Oταν πέφτεις έξω σε όλα

Oταν πέφτεις έξω σε όλα
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Τα άτιμα τα γραπτά. Μένουν και σε εκθέτουν. Έτσι και το τελευταίο δικό μου blog για τον τελικό του κυπέλλου. Και δεν μιλάω για την πρόβλεψη για το σκορ. Σιγά τα ωά, με αυτές τις προβλέψεις. Άλλο με πειράζει περισσότερο. Τα δύο συγκεκριμένα στοιχεία για τα οποία εμφανίστηκα απόλυτα σίγουρος και τελικά η διάψευση ήταν παταγώδης.

Το πρώτο στοιχείο που με εκθέτει, είναι η σιγουριά με την οποία μίλησα στο τελευταίο blog, για το ότι η ΑΕΚ δεν πρόκειται να πάθει ζημιά από την διαιτησία. Όταν έχεις χάσει ένα κύπελλο, με ένα γκολ – φάντασμα κι έχεις πει τέτοια κουβέντα πριν, καλύτερα να κρυφτείς. Αλλά δεν μπορώ…

Σύνθετο ζήτημα η διαιτησία αυτού του τελικού. Για μένα, σε μεγάλο βαθμό καθορίστηκε από την ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί στο γήπεδο, όσο πλησίαζε η ώρα της σέντρας.

Ο Κομίνης σαφώς επηρεασμένος από το τι είχε συμβεί πριν, μπήκε στο γήπεδο χωρίς να έχει επιθυμία για δύσκολες αποφάσεις. Φοβόταν πως με μια αποβολή ας πούμε, θα έκανε τα πράγματα χειρότερα. Αυτό λειτούργησε υπέρ του ΠΑΟΚ. Γιατί οι δικοί του παίκτες ήταν που έδωσαν γρήγορα τις περισσότερες αφορμές.

Έτσι, μια ομάδα που από το 7′, έπρεπε να παίζει με δέκα παίκτες και έπρεπε να κλείσει το ματς με τουλάχιστον τις διπλάσιες κάρτες απ’ όσες τελικά πήρε, έμεινε ανέπαφη στο γήπεδο και πήρε το ματς, όπως το πήρε. Ο Κομίνης δεν είναι και δεν μπορεί να γίνει – σε όλη την πορεία του το έχουμε δει αυτό- διαιτητής «σφαγέας». Φοβισμένος ήταν, από το ενδεχόμενο κάποια δική του απόφαση να δώσει αφορμή για να γίνει πάλι το σώσε.

Νομίζω πως η φάση που εκθέτει ακόμη περισσότερο τον Κομίνη στο πρώτο ημίχρονο και κανονικά είναι λόγος να του πάρουν την σφυρίχτρα, είναι αυτή που ο Κάνιας νομίζω βουτάει περίπου στο κέντρο του γηπέδου για να σταματήσει με το χέρι αντεπίθεση της ΑΕΚ. Δεν το καταφέρνει, ο Κομίνης αφήνει σωστά πλεονέκτημα, αλλά με την ολοκλήρωση της φάσης, δεν του βγάζει κάρτα! Εκεί όλα φαίνονται ξεκάθαρα πλέον.

Ένιωθε επίσης κι αυτός, όπως και όλοι οι διαιτητές, αυτό που νιώθαμε όλοι μας όσο περνούσε η ώρα από την στιγμή που μπήκαμε στο γήπεδο. Πως το στοιχείο του ΠΑΟΚ κυριαρχούσε στο κλίμα, στην ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί.

Πως οι Θεσσαλονικείς, εκτός από τυπικά, είχαν καταφέρει να πάρουν και ουσιαστικά αέρα γηπεδούχου.

Μια κατάληξη που δεν ήταν τυχαία και δεν διαμορφώθηκε μόνο την μέρα του αγώνα. Τελικά είχε δημιουργηθεί κι απ’ όσα προηγήθηκαν, αφού το «θέλω» του ΠΑΟΚ, ήταν η κινητήρια δύναμη για να φτάσουμε σε αυτόν τον τελικό όπως φτάσαμε. Τα έδωσε όλα ο ΠΑΟΚ για να πάρει τον αέρα του γηπεδούχου, παρέταξε κανονικό «στρατό» σε όλα τα καίρια σημεία, με την άπειρη ΕΠΟ να παρακολουθεί αμήχανα και την ΑΕΚ κατ’ επιλογή να μην έχει διάθεση να ακολουθήσει τον συγκεκριμένο δρόμο, γι’ αυτό το παιχνίδι.

Για να πω την αλήθεια, αν κάτι ίσως αιφνιδίασε τους ανθρώπους της ΑΕΚ, ήταν το πόσο πολύ αποφασισμένος να χρησιμοποιήσει ότι είχε και δεν είχε φάνηκε ο ΠΑΟΚ, γι’ αυτόν τον αγώνα. Όταν φτάνει ο άλλος στο σημείο να καλέσει να μην πάρουν εισιτήρια γυναίκες και παιδιά, η κατάσταση έχει ξεφύγει. Ε, αυτό δεν το ακολουθείς, είναι παράνοια.

«Θέλω», απέναντι στο οποίο η ΑΕΚ δεν αντέδρασε ουσιαστικά, πρώτον για να μην της πουν πως επιδιώκει τελικό στην έδρα της, δεύτερον να μην έρθει σε αντιπαράθεση με την ΕΠΟ, τρίτον να μην έρθει σε αντιπαράθεση με τον ΠΑΟΚ, να μην θεωρηθεί η δική της στάση παράγοντας ανωμαλίας.
Έστω και για τα μάτια του κόσμου και παρά το γεγονός, πως σχέσεις εμπιστοσύνης δεν υπάρχουν εδώ και καιρό. «Μάσησε» πολλά η ΑΕΚ στα προεόρτια αυτού του τελικού, για να μην βγει με δική της πρωτοβουλία εικόνα διαμάχης. Και το πλήρωσε μάλλον. Τα «μάσησε» όμως συνειδητά. Όχι πως δεν τα έβλεπαν. Ούτε τα «μάσησαν» από αδυναμία. Κι αυτό το ξέρουν και στον ΠΑΟΚ. Η ΑΕΚ επέλεξε να χτυπήσει αυτόν τον τελικό μόνο στο γήπεδο.

Και προσωπική μου άποψη είναι πως όσο και να βάρυνε το κλίμα, όσο και να είναι δεδομένο πως δεν υπάρχουν και δεν θα υπάρξουν ξανά οι σχέσεις της περιόδου που γίνονταν οι κινήσεις για να αλλάξει η ΕΠΟ, οι δύο ΠΑΕ εξακολουθούν να μη θέλουν μεταξύ τους μέτωπο ανάλογο με αυτό που έχουν με τον ΟΣΦΠ. Οι σχέσεις όμως θα δοκιμάζονται πάντα σκληρά, μπροστά σε περιστάσεις σαν αυτή του τελικού τώρα. Ίσως και σε άλλες. Αλλά επιθυμία είναι να υπάρχει ένα «μορατόριουμ». Αν καταστεί δυνατό αυτό, θα φανεί στην πορεία.

Στην ΑΕΚ είχαν πάρει χαμπάρι. Εν γνώσει τους και σε γενικές γραμμές τουλάχιστον για τους λόγους που περιγράφω προηγουμένως, δεν τα έκαναν … οίκο ανοχής.

Άφησαν ακόμη και ασχολίαστες τις διαρροές για συμμετοχή και δική τους στην πίεση για να μην αναβληθεί ο τελικός, ενώ δεν υπήρξε τέτοια συμμετοχή στον βαθμό που προβλήθηκε.

Όλα αυτά σε μεγάλο βαθμό, γιατί η ΑΕΚ ήθελε να πετύχει αυτός ο τελικός, να βγει μια καλή εικόνα, να μην βρουν αφορμές όσοι χτυπάνε την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο από το περασμένο φθινόπωρο και μετά. Και είναι λογική αυτή η επιθυμία.

Ο Καλφόγλου; Η ΑΕΚ επίσημα, με ανακοίνωση της, τον θεωρεί «στημένο». Κατά την άποψη μου, αυτό δεν έχει αναγκαστικά την ερμηνεία πως από την στιγμή που ορίστηκε, είχε σκοπό να … καθαρίσει για λογαριασμό του ΠΑΟΚ.

Αποδείχθηκε όμως πως ο συγκεκριμένος βοηθός, ήταν αυτός από την διαιτητική πεντάδα, που είτε επηρεάστηκε πολύ περισσότερο από την «υπέρ ΠΑΟΚ» ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί, είτε κάποιοι κοντά του είχαν φροντίσει να του περάσουν αυτή την ατμόσφαιρα.

Η έννοια «στημένος» σε αυτές τις περιπτώσεις, έχει πολλαπλή ανάγνωση. Στην συγκεκριμένη για μένα ίσως η πιο κατάλληλη, είναι πως ο συγκεκριμένος βοηθός μέσα σε μια διαιτητική πεντάδα σαφώς επηρεασμένη από το περιβάλλον γύρω της και τις συνθήκες που τελικά διαμορφώθηκαν, ήταν αυτός που είχε περισσότερο στο μυαλό του πως καλύτερα να μην αδικήσω τον ΠΑΟΚ, παρά να μην αδικήσω την ΑΕΚ. Κι ως γνωστό, από το «να μην αδικήσω», στο «ευνοώ», η απόσταση είναι πολύ μικρή. Επαναλαμβάνω όμως, πως καθοριστικός είναι και ο ρόλος του φοβισμένου Κομίνη. Ίσως και πιο σημαντικός γενικά στο ματς.

Υπάρχει κι ένα σημείο – «κλειδί» πάντως. Όταν ο Καλφόγλου δέχθηκε τις πρώτες διαμαρτυρίες με την λήξη του αγώνα, δεν αιφνιδιάστηκε σύμφωνα με τις δικές μου πληροφορίες. Δεν αντέδρασε, δεν είπε «καθίστε να το δω». Με την πρώτη κουβέντα που άκουσε, απάντησε αυτό που γράφτηκε, δηλαδή το «έκανα λάθος, ζητώ συγνώμη, καταστράφηκα». Εμφανίστηκε δηλαδή με επίγνωση του λάθους του.

Μετά τον τελικό ΟΣΦΠ – Αστέρας Τρίπολης, οι διαιτητές που πρωταγωνίστησαν, επανήλθαν σχεδόν άμεσα, αν αναλογιστεί κανείς πως μεσολαβούσε η διακοπή της σεζόν. Ο Καλφόγλου δεν θα επιστρέψει ποτέ ξανά και όποιος δεν καταλαβαίνει την διαφορά, δεν καταλαβαίνει τίποτε.

ΤΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ

Το δεύτερο στοιχείο, αφορά την πίστη που εξέφρασα για υπεροχή της ΑΕΚ στον τομέα της προσωπικότητας κάποιων παικτών. Στοιχείο που το έβλεπα μάλιστα και σαν ενδεχομένως καθοριστικό. Δεν φάνηκε πουθενά. Αντίθετα…

Η ΑΕΚ εμφάνισε τρεις παίκτες με προσωπικότητα στο γήπεδο. Για τον Αραούχο δεν θα μιλήσω, γιατί η ομάδα απέτυχε να τον βάλει στο παιχνίδι. Ο ΠΑΟΚ τον έπαιξε καλά από την άλλη και δεν τον άφησε να δημιουργήσει από μόνος του, στις λίγες κατοχές που είχε.

Προσωπικότητα στο γήπεδο έβγαλαν μόνο οι Βράνιες και Χριστοδουλόπουλος κατά πρώτο λόγο κι ακολούθησε ο Τσιγκρίνσκι. Όλοι οι υπόλοιποι λίγο πολύ δεν κατόρθωσαν να μπουν στο πνεύμα του ματς και πνίγηκαν είτε από την νευρικότητα τους, είτε από το ταβάνι που έχουν όσον αφορά τις ικανότητες τους, είτε κι από τα δύο μαζί.

Το στοιχείο που έκανε μπαμ σχεδόν από το ξεκίνημα, ήταν το πόσο επιρρεπείς στο λάθος ήταν οι περισσότεροι παίκτες της ΑΕΚ, σε αντίθεση με τους αντιπάλους τους, που συνολικά αντιμετώπιζαν πιο ψύχραιμα την κατάσταση. Στο ποιος «είχε» το εύκολο λάθος, η υπεροχή της ΑΕΚ – μια υπεροχή ανεπιθύμητη…- ήταν ξεκάθαρη.

Οι αγωνιστικές προσεγγίσεις, είναι βέβαια λίγο στον αέρα, από την στιγμή που ο τελικός έγινε με τις συνθήκες που έγινε. Δεν … την έχω δει τόσο πολύ, για να θεωρώ τον εαυτό μου ικανό να κρίνω με την άνεση μου ποδοσφαιριστές που μπαίνουν να παίξουν μπάλα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, με όσα έχουν προηγηθεί. Και ειδικά για τους παίκτες της ΑΕΚ, που όπως και οι διαιτητές, όπως κι εμείς, θεωρώ πολύ πιθανό πως είχαν αρχίσει να ζουν με την ιδέα πως η ατμόσφαιρα είναι υπέρ του ΠΑΟΚ, πως ο αντίπαλος τους παίζει περίπου με συνθήκες γηπεδούχου.

Επειδή όμως από την στιγμή που το παιχνίδι ξεκίνησε, εξελίχθηκε και ολοκληρώθηκε ομαλά, κάποια πράγματα μπορούμε να πούμε. Περίπου, αυτά που λέμε σε όλη την σεζόν βέβαια, όχι κάτι διαφορετικό. Γιατί περίπου αυτά τα στοιχεία που αναφέρουμε όλη την σεζόν, έπαιξαν ρόλο κι εδώ.

Η ΑΕΚ δεν μπορεί πιστεύω να συνεχίσει με την φιλοσοφία και τα χαρακτηριστικά της τελευταίας διετίας. «Ταβάνιασε» κατά την άποψη μου, αυτό το στυλ που την χαρακτηρίζει, πρέπει να κάνει το βήμα μπροστά.

Δεν μπορεί να συνεχίσει να έχει τον χαρακτήρα μιας ομάδας τακτικής (με Πογέτ και Χιμένεθ βέβαια που είναι οι δύο κανονικοί προπονητές της τελευταίας διετίας), με το βάρος στην ανασταλτική λειτουργία. Μιας ομάδας που εφόσον το παιχνίδι που της ταιριάζει της βγει, μπορεί να νικήσει οποιονδήποτε στην Ελλάδα, αλλά αν δεν της βγει δεν είναι σε θέση να παίξει κάτι άλλο κι έχει πρόβλημα. Και δεν είναι σε θέση να παίξει κάτι άλλο, λόγω των χαρακτηριστικών του υλικού της.

Το υλικό της, ακόμη και οι πιο προβεβλημένοι από τους ποδοσφαιριστές της, δεν έχουν την δυνατότητα να συνθέσουν ένα σύνολο που να μπορεί να παίξει κυριαρχικό ποδόσφαιρο με την μπάλα στα πόδια. Να δημιουργήσει εύκολα φάσεις, να κρατήσει την μπάλα σωστά, να «διαβάσει» και να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες για κάθετο ποδόσφαιρο. Αυτό σε μεγάλο βαθμό κρίνεται από τα χαρακτηριστικά του άξονα της.

Μπορεί οι Σιμόες και Γιόχανσον να είναι δυσκολοκατάβλητοι, να είναι «μηχανάκια», να μπορούν να σου δώσουν φάσεις από κλεψίματα και ευκαιρίες για κόντρα, αλλά τα χαρακτηριστικά τους με την μπάλα στα πόδια δεν σε βοηθάνε να βγάλεις παραγωγικό ποδόσφαιρο από την ραχοκοκκαλιά σου. Είναι κρίσιμο σημείο αυτό.

Όταν συνδυάζεται με τον Μάνταλο που είδαμε στο Πανθεσσαλικό και τα βασικά ακραία μπακ της ΑΕΚ την τελευταία διετία, που ό,τι και να μου λένε εμένα δεν είναι για επίπεδο πρωταθλητισμού και δεν έχουν τίποτε άλλο να δώσουν σε επίπεδο βασικών τουλάχιστον, βγαίνει η εικόνα που είδαμε και το Σάββατο. Που έχουμε δει πολλες φορές και στο παρελθόν. Ειδικά εκτός έδρας, που λείπει και ο αέρας που έχει συνηθίσει να έχει στο ΟΑΚΑ η ομάδα, ανεξάρτητα από το αν είναι κανονική έδρα ή όχι.

Απόλυτα κυριαρχικό ποδόσφαιρο σε ντέρμπι, έχουμε δει μόνο στο δεύτερο ημίχρονο φέτος με τον Παναθηναϊκο, προϊόν κυρίως του ένστικτου αυτοσυντήρησης που έβγαλε η αρνητική εξέλιξη στο πρώτο μέρος.

Ο ΠΑΟΚ έπαιζε μόνο με ένα πιο δυνατό «θέλω», έδειχνε μια τάση κυριαρχίας στις μονομαχίες κι από εκεί και πέρα τίποτε άλλο. Αμυντικά όσο περνούσε η ώρα, η ΑΕΚ τον έλεγχε, μέχρι που από ένα σημείο και μετά τον έλεγχε σχεδόν απόλυτα και κινδύνευε μόνο από τα προσωπικά λάθη.

Αλλά αυτό το ξέρουμε. Ξέρουμε πως μπορεί να το κάνει η ΑΕΚ της τελευταίας διετίας κι αν το συνδυάζει και με σωστή πίεση μπροστά (που δεν την είχε το Σάββατο ), μπορεί να παίρνει το πάνω χέρι και στα ντέρμπι. Με τη μπάλα κάτω είναι το πρόβλημα. Ποδόσφαιρο κυριαρχίας δεν μπορεί να παίξει η ΑΕΚ. Δημιουργικό παιχνίδι δεν μπορεί να κάνει.

Επιπλόεν, σε ένα τέτοιο ματς, χωρίς φάσεις, χωρίς πολλές επισκέψεις εκατέρωθεν προς τα αντίπαλα καρέ, η ομάδα με την ικανότητα να κρατήσει καλύτερα την μπάλα στα πόδια της και τα λιγότερα λάθη, ειδικά στο κέντρο, σιγά – σιγά αποκτά ένα πλεονέκτημα. Αυτό το πλεονέκτημα δεν μπορούσε να το πάρει η ΑΕΚ, με τόσους παίκτες επιρρεπείς στο λάθος, με τόσες λάθος πάσες, με αδυναμία κάποιες φορές σε συνθήκες πίεσης ακόμη και για σίγουρο κοντρόλ.

Αντίθετα ο ΠΑΟΚ είχε το στοιχείο αυτό, είχε τους χαφ και τους ακραίους μπακ ειδικά που κρατούσαν πιο σίγουρα την μπάλα στα πόδια τους και σε παιχνίδι στο όριο, επαναλαμβάνω κάποια στιγμή θα σου δώσει πλεονέκτημα αυτό.

Όταν ο Χιμένεθ διαπίστωσε πως η ομάδα του με τίποτα δεν μπορούσε να κάνει παιχνίδι, παρά τον καλό αμυντικό έλεγχο που είχε επιβάλλει, πήγε στην επιλογή να φορτώσει και με τον Γαλανόπουλο στο κέντρο, για να δυσκολέψει ακόμη περισσότερο την κατοχή και την κυκλοφορία του ΠΑΟΚ. Εκεί έδωσε το μήνυμα πως συμβιβάζεται με τα χαρακτηριστικά της ομάδας του και αφιερώνεται αποκλειστικά στο να βρει ένα τρόπο να «κλέψει» το ματς.

Κομβικό εδώ, πως είναι σαφές ότι ο προπονητής της ΑΕΚ κοιτούσε και τον πάγκο του κι έβλεπε αυτό για το οποίο δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς. Πως δεν είχε τον παίκτη για τον οποίο θα μπορούσε να είναι αισιόδοξος πως θα τον βοηθούσε να χτυπήσει το ματς στην εξέλιξη του, με διαφορετικό τρόπο.

Κάπως έτσι φτάσαμε σιγά – σιγά, έστω και χωρίς φάσεις ο ΠΑΟΚ να παίρνει μέτρα, να σου δημιουργείται η ψυχολογία πως αυτός είναι η ομάδα που ίσως δημιουργήσει κάτι πιο επικίνδυνο. Κι εδώ βοηθήθηκε από τα εύκολα φάουλ που άρχισαν να γίνονται σε σημεία κατάλληλα για γεμίσματα στην περιοχή κι από ένα τέτοιο γέμισμα, πήρε το ματς με γκολ οφσάιντ. Με τον Ανέστη να μένει κολλημένος στην γραμμή του.

Απέναντι σε αυτόν τον ΠΑΟΚ του Πανθεσσαλικού, αν απομονώσουμε το ματς από τα γύρω – γύρω, σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο, αυτό που χώριζε την ΑΕΚ από την κυριαρχία στο γήπεδο, ήταν τα ακραία της μπάκ, η έλλειψη ενός κεντρικού χαφ «Σαμπανάτζοβιτς» δίπλα σε έναν από τους Σιμόες ή Γιόχανσον, φυσικά ένας Μάνταλος καλύτερος κι ένα δυνατό εξτρέμ, να μπορεί να προβληματίσει όσο ο Λάζαρος από την πλευρά του.

Κι άντε, να μην χαρακτηριστώ και υπερβολικός για ένα ματς. Να δεχτώ πως ο Γκάλο πάει κι έρχεται αν και την άποψη μου για την ανανέωση του συμβολαίου του, την έχω πει από την αρχή. Όχι όμως και Ντίντακ. Όχι ένα αριστερό μπακ που στο τοπ του παιχνιδιού του, μπορεί να κάνει σωστά τα βασικά μόνο. Αν ο Βινίσιους έχει αδυναμίες στο αμυντικό του παιχνίδι, που το λέμε εύκολα, ο Ντίντακ του τελικού και όχι μόνο, τι έχει;

Όχι χωρίς ένα αμυντικό χαφ πραγματικά «box to box», με ευχέρεια με την μπάλα στα πόδια και δημιουργικό στο παιχνίδι του. Που να σου δίνει και τον παίκτη παραπάνω μπροστά.

Τουλάχιστον αυτά αν είχες στο συγκεκριμένο ματς, πολλά θα ήταν διαφορετικά. Και φυσικά, όλα τα παραπάνω μαζί και με την τελική εξέλιξη στο θέμα του φορ, συνθέτουν και το παζλ των αναγκών για την επόμενη σεζόν.

ΥΓ1: Για να ξεμπερδεύουμε με το παραμύθι περί χαλίφηδων. Χαλίφης υπάρχει από το 1996 και μετά για δυο λόγους. Είτε επειδή οι υπόλοιποι δεν είχαν καν κανονικές διοικήσεις, είτε επειδή αυτές που είχαν ήταν απρόθυμες ή ανίκανες να κοντράρουν και να προστατευθούν. Χαλίφης με δυνατές διοικητικά και αποφασισμένες να παίξουν δυναμικά το παιχνίδι, τουλάχιστον τις τρεις από τις τέσσερις μεγάλες ΠΑΕ και την τέταρτη με δυνατά επικοινωνιακά μέσα στην διάθεση της, δεν μπορεί να υπάρξει.

ΥΓ2: Γι΄ αυτό το κύπελλο, που αν το έπαιρνε η ΑΕΚ, με την πρώτη ισοπαλία στα play off θα έβγαιναν πάλι οι πάντες άχρηστοι, ο ΠΑΟΚ «ξεβρακώθηκε». Αυτό κρατήστε, όταν θα κάτσει η όλη φασαρία.

ΥΓ3: Δεν είναι δυνατό να είναι αφελείς άνθρωποι που μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, έχουν διαλύσει ένα σύστημα που έλεγχε τα πάντα, έχουν πάρει ένα κύπελλο στα ίσια από τον ΟΣΦΠ και φέτος τον πέταξαν επίσης στα ίσια έξω στους ημιτελικούς. Η ΑΕΚ δεν ήθελε να πάει στα άκρα, γι’ αυτόν τον τελικό. Εκεί να μιλήσουμε και να κρίνουμε αν αυτό ήταν σωστό ή λάθος. Αλλά μόνο γι’ αυτό.

Δεν είναι αφελείς, άνθρωποι που όταν εμείς πηγαίναμε, αυτοί είχαν πάει και είχαν έρθει, χίλιες φορές.

ΥΓ4: Για όλη αυτή την ανοησία περί… προθυμίας της ΑΕΚ να χάσει αυτό το κύπελλο, το μόνο που έχω να σχολιάσω, είναι πως σε κάμποσους ΑΕΚτζήδες, αξίζουν πολύ χειρότερα απ’ όσα έχει περάσει αυτή η ομάδα. Τουλάχιστον, τους αξίζουν διοικήσεις που να χάνουν πρωτάθλημα από τον αδιάφορο Ιωνικό στην έδρα τους και να βλέπουν μπροστά τους άπραγοι τα τρένα να παιρνούν. Επειδή δεν θέλουν να κοντράρονται με κανέναν.

Η ΑΕΚ πήγε να παίξει αυτόν τον τελικό κανονικά μόνο μέσα στο γήπεδο, χωρίς να ασχοληθεί ιδιαίτερα με άλλα πράγματα, γιατί έτσι έκρινε πως πρέπει. Και χωρίς να ασχοληθεί με τις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί. Είχε τους λόγους της, ο καθένας ας το κρίνει αυτό. Αλλά όχι βλακείες καφενειακού επιπέδου.

ΥΓ5: Δεν θα μιλήσω κι εγώ για την αηδία που ζήσαμε στο στάδιο του Βόλου. Δεν έχω να προσθέσω τίποτε, ούτε και να αφαιρέσω.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X