Εγκλωβισμένοι στην ψευδαίσθηση της επανάστασης

Εγκλωβισμένοι στην ψευδαίσθηση της επανάστασης

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Δυστυχώς, για κάποιους συνανθρώπους μας, οι οποίοι απεγνωσμένα ψάχνουν να βρουν έναν εχθρό για να πολεμήσουν, η ιστορία της κατασκευής του γηπέδου της ΑΕΚ δεν έχει δράκο. Ούτε καν την υποψία παρουσίας ενός κτήνους που καταφτάνει για να εξαλείψει την τελευταία γραμμή άμυνας αυτής της κοινωνίας που βάλλεται από ασύλληπτες καταστάσεις και κακουχίες.

Ναι. Η παρουσία του Δημήτρη Μελισσανίδη πίσω, εμπρός, δεξιά, αριστερά, πάνω και κάτω από το σχέδιο της «Αγια-Σοφιάς», συνθέτει το ιδανικό σκηνικό για ανθρώπους που ζουν υπό το βάρος των ιδεών τους. Η παρουσία ενός μεγαλοεπιχειρηματία συνεπάγεται σχεδόν πάντα και με τον πιο απλοϊκό τρόπο σε ιστορία φρικτής και βαθιάς διαπλοκής: Το Κεφάλαιο (όχι το έργο του Καρλ Μαρξ) ουδέποτε επεδίωξε την πραγματοποίηση έργων με απώτερο σκοπό το κοινωνικό όφελος. Αυτός είναι ο κανόνας που τελεί απαράβατος στις ψυχές των συνανθρώπων μας, που νιώθουν την ανάγκη να στραφούν εναντίον κάποιου, δίνοντας έτσι ουσία στη ζωή τους ως πολίτες. Αυτή η αίσθηση καθήκοντος είναι το σημείο το οποίο καταστρέφει οποιαδήποτε διάθεση φυσιολογικής επικοινωνίας και κατανόησης.

Ο κόσμος της ΑΕΚ δεν έχει συνταχθεί με τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Έχει συνταχθεί με την ανάγκη επιστροφής στο σπίτι του.

Ο Μελισσανίδης επανέφερε στη ζωή το όραμα που υπέβοσκε από το 2003. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Επικρατεί η αίσθηση πως οι ΑΕΚτζήδες είναι ηλίθιοι επειδή μοιάζουν να συστρατεύονται με κάποιον που τους εκμεταλλεύεται. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική.

Ναι. Αν ρωτήσεις 10 ΑΕΚτζήδες και τους ζητήσεις ν’ αντιπαραβάλλουν επιχειρήματα ενάντια στην ρητορική του νούμερο ένα (λόγω κοινωνικής θέσης) αντιφρονούντα, Άρη Βασιλόπουλου, αυτοί που θα απαντήσουν επαρκώς, σε πλαίσια επαρκώς επιστημονικά, σε πλαίσια πλήρους κατανόησης και αντίληψης της κατάστασης, θα είναι μόλις… 2. Όχι παραπάνω. Αυτό είναι το ποσοστό. Από την άλλη όμως, το ίδιο ελάχιστοι, ίσως και λιγότεροι είναι και οι αντιφρονούντες που μπορούν επ’ ακριβώς να σου πουν που ακριβώς λαθεύει το σχέδιο της «Αγια-Σοφιάς».

Μέσα στον χαμό της υπερπληροφόρησης ή της μονομερούς ενημέρωσης, είναι πολύ εύκολο ν’ ανέβουν οι τόνοι, να προκύψουν εντάσεις, όπως γίνεται συνήθως ένεκα του μεσογειακού ταμπεραμέντο. Οι 22 συνάνθρωποι που υπέγραψαν το τελευταίο και πιο πρόσφατο βέλος κατά του σχεδίου της «Αγια-Σοφιάς» βασίζονται σε επιχειρήματα τα οποία είναι χιλιοπαιγμένα και… χιλιοαπαντημένα. Αυτή η μέρα της μαρμότας που ζει ο ΑΕΚτζής είναι αυτή που του ανάβει τα λαμπάκια αναγκάζοντάς τον ν’ αναζητά και ν’ ανασύρει ξανά και ξανά τις απαντήσεις στις όποιες αιτιάσεις οι οποίες προκαλούν τριγμούς στ’ όνειρό του. Ενίοτε τον στρέφει λαθεμένα ενάντια στο ίδιο το κοινωνικό σύνολο στο οποίο ανήκει, για ν’ αναζητήσει ευθύνες.

Ο Μελισσανίδης πάντως ξέρει ότι έχει μπλέξει. Το ήξερε εξ αρχής και ήλπιζε ότι το μπλέξιμο θα ήταν μικρότερο. Άλλωστε όλες οι αρχικές εκτιμήσεις ήταν σαφείς: Από το 2003 και έπειτα, από την τελευταία στιγμή που ο ναός των απανταχού ΑΕΚτζήδων στεκόταν όρθιος, έχουν αλλάξει πάρα πολλά τόσο στον νομοθετικό χάρτη, όσο και στις απαιτήσεις των καιρών.

Ο Ντέμης Νικολαΐδης δεν είχε εντελώς άδικο όταν έλεγε «δεν γίνεται γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια». Έπρεπε όμως να το συμπληρώσει λέγοντας πως θα πρέπει να γίνουν πολλά για να γίνει γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια. Και αυτά τα «πολλά» τα έχει κάνει ήδη ο Μελισσανίδης.

Αυτή είναι και η διαφορά. Αν οι αντιφρονούντες ήξεραν την πιο απλή των πληροφοριών, για παράδειγμα ποιοι επιστήμονες συμβούλεψαν, και τι ειδικό βάρος έχουν αυτοί οι οποίοι συνέδραμαν για να είναι απόλυτα νόμιμο και συνταγματικό το σχέδιο της «Αγια-Σοφιάς» δεν θα έμπαιναν καν στον κόπο να βγάλουν… κιχ. Στην εποχή όμως της εντυπωσιακά και σχεδόν… πανηγυρικά αποτυχημένης, απ’ όλες τις πλευρές, πολιτικής επανάστασης, κάτι τέτοιες πληροφορίες δεν έχουν για κάποιους χρηστική αξία.

Ο Δον Κιχώτης της Μάντσα, ο ήρωας του κλασικού έργου του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, είναι ο πολιούχος ήρωας των απελπισμένων επαναστατών: Μάχονται, αντιδρούν, στέκονται εμπρός σε πελώρια κτήνη, τα βάζουν με παμπόνηρους εχθρούς και προχωρούν ακάθεκτοι για νέες περιπέτειες. Αναδεικνύουν το ιδεατό που όμως ανατρέπεται από την ίδια την φύση του ανθρώπου, η οποία είναι καταδικασμένα αλλοιωμένη λόγω της τριβής με τις ιδέες και την ιδιοτέλεια του υπολοίπου γένους. Στο τέλος, δεν θα καταφέρουν ποτέ να εντοπίσουν που είναι στην πραγματικότητα ο μεγάλος εχθρός, παρά το γεγονός πως οδεύουν σε έναν δρόμο προς τη σωστή κατεύθυνση. Εκεί είναι που το έτερο θηρίο θεριεύει: 8.000 άνθρωποι για αρχή, έκαναν την εμφάνισή τους στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Εκατοντάδες χιλιάδες ανά την Ελλάδα και τον κόσμο σπεύδουν να εκφράσουν την υποστήριξή τους. Δεν είναι η ανάγκη έκφρασης των απόψεων των αντιφρονούντων που το θεριεύουν, δεν είναι η προσφυγή στον… φασισμό (!), είναι ο πόνος της απώλειας, η ανάγκη δημιουργίας ενός σημείου αναφοράς. Ενός πυρήνα πανίσχυρου, με βαρύτητα απείρως μεγαλύτερη από αυτή των μυστηριωδών Μαύρων Τρυπών του σύμπαντος: Βλέπεις, αυτά τα παράξενα και αλλόκοτα ουράνια σώματα (συγχωρείστε τις μηδαμινές γνώσεις περί αστρονομίας) απορροφούν τα πάντα εκτός από τις ψυχές των ανθρώπων.

Η «Αγια-Σοφιά» ασκεί ήδη τις δυνάμεις της, χωρίς καν να υπάρχει. Και όσο οι νόμοι εγκλωβίζουν τις ιδέες σε κουτιά, τόσο η υπομονή γίνεται όλο και πιο επίπονη. Και όσο οι άνθρωποι θέλουν να πάψουν τους νόμους που διατηρούν την ιδέα πραγματική και ρεαλιστική εντός πλαισίου των κοινωνικών κανόνων, τόσο θα μεγαλώνει και η οργή…

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X