Μέρα που είναι

Δεν ανήκω στη γενιά που βίωσε τη χούντα. Αλλωστε, η οικογένεια μου δεν ζούσε στην Ελλάδα εκείνα τα χρόνια και όσα μάθαιναν από την πατρίδα, ήταν πάντα συνοδευόμενα από τη χρυσόσκονη των αναμνήσεων ή όσων ήθελαν να πιστεύουν πως υπάρχουν. Μεγάλωσα όμως, με τα μηνύματα του Πολυτεχνείου. Για να αποφύγω κάθε παρεκτροπή της κουβέντας με πολιτικές προεκτάσεις, αναφέρομαι στον συμβολισμό της διαδικασίας. Της μάχης, της θυσίας, προκειμένου να έχουμε όλοι το δικαίωμα να μιλάμε, να εκφραζόμαστε, να συναθροιζόμαστε, να κινούμαστε ως ελεύθεροι άνθρωποι.

Από την πρώτη μέρα λειτουργίας αυτής της ιστοσελίδας, τέθηκε ως απαράβατος κανόνας πως όποιος γράφει ή σχολιάζει, θα έχει δικαίωμα στην έκφραση αρκεί να μην προσβάλει. Το τηρούμε με ευλάβεια. Γιατί έτσι πρέπει να συμβαίνει. Μπορεί να διαφωνώ απόλυτα με τις απόψεις αρκετών, να μας χωρίζουν πολλά, αλλά θα μάχομαι πάντα για να έχουν το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης. Να λένε όσα πιστεύουν, να επιχειρώ να συμβάλω πάντα στη σκέψη του. Ηδη, στον ελληνικό Τύπο ζούμε πολλά φαινόμενα χουντοποίησης, με φασιστικές μεθόδους που θα έπρεπε να είναι σημείο αναφοράς και αντίδρασης.

Ο συμβολισμός του Πολυτεχνείου στη δική μου αντίληψη, εκφράζεται μέσα από δύο βασικές αξίες που έχουν ξεχωριστή σημασία στον μικρόκοσμο μας. Την πρώτη, τη δυνατότητα έκφρασης, την ανέλυσα παραπάνω. Ωστόσο, η πιο σημαντική είναι η ανάγκη αντίδρασης. Οσοι κατέφυγαν στο Πολυτεχνείο εκείνες τις μέρες, είχαν ξεσηκωθεί και επιχειρούσαν να αφυπνίσουν και άλλους για να βγει η Ελλάδα από τον γύψο. Για να υπάρξει αντίσταση απέναντι σε χουντικές καταστάσεις. Σαν και αυτές που βιώνουμε σε μεγάλο βαθμό στην καθημερινότητα μας.

Δεν θα αναφερθώ σε όσα παράλογα μας περιβάλλουν κοινωνικά και πως αντιδρά ο καθένας. Στέκομαι σε όσα συμβαίνουν στον αθλητισμό. Για να επικρατήσει αυτή η χούντα που σκέπασε τα πάντα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, συνέβησαν πολλά. Είναι αλήθεια, ειδικά για όσους έχουμε βιώσει το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90, πως η ΑΕΚ υπήρξε η μοναδική ίσως φωνή αντίδρασης και αντίστασης. Δεν αρκούσε και δεν μπόρεσε να αλλάξει τα πράγματα. Στήθηκε ένα σύστημα που ελέγχει τα πάντα.

Δείτε τις αντιδράσεις των 12 της Λίγκας. Εναντίον των τεσσάρων μεγάλων έγραψαν πολλοί. Ποιων μεγάλων; Για όσους δεν γνωρίζουν, η ΑΕΚ αμείβεται ακόμα από τη συμφωνία για το τηλεοπτικό με απολαβές νεοφώτιστης ομάδας. Σε μια απίστευτη αδικία, παρακάμπτεται το μέγεθος και η εμπορικότητα μιας ομάδας και παίρνει λιγότερα από τον συμπαθή Λεβαδειακό. Αρα, για ποιο μπλοκ εναντίον των τεσσάρων. Είναι οι 12, η ΑΕΚ και οι τρεις.

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι μόνο τι κάνουν οι άλλοι, αλλά πως αντιδρούμε εμείς. Γιατί, για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμα, η ΑΕΚ σωστά ξεκίνησε αυτή τη διαδικασία επαναφοράς της από την αποκατάσταση της ισονομίας. Εχουν γίνει λάθη σε αυτήν τη διαδικασία και αυτό νομίζω πως το αντιλαμβάνεται εύκολα ο καθένας. Αλλά η κατεύθυνση, ήταν σωστή. Την ώρα που άλλοι συμβιβάζονται με τα ψιχουλάκια της 2^ης θέσης και του ονείρου για το Τσάμπιονς Λιγκ, η ΑΕΚ χτύπησε γροθιά στο μαχαίρι.

Το κακό είναι πως η ΑΕΚ έχει να λύσει ακόμα πολλά εσωτερικά θέματα. Να βγει από τα αδιέξοδα που η ίδια δημιούργησε. Να κατανοήσει ο κόσμος της ποιος είναι ο εχθρός. Να μην ενημερώνεται μόνο με καθεστωτικούς τρόπους, αλλά να βλέπει και να κρίνει. Το δικαίωμα στην ελεύθερη σκέψη είναι μεγάλη κατάκτηση. Να σκέφτεσαι, να μην κραυγάζεις και μετά να εκφράζεσαι. Να βλέπεις το δάσος και όχι το δεντράκι. Να μην ενθουσιάζεσαι από το περιτύλιγμα, αλλά να βλέπεις αν υπάρχει δώρο. Να μην λες κάτι πρέπει να γίνει, αλλά να προτείνεις τη λύση και να συνασπίζεσαι γύρω από την προσπάθεια.

Ξέρετε, το Πολυτεχνείο έχασε μεγάλο μέρος του συμβολισμού του στο πέρασμα των ετών, όταν υπήρξαν αρκετοί επιχείρησαν και καπηλεύτηκαν τη διαδικασία. Η Ελλάδα γέμισε από τύπους περίεργους που εμφανιζόταν ως αγωνιστές του Πολυτεχνείου και κατέστρεψαν την αλήθεια εκείνων που προσπάθησαν. Στη δική μας πραγματικότητα, υπάρχουν πολλοί που καταφέρνουν με τεχνάσματα να μένουν άβρεχτοι και το ανάθεμα πέφτει στους ίδιους και στους ίδιους, δίχως να βρίσκει κανείς ποιο είναι το πραγματικό ζήτημα.

Ας μην ανοίξω περισσότερο την κουβέντα. Θα κλείσω μόνο με το εξαιρετικό άρθρο του Τσατάλη για τον μεγάλο κίνδυνο που απειλεί την ΑΕΚ. Με τον οπαδό σου ξενερωμένο, δεν πας πουθενά, λέει και έχει 1000% δίκιο. Αλλά ο μόνος τρόπος για να πετύχεις αυτό, είναι να ανοίξεις δίαυλο επικοινωνίας. Να εμπιστευθείς, να μιλήσεις, να ενημερώσεις. Να ακούσεις και παλαβά, να βρεις και κολλημένα μυαλά, αλλά να κερδίσεις. Γιατί όσα συμβαίνουν στην ΑΕΚ, τα σημαντικά που διακυβεύονται, έχουν αντιστρόφως ανάλογη παρουσία και στήριξη από τον κόσμο με αυτό που θα έπρεπε. Και το λάθος, δεν είναι στην πλευρά του κόσμου.

• ΑΕΚ
• πολυτεχνείο