Δεν γίνεται να το πάει άλλο έτσι η ΑΕΚ με τους προπονητές

Ο Μιλόγεβιτς πρέπει να πάρει μία κανονική ευκαιρία

Photo Credits: INTIME

Ο Τάσος Τσατάλης γράφει για την ΑΕΚ και τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς

29/09/2021 | 16:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Έκανα πολύ σκληρή κριτική στον Μιλόγεβιτς μετά την ήττα της ΑΕΚ στην Τούμπα και θεωρώ πως στα περισσότερα δεν έχω κάνει λάθος. Και σήμερα, με πολύ πιο καθαρό μυαλό, πιστεύω πως αν απομονώσουμε το ματς από οτιδήποτε άλλο, μείνουμε δηλαδή μόνο σε αυτό που είδαμε στο γήπεδο, ήταν μια απόλυτη ήττα από πλευράς τακτικής. Προετοιμασίας του αγώνα και διαβάσματος του αντιπάλου, διαχείρισης στην διάρκεια του.

Ωστόσο έχω αρχίσει να προβληματίζομαι για το που μπορεί να οφείλονται όλα αυτά και γιατί σε έξι ως τώρα επίσημα ματς, υπάρχουν 75 λεπτά με τον ΟΦΗ και όλο το υπόλοιπο χρονικό διάστημα προκαλεί προβληματισμό κι αφήνει την αίσθηση πως η δουλειά του προπονητή δεν έχει αντίκτυπο. Ακόμη και μετά τα 75 λεπτά στον ΟΦΗ, με εξωγενείς παράγοντες βέβαια να παίζουν κρίσιμο ρόλο, η ΑΕΚ έπαθε μεγάλη ζημιά.

Βλέπω να διαδραματίζεται σιγά – σιγά μια ιστορία γνωστή σε όλους μας τα τελευταία χρόνια. Η συζήτηση στα αποδυτήρια μετά την παταγώδη αγωνιστική αποτυχία. Οι τοποθετήσεις των παικτών. Ένας προπονητής που ζητάει από τους παίκτες να βρουν μαζί τι φταίει. Όλα αυτά τα έχουμε δει ξανά. Και πολλές φορές μάλιστα, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Από το καλοκαίρι του 2018 μέχρι σήμερα. Ακόμη πιο εντυπωσιακό, πως σε ακόμη μικρότερο χρονικό διάστημα, είναι η δεύτερη φορά που γίνεται επί Βλάνταν Μιλόγεβιτς.

Ποτέ μετά από τέτοια τα σκηνικά δεν άλλαξε κάτι προς το καλύτερο

Μια ωμή προσέγγιση θα έλεγε πως λογικά όποιο αποτέλεσμα έφεραν οι προηγούμενες φορές, θα φέρει κι αυτή. Όλα αυτά τα σκηνικά είναι συνδεδεμένα στο μυαλό μας με την αρχή της αντίστροφης μέτρησης για έναν προπονητή στην ΑΕΚ. Ποτέ μετά από αυτά τα σκηνικά δεν άλλαξε κάτι προς το καλύτερο. Πήγαμε σε ματς που θα έκριναν πολλά, με τον προπονητή να είναι στο μυαλό όλων ως το σημαντικότερο ζήτημα, τελικά είχαμε αποτυχίες στα παιχνίδια κι αργά ή γρήγορα ο προπονητής έφευγε.

Προκαλεί μεγάλη στενοχώρια η ευκολία με την οποία μπαίνουμε πάλι σε ανάλογο «mood» και δεν κρύβω πως πλέον έχω σοβαρές αμφιβολίες αν το κεντρικό ζήτημα πρέπει να είναι ο προπονητής. Η ΑΕΚ δεν έκανε κάποιο πείραμα με τον Μιλόγεβιτς. Πήρε έναν προπονητή με ένα συγκεκριμένο φάκελο, που έχει δείξει πολύ συγκεκριμένα πράγματα, σε διαφορετικά επίπεδα ανταγωνισμού.

Προφανώς δεν ήταν η επιλογή που είχαμε στο μυαλό μας από την αρχή της αναζήτησης, αλλά πάντα ήταν μια επιλογή και μάλιστα επιλογή που θεωρούταν καλή. Ωστόσο έχω την αίσθηση πως αυτός ο οργανισμός δεν είναι έτοιμος ακόμη να φτιάξει το κλίμα που πρέπει για να προσαρμόσει έναν νέο προπονητή και να προσαρμοστεί σε αυτόν. Η πίεση των αποτυχιών έχει χαλάσει το μυαλό όλων.

Ίσως και ασυνείδητα, το κύριο χαρακτηριστικό της ψυχολογίας εντός και γύρω από την ομάδα, έχει γίνει ο φόβος της αποτυχίας και το πως θα τα βγάλουμε πέρα όταν αυτή εμφανιστεί. Κι εδώ ο κάθε προπονητής γίνεται αυτόματα η προφανής επιλογή για να τα βγάλεις πέρα… Επαναλαμβάνω και πάλι, όχι επίτηδες. Είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Αλλά είναι μια ψυχολογία που έχει κάτσει για τα καλά μέσα στην ομάδα και οδηγεί σε αυτά που οδηγεί και πλέον εμφανίζονται τα ίδια και τα ίδια συνεχώς.

Επηρεάζονται δε πολύ γρήγορα και τα νέα στελέχη μάλλον…

Θυμάμαι ένα σημείο στην συνέντευξη Τύπου των Γιάννη Παπαδημητρίου και Παναγιώτη Κονέ, που ίσως είχε περάσει απαρατήρητο, αλλά εμένα προσωπικά κάτι μου είχε αφήσει. Όταν έγινε ερώτηση για τον Μιλόγεβιτς, παρατήρησα κάποια ίχνη αμηχανίας αρχικά στα δύο επιτελικά στελέχη του σχεδιασμού. Ο Παναγιώτης Κονέ πήρε τελικά πρώτος τον λόγο και είπε το εξής: «Ήταν κεντρική απόφαση και πάντα τον τελευταίο λόγο τον έχει ο ιδιοκτήτης της ομάδας. Υπήρξαν πολλές συναντήσεις…». Στην ουσία η απάντηση παράπεμπε σε αποκλειστική απόφαση του Δημήτρη Μελισσανίδη. Η ερώτηση ήταν όμως για τα κριτήρια επιλογής του συγκεκριμένου προπονητή…

Ο Γιάννης Παπαδημητρίου που προφανώς αντιλήφθηκε πως η προηγούμενη τοποθέτηση άφηνε ερωτηματικά, συμπλήρωσε: «Ο κ. Μιλόγεβιτς έχει πολλές επιτυχίες, ταιριάζει στο προφίλ μας και ξέρει τι σημαίνει ΑΕΚ». Αυτή ήταν μια απάντηση που ταιριάζει σε αυτό που πρέπει να περάσει η ομάδα, όταν η ερώτηση είναι για τους λόγους της επιλογής ενός συγκεκριμένου προπονητή.

Η αρχική αμηχανία όμως, η φανερή αίσθηση δυσκολίας στην διαχείριση της ερώτησης και τελικά η σύνδεση της απόφασης αποκλειστικά με το αφεντικό, που ακούσαμε αρχικά, σε μένα τουλάχιστον δεν είχε περάσει απαρατήρητη.

Υπάρχουν προπονητές και προπονητές. Χαρακτήρες και χαρακτήρες. Ένας προπονητής με τον χαρακτήρα του Λουτσέσκου για παράδειγμα, θα είχε μπει στα Σπάτα κι από την πρώτη στιγμή θα είχε πάρει εντελώς πάνω του το παιχνίδι. Θα έδινε τον τόνο σε όλα, με τα θετικά και τα αρνητικά του. Προφανώς αυτός θα καθόριζε δημόσια και τους στόχους. Αυτός θα καθόριζε το στάτους των παικτών και την ιεραρχία στα πλάνα του και τέλος. Και λίγη σημασία θα έδινε στο γύρω του. Κι αν έδινε, θα ήταν αποκλειστικά για το πως θα το έφερνε στα δικά του μέτρα.

Το στίγμα από την ομάδα θέλει ο Μιλόγεβιτς

Ο Μιλόγεβιτς φανερά δεν έχει αυτόν τον χαρακτήρα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι καλός προπονητής ή δεν μπορεί να βγάλει έργο. Ο καθένας έχει τα χαρακτηριστικά και τον τρόπο του. Μου φαίνεται όμως πως ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς είναι μια παρουσία που έχει περισσότερη ανάγκη το σαφές στίγμα από την ομάδα. Να ακολουθεί ένα συγκεκριμένο ρυθμό που τον δίνει ο σύλλογος. Και κυρίως φαίνεται να δυσκολεύεται να λειτουργήσει αν τα σημάδια όσον αφορά την εμπιστοσύνη όλου του οργανισμού, δεν είναι σαφή.

Αυτό που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα κι αυτό που πάει να καλλιεργηθεί εν όψει και του αγώνα με τον Παναιτωλικό, δε νομίζει πως ωφελεί την ΑΕΚ. Αφήνεται να καλλιεργηθεί το κλίμα πως το επόμενο κι άντε κανά δυο ματς ακόμη είναι κριτήρια. Αυτό σε συνδυασμό με τη «Μέρα της Μαρμότας» σε Τούμπα την Κυριακή και Σπάτα την Δευτέρα, προσωπικά μου προκαλεί μεγάλη ανησυχία.

Ο Μιλόγεβιτς δουλεύει την ομάδα από τα μέσα Ιουνίου. Έχουμε δηλαδή 3,5 μήνες δουλειάς. Τα στελέχη της ομάδας αυτή τη δουλειά την ζουν καθημερινά, την έχουν… χαρτογραφήσει. Το διάστημα είναι εξόχως αρκετό, ενώ μέσα σε αυτό υπήρξαν και επίσημα παιχνίδια, διαφορετικού επιπέδου μεταξύ τους , που σε βοηθούν να βγάλεις συμπεράσματα.

Προσωπικά δεν είχα ποτέ θέμα με το να δίνεται χρόνος σε έναν προπονητή. Δεν το θεώρησα ποτέ θέσφατο, δεν έχω ειλικρινά ζήτημα ακόμη κι αν η ΑΕΚ χρειάζεται να αλλάξει και τρεις προπονητές μέσα στην σεζόν. Δεν ζητώ από κανέναν να μου δώσει δίκιο, αυτή είναι μια προσωπική άποψη. Το θέμα μου είναι όμως να ξέρουμε και γιατί διώχνουμε κάποιον και γιατί φέρνουμε κάποιον άλλον.

Νομίζω κάθε άλλο παρά καλό κάνει η αοριστία. Αν για παράδειγμα έχουμε ισχυρές αμφιβολίες, τι θα αλλάξει μια νίκη στο Αγρίνιο, που μπορεί να έρθει με οποιοδήποτε τρόπο; Δηλαδή θα πρέπει να ζήσουμε με αμφιβολίες και χωρίς να πιστεύουμε κάτι απόλυτα, μόνο και μόνο επειδή θα πάρει ένα ή δύο ματς στη σειρά; Αυτό είναι το πρόβλημα μου. Ή θα είμαι εγώ μάγκας, αν τη φάμε στον Παναιτωλικό και βγω και πω «να φύγει ο προπονητής»;

Η ιστορία με τους προπονητές στην ΑΕΚ πρέπει να αποκτήσει αρχή, μέση και τέλος. Είναι δεν είναι ο Μιλόγεβιτς ο κατάλληλος, η διαδικασία που έχει ξεκινήσει πάλι μετά την Τούμπα, είναι μια λάθος διαδικασία που οι πιθανότητες να οδηγήσει σε λάθος αποτέλεσμα είναι οι πολύ περισσότερες. Είναι δεν είναι ο Μιλόγεβιτς ο κατάλληλος, δε μπορεί αιωνίως η ομάδα αυτή να ζει με τη σκέψη πως με μια αλλαγή στον πάγκο βγαίνουμε πάντα από τα αδιέξοδα. Έχουμε δει και πρόσφατα ακόμη, πως πολλές φορές δημιουργούμε άλλα, χειρότερα.

Κι επίσης αυτή η φάμπρικα που με ευκολία ανοίγεται πλέον στην ΑΕΚ, έχει κι έναν άλλο μεγάλο κίνδυνο. Όταν φεύγει κάποιος γιατί πάει από πλευράς αποτελεσμάτων χάλια το πράγμα, είναι φυσικά πολύ πιο εύκολο ο επόμενος είναι δεν είναι ο κατάλληλος, να τα πάει καλύτερα. Και μετά βάσει λάθος συμπερασμάτων, να εμπιστευθούμε κι αυτόν για την συνέχεια. Κι αυτό το έχουμε δει στην ΑΕΚ, πάλι με όχι θετικά αποτελέσματα.

Ο Μιλόγεβιτς δεν είναι Λουτσέσκου και Χιμένεθ

Ο Μιλόγεβιτς σίγουρα δεν είναι Λουτσέσκου από πλευράς προσέγγισης σαν παρουσία μέσα στην ομάδα. Δεν είναι καν Χιμένεθ, που έχει κι αυτός άλλες ιδιαιτερότητες και μπορεί να είναι πολύ δυναμικός, όταν όμως νιώθει πως πρέπει να προστατεύσει τον εαυτό του. Το καλοκαίρι του 2017 όταν οι μεταγραφές είχαν γίνει γρήγορα και το κλίμα ήταν πολύ καλό όπως ήταν και τώρα, του είχε γίνει ερώτηση για το αν γίνεται πιο εύκολο το έργο του αφού η ομάδα είχε κάνει γρήγορα όλα όσα έπρεπε. Και τι είχε απαντήσει: «Γιατί το λέτε ως δεδομένο πως έκανε όλα όσα έπρεπε;».

Ο Μιλόγεβιτς αντίθετα, έχει πάρει πάνω του όλο το βάρος αυτής της ατμόσφαιρας που θέλει την ομάδα να έχει κάνει τα πάντα και προφανώς τα πάντα σωστά, οπότε το μόνο που μένει είναι να δούμε αν αυτός είναι ικανός ή όχι. Το ενισχύει μάλιστα και με δηλώσεις του. Αλλά αυτό από την αρχή λέω και τα γραπτά υπάρχουν κι εδώ, πως για την ΑΕΚ φέτος κρύβει πολλούς κινδύνους. Μπορεί να είναι βολικό για τη δημιουργία καλής ψυχολογίας, θετικού κλίματος, αλλά κρύβει πολλούς κινδύνους.

Η άποψη μου είναι πως έχουν γίνει πάρα πολλά, μάλλον όσα μπορούσαν να γίνουν σε μια μεταγραφική περίοδο. Αλλά σίγουρα μένουν κι άλλα, ενώ κανείς δεν μπορεί να λέει κατηγορηματικά πως όλα όσα έγιναν ήταν σωστά. Δεν το ξέρουμε ακόμη. Και κάνει δεν κάνει τελικά ο «Χ» προπονητής, πρέπει να κρίνεται πάνω στην σωστή βάση κι όχι στην βολική για τον υπόλοιπο οργανισμό βάση. Και κυρίως ο πρώτος και κοινός στόχος στο ξεκίνημα, πρέπει να είναι ο προπονητής να πετύχει.

Δεν μπορεί ο Λουτσέσκου να κάνει… όπλο την μεταγραφική αποτυχία του ΠΑΟΚ και να την επικαλείται ως παραπάνω λόγο να υπάρχει ενότητα και να το παλέψουν κι εμείς το κλίμα πως τα πήγαμε καλά στις μεταγραφές, να το χρησιμοποιούμε στο τέλος έμμεσα εναντίον του ανθρώπου που επιλέξαμε να μας οδηγήσει.

Προς το παρόν δεν με έχει εμπνεύσει σχεδόν τίποτα από την παρουσία του Σέρβου τεχνικού. Αυτή είναι η αλήθεια. Άλλο τόσο αλήθεια είναι όμως πως έχω κουραστεί… Και πιστεύω δεν είμαι ο μόνος. Αν αυτός ο οργανισμός δεν πορεύεται ως μια γροθιά σε όλα τα επίπεδα, με συγκεκριμένη στόχευση κι αποφασιστικότητα σε κάποια θέματα, με εμπνέει δεν με εμπνέει κάποιος προπονητής, την ίδια κατάληξη θα έχουν όλοι.

LIVE όλες οι ειδήσεις

Οι ειδήσεις του enwsi.gr στο Google News