Η προσγείωση, ο Γιαννίκης και ο Ολυμπιακός

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου blogάρει μετά το ματς της Ριζούπολης, σημειώνοντας το ενδιαφέρον που κρύβει για την ΑΕΚ και το Γιαννίκη το αμέσως επόμενο ματς

07/11/2021 | 17:30

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας όσο μια διαδικασία διαφοροποίησης βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι ο πιο ασφαλής και μαζί ψύχραιμος τρόπος για να προσπεράσεις την αναποδιά. Δεν είναι δα και να πέφτεις από τα σύννεφα επειδή η ΑΕΚ δεν κατάφερε να νικήσει τον Απόλλωνα, ακόμα και σε ένα παιχνίδι που στα πρώτα 20-25 λεπτά του, δημιουργούσε την εντύπωση ότι το ημίχρονο θα μπορούσε να κλείσει στο 2 ή και 3-0. Από τη στιγμή που αυτό δε συνέβη κι εκ του αντιθέτου ο αντίπαλος επέστρεψε στο παιχνίδι ισοφαρίζοντας, η Ένωση έπρεπε να παλέψει με τον κακό εαυτό της. Αυτόν που ακόμα δεν έχει μάθει να νικά.

Εξηγώντας το πως συντελέστηκε η πρώτη απώλεια βαθμών με τον Αργύρη Γιαννίκη στον πάγκο, διαπιστώνεις και τις ορατές ανορθογραφίες. Είναι πράγματα τα οποία έχουν σημειωθεί βέβαια, με κυρίαρχο όλων τη μεγάλη τρύπα στη μεσαία γραμμή της ομάδας, άλλωστε αυτή προϋπήρχε του προπονητή. Οι περιορισμένες δυνατότητες των τριών που σηκώνουν το βάρος πίσω από τον Πέτρο Μάνταλο στη δημιουργία, στη γρήγορη μετάβαση της μπάλας και γενικότερα σε όσα σχετίζονται με ποδόσφαιρο ταχύτητας και κάθετου παιχνιδιού ανάμεσα στις γραμμές του αντιπάλου, δεν μακιγιάρονται από τη δεδομένη ποιότητα που υπάρχει στις πτέρυγες.

Οι αδύναμοι κρίκοι και η απορία για τον Ουκρανό

Η ΑΕΚ έχει εμφανές έλλειμμα στις θέσεις των κεντρικών χαφ και αυτή η (συνεχιζόμενη) αδυναμία της, δημιουργεί ανισορροπία. Έχω μια απορία βέβαια για τους λόγους που ο προπονητής, έστω σε τέτοια -χαμηλής απαίτησης- παιχνίδια, εξακολουθεί να μη βλέπει τον Γεβγέν Σάκχοφ ως μια επιλογή που θα ενισχύσει τη δημιουργική ικανότητα της ομάδας, άλλωστε στο συγκεκριμένο κομμάτι είναι σαφώς πιο προικισμένος σε σύγκριση με τους Σιμόες, Σιμάνσκι και Λε Ταλέκ. Σίγουρα, δεν είναι πια ο Ουκρανός, ο ποδοσφαιριστής που θα απογειώσει τη μεσαία γραμμή της Ένωσης, όμως μέχρι να βρεθεί αυτός, μου φαίνεται οξύμωρο να αποδομείται για να υπάρχει επί παραδείγματι τόση επιμονή στους προαναφερθέντες που αποδεδειγμένα δεν ανταποκρίνονται.

Καλή η ένταση, επιθυμητό το πρέσινγκ ψηλά, όμως το να ξέρεις τι να κάνεις με τη μπάλα είναι και αυτό εξίσου απαιτητό. Από την άλλη, κάποιος θα πει ότι πάντοτε αυτοί που δεν παίζουν είναι οι καλύτεροι, οπότε κι εγώ θα σημειώσω εδώ πως κάτι θα βλέπει ο Γιαννίκης στις προπονήσεις για να μην το τολμά. Όπως και για να επιλέγει τον Ρότα ο οποίος στο συγκεκριμένο παιχνίδι όχι απλώς δεν τον δικαίωσε, αλλά ήταν και ο αδύναμος κρίκος όταν αμυνόταν. Απέναντι σε έναν αντίπαλο που ελάχιστα απείλησε, ωστόσο κατάφερε να βρει δύο τέρματα, ο Λάζαρος ήταν μέσα και στα δύο γκολ. Απορία το έχω επίσης γιατί να μην παίζει ο Λάτσι για να επιμένουμε τόσο στον Τζαβέλλα, αλλά την πηγαίνω μακριά τη βαλίτσα όταν ο Σλοβένος έχει -περίεργο το γιατί- «υποβιβαστεί» στην ΑΕΚ Β’.

Το ζητούμενο δεν άλλαξε για την ΑΕΚ, ούτε η προοπτική της

Ελπίζοντας ότι τον Ιανουάριο θα αποκτηθεί ο ποδοσφαιριστής -καλύτερα αν είναι και δύο- που θα αλλάξει τη ζωή της μεσαίας γραμμής, η ΑΕΚ δεν μπορεί να κάνει κάτι διαφορετικό από το να προσπαθεί με τους υπάρχοντες ώστε να έχει τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Θα διαφωνήσω με όσους υποστηρίζουν ότι η ισοπαλία ήταν σαν ήττα, ακόμα και ο ένας βαθμός είναι καλύτερος από το τίποτα όταν ένα ματς γυρίζει ανάποδα, όπως προτιμότερο είναι να φεύγεις από το γήπεδο δίχως να έχεις χάσει. Απώλειες έχουν όλοι φέτος, οπότε το ζητούμενο παραμένει να μην χαθεί η επαφή με την κορυφή. Κι ακριβώς μπροστά της, η Ένωση έχει την πιο χαρακτηριστική ευκαιρία για να το αποτρέψει.

Η σελίδα γυρίζει και το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό έρχεται. Να δούμε ντέρμπι επιτέλους βέβαια, όχι ακόμα μία άνευ όρων παράδοση όπως ίσχυσε στη συντριπτική πλειοψηφία των αγώνων ανάμεσα στους δύο κατά την τελευταία τριετία (και βάλε). Είναι ένα παιχνίδι στο οποίο θα καταλάβουμε πολλά για το που ακριβώς βρίσκεται η ΑΕΚ, κατά πόσο έχει μειώσει την απόσταση που είχε ξεφύγει τα προηγούμενα χρόνια αλλά σίγουρα θα μετρήσουμε και την ανταπόκριση του προπονητή στην τακτική προσέγγιση του πιο δύσκολου ματς της σεζόν για την ομάδα και της δικής του καριέρας έως σήμερα. Ο Γιαννίκης δεν θα πάει με τον ΠΑΣ για να «κλέψει» αποτέλεσμα, αλλά με την ΑΕΚ για να το κατακτήσει. Αυτό από μόνο του κρύβει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.