Η ΑΕΚ δεν είναι ... για ρυθμούς ΔΕΚΟ

Γκέλα επαναλαμβανόμενη, έχει εξήγηση
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Άλλη μια απότομη προσγείωση στην πραγματικότητα την φετινή τραγική χρονιά. Την χρονιά των επτά νικών σε είκοσι ματς πρωταθλήματος, του ελληνικού πρωταθλήματος, για μια ομάδα που φοράει τις φανέλες και έχει το όνομα της Αθλητικής Ένωσης Κωνσταντινούπολης.

Είχα και εξακολουθώ να έχω αισιοδοξία για την δυνατότητα του Χιμένεθ με κάποιο τρόπο να καταφέρει να σώσει αυτό το πράγμα από το απόλυτο ναυάγιο. Δεν έχασα την αισιοδοξία μου από το Καυταντζόγλειο, για την αποφυγή του απόλυτου ναυαγίου. Αλλά μέχρι εκεί. Η εικόνα της ομάδας απέναντι στον Ηρακλή, επιβεβαιώνει τα μεγάλα προβλήματα που κρύβονται πίσω της και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για αισιοδοξία μακροπρόθεσμα. Αν δεν αλλάξουν.

Την μέρα του αγώνα, στην Ώρα, έκανα την εκτίμηση πως λόγω νοοτροπίας, ήταν πολύ δύσκολη υπόθεση το να πάρει η ΑΕΚ την νίκη στον Ηρακλή. Έγραψα πως θα ήμουν ευχαριστημένος όχι με … μισό – μηδέν, αλλά με … εν τέταρτο του μηδέν. Για μια ομάδα που δεν έχει κερδίσει σε έξι συνεχόμενα εκτός έδρας ματς, καμία αναμέτρηση μακριά από την έδρα της, ανεξάρτητα από τις δυνατότητες του αντιπάλου, δεν είναι απλή υπόθεση. Για μια ομάδα που επίσης δεν έχει κερδίσει ούτε την Καρδίτσα, ούτε την Λαμία για το Κύπελλο.

Περιμένω και γω, σαν … μάννα εξ ουρανού, κάτι μέσα στο γήπεδο που θα μου αλλάξει αυτό που έχω στο μυαλό μου για την σημερινή ΑΕΚ. Και αυτό που έχω στο μυαλό μου για την σημερινή ΑΕΚ, μου έλεγε αμέσως μετά το 0-1, πως η ομάδα θα κάνει πίσω αν ο Ηρακλής το κυνηγήσει πιο παθιασμένα και θα αρχίσουμε να πελαγοδρομούμε. Αυτό και έγινε.

Η ΑΕΚ μπορεί να κέρδιζε αν δεν έκανε αυτό το τραγικό λάθος ο Μπάρκας και αν στο πρώτο γκολ, ολοκλήρωνε την πολύ δύσκολη επέμβαση στο κοντινό σουτ του αμαρκάριστου Περόνε. Μπορεί να κέρδιζε, αν και η εικόνα μετά το πρώτο εικοσάλεπτο έδειχνε ότι θα πέρναγε δύσκολες καταστάσεις. Εικόνα που επιδεινώθηκε με την αναγκαστική αλλαγή του Γκάλο.

Το ζήτημα δεν είναι όμως οι λεπτομέρειες και τα λάθη που τελικά διαμορφώνουν το σκορ, αλλά η νοοτροπία της ομάδας. Μια ομάδα που μπήκε στο γήπεδο για να κερδίσει και μέχρι το 0-1, είτε σου άρεσε αυτό που έβλεπες είτε όχι, ήταν φανερό πως κοίταζε προς την αντίπαλη περιοχή και έψαχνε το γκολ. Μια ομάδα που μετά από αυτό, πελάγωσε, άφησε τον αντίπαλο να πλησιάζει προς την περιοχή και άρχισε να αντιδράει σπασμωδικά, με ανόητα φάουλ.

Μια ομάδα που μπήκε στο γήπεδο στο δεύτερο ημίχρονο, όπως είχε βγει από αυτό στο τέλος του πρώτου, χωρίς να μπορεί να σε κάνει να πιστέψεις πως είναι σε θέση να κυριαρχήσει και να επιβληθεί. Απέναντι στον Ηρακλή, στο σχεδόν άδειο Καυταντζόγλειο.

Αυτή είναι η ουσία και όχι το πως διαμορφώθηκε το τελικό αποτέλεσμα, αν ήταν λάθος ή σωστή μια αλλαγή, αν ήταν λάθος ή σωστή η ενδεκάδα και πάει λέγοντας. Γιατί το πρόβλημα της ΑΕΚ δεν λύνεται ούτε με τις σωστές αλλαγές, ούτε με τις σωστές ενδεκάδες. Τα ξεπερνάει όλα αυτά.

Και αυτή η ουσία, είναι που σε κάνει να καταλαβαίνεις, εμένα τουλάχιστον, πως στο γήπεδο ανεξάρτητα επίσης από την αξία των παικτών, τελικά αντικατοπτρίζεται και  ότι υπάρχει πίσω από αυτή την ομάδα. Και τελικά χτίζει και την νοοτροπία της.

Για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμη, από το ματς του πρώτου γύρου με τον Ηρακλή και μετά, η ΑΕΚ βρίσκεται σε μια βαθιά παρατεταμένη κρίση. Που την έχει οδηγήσει σε μια άθλια για τα δεδομένα της αγωνιστική πορεία. Το χειρότερο από όλα όμως είναι, πως αυτή την κρίση ο μηχανισμός που λέγεται ΑΕΚ έξω από το γήπεδο, δεν έχει καταφέρει να την αντιμετωπίσει ούτε κατά διάνοια.

Η μόνη απάντηση απέναντι σε μια βαθιά και πολύπλευρη κρίση που μαστίζει την ΑΕΚ εδώ και πέντε μήνες περίπου, είναι οι αλλαγές προπονητών.

Οι οποίοι προπονητές αναδεικνύονται στα σημεία αναφοράς. Είτε θα καταφέρουν να σώσουν την παρτίδα εκείνοι, είτε θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα εκείνοι. Μια τόσο βαθιά και μεγάλη σε διάρκεια πρωτόγνωρη για την ΑΕΚ κατάσταση ( μόνη εξαίρεση η χρονιά του υποβιβασμού) εμφανίστηκε, εξελίχθηκε και συνεχίζει να εξελίσσεται απλά και μόνο έτσι. Χωρίς να μπορεί να την διαχειριστεί κανένας από όσους θεσμικά έχουν την ευθύνη και θα έπρεπε να την διαχειριστούν. Με μόνες εκλάμψεις τις κατά καιρούς δημόσιες τοποθετήσεις και εμφανίσεις του Δ. Μελισσανίδη.

Καθόμαστε και κοιτάμε τον κάθε Μοράις και τον κάθε Χιμένεθ και περιμένουμε. Θα βγάλει το μαγικό ραβδάκι ή το ξέχασε σπίτι του; Και βέβαια όλοι κρίνουν και κρίνουμε. Κατέβασε σωστή ενδεκάδα, έκανε καλές αλλαγές;.

Και η ζωή συνεχίζεται. Η κάκιστη νοοτροπία της ομάδας, ο συμβιβασμός με την αποτυχία και την μετριότητα, η απελπισία με το που κάτι στραβώνει δεν απασχολούν κανέναν. Μόνα τους εμφανίστηκαν. Και όπως μόνα τους ήρθαν, προφανώς και μόνα τους θα φύγουν. Δεν χρειάζεται να γίνει τόσους μήνες τίποτε άλλο, εκτός από το να ψάχνουμε τον προπονητή με το μαγικό ραβδάκι.

Μόνο που στην ΑΕΚ υπάρχουν και άλλοι θεσμικοί παράγοντες, με μεγαλύτερες ευθύνες για την πορεία του κλαμπ, σε σχέση με τον εκάστοτε προπονητή. Εκτελεστικός διευθυντής, τεχνικός διευθυντής, ανώτερα διοικητικά στελέχη.

Η κρίση όλων αυτών των μηνών, αφορά εκείνους πολύ περισσότερο από τους τρεις προπονητές που έχουν περάσει από τον πάγκο. Και τόσους μήνες δεν έχουμε δει την αντίδραση τους ουσιαστικά.

Κατά τα άλλα εντάξει. Σήμερα θα είναι μια ακόμη συνηθισμένη μέρα στο γραφείο, η ομάδα θα προπονηθεί,  κάποια στιγμή, ο προπονητής θα κάνει τις παρατηρήσεις του, θα έρθει το απογευματάκι προς βραδάκι, θα τελειώσουμε τις δουλειές μας, θα πάμε σπίτι μας. Θα προβληματιστούμε, μόνο αν υπάρχει καμιά απροσδόκητη εμφάνιση Μελισσανίδη. Κατά τα άλλα, όλα καλά.

Γενικά το πρόβλημα στην ΑΕΚ, είναι πως… δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, μέχρι να αποφασίσει να εμφανιστεί ο Μελισσανίδης και να πει πως υπάρχει.  Ως τότε, τα προβλήματα που φυσικά υπάρχουν και είναι πολλές φορές – η εξελίσσονται σε – τερατώδη, δεν απασχολούν  παρά μόνο θεωρητικά και δύσκολα θα βρεις κάποιον διατεθειμένο να επιχειρήσει να κάνει κάτι ουσιαστικό στην κατεύθυνση της επίλυσης τους.

Κάποιοι έχουν αυτή την στιγμή πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας , προσπαθούν να επισημάνουν τα προβλήματα και να «σπρώξουν» προς την αναζήτηση λύσεων. Δεν φτάνουν. Και δεν είναι και στις πιο καίριες θέσεις, θεσμικά τουλάχιστον, στην διοικητική- οργανωτική πυραμίδα. Ίσως να υπάρχουν και άλλοι που να γνωρίζουν και να καταλαβαίνουν. Αλλά δραστηριότητα δεν βλέπω όλο αυτό το διάστημα.

Φοβάμαι πως κυριαρχεί στο περιβάλλον της ΑΕΚ, σε μεγάλο βαθμό,  μια νοοτροπία που λέει πως  τίποτε δεν είναι τόσο σοβαρό που να μπορεί να ταράξει την γαλήνη μας. Εκτός αν μας αφορά προσωπική τους ίδιους, συμβαίνει κάτι που φέρνει εμάς στο επίκεντρο και τότε ξυπνάμε με μόνο κριτήριο το αίσθημα αυτοπροστασίας.

Και η ΑΕΚ; Ελάτε τώρα…  Από πότε έχει να πάρει πρωτάθλημα η ΑΕΚ, για να είναι πρόβλημα που δυο χρονιές τώρα δεν το διεκδικεί ούτε … στο playstation;

Εκεί έγκειται η πιο σοβαρή αστοχία  ως τώρα του Δημήτρη Μελισσανίδη. Την δική του αντίληψη των πραγμάτων, την δική του φλόγα όπως την γνώρισαν όλοι οι φίλοι της ΑΕΚ εδώ και δεκαετίες, δεν έχει καταφέρει να την μεταλαμπαδεύσει  στον μηχανισμό που έχει δημιουργήσει ή και αυτόν που βρήκε και αποφάσισε να αφήσει ανέγγιχτο. .Σίγουρα, όχι στον βαθμό που θα έπρεπε, μετά από τόσο καιρό.

Οι ποδοσφαιριστές φυσικά και δεν είναι κακοί οι περισσότεροι. Άνετα θα μπορούσαν να έχουν στην χειρότερη την μισή διαφορά από αυτή που έχουν από τον Ολυμπιακό, να ήταν πάνω από τον Πανιώνιο και ακόμη και να περνούσαν με πέντε – έξι βαθμούς διαφορά τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ.

Αλλά η πορεία και η νοοτροπία της ομάδας, τελικά αν όχι καθορίζονται , τουλάχιστον επηρεάζονται πολύ από την νοοτροπία όλου του μηχανισμού, από τον τρόπο που λειτουργεί αυτός σε επίπεδο ανάληψης πρωτοβουλιών, ευθύνης, όπως και λήψης αποφάσεων.

Μοιραία, λέω ξανά πως ο ρόλος του εκάστοτε προπονητή, γίνεται κομβικός. Από αυτόν και το κατά πόσο θα μπορέσει να δώσει κίνητρο στους παίκτες, κρίνονται τα πάντα για την πορεία της ομάδας. Κατάσταση η οποία δεν είναι νορμάλ.

Γιατί ένας προπονητής από μόνος του, ποτέ δεν μπορεί να καθορίζει τις τύχες και την πορεία μιας ομάδας απόλυτα.

Όποιος και να είναι, όπως και να τον λένε, αν στον σύλλογο δεν υπάρχουν κάποιες σταθερές, πάνω στις οποίες να βαδίζει με μακροπρόθεσμο ορίζοντα, η επίδραση της παρουσίας οποιουδήποτε προπονητή θα είναι μόνο προσωρινή. Εκτός αν η παρουσία του είναι τύπου Κετσπάγια και μια κατάσταση με αδυναμίες, την τινάξει τελείως στον αέρα.

Ήρθε για παράδειγμα πέρσι ένας μέτριος στην διεθνή κλίμακα προπονητής, ο Πογέτ, που όμως για τα ελληνικά δεδομένα είχε και παρά-είχε την τεχνογνωσία, αλλά και τον εγωισμό να δουλέψει σωστά ένα ρόστερ που είχε δυνατότητες.

Όσο δούλευε ο ίδιος σοβαρά, η ΑΕΚ έκανε παπάδες, με τον τρόπο που τους έκανε. Όταν σταμάτησε να αντιμετωπίζει την κατάσταση σοβαρά και άφησε τον εαυτό του να εμπλακεί σε μια αντιπαλότητα πίσω από την οποία κρυβόταν η πεποίθηση του πως θα βρει κάτι καλό σε μεγαλύτερο πρωτάθλημα, έφυγε. Επίσης βρέθηκε αντιμέτωπος και με το άλλο αρρωστημένο σύμπτωμα που αναπτύχθηκε την προηγούμενη διετία στην ΑΕΚ. Χρίστηκε… εχθρός των Ελλήνων παικτών από κάποιους.

Αλλά αυτό που είχε φτιάξει, στάθηκε ικανό να τραβήξει ως το τέλος της σεζόν και χωρίς αυτόν. Και μαζί με … την μπάλα που έπαιξε ο Μελισσανίδης γύρω από τον τελικό κυπέλλου, ακόμη και την μέρα της διεξαγωγής του όταν μπήκε στα αποδυτήρια, να φέρει μια κούπα και ένα αξιοπρεπέστατο φινάλε στα play off. Μετά όμως, όταν ήρθε η ώρα να μιλήσει ο μηχανισμός της ομάδας στον σχεδιασμό της επόμενης σεζόν, τα αποτελέσματα συνεχίζουμε να τα βιώνουμε.

Ο Κετσπάγια πέρασε σαν οδοστρωτήρας, ο Μοράις αποδείχθηκε στην πράξη ακατάλληλος και όλη η πορεία της ΑΕΚ σημαδεύτηκε από το τι έκαναν σωστά και τι λάθος αυτοί που κάθονταν στον πάγκο. Καμιά άλλη σταθερή δεν υπάρχει εντός και γύρω από την ομάδα, που να μπορεί να την βοηθήσει τόσο καιρό να βγει από αυτό το σκοτεινό τούνελ.

Ο Χιμένεθ σίγουρα έπαθε σοκ από την αντίδραση της ομάδας του απέναντι στον Ηρακλή. Σίγουρα κατάλαβε πολύ καλύτερα με τι έχει να κάνει ακριβώς. Που πρέπει να επικεντρώσει, ποιο είναι το πρόβλημα. Είναι βασικά πρόβλημα νοοτροπίας, άρνησης να παλέψεις, «ωχαδερφισμού» που έχει γίνει δεύτερη φύση και επηρεάζει πολλούς που περνάνε την πόρτα των Σπάτων.

Πόσο μάλλον ξένους παίκτες, που δεν βλέπουν παρά μια ομάδα που έχει να πάρει πρωτάθλημα 23 χρόνια και φυσικά δεν είναι υποχρεωμένοι να καταλάβουν γιατί πρέπει να αγχώνονται εκείνοι, αφού δεν αγχώνονται άλλοι, που δεν θα έπρεπε να κλείνουν μάτι κάθε μέρα με όσα γίνονται και έχουν σημαντικό ρόλο εντός ΑΕΚ.

Τι είναι οι παίκτες; Αποκομμένοι από ότι συμβαίνει γύρω τους; Δεν βλέπουν, δεν ακούν, δεν έχουν εικόνα από την καθημερινή τους συναλλαγή με ότι αντιπροσωπεύει …το όλον ΑΕΚ;

Όταν βλέπεις ότι πολλά γύρω σου και από πάνω σου λειτουργούν σε ρυθμούς ΔΕΚΟ, ότι λείπει η αποφασιστικότητα, η προσήλωση σε συγκεκριμένους στόχους που έχουν χαραχθεί από την αρχή, η ικανότητα να δίνεις άμεσα απαντήσεις στα άμεσα ζητήματα, ότι σε σημαντικό βαθμό από κάποιους λείπει και η φιλοδοξία ακόμη, δύσκολα μπορείς εσύ να βγάλεις κάτι διαφορετικό. Και αυτό το καταλαβαίνει εύκολα ο οποιοσδήποτε βρίσκεται σε χώρο εργασίας με πολλούς ανθρώπους δίπλα και από πάνω του.

Κυριαρχεί μια στασιμότητα που ταράσσεται μόνο όταν δραστηριοποιείται προσωπικά ενεργά κοντά στην ομάδα, ο ίδιος ο Μελισσανίδης. Αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι μόνιμη κατάσταση. Ο Μελισσανίδης δεν ήρθε με σκοπό να κάνει ότι έκανε το 1993 και το 1999 και δεν γίνεται να το κάνει. Επέλεξε να φτιάξει ένα συγκεκριμένο μοντέλο, με τον ίδιο να είναι από πάνω και να έχει τον τελευταίο λόγο. Αλλά για τα πιο κεφαλαιώδη ζητήματα.

Δεν του έχει βγει, ας είμαστε ειλικρινείς.  Δεν έχει καταφέρει ως τώρα να δημιουργήσει ένα μηχανισμό σε όλα τα επίπεδα, που να κρατά σε εγρήγορση τους πάντες και τα πάντα και να χαρακτηρίζεται από φλόγα, πάθος και φιλοδοξία. Αυτά τα στοιχεία λείπουν από την ΑΕΚ, πράγμα αδιανόητο.  Όσοι τα διαθέτουν, αποτελούν προς το παρόν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα.

Όσο δεν το καταφέρνει αυτό ο Δημήτρης Μελισσανίδης, η κατάσταση δεν θα αλλάξει. Κάποιες συγκυριακές εύστοχες επιλογές θα παράγουν συγκυριακά θετικά αποτελέσματα, αλλά η βασική πορεία δύσκολα θα αλλάξει. Και θα έχει την αντανάκλαση της σε αυτό που βλέπουμε στο γήπεδο.

ΥΓ1: Αν ο Χιμένεθ δεν χάσει το κουράγιο του, αν συνεχίσει να είναι διατεθειμένος να το παλέψει, αν καταφέρει να ξυπνήσει λίγο εγωισμό και μαχητικότητα σε βάθος χρόνου όμως και όχι προσωρινά, τότε υπάρχει ελπίδα για να μπει η ΑΕΚ στα play off και να διεκδικήσει κάτι στο κύπελλο.

ΥΓ2: Ένας ακόμη γκολκίπερ με μεγάλες δυνατότητες, από την στιγμή που γίνεται βασικός στην ΑΕΚ, παίρνει την κατιούσα. Δεν πειράζει όμως. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Δεν σημαίνει τίποτα αυτό, δεν υπάρχει καμιά ευθύνη… Όλα βαίνουν καλώς.

ΥΓ3: Ο Ολυμπιακός δεν στοχοποιεί τυχαία την ΑΕΚ και τον Μελισσανίδη προσωπικά, στην καθημερινή του προπαγάνδα. Τους θεωρεί τους πιο σημαντικούς του αντιπάλους και έχει καταφέρει να τους έχει στο επίκεντρο, έτσι ώστε για καμιά άλλη ομάδα από τις τέσσερις μεγάλες, να μην βλέπεις τους διαιτητές τόσο αγχωμένους να μην δείξουν πως την ευνοούν. Με αποτέλεσμα να βλέπουμε αυτά που έκανε και ο Φουκάκης στην Θεσσαλονίκη. Ο οποίος προερχόταν από «ψυγείο», μετά από διαμαρτυρίες του Ολυμπιακού! Και τον έβαλαν στην επιστροφή του στην ΑΕΚ, οι της ΚΕΔ.

ΥΓ4: Κανένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό δεν μπορεί να μου δώσει κίνητρο να αφιερωθώ σε αυτό και να επενδύσω ελπίδες αλλαγής της κατάστασης, όταν  έχω την συγκεκριμένη εικόνα και την συγκεκριμένη άποψη γι’ αυτήν.

Όταν είμαι 21 βαθμούς πίσω, δεν βλέπω παρά ένα ματς που πρέπει η ΑΕΚ να κερδίσει οπωσδήποτε για να μη γίνει καμιά στραβή και βρεθεί πάλι έξι βαθμούς πίσω από την Ξάνθη. Και που πρέπει τουλάχιστον να μη χάσει, για να μην έχουμε και άλλα. Θα επενδύσω ευρύτερες ελπίδες και φιλοδοξίες σε ένα τέτοιο ντέρμπι, όταν καταφέρω να φτάσω στο επίπεδο να κρίνεται σε αυτό κάτι ανάμεσα σε μένα και τον αντίπαλο μου. Όπως πέρσι στον τελικό του κυπέλλου.

 

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X