευταίας σεζόν ξεσπιτώματος της ΑΕΚ από την παραδοσιακή γειτονιά της και καθώς ξεπροβάλει το λυκαυγές της επιστροφής της σε αυτήν, συνέβη κάτι που ομολογουμένως, μας έκανε όλους χαρούμενους. Έστω και για λίγο…

Η απόκτηση του Γκρεγκόρζ Κριχόβιακ, μέσα από την πλέον άσχημη συγκυρία ενός πολέμου, γέννησε την ελπίδα. Επικοινωνιακά, είμαστε σε οργασμό μετά από καιρό, ο κόσμος χαμογελά, ανυπομονεί να τον παρακολουθήσει σε αυτά τα 9 ματς, έχει κάτι να περιμένει το οποίο πριν δεν υπήρχε. Η καλοκαιρινή ουσία στην υπόθεση θα μας απασχολήσει αργότερα, ας απολαύσουμε τις στιγμές.

Ασφαλώς, ουσία εντοπίζεται και στην τρέχουσα σημασία της κίνησης. Προπονητή για την επόμενη ημέρα της, η ΑΕΚ ήταν αδύνατον να βρει όπως τον ήθελε -κι όπως θα έπρεπε- μετά την απομάκρυνση του Αργύρη Γιαννίκη. Καλύτερο παίκτη όμως, σε εκτός μεταγραφικής περιόδου συνθήκη, δεν θα μπορούσε να προσελκύσει από τον Κριχόβιακ. Είναι από μόνη της μια πράξη που ενισχύει την πεποίθηση ότι δεν θα χαθεί τελικά το ευρωπαϊκό τρένο. Διότι μέχρι και πριν από την πραγματοποίησή της, ακόμα και μετά τη βελτιωμένη εικόνα κόντρα στον ΠΑΟ, ιδιαίτερη πίστη δεν προέκυπτε. Η ομάδα είχε παίξει ένα καλό ματς, αλλά και πάλι δεν είχε νικήσει. Κι εδώ που φτάσαμε πλέον, με ισοπαλίες δεν πας πουθενά.

Δεν είναι μάγος ο Πολωνός, ορθά το έγραψε ο Τσίλης. Είναι όμως αυτός που τόσο έλειπε από τον πιο πληγωμένο και ελλειμματικό χώρο της ομάδας, αυτόν της μεσαίας γραμμής. Δεν γίνεται να μην υπάρξει βελτίωση, εκτός αν ο τύπος έχει παραιτηθεί, που κάθε άλλο παρά αυτό δείχνει.

Ετούτος, αν δεν είναι βασικός με τον ΠΑΟΚ θα πέσει σε κατάθλιψη, είναι τέτοια η δίψα του να μπει και να παίξει, τόσο μεγάλος επίσης ο στόχος να δώσει το παρών στον τελικό των τελικών για να μπει η Πολωνία στο Μουντιάλ, ώστε η κυριακάτικη αναμέτρηση να έχει φωλιάσει στη σκέψη του ως ο πιο σημαντικός αγώνας στην καριέρα του. Όχι απλώς μια σπουδαία προσθήκη λοιπόν, αλλά η πιο σίγουρη και ουσιαστική που θα μπορούσε να υπάρξει τούτη τη στιγμή.

Το πνεύμα, λοιπόν, αυτής της απόκτησης καταδεικνύει και την αναγνώριση εκ μέρους του Μελισσανίδη των λαθών που (συνολικά) έγιναν τον Γενάρη και μαζί την απόδειξη της επιθυμίας να πετύχει η ομάδα την έξοδό της στην Ευρώπη. Το αναφέρω διότι, μέχρι και πριν την πραγμάτωσή της, είχα ακούσει και διαβάσει διάφορα παράλογα, όπως το ότι δεν τον ενδιαφέρει το Conference League για να υπάρχει ως δικαιολογία στο εύρος των μεταγραφών το καλοκαίρι. Στη βάση του «δεν έρχονται καλοί παίκτες δίχως Ευρώπη». Αυτός ο ατυχής συνειρμός, προφανώς και καταρρίφθηκε. Από την άλλη βέβαια, δεν σημαίνει επίσης ότι το χάπι χρυσώνεται. Σε καμία περίπτωση!

Η πιο ευχάριστη προσέγγιση ότι «θα βάλει ομαδάρα στο νέο γήπεδο»

Η προσθήκη του Κριχόβιακ, δημιουργεί προσδοκίες που δεν θα πρέπει να χαμηλώσουν στην περίπτωση κατά την οποία δεν θα συνεχίσει στην ΑΕΚ και μετά το καλοκαίρι. Εδώ θα είναι το δύσκολο της υπόθεσης. Αν ο Πολωνός αποχωρήσει, το όνομα εκείνου που θα επιλεγεί αντ’ αυτού, αναπόφευκτα θα δημιουργήσει σύγκριση ποιότητας μεταξύ του παίκτη που έφυγε και όποιου θα έρθει στη θέση του.

Σκεφτείτε για παράδειγμα, να φύγει ο Κριχόβιακ και να έρθει ο Αγκμπάν που όντως απασχόλησε την Ένωση προσφάτως ή ο Έντμοντ Άντο της Σέριφ, για τον οποίο λέγεται ότι η ΑΕΚ έφτασε να δίνει 2,5 εκατ. ευρώ τις τελευταίες ημέρες του Γενάρη. Ακόμα και ο Έντερ Μπαλάντα της Μπριζ, δεν θα δημιουργήσει ανάλογο ενθουσιασμό. Ουδείς θα θυμάται τότε ότι ο Πολωνός ήλθε εδώ μέσα από μια συγκυρία. Θα απαιτούν κάτι ανάλογο, αν όχι στο ίδιο επίπεδο, τότε όσο πιο κοντινό γίνεται σε αυτό.

Υψώθηκε λοιπόν ο πήχης κατά πολύ από τον ίδιο τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Όταν καταφέρνεις κάτι τέτοιο, όπως κι αν συντελέστηκε, ανοίγεις έναν δρόμο μεγάλων απαιτήσεων. Και τέτοιες προκύπτουν πολλές, σε αρκετές θέσεις. Στόπερ, δύο μέσοι, δεξί μπακ, φορ, ακόμα ένας ακραίος επιθετικός, όλοι τους σε επίπεδο σημαντικά ανώτερο από τους υπάρχοντες. Γι αυτό και λέω ότι μακάρι αυτή η ιστορία με τον Κριχόβιακ να αποτελεί την αφετηρία της εισόδου του ιδιοκτήτη σε mode «τώρα που μπαίνουμε στο γήπεδο, θα σας δείξω εγώ».

Στο κάτω κάτω της γραφής, αυτό είναι που όλοι -αν όχι άπαντες, τότε σίγουρα οι περισσότεροι- περιμέναμε από εκείνον όταν ανέλαβε το 2013. Πέραν του γηπέδου, να έχουμε και μια ομάδα που θα μας ενώνει, θα μας φτιάχνει, θα μας κρατά δίπλα της χωρίς «ναι μεν, αλλά» κι ας μην κατακτά τους τίτλους, τον έναν πίσω από τον άλλον.

Μια ομάδα που θα απέχει σημαντικά από αυτή την «κατάρα» που ζήσαμε μέσα στα γήπεδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, που θα μας θυμίζει εκείνη του 2017-18 ως δημιούργημα. Ασφαλώς με σημαντικά καλύτερη ποιότητα. Αυτά περιμένουμε από τον Μελισσανίδη, αυτά περίμενα εγώ ο ίδιος πάντοτε από εκείνον για να μιλήσω επί προσωπικού. Τίποτε λιγότερο…