Βαστάτε παιδιά, δύο έμειναν

Κάθε επιτυχία από τις συνεχόμενες σημαντικές που έχει η ΑΕΚ μετά την προηγούμενη διακοπή του πρωταθλήματος, ανεβάζει κι άλλο τον συντελεστή δυσκολίας για την συνέχεια.

Δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς τι έγινε πριν τρεις μέρες. Σε περιμένουν δυο ματς τώρα, για να κλείσεις τον κύκλο πριν την επόμενη διακοπή, ακόμη πιο κρίσιμα, σε Ελλάδα κι Ευρώπη.

Κάποια πράγματα θα καθοριστούν και από την διαχείριση του πάγκου με Αούστρια  και Τρίπολη, κάποια θέλεις και τύχη και επίδειξη κι άλλων αξιοθαύμαστων σωματικών και ψυχικών δυνάμεων από συγκεκριμένους παίκτες, για να προστατεύσεις το πλεονέκτημα που έχεις αποκτήσει, μέχρι και το βράδυ της Κυριακής.

Κάποια τα περιμένεις να τα διαχειριστεί σωστά ο Μανόλο, στις μέσο – επιθετικές  κι επιθετικές θέσεις, για κάποια άλλα αναγκαστικά  κάνεις τον σταυρό σου και λες «βαστάτε παλικάρια». Μιλάω για άμυνα και κέντρο.

Το μόνο που μπορεί να κάνει ο Μανόλο, είναι η αναγκαστική πλέον σε μεγάλο βαθμό απόφαση, να βάλει στο «rotation»  κανονικά Βινίσιους ή Γιαννούτσο, πίσω από τον Λόπες. Που δεν είναι καν διαθέσιμος ακόμη. Εδώ δεν έχεις πια επιλογή. Αποφασίζεις και παίρνεις το ρίσκο.

Ξέρεις πως θα πας στην Τρίπολη χωρίς τον Τσόσιτς,  χωρίς τον Σιμόες, πολύ πιθανό χωρίς τον Λόπες και δεν ξέρεις ακόμη καν, αν και τι θα σου βγάλει και η Αούστρια. Χώρια τους καταπονημένους που έχεις ήδη κι αυτό το διάστημα κάνουν την μια υπέρβαση πίσω από την άλλη.

Μετά την διακοπή είναι άλλη κουβέντα. Εκεί θα φανεί περισσότερο το βάθος που διαθέτει η ομάδα. Με τις αναμενόμενες επιστροφές Τσιγκρίνσκι, Λαμπρόπουλου, Γιακουμάκη, τον Σιμόες που θα είναι πάλι διαθέσιμος, τον Κονέ που θα μπει κανονικά κι αυτός. Πέντε παίκτες που δεν μπορείς να υπολογίζεις τώρα.

Αλλά τα δυο ματς που μένουν, είναι σκληρή δοκιμασία για τις αντοχές όσων είναι διαθέσιμοι και βέβαια κυρίως για όσους έχουν ήδη τραβήξει μεγάλο «κουπί».

Η λογική λέει πως κάπου θα βγει αυτή η κατάσταση. Είναι και τα δυο ματς δύσκολα, ακόμη περισσότερο λόγω της οριακής κατάστασης που είναι η ΑΕΚ. Αν βέβαια καταφέρει η Ένωση να  μείνει όρθια και στα δύο, που είναι πάρα πολύ δύσκολο, θα μιλάμε για πολύ μεγάλη παρακαταθήκη για τη συνέχεια.

Για το ντέρμπι με τον ΟΣΦΠ λίγα πράγματα, πέρα από το προφανές, το έπος δηλαδή, που είδαμε να διαδραματίζεται μπροστά μας, όπως σωστά το είπε ο Λάζαρος.

Ο κόσμος δεν ήταν τόσοι όσοι θα έπρεπε για ένα τέτοιο ματς, αλλά βγήκε σε καλό. Γιατί αυτοί που ήταν, στήριξαν την ομάδα ακριβώς με τον τρόπο που έπρεπε. Ένιωσαν  κι αυτοί πως κάτι άδικο συνέβαινε στον αγωνιστικό χώρο και πίστεψαν έστω κι ενδόμυχα, πως δεν μπορεί, θα δικαιωθεί η προσπάθεια των ποδοσφαιριστών.

Αλλά για μένα το μεγάλο συμπέρασμα, ειδικά από την στιγμή που η ομάδα βρέθηκε και πίσω με 0-1,  είναι για την ψυχολογία των παικτών, απέναντι στον συγκεκριμένο αντίπαλο.

Οι ποδοσφαιριστές του Χιμένεθ και ο ίδιος ο προπονητής, πέτυχαν την ανατροπή πρώτα απ’ όλα γιατί παρά  το 0-2, συνέχισαν να αντιμετωπίζουν τον ΟΣΦΠ σαν αντίπαλο που «τον έχουν».

Όπως θα αντιμετώπιζαν δηλαδή, οποιαδήποτε ομάδα μπορούσε να έρθει στο ΟΑΚΑ, να περιμένεις πως θα την κερδίσεις, να σου στραβώσει το ματς, αλλά να συνεχίσεις με αίσθημα ανωτερότητας να κοιτάς πως θα ανατρέψεις την κατάσταση.

Πολύ σημαντικό αυτό και φυσικά χτίζεται από τα αποτελέσματα της τελευταίας διετίας. Όταν πριν από αυτό το ματς, είχες τέσσερις νίκες σε επτά ματς με τον ΟΣΦΠ, όταν όσοι αγωνίστηκαν στα δύο ματς στο Φάληρο με τις βαριές ήττες, ξέρουν πως ήρθαν αυτές, αυτό πλέον δημιουργεί μια ψυχολογία απέναντι στους Πειραιώτες και είναι μεγάλη κατάκτηση αυτό.

Για βάλτε τα κάτω. Πόσες φορές θυμάστε εσείς σε μια διετία μέσα, από τον Οκτώβρη του 2015 που έπαιξαν πάλι για την Σούπερ Λίγκα οι δυο ομάδες, μέχρι και το ματς της Κυριακής, να έχει πετύχει η ΑΕΚ τόσες πολλές νίκες επί του ΟΣΦΠ;

Ούτε καν την τριετία με τα συνεχόμενα πρωταθλήματα. Που  σε οκτώ ματς σε πρωτάθλημα και κύπελλο, τον νίκησε μόνο δύο φορές. Την μία στο «σκοτωμένο» για  τον ΟΣΦΠ τελευταίο ματς του πρωταθλήματος 92-93, την άλλη στο κύπελλο την ίδια σεζόν, αλλά χωρίς αντίκρισμα, αφού έχασε την πρόκριση στον τελικό στα εκτός έδρας γκολ.

Και τώρα σε δυο χρόνια μέσα, τον έχεις κερδίσει πέντε φορές! Ενώ τον βρήκες σχεδόν στο απόγειο της παντοδυναμίας του.