ΑΕΚ: Προβάλει τον μεγαλύτερο «αντιστάρ» της

ΑΕΚ: Προβάλει τον μεγαλύτερο «αντιστάρ» της
Photo Credits: INTIME

Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για την μορφή του Στέλιου Σεραφείδη στην «OPAP Arena»

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Τον Στέλιο Σεραφείδη δεν τον είχα προλάβει αγωνιζόμενο – είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση προτού γεννηθώ. Δεν είχα δυσκολευτεί καθόλου όμως να καταλάβω ότι ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες τερματοφύλακες της γενιάς του.

Όχι μόνο επειδή είχα διαβάσει για εκείνον ότι είχε κατακτήσει 3 πρωταθλήματα και 3 κύπελλα με την ΑΕΚ και είχε συμπληρώσει περί τις 300 συμμετοχές με τη φανέλα της. Μου έτυχε να τον δω να αγωνίζεται σε παιχνίδια παλαιμάχων ποδοσφαιριστών, αλλά κυρίως μου τύχαινε να τον βλέπω στις προπονήσεις της ΑΕΚ τον καιρό που είχε τον ρόλο του προπονητή των τερματοφυλάκων της πρώτης ομάδας. Θυμάμαι ακόμη να συζητώ με τον πατέρα μου, με τον οποίο ήταν συνομήλικοι, για τις επιδόσεις του Σεραφείδη, που τον έβλεπα να «πετάει» στα 60 του, πίσω στο 1995. Ο πατέρας μου, που έπαιζε τερματοφύλακας, είχε πάντα έτοιμη την ατάκα, «παιδί μου αυτός πετούσε, αν ήταν σημερινός θα έβγαζε πολλά λεφτά».

Ακριβώς αυτός ο συνειρμός του πατέρα μου ήταν ο λόγος για να συμπαθήσω αφάνταστα τον «κυρ Στέλιο», όπως είχα μάθει να του απευθύνομαι, επειδή το είχα δανειστεί από τους τερματοφύλακες που εκπαίδευε. Δεν έγινε πλούσιος και μπορεί να ζει με αυτόν τον καημό, τώρα που βλέπει τους νεότερους να πλουτίζουν, αλλά στην συμπεριφορά του δεν τα βλέπεις πουθενά αυτά τα απωθημένα, σκεφτόμουν τότε. Ο κυρ Στέλιος, που με έβλεπε καθημερινά στις προπονήσεις, στον καιρό που κάλυπτα το ρεπορτάζ της ΑΕΚ, με συμπάθησε κι έτσι μου έδωσε το προνόμιο να γνωρίσω τη νοοτροπία του. Τον γνώρισα και τον έβαλα στο κεφάλι μου ως τον ορισμό του αξιοπρεπή. Στην εξέλιξη του χρόνου έβλεπα την ΑΕΚ να μην δείχνει αναγνώριση με την συμπεριφορά της απέναντί του, αλλά εκείνον δεν τον είδα ποτέ να εκφράζει δημόσια την απογοήτευσή του. Του ήταν πολύ απλό να μου πει μια φορά “γράψε κάτι για μένα”, και δεν το άκουσα ποτέ αυτό από το στόμα του.


Προπονητές και διοικήσεις τον ανεβοκατεβάζαν από την πρώτη στις μικρότερες ομάδες, συχνά τον ξεχνούσαν στις γιορτές και τις εκδηλώσεις. Κι αυτός ήταν πάντοτε εκεί, στη γωνία του, με τα καθημερινά του ρούχα και όχι με τα κοστούμια της δουλειάς, επειδή ένιωθε καλά να είναι εκεί. Δίχως να ζητά κάτι, δηλαδή να τον «βολέψουν» και να του βγάλουν «μεροκάματο». Και δίχως να επιδιώκει να πάρει το μερίδιο της προβολής που του αναλογούσε για την συνεισφορά του ως προπονητή στην ακαδημία της ΑΕΚ, όταν βοήθησε στην διαδικασία ανάδειξης ποδοσφαιριστών όπως ο Στέλιος Μανωλάς από αυτή.

Τον θυμάμαι σε εποχές που είχε «κοπεί» από την πρώτη ομάδα να έρχεται στις προπονήσεις, για να μιλήσει με τα παιδιά – τους ποδοσφαιριστές και να παρακολουθήσει την προπόνηση. Όχι για να «θάψει» τον νέο προπονητή τερματοφυλάκων και να πει ότι εκείνος είναι καλύτερος. Μόνο για να είναι εκεί. Επειδή πάντα ένιωθε ότι εκεί ανήκει, ότι η ΑΕΚ είναι ο κόσμος του. Η μοναδική ομάδα στην οποία έκανε καριέρα.

Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν ήταν ο κόσμος του, του κυρ Στέλιου. Σου έλεγε ιστορίες, όταν σε γνώριζε και έπαυε να είναι τόσο λιγομίλητος, μέσα από τις οποίες το ένιωθες ότι εκείνος αισθανόταν πλούσιος όταν έπαιζε στην ΑΕΚ, κι ας μην γινόταν πλούσιος σε υλικά αγαθά. Του έλεγες να μιλήσει δημόσια για όλα αυτά, κι εκείνος δεν ήθελε. Τον γνώρισα ως γνήσιο αντιστάρ και φαντάζομαι ότι έτσι θα ήταν και τον καιρό που αγωνιζόταν. Και δεν τα ήθελε τα «πολλά πολλά» με τους δημοσιογράφους, δεν την κυνηγούσε ποτέ την προβολή.

Αυτό που σήμερα συμβαίνει, με την τοποθέτηση της εικόνας του στον νοτιοδυτικό πυλώνα του νέου γηπέδου της ΑΕΚ, το αντιλαμβάνομαι ως μια σπουδαία συμβολική πράξη για την ΑΕΚ ως σύλλογο, ως ομάδα. Διότι επικοινωνεί προς την κοινωνία των οπαδών ότι δεν αποδίδει τιμές μόνο προς τους προβεβλημένους της, τους πιο διαφημισμένους. Τους δείχνει ότι ξέρει να αγαπά και να αναγνωρίζει και τους λιγότερο δημοφιλείς. Ο Στέλιος Σεραφείδης φυσικά δεν είναι ο «άγνωστος στρατιώτης». Αν όμως τον ρωτούσες, εκείνος ο ίδιος θα ανέφερε αρκετούς άλλους ποδοσφαιριστές, της εποχής του ή των επόμενων εποχών, ως «μεγάλους» και θα τοποθετούσε τις δικές τους εικόνες στην θέση της δικής του. Τέτοιος είναι. Και γι’ αυτό έχει αξία που η ΑΕΚ αποφασίζει να προβάλει έναν τέτοιο.


Πολλές φορές στο παρελθόν ο Σεραφείδης μου φαινόταν ότι εισπράττει από την ΑΕΚ συμπεριφορά που τον έκανε να αισθάνεται ως «ο φτωχός συγγενής». Σκεφτόμουν ότι αισθανόταν έτσι, ότι η ΑΕΚ τον πικραίνει, όχι επειδή δεν του έδινε αλλά επειδή δεν του συμπεριφερόταν σαν να μην ήθελε να τον προβάλει. Γι’ αυτό και σήμερα χαίρομαι πολύ για εκείνον, που εισπράττει αυτή τη συμπεριφορά προτού φύγει από την ζωή. Μαζί με εκείνον νομίζω ότι γεμίζουν και δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες άλλοι ποδοσφαιριστές που νιώθουν κομμάτι της ιστορίας του συλλόγου στον οποίο αγωνίστηκαν κι ας μη τους έχει δώσει μεγάλη σημασία ο σύλλογός τους. Ξέρω αρκετούς που έχουν νιώσει «φτωχοί συγγενείς» και είμαι σίγουρος ότι αυτό που συμβαίνει τώρα θα τους γαληνεύει.

Ο Σεραφείδης δεν ήταν ένας τύπος που ήθελε να «βολευτεί». Κρατούσε τον εαυτό του μακριά από την προπονητική επειδή δεν το χώραγε ο νους του ότι κάποιος μπορεί να εμφανιζόταν για να του επιβάλει το ποιος θα παίξει και ποιος όχι. Και ήταν πάντα το αντίθετο άκρο από τον «δοξάστε με» χαρακτήρα. Δεν ήταν μόνο ταπεινός – ήταν «εκνευριστικά» ταπεινός. Στεκόταν απέναντι από το «δήθεν», το «έκραζε» το «δήθεν», και γι’ αυτό συχνά έδειχνε παράταιρος με το περιβάλλον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου που ήταν γεμάτο από δημόσιες σχέσεις και δημιουργία εντυπώσεων. Είναι ίσως ο μεγαλύτερος και πιο φανατικός αντιστάρ που έχω γνωρίσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και είναι ωραίο να βλέπεις καμιά φορά να αναγνωρίζεται και ένας τέτοιος. Ένας τόσο αυθεντικός.

Πηγή: Gazzetta.gr

LIVE όλες οι ειδήσεις

Οι ειδήσεις του enwsi.gr στο Google News

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X