Ας μείνει η λέξη πρωτάθλημα απαγορευμένη για την ΑΕΚ (part II)

Δεν θα είναι ένα κείμενο αυτοαναφορικό, απλώς επειδή δεν πάει και πολύς καιρός -μόλις πέντε εβδομάδες- από τότε που είχα ασχοληθεί με τη λέξη ”πρωτάθλημα” και πόσο αυτή θα μπορούσε να αποδειχθεί καταναγκαστική για την ΑΕΚ σε τούτη τη μεταβατική περίοδο που βρίσκεται, τώρα διαπιστώνω ότι ήδη έχει πληγεί η αυτοκυριαρχία της σε σχέση με αυτό που θέλει να κάνει. Για να το θέσω πιο συγκεκριμένα, σε σχέση με αυτό που θα έπρεπε να έχει ως προτεραιότητα.

Έπειτα από δύο καθαρές αλλά και ζόρικες νίκες στο ΟΑΚΑ με Ιωνικό και Λαμία -στην πρώτη «τελείωσε» τον αντίπαλο όταν έμεινε με παίκτη λιγότερο και στη δεύτερη «έφαγε» τέσσερις φάσεις για γκολ στο β’ ημίχρονο- και ένα εξαιρετικό 65ο λεπτό στην Κρήτη, σαν να πήρε ο πισινός μας αέρα. Άρχισε να «κυοφορείται» εκτός και παραπλεύρως του οργανισμού ότι η ομάδα τρέχει ολοταχώς προς την κατάκτηση του τίτλου.

Κι όμως στην πραγματικότητα, το δείγμα της ήταν μεν ελπιδοφόρο αλλά συνάμα και προβληματικό, αρκεί να αποδέχεσαι την αλήθεια του γηπέδου. Έτσι, ήρθε η κατραπακιά στην Τούμπα για να μαζευτούν όσοι είχαν -με ευχάριστη χροιά το αναφέρω- «αποθρασυνθεί» πιστεύοντας ότι αυτή η ΑΕΚ είναι ήδη έτοιμη για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Όχι λοιπόν, δεν είναι! Το ότι μπορεί να εξελιχθεί σε τέτοια, αποτελεί μια υποθετική θεώρηση η οποία δεν επιβεβαιώνεται από την εικόνα που έως σήμερα έχει παρουσιάσει. Οπότε, ας κάνουμε λίγο κράτει και ας συμπορευθούμε με την πραγματικότητα.

Η παρουσία του Μιλόγεβιτς και οι δύο (μονό)δρόμοι της ομάδας

Δεν είδα κάποιον να διαφωνεί με την άποψη ότι η ήττα στην Τούμπα ήταν πρωτίστως ευθύνη του προπονητή. Για το να το εκφράσω διαφορετικά, ο ένας κόουτς παρουσίασε την ομάδα πανέτοιμη ψυχικά, σωματικά και στρατηγικά, ενώ αυτός της ΑΕΚ την εμφάνισε εκτός πνεύματος αγώνα και αδιάβαστη. Το πιο ανησυχητικό όλων δε, ήταν ότι έβλεπε μπροστά στα μάτια του «τέρατα» να συμβαίνουν και παρέμενε ανησυχητικά απαθής και αναβλητικός. Όταν μάλιστα αποφάσισε να παρέμβει, προξένησε την εντύπωση ότι δεν είχε συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συνέβαινε στον αγωνιστικό χώρο.

Υπάρχουν δύο δρόμοι για την ΑΕΚ. Για την ακρίβεια δύο μονόδρομοι, όσο οξύμωρο, αδόκιμο ή και αντιφατικό μπορεί να ακούγεται αυτό. Υπάρχουν δύο επιλογές, όποια εκ των οποίων επιλέξει να ακολουθήσει, οφείλει να την (υπο)στηρίξει δίχως γυρισμό. Και εξηγούμαι:

α) Είτε θα αποφασίσει να απαλλαγεί από την πίεση της βαθμοθηρίας, αφήνοντας τον προπονητή να δουλέψει έως το τέλος της σεζόν ώστε να κριθεί μέσα από μία ολάκερη διαδικασία, με όσα πάνε και όσα έρθουν στα αποτελέσματα.

β) Είτε θα τον κρίνει όπως συμβαίνει με τη συντριπτική πλειοψηφία των τεχνικών, βάζοντάς τον στη διαδικασία να αισθάνεται ότι κάθε ματς είναι τελικός και κρίνεται από αυτόν.

Αν πράγματι στην ΑΕΚ έχουν την πεποίθηση ότι ο Μιλόγεβιτς είναι ο τεχνικός εκείνος που μπορεί να αλλάξει την κατάσταση και να παρουσιάσει ένα σύνολο το οποίο θα του εξασφαλίσει τη συνέχιση της δουλειάς του και στο νέο γήπεδο, τότε θα πρέπει να πάνε μαζί του μέχρι τέλους, περιμένοντας να εμφανίσει στο χορτάρι τη δουλειά που κάνει, ακόμα κι αν χρειαστεί να περάσουν μήνες σκαμπανεβασμάτων και κακών αποτελεσμάτων. Δεν έχω τέτοια εικόνα, ούτε έχω πειστεί ότι αισθάνονται έτσι εντός της ομάδας και αυτό είναι από μόνο του ένα ζήτημα.

Αν πάλι κρίνουν ότι τα αποτελέσματα είναι αυτά που θα χαράξουν την πορεία -κατά το «η νεκροψία θα δείξει» που είχε πει ο Δημήτρης Μελισσανίδης για τον Μαρίνο Ουζουνίδη σε περίοδο μάλιστα που η ΑΕΚ πήγαινε καλά-, τότε ο Μιλόγεβιτς έχει μεγάλα ζόρια μπροστά του, ενώ η ΠΑΕ οφείλει ήδη να μπει σε κατάσταση προεργασίας για το ενδεχόμενο να στραβώσει το πράγμα γρήγορα. Όλα λοιπόν είναι θέμα απόφασης του ίδιου του club, όσα κι αν λέμε (ή δεν λέμε) όσοι βρισκόμαστε έξω ή γύρω από αυτό.

ΥΓ. Ο Αντρέ Σιμόες είναι ένας vocal ποδοσφαιριστής, νομίζω ο πιο σεβάσμιος των αποδυτηρίων. Το γεγονός ότι δεν είναι ο πρώτος αρχηγός, όμως πήρε την πρωτοβουλία να μιλήσει στους υπόλοιπους και να τους θέσει προ των ευθυνών τους, λέει πολλά για την κουλτούρα του και το πως εκείνος αντιμετωπίζει την ΑΕΚ. Και πέμπτος αρχηγός να ήταν, ή και εκτός ιεραρχίας να βρισκόταν, το ίδιο θα έπραττε γιατί θέλει (και ξέρει) να είναι winner. Σε ένα πράγμα θα διαφοροποιηθώ. Όσοι είναι losers δεν έχουν άλλο δρόμο επιλογής, δεν αλλάζει το DNA του ανθρώπου, οι ίδιοι θα συνεχίσουν να είναι όσο θα παίζουν ποδόσφαιρο. Ελπίζω απλά να ευαισθητοποίησε όσους δεν είναι ηττοπαθείς, να το πάρουν πιο ζεστά και να εμφανιστούν μπροστά, να γίνουν σημαιοφόροι. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών οι παίκτες για την ασθενική εικόνα τους στην Τούμπα, ούτε θα φωλιάζουν μόνιμα στο απυρόβλητο των λαθών του προπονητή.

LIVE όλες οι ειδήσεις

Οι ειδήσεις του enwsi.gr στο Google News

• Ο Μιλόγεβιτς πρέπει να πάρει μία κανονική ευκαιρία
• Σιμόες στα αποδυτήρια: «Να αποφασίσουμε, πρωταθλητές ή λούζερς!»
• ENWSI TV: ΟΛΗ η εκπομπή AEK το AEK after με Καζαντζόγλου-Τσίλη-Τσίμπο και Κοπιτσή (VIDEO)
• Μιλόγεβιτς στα Σπάτα: «Μόνο ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε -Να το αλλάξουμε όλο αυτό!»
• Στοίχημα: Οι καλύτερες προτάσεις εδώ, στο betone

• ΑΕΚ
• Βλάνταν Μιλόγεβιτς