Ο Άμραμπατ την γλίτωσε, ο Τσούμπερ δεν είναι σίγουρο

Ο Άμραμπατ την γλίτωσε, ο Τσούμπερ δεν είναι σίγουρο
Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης επιχειρεί όσο είναι εφικτό εδώ που έχει φτάσει η ΑΕΚ, να κάνει μια ποδοσφαιρική κουβέντα

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Σε μια σεζόν που η Ευρώπη χάθηκε από τον Ιούλιο, το πρωτάθλημα και το κύπελλο από τις αρχές του Φλεβάρη και η ΑΕΚ έχει πάψει να έχει αποκρίσεις και αντιδράσεις ΑΕΚ, ενδεχομένως δεν έχει νόημα οποιαδήποτε κουβέντα που να αφορά το αγωνιστικό κομμάτι. Ούτε οποιαδήποτε άλλη κουβέντα, πλην του να μην μείνει όρθιο τίποτα μα τίποτα απ’ όσα έχουν οδηγήσει την ΑΕΚ εδώ που έχει φτάσει.  Επομένως η μόνη συζήτηση που θα είχε νόημα, θα ήταν όχι αν θα υπήρχε ξήλωμα, αλλά πότε θα ξεκινήσει αυτό το ξήλωμα και από πότε και από που θα αρχίσει το κτίσιμο από την αρχή. Αυτό είναι το μεγαλύτερο διακύβευμα αυτή την στιγμή. Ίσως και το μοναδικό.

Από την άλλη μεριά, όσο υπάρχει αυτή η αμηχανία και αυτή η ακινησία, δεν βλέπω και μεγάλο νόημα στο ανακυκλώνουμε την ανάλυση αυτού του μονόδρομου. Ριζική αλλαγή, όπως ακριβώς το είπε ο Αραούχο, είναι ο μοναδικός δρόμος. Τελεία και παύλα και χωρίς περισσότερες κουβέντες, που μπορεί να γίνονται και κουραστικές. Επίσης για το αγωνιστικό κομμάτι υπάρχει και μια σημαντική παράμετρος. Το φετινό ρόστερ σε σχέση με το περυσινό, στην επίσης αποτυχημένη σεζόν, έχει μια ειδοποιό και τεράστια διαφορά. Δεν είναι ολόκληρο για ξήλωμα. Έχει φυσικά κραυγαλέες ανάγκες για ποιοτική αναβάθμιση και στα χαφ και στα στόπερ και στο δεξί άκρο της άμυνας. Βγάζουν μάτι αυτές. Αλλά τουλάχιστον στην μεσοεπιθετική γραμμή, στο αριστερό άκρο της άμυνας και στο τέρμα, έχει μια βάση που την κρατάς και συνεχίζεις να φτιάχνεις πάνω σ’ αυτή.


Επομένως σ’ αυτή την βάση, υπάρχει αντικείμενο κουβέντας. Κυρίως ως προς την διαχείριση κάποιων ποδοσφαιριστών. Θα ξεκινήσω από το πολύ προφανές. Όταν ολοκληρώθηκαν οι καλοκαιρινές μεταγραφές και ξεκίνησε η σεζόν, ποια θεωρούσαμε όλοι ως την πιο δυνατή, την ποδοσφαιρικά λογική τριάδα πίσω από τον φορ, από την στιγμή που το σχήμα θα ήταν 4-2-3-1; Αυτή με τον Τσούμπερ, τον Άμραμπατ και τον Λιβάι Γκαρσία, είναι η απάντηση. Πόσες φορές την είδαμε αυτή την τριάδα στην βασική ενδεκάδα; Μια φορά τον Σεπτέμβρη στο ματς με τον ΟΦΗ και ξανά αρχές Φλεβάρη στην ρεβάνς με τον ΠΑΟΚ για το κύπελλο. Και μάλιστα για να την ξαναδούμε, μόνο διαδήλωση υπέρ… τριάδας δεν έγινε έξω από τα Σπάτα.

Εννοείται πως κάποιες φορές αυτό οφειλόταν σε απουσίες λόγω τραυματισμών ή ειδικών συνθηκών. Όμως υπήρχαν και πολλές άλλες, σ’ αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τον Σεπτέμβρη μέχρι και τον Φλεβάρη, που όλο αυτό ήταν επιλογή του προπονητή. Τι προκάλεσε αυτή η επιλογή; Το προφανές είναι πως η ΑΕΚ στερήθηκε την πιο δυνατή και ποιοτική της τριάδα, πίσω από τον φορ. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. «Έπαιξε» με την διαχείριση, ποδοσφαιριστών που αποτελούν πολύ σημαντικά αγωνιστικά κεφάλαια για την ομάδα. Όπως ο Τσούμπερ και όπως ο Άμραμπατ.


Θυμίζω πως για σημαντικά μεγάλο διάστημα τον Οκτώβρη και τον Νοέμβρη, για την περίπτωση του Άμραμπατ, είχε αναπτυχθεί η θεωρία του παίκτη που είναι game changer. Δηλαδή ο ποδοσφαιριστής που θα μένει εκτός ενδεκάδας και θα έρχεται από τον πάγκο, οσάν το ιππικό για να σώσει καταστάσεις. Φυσικά μιλάμε για ένα από τα πιο ξεκαρδιστικά ποδοσφαιρικά ανέκδοτα. Και θα γελούσαμε πολύ, αν δεν κλαίγαμε με τα αποτελέσματα. Ευτυχώς ο Άμραμπατ είναι τεράστια ποδοσφαιρική προσωπικότητα. Και με πολύ συγκεκριμένα ηγετικά χαρακτηριστικά. Εξ ου και όλο αυτό το διαχειρίστηκε, βγάζοντας τελικά όλο αυτό που είδαμε στο γήπεδο Καραϊσκάκη.

Κυρίως λόγω χαρακτήρα αλλά και αγωνιστικών χαρακτηριστικών, όλη αυτή την φάση ο Άμραμπατ φαίνεται πως την πέρασε χωρίς να του τσακίσει ούτε την ψυχολογία, αλλά ούτε τον τρόπο που αγωνιστικά μπορεί να επιδράσει στην ομάδα. Με λίγα λόγια, ο Μαροκινός την γλίτωσε. Αντιθέτως δεν είμαι σίγουρος πως την έχει γλιτώσει ο Τσούμπερ. Με τον Ελβετό βεβαίως, δεν υπήρχε η φαεινή ιδέα του game changer. Άλλωστε πόσους πιά; Αυτό που έχει συμβεί με τον Τσούμπερ, είναι πως αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο θύμα, μετά την ίδια την ΑΕΚ, της παντελούς απουσίας τακτικής δουλειάς και αυτοματισμών.

Η πραγματικότητα για τον Ελβετό, είναι πως πρόκειται για ένα πολύ ποιοτικό ποδοσφαιριστή. Όποιος δεν το βλέπει αυτό, μπορεί να αρχίσει να ασχολείται λίγο περισσότερο με τα μπακχαντ του Τσιτσιπά και λίγο λιγότερο με το ποδόσφαιρο. Όμως είναι ένας παίκτης που για να βγάλει αυτή την ποιότητα, θα πρέπει να «κουμπώσει» μέσα σε μια ομάδα που να λειτουργεί σωστά και εύρυθμα μέσα στο γήπεδο. Έτσι έχει μάθει, έτσι έχει αποδώσει σ’ όλες τις προηγούμενες ομάδες του. Όταν το περασμένο καλοκαίρι βγήκε πρώτος σε ασίστ στο Γιούρο, επίτευγμα που κάποιοι τζίνιους ειρωνεύονται και όταν γενικώς έκανε εξαιρετικό τουρνουά, το έκανε μέσα από μια πολύ καλοδουλεμένη εθνική ομάδα της Ελβετίας.


Ο Τσούμπερ, το ξαναγράφω για να εμπεδωθεί και να μην υπάρχει καμία παρεξήγηση, είναι ένας εξαιρετικά ποιοτικός ποδοσφαιριστής. Αλλά δεν είναι Σκόκο που θα πάρει την μπάλα στα πόδια του, θα την κάνει κομπολόι και θα περάσει μισή ενδεκάδα για να βάλει μια γκολάρα. Είναι ένας παίκτης που θα δώσει και ασιστ, θα δώσει και γκολ, θα δώσει και σωστές ποδοσφαιρικές ενέργειες, σε μια ομάδα που λειτουργεί σωστά ποδοσφαιρικά και όχι αντιποδοσφαιρικά. Αν λοιπόν θέλουμε να ψάξουμε για το τι έκανε ή δεν έκανε ο Τσούμπερ στο πρόσφατο ντέρμπι στο Καραϊσκάκη, καλό θα είναι να το αναζητήσουμε στους μηδέν αυτοματισμούς που έχει η ΑΕΚ στην επίθεση.

Μπορεί ο Ελβετός να πέρασε ένα διάστημα που του είχαν πέσει μαζεμένα και ντεφορμάρισμα και κούραση και ταλαιπωρία από έναν ύπουλο τραυματισμό. Αυτό όμως που κυρίως έχει σχεδόν αφοπλίσει την ποιότητα του Τσούμπερ και έχει δώσει μια εικόνα μακρινή σε σχέση με αυτό που έδειχνε στην αρχή της σεζόν με την ΑΕΚ και γενικώς στην καριέρα του, είναι η (μη) ενσωμάτωσή του σ’ ένα σύνολο σωστά δουλεμένο τακτικά. Και για να ξέρουμε και τι λέμε, θα είναι πραγματικά κρίμα για την ΑΕΚ, αν όλο αυτό αποδειχθεί μη αναστρέψιμο. Γιατί η ΑΕΚ έχει ανάγκη όχι να “καίει” παίκτες επιπέδου, αλλά να φέρνει όσο το δυνατόν περισσότερους.

Και κάτι τελευταίο για τον Σάντος. Ο Πορτογάλος είναι ο σπουδαιότερος προπονητής που έχει καθίσει στον πάγκο της ΑΕΚ μετά τον Μπάγεβιτς. Θα ήταν και ο πιο πετυχημένος, αν δυο σφυρίγματα, με Ολυμπιακό και Ιωνικό, δεν του είχαν στοιχίσει ισάριθμα πρωταθλήματα το 2002 και το 2005. Έχει αποδείξει πως τα λεφτά, ποτέ δεν ήταν κριτήριο των αποφάσεων του. Αλλά αφενός μ’ αυτό το πλαίσιο εργασίας που υπάρχει αυτή την στιγμή στην ΑΕΚ, δεν περνάει ούτε απ’ έξω. Αφετέρου, θα πρέπει να υπάρχει πολύ ξεκάθαρο σ’ όλους, τι πρακτικά σημαίνει η επιλογή Σάντος. Διότι διαφορετικά δεν θα υπάρχει η υπομονή για να δουλέψει και να πετύχει.

ΑΕΚ Cult Stories #6: Ο εφιάλτης Νατσούρα και οι στιγμές που θα αλλάζαμε – Το νέο Podcast του enwsi.gr (AUDIO)http://ΑΕΚ Cult Stories #6: Ο εφιάλτης Νατσούρα και οι στιγμές που θα αλλάζαμε – Το νέο Podcast του enwsi.gr (AUDIO)
Οι ειδήσεις του στο Google News Δείτε Live όλες τις ειδήσεις του
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X