Ο Αμραμπάτ είναι αυτό που (δεν) ήθελε ο Μιλόγεβιτς

Ο Αμραμπάτ είναι αυτό που (δεν) ήθελε ο Μιλόγεβιτς
Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης προσεγγίζει την μεταγραφή του Μαροκινού σε συνάρτηση με την επιθυμία του προπονητή και τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Το ξεκινάω από το φιλικό με την Λαμία το βράδυ του Σαββάτου. Θεωρητικά, αν βρεθεί άκρη και ξεκινήσει κανονικά το πρωτάθλημα, ήταν η τελευταία πρόβα πριν από την πρεμιέρα. Κάτι που, επίσης θεωρητικά, σημαίνει πως η ομάδα θα έπρεπε να βρίσκεται πολύ κοντά στην πλήρη ετοιμότητα. Όμως στην πράξη, απέχει ακόμα αρκετά απ’ όλο αυτό.

Η πραγματικότητα είναι πως όπως και στο φιλικό με τον Απόλλωνα στα Σπάτα, έτσι και σ’ αυτό με την Λαμία στο ΟΑΚΑ, η ΑΕΚ εξακολουθεί να μην ρολάρει καλά μέσα στο γήπεδο. Κυρίως διότι από την ομάδα λείπει πολύ η συνοχή. Κάτι που δεν είναι παράλογο. Από την μια νομίζω πως τα αποδυτήρια δεν έχουν ακόμα συνέλθει από το σοκ του αποκλεισμού από την Βελέζ.

Το κυρίαρχο ζήτημα όμως είναι, πως από τα τέλη του Ιούλη και μετά, η ομάδα βρίσκεται σε μια συνεχή διαδικασία προσθήκης προσώπων όχι απλώς για το ρόστερ, αλλά για τη βασική ενδεκάδα. Μπήκαν πρώτα ο Λε Ταλέκ, ο Βράνιες και ο Αραούχο, μαζί με τον Στάνκοβιτς. Μετά προστέθηκαν ο Χατζισαφί με τον Μισελέν. Και αυτή η διαδικασία έχει και συνέχεια καθώς έρχεται ο Αμραμπάτ και πρέπει να έρθει οπωσδήποτε και ένας δημιουργικός μέσος.


Ο Μιλόγεβιτς δουλεύει καλά, δουλεύει πολύ, δίνει μεγάλο βάρος στην δουλειά στο κομμάτι της τακτικής. Όμως η συνοχή και το ρολάρισμα μιας ενδεκάδας με οκτώ ή εννέα καινούργιους παίκτες, δεν μπορούν να προκύψουν από την μια μέρα στην άλλη. Και όπως έγραφα ήδη από τις αρχές του Ιούλη, δεν μπορεί να πατήσει ένα κουμπί ο προπονητής και να τα έχει. Η ομάδα θέλει χρόνο για να δέσει, αλλά παράλληλα χρειάζεται και τα αποτελέσματα όταν θα ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Και αυτή δεν είναι μια εύκολη εξίσωση.

Εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά

Πάμε τώρα και στην περίπτωση του Αμραμπάτ, διότι ένας από τους λόγους που δεν λειτουργεί όπως θα ήθελε ο Μιλόγεβιτς η ομάδα στο επιθετικό κομμάτι, είναι η έλλειψη ισορροπίας σε λύσεις. Της έλλειπε δηλαδή ο παίκτης, που θα της επιτρέπει να βρίσκει τρόπο να απειλεί και από αριστερά, εξίσου καλά όπως το κάνει δεξιά με τον Λιβάι. Βεβαίως για να ξέρουμε και τι λέμε, ο Άμραμπάτ δεν έχει τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Γκαρσία. Έχει εντελώς διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού.

Αυτό όμως που είχε στο μυαλό του ο Μιλόγεβιτς για το αριστερό άκρο της επίθεσης, ήταν έναν μεσοεπιθετικό με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά απ’ αυτά του Γκαρσία. Ο Λιβάι είναι ένας παίκτης που βασίζεται πολύ στην έκρηξη του, στα μέτρα που παίρνει από τον αντίπαλο του. Και ως εκ τούτου χρειάζεται χώρο για να μπορέσει να απειλήσει. Ο Αμραμπάτ δεν είναι έτσι. Έχει την κοφτή ντρίμπλα, έχει την δυνατότητα να δημιουργεί τους χώρους από μόνος του. Είναι πολύ μπουκαδόρος, αλλά με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με τον Λιβάι. Μάλιστα σε σύγκριση αριθμών, οι… μπούκες του Μαροκινού είναι κατά μέσο όρο τριπλάσιες απ’ αυτές του Γκαρσία.


Δεν ήθελε ο προπονητής έναν Γκαρσία

Πέραν από τα υψηλά ποιοτικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Αμραμπάτ, είναι βασικό για τον Μιλόγεβιτς το γεγονός πως αυτά τα χαρακτηριστικά είναι διαφορετικά απ’ αυτά του Λιβάι. Διότι εκείνο που δεν ήθελε ο προπονητής και το είχε συζητήσει και με τους ανθρώπους της ομάδας, ήταν να αποκτηθεί και για το αριστερό άκρο της επίθεσης, ένας δεύτερος Γκαρσία με τον ίδιο τρόπο παιχνιδιού. Και είναι σημαντικό πως ο Μαροκινός δεν έχει σχέση με τον Λιβάι, ούτε καν στο κομμάτι της εμπειρίας.

Επίσης έχει την σημασία του το γεγονός πως ο Μιλόγεβιτς τον Αμραμπάτ τον ξέρει καλά. Δεν έχουν συνεργαστεί, αλλά τον έχει αντιμετωπίσει ως αντίπαλο, στην Σαουδική Αραβία. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ο Μαροκινός μπορεί να «κουμπώσει» πολύ πιο γρήγορα και πιο ομαλά στο αγωνιστικό μοντέλο που δουλεύει ο προπονητής. Ο Μιλόγεβιτς τον έχει δει, τον έχει διαβάσει και τον έχει αντιμετωπίσει τον Αμραμπάτ ως αντίπαλο και επομένως θα του είναι πολύ πιο εύκολο να τον ενσωματώσει στην ομάδα ως δικό του παίκτη.

Ξεκίνησα να γράφω για την μεταγραφή του Μαροκινού όχι αυτόνομα ως κίνηση, αλλά σε συνάρτηση με τις επιθυμίες του προπονητή. Θεωρώ πως αυτό είναι κεφαλαιώδες κομμάτι για όλες τις μεταγραφικές υποθέσεις. Αλλά πολύ περισσότερο στην δεδομένη χρονική στιγμή, αλλά και όταν πρόκειται για μια μεταγραφική κίνηση που μπορεί να αποτελέσει κλειδί, για το πώς θα λειτουργήσει συνολικά η ομάδα στην επιθετική της γραμμή. Και είναι σημαντικό που ο Μιλόγεβιτς δεν είναι μόνο χαρούμενος που έκλεισε μια σημαντική εκκρεμότητα, αλλά πολύ περισσότερο που έκλεισε με τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή.


Το κίνητρο και ο ρυθμός

Προφανώς και όπως ισχύει για όλους τους παίκτες, έτσι και με τον Αμραμπάτ ο καθρέφτης (θα) είναι το γήπεδο. Είναι δεδομένο πως ο Μαροκινός είναι ένας ποιοτικός μεσοεπιθετικός. Η ΑΕΚ τον ήθελε όταν ήταν στα 31 του χρόνια, αλλά τότε τον έχασε από την Αλ Νασρ που έδωσε στον παίκτη ετήσιο συμβόλαιο τριών εκατομμυρίων. Και τώρα στα 34 του θα μπορούσε πάλι να τον χάσει, καθώς υπήρχαν ομάδες στην Σαουδική Αραβία που ήταν διατεθειμένες να του δώσουν ξανά τα ίδια λεφτά. Αλλά τώρα έπαιξε ρόλο η ιστορία του Μουντιάλ.

Σε τέτοιες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, όπως αυτή του Αμραμπάτ, ένα από τα βασικά κριτήρια επιτυχίας, είναι το κίνητρο. Τι ακόμα θέλει να πετύχει, ένας παίκτης στα 34 χρόνια του, που ήδη έχει παίξει σε τοπ κλας πρωταθλήματα όπως η Πριμέρα και η Πρέμιερ Λιγκ. Και το γεγονός πως ο Μαροκινός θέλει σαν τρελός να παίξει ίσως στο τελευταίο μουντιάλ της καριέρας του, μοιάζει ένα πολύ ισχυρό κίνητρο. Ήδη το έβαλε πάνω από τα χρήματα.

Εννοείται πως θα έχει και σημασία το πόσο γρήγορα ο Αμραμπάτ, θα είναι σε φουλ ρυθμό και ετοιμότητα. Δεν έχει κάνει προετοιμασία με την ΑΕΚ και μέχρι να έρθει στην Αθήνα έκανε μόνο προπονήσεις με την ομάδα από την οποία είχε σχεδόν προαποφασισμένο πως θα αποχωρήσει. Επομένως δεδομένα θα χρειαστεί δουλίτσα και μάλιστα μπόλικη.


Για να το κλείσω, εκτός από την ποιότητα και τις εικόνες από μεγάλα πρωτάθλημα,  υπάρχει κάτι για τον Αμραμπάτ, που είναι σημαντικό στα μάτια τα δικά μου. Από την Αλ Νασρ δεν έφυγε ως ένας ξεζουμισμένος σταρ, αλλά ως ήρωας. Με τον κόσμο να φωνάζει ρυθμικά το όνομα του και τον πρόεδρο να του δίνει τιμητική πλακέτα και να τον χρυσώνει για να ανανεώσει το συμβόλαιο. Όλα αυτά δεν τα πέτυχε επειδή είναι καλό παιδί, πιθανόν και αυτό να έπαιξε ρόλο, αλλά επειδή έκανε όσα έκανε μέσα στο γήπεδο. Και επειδή φαίνεται πως ο Μαροκινός είναι κατ’ εξοχήν παίκτης της ομάδας. Άλλωστε το φανερώνουν και αριθμοί του. Με εξαίρεση την περυσινή σεζόν, σ’ όλες τις υπόλοιπες σ’ ολόκληρη την καριέρα του, οι ασίστ ήταν περισσότερες από τα γκολ.

LIVE όλες οι ειδήσεις

Οι ειδήσεις του enwsi.gr στο Google News

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X