Σας τα’ λεγα εγώ

Θυμάστε εκείνες τις περίφημες εποχές που στις εκλογές, κυρίως στις φοιτητικές, έβγαιναν κερδισμένοι όλοι; Ε, κάπως έτσι βλέπω να εξελίσσονται τα πράγματα στην ΑΕΚ τις τελευταίες ημέρες. Ακόμα και για το θέμα του γηπέδου, μια υπόθεση που όλοι οι Ενωσίτες υπέστησαν τόση ταλαιπωρία από μια χούφτα περίεργους, οι πατεράδες σε αυτήν την όμορφη στιγμή είναι αμέτρητοι. Όλοι το έλεγαν πως ο Μελισσανίδης στο τέλος θα τη βρει τη λύση. Ακόμα και εκείνοι που ως κλασικοί εξυπνιτζήδες σπεκουλάριζαν τόσο καιρό και έλεγαν πως δεν πρόκειται το γήπεδο να γίνει ποτέ.

Τα ίδια και χειρότερα με την ομάδα. Αρκούσε μια ήττα, έστω και με αλλοπρόσαλλη εμφάνιση και λάθη από τον Χιμένεθ, αρκούσε για να ρίξει μπόλικο νεράκι στον μύλο της αμφισβήτησης. Ολοι εκείνοι που περίμεναν στη γωνία έτοιμοι να κράξουν τις μεταγραφές, τη διοίκηση και την ομάδα συνολικά, βρήκαν την ιδανική ευκαιρία για ξεσάλωμα. Άρχισαν τα «σας τα’ λεγα εγώ» και πολλά ανάλογα σχόλια που επιχειρούν να ακυρώσουν μια πολύ σοβαρή προσπάθεια που γίνεται αυτό το καλοκαίρι, έχοντας ξεκινήσει μήνες πριν.

Δυστυχώς, βιώνουμε μια τέτοια εποχή. Ως αντίθεση στα χρόνια που προηγήθηκαν και κάποια πράγματα θεωρούνταν θέσφατα, φτάσαμε στην εποχή της απόλυτης αμφισβήτησης. Κάθε φορά κάποιος που μπορεί να σε εκπλήξει με το θράσος του. Πολλές φορές, ακόμα και εκείνος που κάποτε στα Φιλαδέλφεια είχε πει στον Ολεγκ Μπλαχίν – ναι, εκείνον που είχε πάρει χρυσή μπάλα και ήταν απίστευτος σταρ – το μαγικό: «Ολεγκ μπάλα έχεις παίξει και εσύ, μπάλα έχω παίξει και εγώ», δεν φαντάζει πια μεμονωμένο φαινόμενο. Ζούμε στα χρόνια της ξερολίασης, τα εγώ θα σου πω.

Πιστεύω πως το θέμα του γηπέδου αποτελεί τρανή απάντηση προς όλα αυτά τα φαινόμενα. Ολοι οι ξερόλες, όσοι έβγαζαν κατά καιρούς συμπεράσματα και με περισσή ευκολία ισοπέδωναν τα πάντα, τώρα γυρνούν το…μπιφτέκι. Υπήρξαν (και θα υπάρξουν) πολλές δυσκολίες, πολέμιοι που είχαν να εξυπηρετήσουν σημαντικά συμφέροντα, αλλά στο τέλος εκείνοι που χειρίστηκαν αυτήν την υπόθεση – με όσα λάθη και παραλείψεις έγιναν σε αυτήν την πορεία – αποδείχθηκε πως ήξεραν καλά τον δρόμο προς τη λύση για την ΑΕΚ.

Το ίδιο συμβαίνει και στην ομάδα. Εστω και αν φουρνέλιασε την ομάδα ο Χιμένεθ σε μια από τις γνωστές εκρήξεις του, όταν λειτουργεί υπό πίεση, είναι ξεκάθαρο σε οποιονδήποτε έχει γνώση των συνθηκών του ελληνικού ποδοσφαίρου και βλέπει τα βιογραφικά των παικτών, πως οι μεταγραφές είναι εξαιρετικές. Αυτό που χρειάζεται είναι να γίνουν οι καλοί παίκτες εξαιρετικό σύνολο. Χρειάζεται χρόνο, αλλά με πίστη στην ομάδα και λίγη τύχη, δεν μπορεί να μην έρθει.

Σύμφωνα με την πλειοψηφία των όσων λέχθηκαν και γράφτηκαν μετά το ματς με την ΤΣΣΚΑ, η ΑΕΚ θα έπρεπε να κάνει ακόμα μισή ντουζίνα μεταγραφές. Και όμως, αυτό μοιάζει παράλογο. Ειδικά, εφόσον δεν συνοδευτεί από διαδικασίες που θα αφορούν και αποχωρήσεις από την ομάδα. Η Ενωση έχει ένα γεμάτο ρόστερ, με τουλάχιστον δύο καλές επιλογές σε κάθε θέση. Εάν ο προπονητής κρίνει πως κάποιος δεν κάνει ή πως θέλει παίκτη με άλλα χαρακτηριστικά, τότε θα προχωρήσει σε κινήσεις.

Για να το πω πιο απλά. Εάν κριθεί πως ο Τζανετόπουλος δεν καλύπτει όσα θέλει ο Χιμένεθ για το κέντρο της άμυνας, τότε θα υπάρξει προσθήκη στόπερ. Εάν ο Χιμένεθ οριστικοποιήσει πως δεν καλύπτεται από τον Βινίσιους, θα έρθει αριστερό μπακ. Εάν οι εξελίξεις με τον Γιόχανσον δεν είναι θετικές, τότε θα έρθει οκτάρι. Εάν δεν βρεθεί άκρη με τον Πατίτο, μπορεί να προστεθεί εξτρέμ. Και βέβαια, μόλις βρεθεί η λύση με τον Αλμέϊδα, θα γίνει κίνηση και για φορ. Αν και για την τελευταία, εκτιμώ πως η κίνηση θα γίνει και προ της διαδικασίας αποχώρησης του Πορτογάλου.

Η ΑΕΚ δεν έχει λόγο να ανοίξει φάμπρικα με δανεισμούς, ούτε να καταστρέφει καριέρες ποδοσφαιριστών. Η ΑΕΚ πρέπει να είναι επιλογή για κάποιον, επειδή θα βρει ευκαιρίες και τρόπους να δείξει τι αξίζει, αμειβόμενος παράλληλα με σωστό και συνεπή τρόπο. Δεν μπορεί μια ήττα ή ένας μικροτραυματισμός να αλλάζει τον μεταγραφικό σχεδιασμό. Όταν συμβαίνει αυτό, είναι νομοτελειακό πως οδηγεί σύντομα σε λογικό ανεμομαζωμάτων και στο φινάλε ανεμοσκορπισμάτων.

Αυτό που απαιτείται στην ΑΕΚ και λείπει έντονα είναι η εμπιστοσύνη. Απαξιώνονται εύκολα τα πάντα μέσα σε ελάχιστο χρόνο και δια ασήμαντες αφορμές. Υπάρχει μια μόνιμη αμφισβήτηση, μια καχυποψία που ακολουθεί κάθε βήμα σε όλα τα επίπεδα. Μια διαρκής επίδειξη εγωισμού, για να κομπορρημονεί κάποιος στο φινάλε της ημέρας – όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα – λέγοντας: «Σας τα’ λεγα εγώ».

Προσέξτε: δεν λέω πως πρέπει να εξελιχθεί κανείς σε χάπατο που θα δέχεται άκριτα όσα του λέγονται. Αλλά θεωρώ άδικο και λάθος να αμφισβητούνται οι πάντες και τα πάντα. Οσο και αν σε ορισμένες περιπτώσεις είναι φανερό, εγώ δεν μπορώ να λειτουργήσω ποτέ με αντίστροφο τρόπο. Θεωρώ πως όσοι δουλεύουν για κάποιον σκοπό (εν προκειμένω την ΑΕΚ) δουλεύουν για να πετύχουν και να την κάνουν καλύτερη. Ειδάλλως, μπαίνεις στα όρια του ανεξήγητου και του μεταφυσικού και δεν έχω λόγο να ακολουθήσω.

Πολλές φορές σκέφτομαι τι θα συνέβαινε εάν υπήρχε ίντερνετ, ιστοσελίδες, σόσιαλ στη δεκαετία του ’90. Πόση αμφισβήτηση θα γνώριζε εκείνη η ομάδα, που – δίκαια – σήμερα θεωρείται σημείο αναφοράς. Σκέφτομαι εκείνες τις εξέδρες που δεν γέμιζαν για το υπερθέαμα και τη σούπερ ομάδα του τρίτου σερί πρωταθλήματος και τι αντίκτυπο θα είχε αυτό στην ηρεμία της. Και μετά αναλογίζομαι πως εκείνη η ομάδα έκανε θραύση, γιατί πέρα από παικταράδες, προπονητάρα και διοίκηση, ήταν ΟΜΑΔΑ. Αυτό που ψάχνει απεγνωσμένα, αλλά δεν κάνει τα τελευταία χρόνια.

Κοντολογίς: εκτιμώ πως τα πράγματα φέτος θα είναι εξαιρετικά. Θα βλέπουμε το γήπεδο να χτίζεται και την ομάδα να πρωταγωνιστεί. Ελπίζω να καταφέρει τον ευρωπαϊκό στόχο, αλλά η τρελή καψούρα – που θα συμβάλει και στην ευρωπαϊκή προοπτική την επόμενη σεζόν – είναι το πρωτάθλημα. Οσοι ενθουσιάζονται ή απογοητεύονται βγάζοντας συμπεράσματα από ένα και μόνο παιχνίδι μέσα στον Ιούλιο, θα δουν πολλές ανατροπές. Δείξτε λίγη εμπιστοσύνη και θα δείτε.

• ΑΕΚ
• γήπεδο
• Χιμένεθ