Μία είναι η ουσία

Είναι περίεργος ο δεκαπενταύγουστος στην Αθήνα. Όχι τόσο άδεια πια όπως άλλες χρονιές, αλλά με γεμάτες όλες τις παραλίες. Καλά να είστε και καλά να περνάτε. Και να κάνετε καθαρές σκέψεις για την ΑΕΚ και όσα αρχίζουν πια για τα καλά από την Πέμπτη και έπειτα. Διότι, είναι αλήθεια πως όλο αυτό το διάστημα, υπήρξε περισσότερη κουβέντα παρά πράξεις. Πολλή συζήτηση για όσα έγιναν και όσα δεν έγιναν, με την κακή διάθεση που φέρνει πάντα ένας αποκλεισμός.

Οσα λέγονται και γράφονται εδώ αυτές τις μέρες, είναι ενδεικτικά. Από την οπτική που τα βλέπει ο καθένας, από το βαθμό αμφισβήτησης για όσα έχουν γίνει, από τη συνολική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Πολλή κουβέντα, πολύ γκρίνια, έντονη αμφιβολία για το τι μπορεί να κάνει η ΑΕΚ τη σεζόν που ξεκίνησε. Δεν αδικώ κανέναν. Οσα είδαμε στα ματς με την ΤΣΣΚΑ, όσα εμφανίστηκαν στο φιλικό με τον Πλατανιά, αποτελούν εικόνες προβληματισμού.

Αλλά ξέρετε, όσα και αν πω εγώ ή κάποιος άλλος που βλέπει τα πράγματα πιο θετικά, για όλα μία είναι η ουσία. Και αυτή είναι οι νίκες. Τα αποτελέσματα. Οσο και αν κάποιοι υποστηρίζουν πως δεν μετράει μόνο το αποτέλεσμα, η πραγματικότητα είναι πως όλοι κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος. Οι καλές προθέσεις, η δουλειά, δεν αρκούν από μόνα τους. Αυτό που χρειάζεται είναι αποτελεσματικότητα και ουσία, που στην περίπτωση της ΑΕΚ θα αλλάξουν το αντικείμενο της συζήτησης.

Το φάρμακο για όλα είναι οι νίκες. Με θετικό αποτέλεσμα στο Βέλγιο, μια τριάδα στο χαλαρό στην πρεμιέρα και με το ΟΑΚΑ να «καίει» στη ρεβάνς, φτιάχνει το κέφι, η διάθεση, τα σχόλια, η σκέψη για ό,τι αφορά την ΑΕΚ. Κυριαρχεί ξανά η ποδοσφαιρική λογική, που πολλές φορές χάνεται υπό την πίεση της αναμονής και των κακών αποτελεσμάτων, ειδικά με τον τρόπο που ήρθαν για την Ενωση στους αγώνες με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Η ΑΕΚ φέτος κινήθηκε έγκαιρα, έκλεισε επτά μεταγραφές με τους έξι παίκτες εξ αυτών να κουβαλούν βιογραφικό και παραστάσεις που είναι μη αμφισβητήσιμα. Παίκτες που ήρθαν να προστεθούν σε μια ήδη εξαιρετική βάση παικτών που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια. Είναι φανερό πως η ΑΕΚ κάνει συνεχώς βήματα προς τα εμπρός: αποκλεισμός με κλοπή όντας ακόμα στα χαμηλά, κύπελλο στην πρώτη σεζόν της επιστροφής, Champions League και κλεμμένο κύπελλο πέρυσι.

Αυτό που γίνεται φανερό από την εικόνα του υλικού ήταν πως χρειάζεται χρόνο με έναν ικανό προπονητή, αλλά και συγκεκριμένες ποιοτικές προσθήκες για να φτάσει ακόμα πιο ψηλά. Που για φέτος, αυτό σημαίνει πρόκριση σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης και το πρωτάθλημα (μαζί με το κύπελλο). Οι ποιοτικές προσθήκες έγιναν, ικανός προπονητής υπάρχει, καθαρό μυαλό χρειάζεται και λίγη τύχη για να προχωρά δίχως αμφισβήτηση στη συνέχεια.

Η άποψη μου για το υλικό και τις μεταγραφές είναι θετική. Θεωρώ πως η ΑΕΚ έχει καταφέρει να έχει από δύο τουλάχιστον καλούς παίκτες σε κάθε θέση, ενώ αρκετοί από τους παίκτες της μπορούν να καλύψουν περισσότερες από μια θέσεις. Υπάρχουν επιλογές που αρέσουν στον προπονητή, που δείχνουν πως είναι βήματα προς τα μπροστά και πρέπει να αξιοποιηθούν για να δέσουν ως ομάδα.

Τις τελευταίες εβδομάδες, ακούς και διαβάζεις πολλά: για την υπερομάδα του Ολυμπιακού, για τη φοβερή και τρομερή επιρροή που έχει ο Ουζουνίδης στον Παναθηναϊκό, ακόμα και ανησυχία για τον ΠΑΟΚ επειδή άλλαξε προπονητή και πήρε κάποιον που όταν γράφονταν για την ΑΕΚ, η…καραμούζα πήγαινε σύννεφο. Προφανώς και οφείλεις να σέβεσαι κάθε ομάδα. Αλλά η φετινή ΑΕΚ, δεν δικαιολογεί με κανένα τρόπο φοβική αντιμετώπιση.

Δείτε τα μεσοβδόμαδα φιλικά. Δείτε ποιοι ήταν αντίπαλοι κάθε ομάδας στα πρώτα επίσημα παιχνίδια της σεζόν. Δείτε πόσα κενά υπάρχουν στην κάθε ομάδα. Ακόμα και τους προπονητές που είναι στην άκρη του πάγκου. Η ΑΕΚ δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από κανέναν. Μόνο να δουλέψει με πλάνο, να επιμείνει σε όσα έχει κάνει, να βρει λύσεις για να αξιοποιήσει το υλικό που έχει.

Αλλωστε, φέτος οι συνθήκες εντός συνόρων θα είναι ξανά κανονικές. Το είχαμε λησμονήσει περνώντας δύο δεκαετίες υπό καθεστώς χούντας. Αλλά τα πράγματα άλλαξαν. Για όποιον δεν το έχει κατανοήσει, αρκεί μια ματιά καθημερινά στα «κόκκινα» ΜΜΕ για να απολαύσει τον κρότο με τον οποίο καταρρέει το σύστημα που τους έκανε να μοιάζουν άτρωτοι επί μια 20ετία.

Τη μια τους φταίνε οι πίνακες διαιτησίας, την άλλη οι μισθοί της επιτροπής εξομάλυνσης, με τον Δέδε βγάζουν…σπυριά, ο Σάββας κατακεραυνώνει κάθε μέρα παρά την ηλικία του, τώρα τους στάθηκε στον λαιμό και η κλήρωση του κυπέλλου που επαναφέρει τον «ψυχίατρο» στο ΟΑΚΑ. Φανταστείτε και να μην είχαν περάσει την Παρτιζάν και να μην είχαν τόσο βατή κλήρωση, τι θα έκαναν και έγραφαν καθημερινά.

Γι’ αυτό σας λέω. Η λύση είναι μια. Νίκες, για να μεταφέρει η ΑΕΚ το βάρος στους άλλους. Στον…αδικημένο Ολυμπιακό, στον Παναθηναϊκό που ψάχνει συμμάχους και κάναν παίκτη για να μην παίζει με τον Μολίνς στην επίθεση, τον ΠΑΟΚ που έσπασε ρεκόρ στο φάγωμα προπονητή. Λίγο να πάρει μπροστά η μηχανή και μετά θα έχουμε να συζητάμε μόνο για καλά.

• ΑΕΚ
• ολυμπιακός
• Παναθηναικός
• ΠΑΟΚ
• Χιμένεθ