Αυτή την φορά η ΑΕΚ δεν χρειάζεται να πάει κολοκοτρωνέικα

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για τη σημαντική διαφορά του φετινού ντέρμπι με τον ΟΣΦΠ, σε σχέση με τις προηγούμενες τρεις σεζόν

20/11/2021 | 13:30

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Καταρχάς στο αυριανό ντέρμπι θα παίξει «μπάλα» και ο κόσμος της ΑΕΚ. Ναι, το ΟΑΚΑ δεν είναι έδρα. Ναι, πολύ σπάνια σ’ αυτό το γήπεδο μπορεί να υπάρξουν ματς τα οποία να τα παίρνει ο κόσμος. Όμως η αλήθεια είναι πως ακόμα και αν είναι σπάνιο, κάποιες φορές συμβαίνει. Συνέβη, για παράδειγμα, στο πρόσφατο ματς με τον Άρη. Από την στιγμή που η ομάδα έμεινε με δέκα παίκτες και για να κρατήσει εκείνο το 2-1, την δουλειά την έκανε ο κόσμος. Και επειδή αύριο θα είναι πολύ περισσότερος και πολύ πιο φτιαγμένος, θα είναι σίγουρα παράγοντας του ντέρμπι. Πάμε παρακάτω.

Προφανώς σε τέτοιου είδους ματς παίζει ρόλο το πάθος, ο τσαμπουκάς, το μάτι που γυαλίζει. Ομάδα που δεν μπαίνει έτσι σε ντέρμπι, ακόμα και μια ενδεκάδα με δέκα Ντέμηδες να έχει, μπορεί να ζοριστεί και τελικά να μην πάρει αυτό που θέλει. Παραδείγματα άπειρα. Εννοείται λοιπόν πως είναι κεφαλαιώδες να μπει η ΑΕΚ στο γήπεδο αύριο με μάτι που να γυαλίζει. Με τρέλα και κά…ψα για να πάρει τη νίκη. Κάποιες φορές αυτό από μόνο του μπορεί να είναι αρκετό για να κάνει την δουλειά σε τέτοια ματς, αλλά κάποιες άλλες όχι.

Τα τελευταία τρία χρόνια, σ’ όλα τα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό, αυτό που πάντα ήταν ζητούμενο και έψαχνε η ΑΕΚ να επιστρατεύσει ήταν το πάθος και το «μαχαίρι στα δόντια». Και η (πικρή) αλήθεια είναι πως το έκανε όχι διότι είναι παγίως σταθερό συστατικό για ένα ντέρμπι, αλλά διότι ήταν και το μοναδικό που μπορούσε να αντιπαρατάξει. Αγωνιστικά δυστυχώς, ήταν μακριά από τον αντίπαλό της. Βεβαίως η επίσης πικρή αλήθεια, είναι πως τις περισσότερες φορές αποτύγχανε να έχει ακόμα και αυτό το πάθος και αυτό το μάτι που γυαλίζει. Αλλά αυτή είναι ίσως μια άλλη κουβέντα.

Αυτή την φορά…

Η ουσία είναι, για να πάμε και στα φρέσκα κουλούρια, πως αυτή την φορά είναι το πρώτο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό μετά από πολύ καιρό, που η ΑΕΚ δεν έχει ανάγκη να πάει… κολοκοτρωνέικα για να ψάξει ένα θετικό αποτέλεσμα. Ρεαλιστικά ποδοσφαιρικά, τώρα έχει να αντιπαρατάξει και αγωνιστική ποιότητα. Προφανώς χρειάζεται να έχει πάθος στο παιχνίδι της, αλλά αυτή την φορά ξέρει πως μπορεί να βγάλει στο γήπεδο και ποδοσφαιρική ποιότητα που να κάνει την διαφορά σε σχέση με τον αντίπαλό της.

Φυσικά για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε, ούτε η ΑΕΚ με καινούργιο προπονητή και με 14 καινούργιους παίκτες το καλοκαίρι έγινε η υπερομάδα που θα τα σαρώσει όλα στο διάβα της. Ούτε ο ΟΣΦΠ με ίδιο προπονητή την τελευταία τριετία, με πολλές λύσεις, με αυτοπεποίθηση δυο σερί πρωταθλημάτων, έγινε ξάφνου του χεριού της. Εννοείται επίσης είναι ζητούμενο να μην βγάλει δυσλειτουργίες στην άμυνα που και φέτος έχουν κοστίσει και να μην πάθει ο Μισελέν από τον Μασούρα ότι έπαθε από τον Μπίσεσβαρ στην Τούμπα. Είναι επίσης ζητούμενο να μπορέσει η μεσαία γραμμή της ΑΕΚ να κρατήσει απέναντι στην μεσαία γραμμή του ΟΣΦΠ.

Αν πάμε από θέση σε θέση…

Όμως για να ξέρουμε και τι λέμε, αυτή την φορά η ΑΕΚ έχει τα όπλα να αντιπαρατεθεί με τον αντίπαλο καθαρά ποδοσφαιρικά και μάλιστα σε κάποια σημεία να υπερέχει κιόλας. Δηλαδή η τριάδα Αραούχο, Τσούμπερ και Άμραμπατ στην επίθεση, σίγουρα κοντράρει στα ίσια ποιοτικά μια αντίστοιχη τριάδα Ελ Αραμπί, Μασούρα και Γκάρι Ροντρίγκεζ. Και στα μάτια τα δικά μου, είναι και ανώτερη. Σίγουρα ο Στάνκοβιτς έχει υπάρξει μέχρι τώρα καθοριστικός για την ομάδα, όσο και ο Βατσλίκ. Ίσως και περισσότερο.

Ο Μοχαμάντι μου μοιάζει πιο ολοκληρωμένο μπακ από τον Ρέαμπτσουκ, αλλά σίγουρα δεν υπολείπεται κιόλας. Όπως και μ’ όσα έχουμε δει μέχρι τώρα, δεν νομίζω πως υπολείπεται τόσο πολύ το δίδυμο Βράνιες – Μήτογλου, απ’ αυτό με Σισέ – Παπασταθόπουλο. Ενώ είναι αστείο ακόμα και να συζητήσουμε πως δεν υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στον Μάνταλο και τον Αγκιμπού Καμαρά που αναμένεται να παίξει ως ελεύθερος πίσω από τον φορ.

Το ξαναγράφω για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Δεν θέλω να πω ότι ξαφνικά η ΑΕΚ έγινε καλύτερη ομάδα από τον ΟΣΦΠ. Διότι δεν έγινε. Μπορεί από τον Γενάρη και μετά ή από το καλοκαίρι και μετά, να γίνει. Ακόμα όμως δεν είναι. Εκείνο ωστόσο που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς, είναι πως τώρα, είναι η πρώτη φορά μετά από σχεδόν μια τριετία, που η ΑΕΚ δεν έχει μόνο το πάθος και το γυαλισμένο μάτι να αντιπαρατάξει σ’ ένα ντέρμπι απέναντι στον Ολυμπιακό. Έχει και αγωνιστική ποιότητα και σε κάποια κομμάτια/θέσεις του παιχνιδιού, ίσως έχει και υπεροχή. Και βάζω ίσως διότι θεωρητικά σίγουρα έχει, αλλά πρέπει να φανεί και στο γήπεδο.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλές παράμετροι που μπορεί να κρίνουν το αυριανό ματς. Από το πώς θα ανταποκριθούν τα χαφ στις απαιτήσεις ενός τέτοιου ματς, στο πιο κομβικό σημείο του γηπέδου, μέχρι το αν θα είναι στο 100% ο Αραούχο για να μπορέσει να κάνει αυτά που ξέρει να κάνει. Και από το ποιος θα έχει την μπάλα στο ματς και τι θα την κάνει όταν την είχε, μέχρι άλλες πολύ μικρές λεπτομέρειες που μπορούν να τα αλλάξουν όλα σ’ ένα τέτοιο παιχνίδι. Σίγουρα όμως, η ΑΕΚ δεν πάει να παίξει ένα ντέρμπι κολοκοτρωνέικα. Πάει να το κτυπήσει ποδοσφαιρικά, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ασυζητητί, θα πρέπει να έχει και μάτι που γυαλίζει.