Όλα καλά είναι παιδιά, «βλέπει φαντάσματα» ο Μανόλο

Δικαίωμα 4ης αλλαγής σε ενδεχόμενο παράτασης στον σημερινό τελικό

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για όσα ο πρωταθληματικός προπονητής της ΑΕΚ είπε σε συνέντευξή του και τα οποία προφανώς δεν κάνουν αφτιά να ιδρώσουν.

24/02/2022 | 13:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Ας το πιάσουμε κάπως διαφορετικά. Αν ο Μανόλο Χιμένεθ ήταν ένα συνολικά -πέραν των ποδοσφαιρικών διαφωνιών- αποδεκτό για την προσφορά του πρόσωπο από την οικογένεια του Ολυμπιακού ή του ΠΑΟΚ, τις τελευταίες ημέρες όσοι σκοπίμως κωφεύουν και υποκρίνονται ότι δεν άκουσαν ή ότι δεν κατέθεσε κάτι σπουδαίο, θα είχαν σηκώσει στα ύψη της γραπτής δημοσιογραφίας, πυρακτωμένα κείμενα εξέγερσης. Βλέπετε το ξένο υλικό είναι πάντοτε πιο γλυκό και πιο εύκολα αξιοποιήσιμο. Όταν πρόκειται για τα «εν οίκω», τότε sic είναι να κρύβονται κάτω από το χαλάκι του «μη εν δήμω».

Όσα λοιπόν ο Ισπανός τεχνικός κατέθεσε στην εκπομπή The Show Must Go On Live του SPORT24, δεν χρήζουν σοβαρής ανάλυσης, καθώς τόσο εύκολα προσπερνιούνται. Είναι προτιμότερο να αναδειχθεί ότι θα επέστρεφε στην ΑΕΚ, ότι πάντοτε σέβεται τον Δημήτρη Μελισσανίδη -το οποίο ισχύει και είναι αδιαπραγμάτευτο- και πως ο Γαλανόπουλος ήταν ο αγαπημένος του παίκτης. Δεν έχει βλέπετε και τόση σημασία για έναν άνθρωπο που όσοι κατ’ εξακολούθηση σαμποτάρισαν ή συνήθιζαν να λένε ότι «βλέπει φαντάσματα», να δοθεί βάση στους «ενδιάμεσους που άλλα έλεγαν σε μένα και άλλα στον Μελισσανίδη πίσω από την πλάτη μου», ούτε επίσης πως το μοναδικό στέλεχος στο οποίο αναγνώρισε ντομπροσύνη κι εντιμότητα, ήταν αυτό με το οποίο δεν είχε τόσο στενή επαφή: ο Ντούσαν Μπάγεβιτς.

Στις τέσσερις θητείες του στην ομάδα, τις τρεις επί εποχής Μελισσανίδη, ο Μανόλο συνεργάστηκε με ένα σωρό ανθρώπους, για το να προτάξω επακριβώς όπως εκείνος το ανέφερε, με ένα σωρό «ενδιάμεσους». Ασφαλώς υπάρχουν πρόσωπα που εκτιμά και αγαπά, υπάρχουν όμως κι εκείνα -είτε που αποχώρησαν, είτε που ευδοκιμούν ακόμα- τα οποία σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, έπαιζαν διπλό παιχνίδι απέναντί του. Σε έναν άνθρωπο που αγάπησε την ομάδα κι αποδείχθηκε στρατιώτης της, ανεξάρτητα από την αμιγώς ποδοσφαιρική άποψη που ο καθένας μας έχει για τις προπονητικές τακτικές του, κοιτάς να είσαι εξίσου ευθύς και ειλικρινής.

Οι άνδρες κρίνονται από τις πράξεις και τα λεγόμενα τους. Αν θέλουμε να αποδώσουμε όσα ο Χιμένεθ εκστόμισε -με έναν πολύ όμορφο, αγαπησιάρικο και δίχως πονηράδα ή ιδιοτέλεια τρόπο- στην πικρία του επειδή δεν του δόθηκε μια δεύτερη καθαρή ευκαιρία όταν ο ίδιος ερχόταν μόνιμα πίσω και δίχως ιδιαίτερες απαιτήσεις για να βοηθήσει την ΑΕΚ, βάζοντας το κεφάλι του στην κιτρινόμαυρη προπονητική λαιμητόμο διότι πίστευε ότι θα ξεκινούσε κάτι δικό του το (κάθε) ερχόμενο καλοκαίρι, τότε απλώς θα έχουμε επιλέξει τον εύκολο δρόμο. Τη συνήθη οδό της απαξίωσης και αποδόμησης όσων κάποιος λέει, δίχως την απαιτούμενη σημασία σε όσα λέει. Κλασική περίπτωση προπαγάνδας. Αφού όλα πηγαίνουν κατ’ ευχήν, γιατί να δώσουμε σημασία στην παραφωνία; Ρητορικό το ερώτημα.

Η μεγάλη συναυλία προς τιμήν του Καζαντζίδη θέλει «φωνές»

Δεν έχω κάτι περισσότερο να καταθέσω για τον Χιμένεθ, όλοι κρινόμαστε από τις επιλογές μας, το ίδιο και η ΑΕΚ για τις δικές της. Εκείνη στο τέλος θα αποφασίσει αν θα πρέπει να δώσει σημασία στα λεγόμενά του, αν θα πρέπει να τον ρωτήσει ποιους εννοεί και πότε, με ποιο τρόπο και υπό ποια διαδικασία τον έβλαψαν, άρα μαζί και την ομάδα. Δεν θα πρέπει να είναι και ο μοναδικός. Σε διαφορετική περίπτωση, μπορούν απλά να προσπεράσουν τον «παπατζή» -όπως θυμάμαι ότι τον είχαν αποκαλέσει σε βροντώδες πρωτοσέλιδο φεύγοντας ως Κυπελλούχος και πριν επιστρέψει για να γίνει πρωταθλητής- και κάθε άλλον που λέει στον Μελισσανίδη αυτό που πρέπει κι όχι αυτό που θέλει να ακούσει. Πάμε σε κάτι άλλο…

Διάβασα με ευχαρίστηση την πρωτοβουλία για την εκδήλωση στη μνήμη του σπουδαίου Στέλιου Καζαντζίδη, στην Opap Arena, τον ερχόμενο Οκτώβριο. Φαντάζομαι -κι έτσι θα είναι- ότι αυτοί που θα κληθούν να ερμηνεύσουν τα αθάνατα άσματά του, θα διαθέτουν τη φωνή και το τραγουδιστικό ανάστημα για να αντεπεξέλθουν στην πρόκληση και στη μεγάλη πολιτιστική σημασία της, σε έναν χώρο που θα αποτελεί στολίδι και κολόνα της ΑΕΚ για πολλές δεκαετίες στο μέλλον. Δεν θα έρθει για παράδειγμα ο Sin Boy να μας «γρατζουνίσει» τ’ αυτιά λέγοντας «200 στη στροφή και με ρωτάνε μαμά;».

Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και με το μελλοντικό ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι. Στο νέο γήπεδο, θα πρέπει να μπει μια ομάδα που θα αποτελείται από παίκτες άξιους για την πρώτη σεζόν της Ένωσης σε αυτό. Μπαλαδόρους, σκόρερ, χαφάρες, στόπερ-ηγέτες, πλάγιους μπακ-ορχήστρες. Φεύγει η ΑΕΚ από το ΟΑΚΑ, κλείνει και ο κύκλος της μιζέριας των τελευταίων 20 ετών, αν και το χορτάρι του με τη φανέλα της ομάδας, πάτησαν σπουδαίες μορφές της σύγχρονης ιστορίας της. Τέτοιες πλέον, υπάρχουν ελάχιστες. Το ίδιο ισχύει και για τα στελέχη, τους διευθυντές, τον προπονητή. Ελπίζω να μην εμφανιστεί η Ένωση στην ποδοσφαιρική δεξίωση του μέλλοντος, με κλαρίνα και ντέφια από το πανηγύρι στο Μαστιχοχώρι. Οψόμεθα…