Το τέλος των ψευδαισθήσεων για την ΑΕΚ στην εποχή Μελισσανίδη

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την κωμική εικόνα της ΑΕΚ εντός κι εκτός γηπέδων ως αποτέλεσμα της στελέχωσής της και των αντιφατικών διοικητικών επιλογών

31/01/2022 | 12:30

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Δεν χρειάζονται ούτε αναθέματα, μα ούτε και κατάρες. Τα πράγματα είναι τόσο ξεκάθαρα, σαν κρύσταλλο, σαν γάργαρο νερό, όσο λιμνάζοντα κι αν φαίνονται αυτά στην ΑΕΚ. Όπως το περασμένο καλοκαίρι άπαντες αναγνώρισαν στον Δημήτρη Μελισσανίδη την άμεση -αν και καθυστερημένη ομολογουμένως- αντίδραση μετά τον αποκλεισμό ντροπής από τη Βελέζ, έτσι και τώρα ποιος μπορεί να παραγνωρίσει τη μέγιστη υπαιτιότητά του για το φιάσκο που βιώνει εκ νέου ο κόσμος της ομάδας; Αυτή τη συνεχιζόμενη μιζέρια δίχως σταματημό, «τον κατήφορο χωρίς φρένα στον Μπράλο» όπως ο ίδιος ο διοικητικός ηγέτης της ομάδας είχε χαρακτηρίσει την κατάσταση στην ομάδα μερικούς μήνες πριν. Άσφαλτο ακόμα να βρούμε…

Πριν από έναν χρόνο και κάτι παραπάνω, είχε αποφασίσει σαρωτικές αλλαγές στο οργανόγραμμα του ποδοσφαιρικού τμήματος. Έχρισε τεχνικό διευθυντή τον Κονέ ο οποίος λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχε δηλώσει δημόσια ότι παρατά την ενεργό δράση για να γίνει προπονητής. Έδωσε τέτοιο πόστο σε έναν νέο δίχως την παραμικρή εμπειρία στο κομμάτι «οργάνωση και στελέχωση ενός ρόστερ», στον οποίο άνθρωποι της ομάδας απευθύνονται λέγοντάς του «Παναγιωτάκη». Δεν είναι υποτιμητικό, αγάπη δείχνει. Μαζί όμως και το μέγεθος σεβασμού στο θεσμό και το ρόλο που κατέχει.

Επέλεξε ως ανώτερό του τον Γιάννη Παπαδημητρίου, εκ Ξάνθης ορμώμενο, με κορυφαίες στιγμές στο βιογραφικό του ότι εμφάνισε κάποτε τον Λουτσέσκου και βρήκε τον Ράσταβατς. Πωλήσεις; Γιοκ! Παίκτες που βρήκε στο εξωτερικό και πήραν μεταγραφή σε μεγαλύτερους συλλόγους; Γιοκ! Δεν τα πήγε άσχημα, όμως ποια η ταύτιση μεταξύ Ξάνθης και ΑΕΚ αλήθεια; Ο Μελισσανίδης είπε ότι «είναι το νο. 1 στην ομάδα, το Α και το Ω» και μαζί πως «δουλεύει και μιλάει 4 γλώσσες». Λες και η ΑΕΚ είναι η Linguaphone.

Η δουλειά των τελευταίων μηνών, είναι για τα πανηγύρια. Εντός κι εκτός γηπέδων. Γνωρίζει η ομάδα ότι έχει ανάγκη από τουλάχιστον 3 ποδοσφαιριστές ενδεκάδας, όμως στο τέλος της κούρσας κι αφού έχει διαβεβαιώσει ότι θα γίνει σίγουρα μια μεταγραφή, ενημερώνει ότι θα έρθει ο… κανένας! Πέντε ολόκληρους μήνες ψάχνουν έναν χαφ κι εμφανίζονται με άδεια χέρια. Ναι, φταίει και το ελλιπέστατο μπάτζετ, το επισημάναμε την προηγούμενη φορά. Υπάρχει όμως και ο αντίλογος, ειδικά όταν ψάχνεις τόσο καιρό: τζάμπα βρήκε η ομάδα τον Αραούχο, τον Γιόχανσον και τον Βράνιες κάποιους περασμένους «Ιανουάριους». Είχε βλέπετε τους ανθρώπους και τις άκρες για να το καταφέρει.

Τι μας είπαν και οι τρεις μαζί με μία φωνή;

Ας περάσουμε και τον προπονητή στο παιχνίδι, αφού τον έβαλε πρώτη χθες η ΠΑΕ με την ενημέρωση πως είναι σύμφωνος να μην αποκτηθεί παίκτης από τη στιγμή που δεν βρέθηκε κάτι που να τον ικανοποιεί. Έλα μου όμως που η ΑΕΚ δεν είναι δυνατόν να έχει προπονητές μαριονέτες. Τι έκανε εκείνος όλο αυτό το διάστημα για να πιέσει την κατάσταση, ποιους παίκτες πρότεινε, πόσο πίεσε για να βρεθεί λύση; Τίποτα δεν έκανε από τα παραπάνω.

Περίμενε με απάθεια το φιάσκο, την ώρα που μέσα στα γήπεδα ο ίδιος πρωτοστατούσε σε αγωνιστικές παρουσίες ντροπής. Τριανταέξι ολόκληρα έτη, τέτοια φάπα δεν είχε εισπράξει η ομάδα. Ήταν τα πέτρινα χρόνια της και τουλάχιστον, το είχε υποστεί από τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ και τον ΟΦΗ. Όχι από κάθε δευτερότριτο. Μαθαίνει κι αυτός στην καμπούρα της ΑΕΚ, αλλά αλήθεια, πόσοι πέτυχαν πριν από εκείνον σε ρόλο «μάγων» στερημένων από εμπειρίες. Η απάντηση είναι εύκολη: ουδείς!

Θα πείτε τώρα, τι φταίνε όλοι αυτοί, είδαν φως και μπήκαν; Ασφαλώς και όχι! Την πόρτα της ΑΕΚ ο Μελισσανίδης την άνοιξε σε εκείνους. Τούτο όμως δεν αναιρεί το γεγονός της αποτυχίας τους. Είναι απαράδεκτο να τους ακούς να λένε μια μία φωνή ότι δεν κατάφεραν να βρουν καλύτερο παίκτη από τον Λε Ταλέκ που δεν βλέπεται και τον Σιμόες ο οποίος πια βρίσκεται στο 30% του μέσου που ήταν πριν από μερικά χρόνια. Ανήκουστο πραγματικά, μια ξεκάθαρη παραδοχή ιλιγγιώδους απόστασης από το φυσιολογικό, μαζί και λόγος παραίτησης αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα υπό ένα νορμάλ πρίσμα. Μα που να βρεθεί η ευθιξία για τέτοιες γενναίες αποφάσεις;

Ο Γιαννίκης δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως ο κυματοθραύστης των δεινών. Ήταν εύκολο για παράδειγμα αυτό να συμβαίνει με τον Μανόλο Χιμένεθ καθώς υπήρχαν απαιτήσεις. Έτσι όταν πέρυσι τέτοιο καιρό προσπάθησε να αλλάξει του ρυθμούς προπόνησης με συνέπεια οι παίκτες να σκάνε μετά το 45′, ήταν εύκολο να πάρει επάνω του όλη τη χλεύη, όλο το φταίξιμο. Τώρα αλήθεια, ποιες απαιτήσεις μπορούμε να έχουμε από έναν προπονητή που πέρυσι έκανε 9 εντός έδρας ήττες στα Γιάννενα; Προσωπικά δεν έχω την παραμικρή. Γι αυτό και πιστεύω ότι ασχέτως με την πεποίθηση ότι δεν είναι έτοιμος για την ΑΕΚ, είναι εκείνος που ευθύνεται λιγότερο. Τόσα ξέρει, τόσα μπορεί, τόσα κάνει.

Στα «πέτρινα» χρόνια υπήρξε περισσότερη αξιοπρέπεια

Το δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με τον Βόλο, αποτέλεσε την αντιπροσωπευτική εικόνα της τελευταίας τετραετίας και μαζί, το τέλος μιας εποχής. Η θλιβερή ανημποριά, η ποτισμένη και συμβιβασμένη με την ηττοπάθεια ομάδα, το πόσο έχασε τον σεβασμό από τους κατώτερους, ακόμη και τον αυτοσεβασμό της, πράγματα δηλαδή που επαναλαμβάνονται με εκπληκτική ομοιότητα, ήρθαν μαζεμένα σε μόλις 45 λεπτά.

Διοικητικά, προπονητικά, μεταγραφικά, αγωνιστικά, αποδίδεται ακριβής δικαιοσύνη. Το πλάνο του τίποτα εισπράττει το απόλυτο τίποτα. Δεν είναι ευθύνη των στελεχών που έρχονται και παρέρχονται δίχως να ξέρουν τι τους ζητείται, των προπονητών που επιλέγονται με αντιποδοσφαιρικά κριτήρια, των παικτών που οι περισσότεροι δεν είναι τόσο κακοί όσο δείχνουν. Θα τολμήσω να πω ότι αυτό που συμβαίνει τώρα, δεν συνέβαινε ούτε στα «πέτρινα χρόνια» του ’80. Είναι η επιτομή της σμίκρυνσης ενός μεγέθους για να μεγεθυνθεί ένα άλλο, εις βάρος του πρώτου, στο οποίο οφείλει την ύπαρξή του.

Αυτό το «πάμε για πρωτάθλημα» -το οποίο επί προσωπικού μιλώντας, εξ αρχής κατεδείκνυα ως στόχο ανέφικτο- που γρήγορα μετατρέπεται στο «τ’ αλλάζω όλα» κι έπειτα στο «ετοιμάζουμε τη νέα σεζόν» είναι το μόνο, σταθερό «πλάνο». Το κάθε σωστό το διαδέχονται δύο λάθη και η ΑΕΚ έχει μικρύνει τόσο αγωνιστικά, που προκαλεί οίκτο σε εχθρούς και φίλους. Το DNA της αλλάζει επικίνδυνα κι αποτυπώνεται στα πρόσωπα όλων, στις δηλώσεις, στα άρθρα, στις επίσημες τοποθετήσεις, μετά από κάθε ήττα. Και έρχονται δύσκολες καταστάσεις μπροστά. Πολύ δύσκολες…