Αποδείχθηκε θέμα χρόνου για την ΑΕΚ να γίνει ξανά... Βελέζ

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για τις τομές του καλοκαιριού που αποτέλεσαν μια ολιγοήμερη παρένθεση ελπίδας στη ζωή ενός οργανισμού που συμβιβάζεται με τα λίγα

28/02/2022 | 15:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Με έπιασε μια παράκρουση μετά το ντέρμπι -ποιο ντέρμπι εδώ που τα λέμε- να ψάξω τι έχει καταφέρει φέτος αυτή η μυθική Βελέζ από το Μόσταρ που απέκλεισε την ΑΕΚ από τα προκριματικά του Europa Conference League τον περασμένο Ιούλιο. Κρατηθείτε: μετά από 20 αγώνες στο πολύ ισχυρό πρωτάθλημα της Βοσνίας/Ερζεγοβίνης των 12 ομάδων, βρίσκεται στην 8η θέση, 27 βαθμούς μακριά από την κορυφή, όμως έχει καταφέρει να εξασφαλίσει την παραμονή στην κατηγορία, έχοντας αποκτήσει απόσταση 8 πόντων από τις τέσσερις ομάδες που δίνουν τη μάχη για τη σωτηρία. Σε μια λίγκα που ο φετινός Ιωνικός, θα έκανε πρωταθλητισμό.

Ήταν ένα βάναυσο πλήγμα εκείνο, για το οποίο είμαι βέβαιος πως αν δεν είχε προκληθεί, θα είχαμε τη συνέχιση του πολυετούς «ωχαδερφισμού» που χαρακτηρίζει την ΑΕΚ. Προκάλεσε αναταράξεις, έγιναν κινήσεις ενίσχυσης που όντως ξεπέρασαν τις προσδοκίες, κυρίως ποσοτικά. Διότι για την ποιότητα, πέραν από περιπτώσεις όπως του Άμραμπατ και του Τσούμπερ, δεν μπορούσες να γνωρίζεις. Έγιναν όμως πράγματα, ενεργοποιήθηκαν αδρανείς μηχανισμοί, υπήρξε ενίσχυση. Άλλαξε η διάθεση, ενισχύθηκε η ελπίδα. Όμως οι δομές παρέμειναν ίδιες. Όλα όσα συντελέστηκαν, είχαν το χαρακτήρα του προσωρινού και της βιαστικής προχειρότητας. Τα ανεπαρκή και αποτυχημένα πρόσωπα παρέμειναν ενεργά ή και ενισχύθηκαν με άλλα, ακόμα κατώτερης κλίμακα. Το αναχρονιστικό ποδοσφαιρικό σκεπτικό του Μελισσανίδη, επίσης απαράλλαχτο. Ήταν λοιπόν θέμα χρόνου, να πέσει ξανά η ΑΕΚ στο επίπεδο της Βελέζ.

Απορροφημένος στο μεγάλο έργο του γηπέδου, το οποίο είναι αλήθεια ότι εδώ και χρόνια γεννά δύσκολες διαδικασίες τις οποίες δεν πρέπει ούτε να παραβλέπουμε αλλά ούτε και να μειώνουμε, ο διοικητικός ηγέτης της Ένωσης άφησε την ομάδα να πηγαίνει διαρκώς πίσω. Δίνοντας όλο το είναι του στο έργο ζωής και μελλοντικής ύπαρξης για την ΑΕΚ, θυσίασε το αμιγώς ποδοσφαιρικό σκέλος. Βασικά το αποξένωσε από την ίδια τη φύση του. Στελέχωσε την εταιρεία, στα αρκετά καίρια και νευραλγικά πόστα, με ακατάλληλα πρόσωπα που δεδομένα δεν θα εμπιστευόταν ποτέ -μιλώντας πάντα για επίπεδο γνώσης και κατάρτισης- στις επιχειρήσεις του, ελπίζοντας ότι θα προοδεύσουν ή και θα μεταλλαχθούν μέσα από αυτή τη διαδικασία. Κοινώς, προέβη σε πειράματα τα οποία θα ήταν λογικό να κάνει μια ομάδα του επιπέδου της Βελέζ. Όχι όμως η ΑΕΚ.

Ή τους λυπάται ή επικροτεί αυτό που γίνεται

Λένε πολλοί, όλο και περισσότεροι, ότι πρέπει να αλλάξει σκεπτικό ο Μελισσανίδης. Συμφωνώ. Αυτό είναι το μεγαλύτερο αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει, η αδράνειά του όλο αυτό το διάστημα που στα γήπεδα καράβια καίγονται μα εντός των τειχών βαρκούλες αρμενίζουν, δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει: α) ότι επικροτεί τη δουλειά τους και συνεχίζει να τους στηρίζει. β) ότι τους λυπάται και δεν θέλει να προχωρήσει σε μαζική εκκαθάριση. Αν ισχύει το πρώτο, τότε προφανώς κι εκείνος δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος της αποτυχίας την οποία ο ίδιος πρώτος κατέδειξε. Θέλω να πιστεύω ότι (προσωρινά) ισχύει το δεύτερο και πως δουλεύει τον τρόπο για την επόμενη ημέρα, με ένα διαφορετικό μοντέλο, άλλους ανθρώπους, πιο έμπειρους, ικανούς και τεχνοκράτες. Το τι θέλω να πιστεύω, δε σημαίνει ότι ισχύει κιόλας…

Απλά είναι τα πράγματα. Αν ο Μελισσανίδης θέλει να βλέπει την ΑΕΚ τρίτη ή τέταρτη, μονίμως εκτός στόχων στα μισά της σεζόν και με νοοτροπία Αστέρα Τρίπολης και Άρη για να προλάβει με αγκομαχητό το τρένο της Ευρώπης, τότε δεν χρειάζεται να κάνει το παραμικρό. Ας αφήσει την κατάσταση ως έχει, ας συνεχίσει να πορεύεται με ανθρώπους που δεν κάνουν για τις δουλειές που έχουν αναλάβει -σε όλα τα επίπεδα, εταιρικά και ποδοσφαιρικά- ας αποφύγει την ψυχοφθόρο διαδικασία να προβεί σε αλλαγές ολίγων για να εμφανίσει στο τραπέζι ακόμα χειρότερους.

Είναι όλα τόσο ξεκάθαρα πλέον, τα αναμασάμε, τα μηρυκάζουμε, τα επαναλαμβάνουμε. Η στελέχωση είναι χαμηλότερη του επιπέδου της ΑΕΚ από θέμα επιλογής και όχι τύχης. Όλα όσα συμβαίνουν είναι αποτελέσματα μιας ακολουθίας πράξεων, αποφάσεων κι ενεργειών του ιδίου, οι οποίες δε συμβαδίζουν με το μέγεθος της ομάδας, το χαμηλώνουν, το απαξιώνουν και το πιέζουν να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι έχει μικρύνει και… σε όποιον αρέσει. Βουβαμάρα μπροστά στον όλεθρο, αναποφασιστικότητα, μια παραζαλισμένη τεθλασμένη γραμμή αδράνειας μπροστά στον ξεκάθαρο κίνδυνο να συμβούν ακόμα χειρότερα πράγματα. Κρίμα…