«Τρελαμένος με την ΑΕΚ, γεννημένος αρχηγός»

«Τρελαμένος με την ΑΕΚ, γεννημένος αρχηγός»

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

[ads2] Μοιάζει σαν παραμύθι. Μια ζωή, βγαλμένη από τα όνειρα του κάθε Ενωσίτη. Όταν ο Μιχάλης ανέβαινε στην 8-12 και έβλεπε τον Θωμά, τον Σάντμπεργκ, τον Δημητριάδη και πανηγύριζε έξαλλα κάθε γκολ, όταν παρακολουθούσε την προσπάθεια της μπασκετικής ΑΕΚ να γίνει ξανά «Βασίλισσα» με τον Τσόσιτς, τον Γκέκο, τον Παταβούκα και τα άλλα παιδιά, δεν μπορούσε να περιμένει πως θα ερχόταν η στιγμή που θα γινόταν εκείνος αρχηγός, ηγέτης, προσωπικότητα της αγαπημένης του ομάδας.

«Τρελαμένος με την ΑΕΚ, γεννημένος αρχηγός»Τα χρόνια πέρασαν, ο…βλαμμένος ΑΕΚτζής όπως αυτοαποκαλείται έζησε όλο το παραμύθι. Κάποια στιγμή, όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες ιστορίες, εμφανίστηκαν δράκοι που πήγαν να το χαλάσουν. Η ιστορία αποκαταστάθηκε, ο Κακιούζης είναι ξανά μέλος της ΑΕΚ εδώ και λίγους μήνες. Με το ίδιο πάθος, με την ίδια τρέλα, με τις ίδιες αγωνίες όπως τότε που ήταν απλώς θεατής των αγώνων της. Με τον ίδιο πόθο και λαχτάρα, όπως τότε που διάβαινε για πρώτη φορά την πύλη του Γιώργος Μόσχος.

Η συζήτηση με τον Μιχάλη Κακιούζη, ήταν αυστηρώς Ενωσίτικη. Σαν μια σύναξη στα Φιλαδέλφεια, να μιλούσαμε για την ΑΕΚ πριν δούμε κάποιο παιχνίδι της. Να κάνουμε κουβέντα για παίκτες, για συστήματα, για εκδρομές, όλα σε φόντο «κιτρινόμαυρο». Για τον Κακιούζη δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Μια εξομολόγηση με έναν Ενωσίτη, που δεν φοβάται τα λόγια του, ξέρει ποια είναι η ΑΕΚ και πως τη θέλει ο κόσμος της. Όταν μιλά για την ΑΕΚ, φωτίζεται το πρόσωπο του.

Ταξιδέψτε μαζί με τον αρχηγό και θα διαπιστώσετε πως είναι ένας από εσάς.

 

ΚΟΠΑΝΑ ΚΑΙ ΕΚΔΡΟΜΗ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΕΣΤΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ

 

  • Είσαι παιδί της Νέας Φιλαδέλφειας. Ποιες είναι οι πρώτες εικόνες που έχεις από ΑΕΚ;

«Αγίων Αναργύρων και Νέας Φιλαδέλφειας. Αυτό που θυμάμαι, είναι εικόνες με τον πατέρα μου στο γήπεδο. Το πρώτο ματς που θυμάμαι είναι με τον Πιερικό στα Φιλαδέλφεια. Ο πατέρας μου ήταν ΑΕΚτζής. Η μητέρα μου δεν ασχολιόταν. Ηταν και οι δύο αστυνομικοί. Θυμάμαι πως ο πατέρας μου έκανε υπηρεσία στο γήπεδο και όταν έβαζε γκολ η ΑΕΚ, πέταγε το…καπέλο του στον αέρα! Ανέκαθεν ΑΕΚ. Πάντα πηγαίναμε γήπεδο. Όταν μεγάλωσα, άρχισα να πηγαίνω και μόνος μου. Στη σκεπαστή, αλλά κυρίως πάνω από τη σκεπαστή, στην 8-12. Θυμάμαι, πως την πρώτη φορά που πήγα εκεί φοβήθηκα γιατί κουνιόταν πάνω κάτω. Πανικός! Πίστευα πως γινόταν σεισμός. Αλλά μόλις συνειδητοποίησα και μου εξήγησε ο πατέρας μου τι συνέβαινε, όλα ήταν καλά».

«Τρελαμένος με την ΑΕΚ, γεννημένος αρχηγός»

  • Πριν ασχοληθείς επαγγελματικά με το μπάσκετ, πρόλαβες να πας και μόνος σου ως οπαδός σε ματς της ΑΕΚ;

«Εχω πάει στο πρωτάθλημα που είχαμε πάρει μέσα στην Τούμπα, που είχε λήξει 2-2 με γκολ του Δημητριάδη. Είχα πει στους δικούς μου, πως θα πάω να μείνω σε έναν φίλο μου το Σάββατο. Και πήγα στην Τούμπα».

  • Ησουν δηλαδή μέσα στους 6.000 της φιέστας;

«Ναι. Και όλα κύλησαν ομαλά ευτυχώς. Βέβαια, όταν γύρισα σπίτι άρχισα να μετράω τα…παϊδια, αλλά όλα καλά. Ηταν τρομερή αυτή η κατάσταση».

  • Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου ποδοσφαιριστής;

«Μου άρεσαν κυρίως οι επιθετικοί. Μου άρεσε πολύ ο Σάντμπεργκ, έπειτα ο Νίλσεν, μετά ο Δημητριάδης. Αλλά έχω δει τον Μαύρο να παίζει, τον Δίντσικο. Ολους αυτούς. Τον Μαύρο στα τελειώματα του. Μου άρεσαν οι επιθετικοί. Όταν η ΑΕΚ πέρασε σε άλλο επίπεδο, υπήρξαν και άλλοι: ο Σαραβάκος, ο Σαβέβσκι. Ολη η ομάδα. Η ΑΕΚ είχε τότε παίκτες που δενόσουν πολύ εύκολα μαζί τους».

«Τρελαμένος με την ΑΕΚ, γεννημένος αρχηγός»

  • Ως παιδί, παλαντζάρισες καθόλου μεταξύ ποδοσφαίρου και μπάσκετ ή ήσουν ξεκάθαρος;

«Μπάσκετ ανέκαθεν. Το μπάσκετ είναι η ζωή μου».

  • Ποδόσφαιρο δεν έπαιξες καθόλου;

«Επαιξα και μάλιστα πολύ καλά. Μη γελάς».

  • Και σε ποια θέση;

«Επιθετικός. Μου αρέσει πολύ να παίζω ποδόσφαιρο. Όλα τα παιδιά παίζαμε ποδόσφαιρο. Επαιζα πάντα ποδόσφαιρο. Παίζαμε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, αλλά εγώ κατέληξα στο μπάσκετ».

  • Πιστεύεις πως υπάρχουν κοινά σημεία μεταξύ των δύο αθλημάτων;

«Όχι. Υπάρχει διαφορά στην επαφή. Το ποδόσφαιρο έχει πιο πολύ έκρηξη για λίγα δευτερόλεπτα. Το μπάσκετ είναι διαφορετικό. Εχει επαφή, δεν μπορείς να σταματήσεις στιγμή. Στο ποδόσφαιρο μπορείς όταν η μπάλα είναι στην άλλη πλευρά να είσαι πιο χαλαρός. Βέβαια, όσο αλλάζει και το ποδόσφαιρο, αλλάζει και αυτό. Δεν υπάρχει κάποιος που περιμένει. Στο μπάσκετ αυτό που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει είναι πως δεν μπορείς να κλέψεις δευτερόλεπτο στον αγώνα. Και βέβαια, δεν υπάρχει αυτό που πέφτεις κάτω και χτυπιέσαι. Γι’ αυτό πιστεύω, πως εάν ένας ποδοσφαιριστής έμπαινε σε προπόνηση μπάσκετ δεν θα άντεχε παραπάνω από πέντε λεπτά. Και αν έπεφτε κάτω, θα τον πετούσαμε εμείς οι ίδιοι έξω».

 

ΕΓΩ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΑΕΚ ΚΑΙ ΜΟΝΟ

 

  • Εβλεπες το μπάσκετ της ΑΕΚ εκείνα τα χρόνια;

«Σαφώς. Για εμένα το μπάσκετ της ΑΕΚ εκείνη την εποχή, ήταν Γκέκος, Παταβούκας, Αριδάς, Βρέινς. Τσόσιτς εννοείται. Ολοι αυτοί οι μεγάλοι».

  • Σπόρτινγκ, κλειστό Ιωνικού, Μόσχος;

«Μόσχος. Το έχω προλάβει και το χάρηκα».

  • Η ενασχόληση με το μπάσκετ, πως και ξεκίνησε από τον Ιωνικό; Δεν είχες όνειρο να παίξεις στα μικρά της ΑΕΚ;

«Η ΑΕΚ δεν είχε Ακαδημίες εκείνα τα χρόνια. Νομίζω, πως είχε μόνο από παίδες και μόνο. Γι’ αυτό και πήγα στον Ιωνικό. Και ευτυχώς».

  • Γιατί το λες αυτό; Δεν θα μπορούσες να έχεις την ίδια εξέλιξη;

«Όχι. Αυτά που έζησα στον Ιωνικό δεν θα μπορούσα να τα περάσω. Θα είχα εξέλιξη. Γενικώς, είμαι από αυτούς που έχουν το καλό να μην τα παρατάνε. Εγώ δεν τα παρατάω για κανένα λόγο. Το οικογενειακό κλίμα που έζησα στον Ιωνικό, δεν θα το ζούσα ποτέ στην ΑΕΚ».

  • Είχες ραγδαία εξέλιξη στην καριέρα σου, η μεταγραφή σου στην ΑΕΚ έχει μυθικές διαστάσεις με το τηλεφώνημα του πατέρα σου από το καρτοτηλέφωνο. Εσύ πως τα βίωνες όλα αυτά;

«Γενικώς, είμαι χαμηλών τόνων. Από όταν πήραμε το χρυσό με τους Εφηβους, όταν νικήσαμε τους Αμερικάνους, όταν πήραμε το ευρωπαϊκό, με τα πρωταθλήματα και τα κύπελλα, κρατούσα ισορροπία. Χαίρομαι εκείνη τη στιγμή, αλλά την επόμενη μέρα λέω: “εντάξει και τι έγινε. Πάμε παρακάτω”. Ειδικά με την ΑΕΚ, δεν καταλάβαινα πολύ τι γινόταν. Δεν υπήρχε επικοινωνία με κινητά, facebook, μηνύματα και τέτοια. Αλλά ήταν πολύ νωπό το Παγκόσμιο των Εφήβων. Οπότε, ήμασταν έτσι και αλλιώς μέσα στην επικαιρότητα της εποχής».

«Τρελαμένος με την ΑΕΚ, γεννημένος αρχηγός»

[ads2]

  • Είναι αλήθεια πως εκείνη την εποχή σε διεκδίκησαν έντονα Πανιώνιος και Ολυμπιακός; Είχες εσύ λόγο στην τελική επιλογή;

«Αλήθεια είναι. Εγώ δεν είχα κανένα λόγο. Απλά ήθελα να πάω στην ΑΕΚ επειδή ήμουν ΑΕΚ. Ηταν ξεκάθαρο. Αλλά εάν κάποιος έδινε περισσότερα χρήματα, θα πήγαινα αλλού».

  • Ο πατέρας σου ήταν από κοντά σε όλη την ιστορία;

«Ο πατέρας μου είναι…βλαμμένος ΑΕΚτζής, σαν και εμένα. Δεν αλλάζει αυτό. Είμαστε…βλαμμένοι ΑΕΚτζήδες και οι δύο. Ηθελε να πάω στην ΑΕΚ, αλλά ήθελε πρώτιστα το καλό του παιδιού του. Ευτυχώς όλα κύλησαν ομαλά και πήγα στην ΑΕΚ, όπως θέλαμε όλοι».

  • Υπήρξε τότε προσπάθεια από παρέες που είχες με άλλους ΑΕΚτζήδες ή την Original;

«Δεν το ξέρω. Είχα πολλές επαφές, αλλά δεν ξέρω εάν έκαναν κάτι».

  • Ειδικά εκείνα τα χρόνια, το ΝΒΑ ήταν το μεγάλο όνειρο κάθε μπασκετικού. Εσύ το σκέφτηκες;

«Ηταν το μεγαλύτερο λάθος στην καριέρα μου. Θα είχα γίνει ντραφτ και θα είχα φύγει».

  • Υπήρξαν προτάσεις και στη διάρκεια των ετών που αγωνιζόσουν στην ΑΕΚ;

«Ναι, ξέρω πως υπήρξαν. Αλλά η ΑΕΚ ζητούσε την πρώτη χρονιά 1 εκατ. ευρώ και την επόμενη 1,5 εκατ. Δεν τα έδινε κανείς αυτά τα λεφτά».

 

Ο ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΕΒΓΑΛΕ ΤΗΝ ΑΕΚ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΑΝΕΙΑ

 

  • Το καλοκαίρι του ’95, έρχεται στην ΑΕΚ με δυο συμπαίκτες σου από την Εθνική. Ποιες είναι οι πρώτες εικόνες;

«Για την ακρίβεια τρεις συμπαίκτες. Ηταν και ο Λίγγος, αν και δεν έπαιζε. Θυμάμαι, πως την πρώτη φορά που φτάσαμε στο Μόσχος. Είχε κόσμο από έξω. Φτάσαμε οι τέσσερις, ήμασταν σε μια γωνία. Ημασταν παιδάκια ακόμα. Δηλαδή τα 17 που ήμασταν εμείς με τα σημερινά 17χρονα, δεν έχουν καμία σχέση. Ήμασταν μαζεμένοι, φοβισμένοι. Ερχεται ο Γαργαρόπουλος, φροντιστής της ΑΕΚ εκείνη την εποχή με τα γυαλάκια του. Γεια σας παιδιά, μας λέει, γεια σας κύριε, του λέμε εμείς. Που να ξέραμε. Μπαίνουμε στα αποδυτήρια. Γεια σου Φωτάρα, φωνάζει στον Κατσικάρη, μπαμ, μπουμ, κουτουλιές, φιλιά, γεια σου Γιωργάρα ο άλλος. Τρομερή κατάσταση».

«Τρελαμένος με την ΑΕΚ, γεννημένος αρχηγός»

  • Εσύ πάντως ήξερες τι είναι ΑΕΚ. Ηξερες πως στο μπάσκετ είχε χάσει πρόσφατα Παταβούκα, Γαλακτερό και ψαχνόταν…

«Εγώ από μικρός στην ΑΕΚ έζησα κυρίως το ποδόσφαιρο. Που παίζαμε στα Φιλαδέλφεια, μετά που έφυγε και πήγε στο ΟΑΚΑ, μετά που γύρισε ξανά στα Φιλαδέλφεια. Εχω ζήσει όλο το…πακέτο. Ξέρω την ταλαιπωρία που έχει ζήσει η ομάδα. Ηταν διαφορετικά τότε. Διάβαζα, άκουγα όσα λέγονταν».

  • Ποιους παίκτες βρήκες στην ΑΕΚ;

«Τον Κατσικάρη, τον Ποδαρά, τον Παπαδόπουλο, ο Κουκλάκης, ο Παπαγιάννης, εμείς και ξένοι ο Λίμπερτι και ο Πελ».

«Τρελαμένος με την ΑΕΚ, γεννημένος αρχηγός»

  • Το κεφάλαιο Φιλίππου στην ΑΕΚ. Ποια είναι η γνώμη σου;

«Ο Φιλίππου ήταν ένας άνθρωπος που ήρθε, ανέλαβε την ΑΕΚ, πλήρωσε όλα τα χρέη της ΑΕΚ. Όλα όμως. Επένδυσε. Εβγαλε την ΑΕΚ από την αφάνεια. Πήρε δύο κύπελλα Ελλάδας, ένα πρωτάθλημα, ένα Σαπόρτα, έναν τελικό Ευρωλίγκα. Είναι πετυχημένος; Τι πιστεύεις;».

  • Δεν μπορείς να κρίνεις μόνο τα θετικά σε μια πορεία ετών…

«Ποιος δεν έχει κακές στιγμές. Δηλαδή, η Μπαρτσελόνα δεν έχει κακές στιγμές ή η Φενέρ που πήρε την Ευρωλίγκα; Ο Φιλίππου την πρώτη χρονιά δεν πήρε το πρωτάθλημα, βγήκαμε 8οι. Μετά ήρθε ο Ιωαννίδης, επενδύσαμε. Επένδυσε σε λάθος πράγματα, δεν έφτιαξε ομάδα. Μετά επένδυσε σε 3-4 παίκτες, κάναμε μια πολύ καλή ομάδα. Η ομάδα είχε μια διάρκεια, κατέκτησε τίτλους. Ηταν μια ομάδα που ήταν στην αφάνεια. Υπάρχουν πολλά κοινά με το σήμερα. Σε άλλες εποχές βέβαια, γιατί Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, Αρης και ΠΑΟΚ, ήταν πιο κοντά στην ΑΕΚ. Και το πρωτάθλημα βέβαια ήταν πολύ δυνατό. Δεν υπήρχαν αυτές οι διαφορές στα οικονομικά που υπάρχουν τώρα. Εβαλε χρήματα. Μπορεί να πει κάποιος λάθος πως δεν έκανε σχέσεις με τον κόσμο, δεν ξέρω».

  • Μπορείς να θεωρήσεις λάθος την αλλαγή του γηπέδου και τη μετακόμιση στο ΟΑΚΑ;

«Αφού έτσι και αλλιώς θα γκρεμιζόταν το Μόσχος. Θεωρώ λάθος του που δεν έχτισε το γήπεδο».

  • Ναι, αλλά μια οκταετία Φιλίππου, το Μόσχος υπήρχε

«Δεν μπορούσε να παίζει στο Μόσχος. Η ΑΕΚ έπαιζε Ευρωλίγκα. Για εμένα η βάση της ομάδας είναι εκεί στα Φιλαδέλφεια. Αυτό που είχε ως όραμα στο μυαλό του ο Φιλίππου, δεν συμβάδιζε με την ΑΕΚ. Ηταν μικρό το Μόσχος. Εάν υπήρχε τότε το Γαλάτσι, ίσως να ήταν ιδανικό».

  • Όταν μπήκες στην ΑΕΚ, η ομάδα κουβαλούσε τη φήμη του «μπασκετικού» κόσμου, αλλά πολλές φορές γέμιζαν μόνο τα περίφημα μπλε καθίσματα. Εσύ πως το βίωνες;

«Ηταν πολύ άσχημο για εμάς που παίζαμε. Υπήρχαν παιχνίδια όπου δεν έρχονταν ούτε οι δικοί μας. Ηταν λάθος γιατί δεν συμβάδιζε με αυτό που ήθελε να κάνει η ομάδα, αλλά κυρίως με το πώς έπαιζε η ομάδα. Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει, αλλά όταν βλέπεις πως η ομάδα πάει καλά. Μέχρι και τον 5ο τελικό, το γήπεδο δεν γέμιζε. Στο πρώτο ματς, στον πρώτο τελικό πρωταθλήματος μετά από πολλά χρόνια, παρόλο που ήμασταν σούπερ στο πρωτάθλημα, είχαμε 6.000 κόσμου. Είχαμε πάρει το Σαπόρτα, είχαμε παίξει τελικός Ευρωλίγκα, είχαμε πάρει κύπελλα, πηγαίναμε για το πρωτάθλημα και δεν ήταν εκεί».

  • Ναι, αλλά υπάρχουν πολλές παράμετροι. Μη λησμονείς, πως ήταν δύσκολα χρόνια για το μπάσκετ της ΑΕΚ και ο κόσμος το είχε βγάλει από την καθημερινότητα του…

«Από το 1987 και μετά, ήταν το μόνο άθλημα που προβάλλονταν σωστά. Να μιλήσουμε για την ΑΕΚ. Το ξεχνάς τον πρώτο χρόνο που έρχεται ο Φιλίππου. Το ξεχνάς και το δεύτερο. Από εκεί και πέρα όμως, όταν λες πως έχεις μπασκετικό κοινό – δεν λέω ό,τι έχεις – βλέπεις μια ομάδα που παίζει καλύτερα. Τι θα μπορούσε να κάνει παραπάνω η ΑΕΚ; Να παίζει καλά; Επαιζε καλά. Να φέρει τίτλους; Εφερε τίτλους. Δεν έγινε ελληνική στην ομάδα του Ιωαννίδη. Πήραμε τίτλους, παίζαμε σούπερ. Θεωρώ πως θα παίρναμε και την Ευρωλίγκα με την ομάδα που είχαμε. Δεν ξέρω τι ισχύει. Δεν με ενδιαφέρει τι γράφεται, τι λέγεται, σε αντίθεση με πάρα πολλούς».

«Τρελαμένος με την ΑΕΚ, γεννημένος αρχηγός»

[ads2]

  • Υπήρχε ποτέ κάποια προσπάθεια από τους παίκτες να προσεγγίσουν και να καλέσουν τον κόσμο;

«Δεν μπορείς να κάνεις πολλά. Δεν υπήρχαν τότε και τα σόσιαλ μίντια. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν στο γήπεδο».

  • Συμφωνείς πάντως, πως το ΟΑΚΑ είναι ένα παγωμένο γήπεδο;

«Το ΟΑΚΑ δεν είναι γήπεδο για την ΑΕΚ. Εγινε τρομερή προσπάθεια επικοινωνιακά στην εποχή του Ιωαννίδη. Αλλά σε ένα παιχνίδι θυμάμαι πως γέμισε το γήπεδο, σε εκείνο με την Αλμπα. Ένα παιχνίδι. Ακόμα και με τον Ολυμπιακό που υπήρχε πολύς κόσμος, ήταν γεμάτο από οπαδούς και των δύο ομάδων. Όπως πρέπει να γίνεται ένας αγώνας μπάσκετ. Αλλά δεν υπήρχαν μόνο ΑΕΚτζήδες. Δεν θυμάμαι άλλο ματς πέραν από εκείνο με την Αλμπα».

 

ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟΜΑΥΡΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΧΗ

 

  • Εσύ δεν φαινόταν πως ήθελες να «παίξεις» με τον κόσμο. Δεν σου έβγαινε λόγω χαρακτήρα;

«Δεν έχω πουλήσει παραμύθι, ότι είμαι ΑΕΚ. Είμαι ΑΕΚ. Εάν σου δείξω φωτογραφίες πιτσιρίκος, είχα ένα μαξιλάρι που ήταν πιο μεγάλο από εμένα, που πήγαινα παντού μαζί του. Αυτό το μαξιλάρι είχε γίνει χάλια και μια φορά που ταξιδεύαμε με το λεωφορείο για το χωριό στην Πρέβεζα, αυτό το μαξιλάρι κατά…λάθος εξεπίτηδες, έφυγε από το παράθυρο. Δεν μπορούσε να σταματήσει το ΚΤΕΛ και εγώ έκλαιγα στο λεωφορείο τρεις ώρες. Είμαι ΑΕΚ, αλλά άλλο η δουλειά μου».

«Τρελαμένος με την ΑΕΚ, γεννημένος αρχηγός»

  • Θεωρείς ευχή ή κατάρα πως έπαιξες στην ομάδα που υποστήριζες;

«Δεν το αλλάζω ποτέ. Δεν είχα επιλογή. Αλλά θεωρώ πως είναι σωστό, να κάνεις αυτό που θέλεις. Όταν μιλάμε για αθλητισμό και σου δίνεται η ευκαιρία να κάνεις καριέρα, να οραματίζεσαι το μέλλον και μιλάμε για ομάδες μεγέθη όπως η ΑΕΚ, δεν κάνεις δεύτερη σκέψη. Όταν παίζεις στην ομάδα που υποστηρίζεις, είναι τρομερό. Εγώ ήθελα να παίξω μπάσκετ στην ΑΕΚ και το έκανα».

  • Ολη η ιστορία που κουβαλούσε η ΑΕΚ, με τη μαρμαρωμένη Βασίλισσα, τα κεράκια της Γλυφάδας, έλεγαν κάτι στο θυμικό σου;

«Δεν είχα εικόνες από το ’68. Το μόνο που έβλεπα ήταν εκείνα τα τρίλεπτα που κυκλοφορούν. Ξέρω την ιστορία. Οποιος δεν ξέρει την ιστορία του, δεν προχωράει. Αλλά δεν είχα εικόνες, ήταν περισσότερο σαν παραμύθι».

  • Η εποχή των Μοϊκανών, πόσο σε άγγιζε;

«Ηταν διαφορετική η ΑΕΚ. Η ΑΕΚ με εμάς, επιχειρούσε να κάνει μια νέα αρχή. Είχαν στηθεί οι βάσεις. Την εποχή εκείνη την αντιμετώπιζα ως οπαδός. Αρα, για εμένα η ΑΕΚ ήταν, είναι και θα είναι μεγάλη. Η ΑΕΚ είναι μέγεθος. Είναι μια ιδέα. Δεν αφορούσε μόνο το μπάσκετ».

  • Το 15 στη φανέλα πως το επέλεξες;

«Το 15, Φάνης. Αυτούς έβλεπα. Ηταν το πρότυπο μου. Την πρώτη χρονιά είχα το 7 γιατί το 15 το είχε άλλος. Γιατί είχα ως πρότυπα τον Φάνη και τον Κούκοτς».

 

Η ΜΑΓΕΙΑ ΣΤΟ ΜΟΣΧΟΣ

 

  • Πρώτο ματς με τους Αμπελόκηπους. Πως ένιωσες;

«Είχα κάνει καλό ματς. 15 πόντους, διψήφιο αριθμό ριμπάουντ. Πολλά θυμάμαι. Σε πάω πάλι πίσω. Όταν πήγαμε στο Μόσχος για πρώτη φορά, το γήπεδο ήταν γεμάτο. Ηταν τραγικό με την καλή έννοια. Ημασταν παιδάκια και όταν βγήκα από τα αποδυτήρια και πέρασα μέσα από τους οπαδούς μας. Ηταν μια μικρή διαδρομή, που την έκανα κανονικά, αλλά μου φάνηκε σαν να την έκανα σε πέντε μέρες».

  • Και ας είχες ζήσει λίγους μήνες πριν το γεμάτο ΟΑΚΑ για το Παγκόσμιο;

«Ηταν άλλο πράγμα. Από το ΟΑΚΑ και μετά καταλαβαίναμε πως είχαμε αλλάξει επίπεδο. Καταλαβαίναμε πως δεν ήμασταν παιδάκια. Πλέον δεν παίζαμε, χάναμε και δεν έτρεχε τίποτα».

  • Πρέπει να είναι τρομερό συναίσθημα να αποθεώνεσαι από τους οπαδούς της ομάδας που υποστηρίζεις…

«Εγώ γενικά ήμουν τρελαμένος με την ΑΕΚ. Ηθελα να μπω και εγώ μέσα. Μέχρι εκείνο το καλοκαίρι, ήμουν στην πλευρά τους».

  • Η πρώτη χρονιά με τον Τζούροβιτς πως ήταν;

«Ο Τζούροβιτς ήταν εκείνος που με επέλεξε. Είχε το πλάνο με τους Ελληνες παίκτες, το είχε κάνει και στον Πανιώνιο».

  • Υπήρξε ενδιαφέρον για άλλα παιδιά εκείνης της Εθνικής;

«Δεν υπήρχαν και άλλοι ελεύθεροι. Ο Καράγκουτης ανήκε στον Πανιώνιο, ο Ευθύνης στον ΠΑΟΚ, ο Παπανικολάου έπαιζε στον Ολυμπιακό. Εγώ έπαιζα στην Α2 βασικός, είχαμε παραστάσεις. Ετσι καταφέραμε να κερδίσουμε και το παγκόσμιο. Ολοι είχαμε εικόνες. Ο Μπαρλάς έπαιζε βασικός στον Πανελλήνιο. Ο Χατζής στην Καλαμάτα. Εμείς παίζαμε απέναντι σε άνδρες. Δεν είχαμε να κάνουμε με παιδάκια. Θεωρώ, πως όλο αυτό με τόσο κόσμο, μας έκανε ένα κλικ παραπάνω».

  • Η χρονιά με τον Τζούροβιτς, θεωρείς πως δεν πέτυχε λόγω επιλογών σε ξένους;

«Εγινε κάτι νέο, υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες, αλλά η ιστορία έχει δείξει πως χρειάζεται υπομονή. Το μπάσκετ ήταν τελείως διαφορετικό. Με τα τωρινά δεδομένα, η ΑΕΚ θα ήταν άνετα στην τριάδα».

  • Η πρώτη αλλαγή στην τεχνική ηγεσία με τον Σούμποτιτς, συνεπάγεται και αλλαγή φιλοσοφίας;

«Για εμένα ήταν κάτι που δεν είχα ξαναζήσει. Στον Ιωνικό είχα τον Νίκο Χριστοδούλου στην αρχή και τον Σταθούλη στη συνέχεια. Είχα εξαιρετικούς προπονητές και φοβερούς συμπαίκτες στον Ιωνικό».

  • Πως ήταν για εσένα να έχεις προπονητή κάποιον που έβλεπες πριν από λίγα χρόνια στην τηλεόραση;

«Να έχεις προπονητή – και το έζησα πιο μετά και αυτό – άτομα που ήταν ινδάλματα σου, είναι πολύ σημαντικό. Αλλά είναι άλλο να τον βλέπεις να παίζει και άλλο να είναι προπονητής σου. Ήμασταν και εμείς εκείνη τη χρονιά, κάπως. Καταλάβαμε για τα καλά, πως δεν είναι παιδική χαρά. Ημασταν και εμείς σε μια φάση ωρίμανσης».

  • Εκείνα τα χρόνια αποτελούσε σημείο τριβής η θέση που έπαιζες. Τελικά, 3άρι ή 4άρι;

«Η θέση μου για να παίξω ήταν 3 και 4. Αυτό μου άρεσε. Είχα την ικανότητα να κάνω και τα δύο».

  • Θεωρείς πως ήσουν παίκτης που έπαιζε με το μυαλό, σε έναν χώρο που κυριαρχούσαν οι παίκτες με σωματικά προσόντα;

«Σχετικό είναι αυτό. Και το σώμα και το ύψος μου με βοηθούσε. Όταν παίρνεις 15 ριμπάουντ, δεν μπορεί να είναι μόνο ευφυΐα. Εβλεπα ένα ματς στο ΝΒΑ και εκεί υπάρχει ένα καμπ, όπου πηγαίνουν όλοι οι παίκτες και κάνουν μετρήσεις. Πόσο γρήγορα τρέχουν, πόσα κιλά σηκώνουν κτλ. Για τον Ντουράντ πίστευαν πως δεν παίξει ποτέ, γιατί σήκωνε 80 κιλά πάγκο. Ημουν ψηλός, είχα ταλέντο στο να βλέπω που θα πάει η μπάλα. Ηξερα, από την ώρα που έφευγε η μπάλα από τα χέρια ενός παίκτη, που θα πάει».

 

Ο ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΚΛΙΚ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

 

  • Ο ερχομός του Ιωαννίδη, ήταν καμπή για την ΑΕΚ;

«Σαφώς. Ηταν το κλικ που άλλαξε την ομάδα. Ηταν το κλικ, όπου η ΑΕΚ έφυγε από μια περίοδο προσαρμογής των πρώτων ετών του Φιλίππου. Με τον Ιωαννίδη η ΑΕΚ άλλαξε επίπεδο, έκανε πρωταθλητισμό. Είχε στόχο. Είναι άλλο να λέμε πως θέλουμε να κάνουμε πρωταθλητισμό και άλλο να το κάνεις».

«Τρελαμένος με την ΑΕΚ, γεννημένος αρχηγός»

  • Θεωρείς πως ήταν λάθος η παρουσία πολλών ξένων στην ομάδα;

«Εντάξει, η ομάδα έπαιξε τελικό Ευρωλίγκας, έπαιξε τελικό πρωταθλήματος, δεν ήταν αμελητέα πορεία. Αλλά είχε ένα θέμα: δεν δημιουργήθηκε μια βάση, όπως συνέβη στη συνέχεια».

  • Πως ήταν η συνύπαρξη με τον Ιωαννίδη; Ηταν τόσο σκληρός και ακραίος όπως έλεγαν;

«Σε εμάς δεν έκανε κάτι τέτοιο. Γενικώς, επειδή εγώ είμαι ψυχοπαθής με το μπάσκετ, μπορώ να δω 5η κατηγορία στο πρωτάθλημα…ιγκλού. Ετσι, έχω μάθει να φιλτράρω πράγματα. Τα γύρω γύρω δεν με ενδιέφεραν. Εμένα με ένοιαζε να παίζω μπάσκετ. Ο Ιωαννίδης τέντωσε σχοινιά και μαζί του κατάλαβα πως εάν θέλεις να παίξεις στο πρώτο επίπεδο, τι πρέπει να κάνεις. Εκεί μπήκαν οι βάσεις για εμένα, ώστε να γίνω επαγγελματίας 100%».

[ads2]

  • Θεωρείς πως ο Ιωαννίδης σας βάρυνε στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας; Κουβαλούσε προσωπικό βάρος από τις προηγούμενες αποτυχίες του;

«Δεν θυμάμαι κάτι. Επειδή έχω παίξει και σε άλλα φάιναλ φορ, δεν υπήρχε διαφορά».

  • Δεν υπήρξαν περιστατικά με προλήψεις και άλλα περίεργα;

«Προλήψεις έχουν όλοι».

  • Εσύ ποια είχες;

«Το 15. Δεν είναι πρόληψη; Ή κάποιος, για τον τρόπο που βάζει τις κάλτσες του. Δεν τον θεωρώ κάτι το τρομερό. Πάντα διάβαζα, το έχω φιλοσοφήσει. Το βλέπω πιο χαλαρά. Ηταν ο κορυφαίος Ελληνας προπονητής. Η ΑΕΚ δεν μπορούσε να κάνει κάτι περισσότερο τότε».

 

Ο ΙΒΚΟΒΙΤΣ ΗΤΑΝ ΔΑΣΚΑΛΟΣ, ΕΙΧΕ ΑΛΛΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

 

«Τρελαμένος με την ΑΕΚ, γεννημένος αρχηγός»

  • Θεωρείς πως ο Ιβκοβιτς ήρθε και απελευθέρωσε την ομάδα που έχτιζε ο Ιωαννίδης;

«Όχι. Γιατί ο Ιωαννίδης έδειξε στην ΑΕΚ πως έπρεπε να δουλέψουμε. Από την ομάδα έμεινα μόνο εγώ και ο Νίκος. Από πλευράς υλικού, πως έδειξε σε όλη την ομάδα, στον πρόεδρο, στον Γρανίτσα. Πως πρέπει να προστατεύεται η ομάδα, πως πρέπει να προβάλλεται. Επρεπε η ομάδα να επενδυθεί με νέα παιδιά και να προχωρήσει».

  • Σε τι φάση σε βρήκε ο ερχομός του Ιβκοβιτς;

«Εγώ έπαιζα ήδη στη θέση 3. Αυτό το χρωστάω στον Ιωαννίδη. Μου είχε πει: “Θα παίξεις 3, κόψε τον λαιμό σου”. Αυτό σήμαινε, πως δύο καλοκαίρια σκίστηκα με τον Ντατς, τον Ιωαννίδη τον Ολλανδό, κάναμε πέντε ώρες προπόνηση κάθε μέρα για να προσαρμοστώ στη θέση: σουτ, κινήσεις, ταχύτητα, μικρά τρυκ. Αυτό που ήθελα, χρειαζόταν πολύ δουλειά. Ευτυχώς, είχα καλό προπονητή. Ο Ιβκοβιτς ήταν δάσκαλος. Είχα στην ΑΕΚ την τύχη, αλλά και γενικώς στην καριέρα μου, να έχω μερικούς από τους κορυφαίους προπονητές».

 

  • Ποιες ήταν οι διαφορές Ιωαννίδη – Ιβκοβιτς;

«Η φιλοσοφία τους. Ο Ιβκοβιτς είχε και αυτός τις εκρήξεις του. Πολλές. Μέσα στο παιχνίδι όμως, ήσουν λίγο πιο ήρεμος, λίγο πιο σίγουρος. Γενικά, δεν έβλεπα μεγάλες διαφορές στον χαρακτήρα τους. Δεν με ένοιαζε κιόλας. Είχα καλές σχέσεις με όλους. Εκανα τη δουλειά μου. Μου έδωσαν πράγματα. Και σε βάθος χρόνου, όταν καταλαβαίνεις τι ζητούν οι προπονητές. Ο Ιβκοβιτς, όπως και ο Σάκοτα μετά, ήταν πιο δεκτικός στο να ρωτάει την άποψη σου για κάτι. Σε έβαζε στη διαδικασία, για να δεις το άθλημα τελείως διαφορετικά».

 

Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ, Η ΤΡΕΛΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ

 

  • Φτάνουμε στο κύπελλο του 2000 κόντρα στον Παναθηναϊκό. Πως ήταν για εσένα;

«Εκρηξη. Ήταν το πρώτο κύπελλο, το πιο σημαντικό, μετά το παγκόσμιο των εφήβων. Δεν το πίστευα. Το πρώτο κύπελλο στη ζωή μου σαν παίκτης ομάδας, πόσο μάλλον της ομάδας μου, ήταν τρομερό».

[ads2]

  • Τι θυμάσαι από το ματς;

«Ηταν κακό ματς. Θυμάμαι πως είχε βάλει δύο τρίποντα ο Αγγελος, ένα ο Μπούι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το κύπελλο. Κάθε τρόπαιο είναι σημαντικό, αλλά δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Αυτό, το πρωτάθλημα της ΑΕΚ και των εφήβων».

  • Και μετά ήρθε το Σαπόρτα. Βασίλισσα ξανά;

«Είχαμε μπολιαστεί και από τον Ιωαννίδη και με τον Ιβκοβιτς, πως είμαστε καλή ομάδα. Ημασταν καλή ομάδα. Νικήσαμε τον Παναθηναϊκό. Παίξαμε με την Κίντερ, ήταν νωπό τι είχε συμβεί πριν από δύο χρόνια. Είχαμε πολλούς Ελληνες παίκτες, τον Δήμο, τον Αγγελο, τον Κίκι. Ηταν η φάση, όπου είχαμε καλούς παίκτες. Ηταν αναμενόμενο. Δεν φανταζόμουν ποτέ πως η ομάδα θα έκανε τέτοιο πράγμα. Είχαμε την εμπειρία της Ευρωλίγκας, αλλά ήμασταν πιο ψαρωμένοι. Στη Λωζάννη έπαθα πλάκα όταν βγήκαμε στο γήπεδο. Δεν περίμενα ποτέ πως θα είχε τόσο κόσμο η ΑΕΚ. Όταν είδα το μισό γήπεδο γεμάτο, είπα δεν χάνουμε ποτέ».

  • Το χάρηκες με την ψυχή σου;

«Εκείνο το βράδυ, ναι. Αλλά την επόμενη μέρα ήμουν πάλι. Ενιωθα υπέροχα, αλλά ήμουν συγκρατημένος».

  • Βάρυνε πως ο Ιωαννίδης δεν μπόρεσε να φέρει κάποιον τίτλο;

«Ναι, γιατί η ομάδα είχε επενδύσει χρήματα. Επεσε βέβαια στον Ολυμπιακό, που είχε πάρει τους τρεις τίτλους».

  • Ηταν και εκείνο το περίφημο ματς με τον Παναθηναϊκό, με τον Φάνη, τον Ράτζα, την επίθεση στον Ιωαννίδη, τον Φιλίππου έξαλλο…

«Ο πρόεδρος είχε άλλη φιλοσοφία. Ειχε πιο αμερικάνικη φιλοσοφία. Δεν είχε να κάνει με την ΑΕΚ, είχε να κάνει με τον Ιωαννίδη. Είχαν μπει μέσα οι οπαδοί, αλλά δεν ασχολήθηκαν μαζί μας. Ηθελαν τον Ιωαννίδη, γιατί είχε να κάνει με το Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός».

 

Η ΑΛΛΑΓΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΚΟΤΑ, Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ

 

  • Η περίοδος Ιβκοβιτς έφερε ένα κύπελλο ακόμα. Θεωρείς πως είχε ταβανιάσει ή μπορούσε να κάνει και κάτι άλλο;

«Θα μπορούσε. Είχαν μπει οι βάσεις στην ομάδα. Με τον Ιωαννίδη μπήκαν οι βάσεις για να γίνουμε ομάδα. Με τον Ιβκοβιτς μπήκαν οι βάσεις για να πρωταγωνιστήσουμε. Με Ελληνες παίκτες, όπως ο Ζήσης. Οι ξένοι που έρχονταν έπειτα, ήταν επιλεγμένοι και καλοί. Από πλευράς αγωνιστικής, με τον Ιβκοβιτς η ομάδα προχώρησε σημαντικά».

«Τρελαμένος με την ΑΕΚ, γεννημένος αρχηγός»

  • Οι διαφορές με τον Σάκοτα;

«Ο Σάκοτα δεν είχε τόσες εκρήξεις. Ηταν πιο ήρεμος, πιο χαλαρός. Βέβαια και εγώ σαν αθλητής καταλάβαινα πράγματα. Ηξερα τι γινόταν. Οι παίκτες κουβεντιάζαμε».

«Τρελαμένος με την ΑΕΚ, γεννημένος αρχηγός»

  • Μην πεις ξανά την ιστορία με τον 5ο τελικό. Όταν ο Κακιούζης κοιτά δακρυσμένος τον κόσμο, τι αισθάνεται;

«Είχα πάρει την απόφαση να φύγω από την προπόνηση μετά το 2ο παιχνίδι. Η σεζόν ήταν καταπληκτική. Θα ήταν άδικο να μην πάρουμε το πρωτάθλημα. Υπήρξαν συγκυρίες που έγινε το 3-2. Εάν παίζαμε κανονικά, θα είχαμε νικήσει με 3-0».

  • Το πρόβλημα ήταν η απραξία της ομάδας πριν τους τελικούς;

«Βέβαια. Ένα μήνα μείναμε εκτός. Εάν παίζαμε σερί, θα είχαμε κερδίσει 3-1 στη χειρότερη. Νομίζω, πως ήταν η καλύτερη σεζόν που είχαμε».

  • Θεωρείς πως δεν είχες προστασία από τη διοίκηση και τον οργανισμό ΑΕΚ συνολικά;

«Δεν ξέρω. Εχουμε την τάση, σαν λαός συνολικά, να ακυρώσει όλα τα προηγούμενα και να σωθούμε πριν τη στραβή. Δεν με ένοιαζε που έγραψαν για εμένα. Θα μπορούσε να γίνει για τον καθένα. Αλλά ακυρώνεις ό,τι έχει συμβεί, απλά για να σωθείς».

  • Που βρήκατε ψυχή και δυνάμεις και γυρίσατε από το 2-0;

«Από το 2ο ματς, αν και χάσαμε, παίζαμε καλύτερα. Υπήρξε και μια αλλαγή, έφυγε ο Καρ. Καταλαβαίναμε από την προπόνηση, πως ήμασταν καλύτερα και ήμασταν καλύτεροι. Κομβικό ήταν το 2-1. Εκεί καταλάβαμε πως δεν χάναμε».

  • Μεγάλο ματς η ισοφάριση με 2-2 στο ΣΕΦ με Ενωσίτες στις εξέδρες;

«Ηταν τρομερό. Δεν νομίζω, πως κάποιος αθλητής δεν θέλει να παίζει με κόσμο και από τους δύο. Από πιτσιρίκος φανταζόμουν να βάζω το τρίποντο μέσα στο Αλεξάνδρειο και να τους τρελαίνω όλους».

[ads2]

  • Όταν επιστρέφατε από το ΣΕΦ, πίστευες πως ήσουν πρωταθλητής;

«Ναι, εκεί είχε τελειώσει».

  • Η εικόνα σου στον πάγκο, να κουνάς τη φανέλα βουρκωμένος, ήταν κάτι τόσο έντονο όσο φαινόταν;

«Ηταν έκρηξη. Ηταν για εμένα, πολλά συναισθήματα μετά. Καταρχήν, πως πήρα το πρωτάθλημα με την ομάδα μου. Το πρώτο στη ζωή μου, με την ομάδα μου. Τρομερό. Και με όσα είχαν γίνει. Ηταν χαρά, λύπη, θυμός, όλα μαζί».

 

ΑΡΧΗΓΟΣ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ

 

  • Σε είχε απασχολήσει ποτέ πως αρχηγός ήταν ο Νίκος και όχι εσύ;

«Παγερά αδιάφορο. Αρχηγός δεν ήμουν στην ΑΕΚ. Ηγέτης δεν γίνεσαι εάν σου πει κάποιος γίνει. Ηταν επιλογή της ομάδας. Ο Νίκος υπέγραψε μια μέρα πριν από εμένα, οπότε ήταν τυπικά πιο παλιός. Ο καθένας παίρνει αυτό που είναι να πάρει. Τυπικά είναι αυτά».

  • Υπήρχε κόντρα Κακιούζη – Χατζή;

«Δεν υπήρχε τίποτα. Ο,τι δεν έχουμε την ίδια φιλοσοφία, δεν σημαίνει πως είμαστε εχθροί. Εγώ δεν ήμουν ποτέ του να βγαίνω έξω. Ο Νίκος ήταν διαφορετικός».

«Τρελαμένος με την ΑΕΚ, γεννημένος αρχηγός»

  • Αρχηγός γεννιέσαι ή γίνεσαι;

«Γεννιέσαι. Είναι ο χαρακτήρας σου. Μπορείς να γεννηθείς ταλέντο, αλλά πρέπει να γίνεις. Ετσι και ως αρχηγός. Έχεις κάποια στοιχεία, αλλά πρέπει να τα καλλιεργείς. Να λες τη γνώμη σου, να την υποστηρίζεις».

  • Ηταν ξεκάθαρο στο μυαλό σου πως θα έφευγες από την ΑΕΚ;

«Ναι, είχε τελειώσει μέσα μου».

  • Γιατί έμεινες ως τα μέσα της σεζόν;

«Δεν μπορούσα. Τυπικά, λόγω συμβολαίου. Ηταν άλλοι οι κανόνες για να μπορέσω να φύγω. Αλλά ακόμα και τότε έπαιζα καλά».

«Τρελαμένος με την ΑΕΚ, γεννημένος αρχηγός»

  • Χαρακτηριζόσουν ως παίκτης από την ψυχραιμία. Εκείνες τις στιγμές, πως ήταν;

«Όταν κάποιος παίρνει το τελευταίο σουτ, οι πιθανότητες είναι 50-50. Ακόμα και αν κάνει λέι απ. Εγώ ήθελα να παίρνω το τελευταίο σουτ. Το χειρότερο είναι να το χάσεις. Η επόμενη ερώτηση είναι: μπορείς να ζήσεις με αυτό; Εγώ μπορούσα να ζήσω με το μεγάλο σουτ και με τις συνέπειες που είχε αυτό».

  • Επαιξες κατά κύριο λόγο στο εξωτερικό, σε κάποιες μικρές ομάδες της Ελλάδας. Συναισθηματικά, θα μπορούσες να παίξεις σε ομάδα ευθέως ανταγωνιστική προς την ΑΕΚ, έστω και σε όνομα;

«Ημουν ξεκάθαρος. Με την εθνική ομάδα, με τις ομάδες, έχει αναγνωριστεί απ’ όλους».

  • Ηθελες να επιστρέψεις και να κλείσεις στην ΑΕΚ την καριέρα σου;

«Επέστρεψα τώρα. Γενικώς, ο καθένας μπορεί να θέλει ό,τι θέλει. Μπορεί να ήθελα, αλλά αγωνιστικά να μην ταίριαζα».

  • Η πορεία του αδερφού σου, Γιάννη, επηρεάστηκε από τη δική σου;

«Το περίεργο είναι πως έβλεπα πράγματα που γίνονταν και αυτό δεν άρεσε ενδεχομένως σε πολύ κόσμο. Μάλλον ο Γιάννης χαλάστηκε από το όλο θέμα».

  • Καλύτερος ξένος παίκτης στην ΑΕΚ στα δικά σου χρόνια;

«Δεν ξέρω. Θα είναι λάθος να πω έναν. Δεν υπάρχει κάποιος που να ήταν αυτός και μόνος».

  • Καλύτερος συμπαίκτης; Εκείνος που ταιριάζατε περισσότερο;

«Δεν εξαρτιόμουν ποτέ από κανέναν. Με τον Μπερτς παίξαμε μαζί καλά, παίξαμε και στη Σεβίλλη. Ενιωθα καλά. Με τον Δήμο, τον Νίκο, τον Βασίλη, παίζαμε καλά. Εκαναν εκείνοι καλύτερον εμένα, και εγώ ελπίζω αυτούς».

«Τρελαμένος με την ΑΕΚ, γεννημένος αρχηγός»

  • Ο πιο δύσκολος αντίπαλος που είχες να αντιμετωπίσεις;

«Ο Ντομινίκ και ο Πέτζα. Όχι μόνο στα παιχνίδια, αλλά και σε φιλικά που παίζαμε μεταξύ μας».

  • Από το καλοκαίρι του ’95, ως τον Φλεβάρη του ’03, ποια θα ήταν η στιγμή που θα κρατούσες για πάντα;

«Το πρωτάθλημα. Νομίζω πως έζησα το απόλυτο. Τέλος καλό, όλα καλά. Η απόλυτη στεναχώρια και αμέσως μετά, η απόλυτη χαρά».

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X