Ρεσιτάλ ανευθυνότητας έχουν δώσει οι παίκτες το τελευταίο δίμηνο

Photo Credits: INTIME

Ο Τάσος Τσατάλης γράφει για την ΑΕΚ

18/02/2022 | 14:35

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Δεν είναι το χαρακτηριστικό του enwsi.gr να συμφωνούμε όλοι μεταξύ μας και δεν είναι και το χαρακτηριστικό της ΑΕΚ γενικότερα.

Έτσι, τη σκυτάλη από το blog του φίλου μου του Κώστα, τη παίρνω εγώ που έχω εντελώς διαφορετική άποψη για το θέμα που έπιασε.

Πρώτα απ’ όλα αν κάτι με αφήνει έκπληκτο σε αυτό το ζήτημα με το δείπνο των παικτών που αποκάλυψε ο Τάσος Καπετανάκος, είναι οι διαστάσεις που έχει πάρει. Από τη πρώτη στιγμή ψάχνουν όλοι μηνύματα. Ποιον δε γουστάρουν, γιατί δε κάλεσαν αυτόν, ποιος θέλουν να φύγει. Όλα αυτά είναι τραβηγμένα παιδιά. Ως πολύ τραβηγμένα.

Αν δεχθούμε πως το κίνητρο των παικτών ήταν να δείξουν πως κάποιοι από τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζονται καθημερινά δεν τους είναι αρεστοί, τότε ως κίνηση ήταν λάθος και καταδικαστέα. Από αυτή τη βάση πρέπει να ξεκινήσουμε, αν είναι να το αντιμετωπίσουμε σαν κάποιου είδους μήνυμα, προς ποικίλες κατευθύνσεις, ανάλογα με το πως θέλει να το διαβάσει ο καθένας.

Τι δουλειά έχουν οι παίκτες να στέλνουν μηνύματα τέτοιου είδους; Κι επίσης, πως μπορεί να γίνει αποδεκτό σε μια κατάσταση για την οποία είναι φύσει αδύνατο να μην έχουν σοβαρές ευθύνες και οι παίκτες, να τους δεχόμαστε να μας δείχνουν τις ευθύνες άλλων; Δε γίνονται αυτά.

Επειδή πιστεύω όμως πως κανένα μήνυμα δεν ήθελαν να στείλουν σχετικά με πρόσωπα, δε θα συνεχίσω άλλο σε αυτό το μοτίβο. Σημειώνω μόνο πως θα το αντιμετώπιζα προσωπικά αν θεωρούσα πως συνέβαινε.

Ούτε ασυνήθιστο είναι, ούτε απορριπτέο

Από κει και πέρα, δεν έγινε κάτι πρωτόγνωρο. Το να βλέπεις σε περιόδους κρίσεις ή και όχι, τους ποδοσφαιριστές να κάνουν κάτι τέτοιο, ούτε ασυνήθιστο είναι, ούτε απορριπτέο. Πολλές φορές μάλιστα και οι προπονητές τους προτρέπουν. Δε λέω πως έγινε στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά θα μπορούσε να είχε γίνει. Το «θέλω να το συζητήσετε και μεταξύ σας», δεν είναι κάτι που δεν έχει συμβεί ξανά. Ακόμη και στην ΑΕΚ.

Ωστόσο σε μια κακή περίοδο στην ΑΕΚ, πολύ κακή για την ακρίβεια, με μεγάλη θολούρα σε όλους όσοι είναι εντός και γύρω της, πανεύκολα μπορεί να γίνει τρίτη μέρα τώρα βασικό θέμα, κάτι όχι ασυνήθιστο. Και να προσληφθεί και λάθος κατά τη προσωπική μου άποψη.

Οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ έχουν μεγάλη ευθύνη για τη κατάσταση. Όχι τη μεγαλύτερη σαφώς, αλλά μεγάλη. Δε μπορούμε παίκτες που έχουν χάσει με τέτοιο τρόπο ματς με μικρομεσαίους στα οποία προηγήθηκαν, να τους βγάζουμε ως μοναδικό φορέα προοπτικής, ενώ όλοι οι άλλοι είναι οι φταίχτες. Επίσης, πάντα κατά τη προσωπική μου άποψη, το μόνο που δε συμβαίνει στην ΑΕΚ, είναι πως οι ποδοσφαιριστές έχουν λόγους να αισθάνονται μόνοι τους.

Όπως ανέλυσα και σε προηγούμενα blog πρόσφατα, αν υπάρχει ένα θέμα στην ομάδα για μένα, είναι πως οι ποδοσφαιριστές δεν είναι τόσοι μόνοι τους όσο θα έπρεπε. Κι ακούν από τον σύλλογο και συζητάνε με το σύλλογο, πολλά περισσότερα απ’ όσα θα έπρεπε.

Στην δε ΑΕΚ, είναι και προνομιούχοι, καθώς τη τελευταία τριετία είναι πραγματικά ελάχιστα αυτά που χρειάζεται να κάνει ένας ποδοσφαιριστής της ομάδας μας, για να παρουσιαστεί ως παικταράς, αλλά το χειρότερο, να αντιμετωπιστεί και σα παικταράς μέσα στην ομάδα. Επιπλέον, με εξαίρεση ακραίες στιγμές όπως ο περσινός εντός έδρας διασυρμός από τον οσφπ στα play offs, ο Μελισσανίδης, οι προπονητές, τα στελέχη, είναι σίγουρες ασπίδες προστασίας, ως προς την οργή του κόσμου, που σπάνια φτάνει ως τους ποδοσφαιριστές. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, που κι αυτοί τα ακούν κυρίως επειδή στηρίζει τη παρουσία τους η διοίκηση.

Από κει και πέρα, το ανάφερα και πάλι πρόσφατα εδώ, δεν είναι δυνατό με το που χαλάει το πράγμα, κάθε προπονητής να εμφανίζεται πως έχει κακές σχέσεις με τους παίκτες ή δεν έχει απήχηση ή δεν τον παίρνουν στα σοβαρά κλπ. Το ρεπορτάζ σε αυτές τις περιπτώσεις καταγράφει φυσικά όσα προκύπτουν από τα αποδυτήρια, ωστόσο δεν είναι δυνατό όλοι όσοι έχουν περάσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια να ήταν παλιοχαρακτήρες, χαβαλέδες ή εντελώς αδιάφοροι. Ακόμη και για τον Χιμένεθ που είχε ρίζες στα συγκεκριμένα αποδυτήρια, πέρσι τέτοιο καιρό από πλευράς πολλών παικτών εμφανιζόταν να… τους έχει χάσει κι αυτός. Δηλαδή κάπου βάστα…

Βεβαίως είναι σχετικό το πόσοι είναι οι φορείς αυτών απόψεων κι αν εκφράζουν το μεγαλύτερο μέρος των αποδυτηρίων, αλλά εδώ σχολιάζω τη γενική εικόνα που δημιουργείται. Σίγουρα όμως, δεν έχουμε εδώ… ένα στόμα μια φωνή.

Εχουμε παράπονα και μάλιστα πολλά

Από τη προσπάθεια των ποδοσφαιριστών, όντως στις περισσότερες περιπτώσεις δε μπορούμε να έχουμε παράπονο. Όχι όμως σε όλες. Από την υπευθυνότητα που δε δείχνουν όμως πολλές φορές στο γήπεδο, μπορούμε να έχουμε παράπονα και πολλά μάλιστα.

Δεν υπάρχει γκολ που να έχει στοιχίσει καταστροφικές απώλειες στην ΑΕΚ σε αυτό το τελευταίο τραγικό δίμηνο, που να μην έχει προέλθει από κάποιο σοβαρό λάθος ατομικό ή και με περισσότερους από έναν να εμπλέκονται, από αβλεψίες ή έλλειψη αντίδρασης ποδοσφαιριστών με μεγάλη εμπειρία πολλές φορές.

Οι φάσεις είναι μπροστά μας, τις έχουμε δει και μπορούμε να τις βλέπουμε όποτε θέλουμε. Κατά τη προσωπική μου άποψη πρόκειται για ρεσιτάλ ανευθυνότητας. Που φυσικά τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από σημασία σε σχέση με τα σοβαρά λάθη του πάγκου ή την ενδεχόμενη ανεπάρκεια στελεχών της ομάδας.

Από αυτή και μόνο την άποψη, εγώ θα προτιμήσω τη τελευταία μάζωξη, να τη θεωρήσω αναγνώριση των ίδιων των ποδοσφαιριστών πως είναι κεντρικό μέρος του προβλήματος. Και δε βλέπω τον λόγο να επιλέξω οποιαδήποτε άλλη εξήγηση. Επιπλέον, δε μπορώ να αγνοήσω πως έγινε λίγο αφότου οριστικοποιήθηκε πως θα έχουμε κόσμο τη Κυριακή ξανά στο γήπεδο.