Και το ταμπούρι θέλει τρόπο

Και το ταμπούρι θέλει τρόπο
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Άλλο ήθελα να γράψω σε αυτό το κομμάτι, αλλά διαφορετικό προέκυψε. Είχα άλλωστε και την εικόνα της Εθνικής ομάδας στο μπαράζ με την Κροατία. Θέαμα προβληματικό, λογικές ξεπερασμένες, που στηρίζονταν αποκλειστικά στον εγωισμό και το ταλέντο συγκεκριμένων παικτών όπως ο Σωκράτης. Όταν έλειπαν οι βοήθειες, όταν η Εθνική γέμισε με παίκτες που δεν έχουν δυνατότητες, ήρθε και το αποτέλεσμα που βάζει στον πάγο τα όνειρα για συμμετοχή στο Μουντιάλ.

Παίκτες ξεπερασμένοι, δίχως κίνητρα και φιλοδοξίες, δίχως συμμετοχές με τις ομάδες τους, που για κάποιον απροσδιόριστο λόγο είναι βασικοί και αναντικατάστατοι στην Εθνική ομάδα. Αλλά δεν θέλω να τα βάλω με τους παίκτες. Στο κάτω κάτω, ουδείς πρέπει να λησμονεί τι συνέβη πριν από λίγους μήνες, όταν καλύτερη φουρνιά παικτών έχανε από τα νησιά Φερόε και την κάθε εσχατιά της Ευρώπης.

Το μέγιστο ζήτημα για εμένα, αφορά τη νοοτροπία και τη λογική που αντιμετωπίζονται τα παιχνίδια. Όταν πηγαίνεις μόνιμα να παίξεις κλεφτοπόλεμο, όταν πας πάντα στο όριο και ψάχνεις τη μία φάση, είναι νομοτελειακό πως θα έχεις μόνο από σύμπτωση επιτυχίες. Το ποδόσφαιρο εξελίσσεται, οι εποχές του κατενάτσιο έχουν περάσει. Ακόμα και η άμυνα, θέλει τέχνη και παίκτες με ικανότητες για να βγαίνουν σε κόντρες και να έχουν γρήγορη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση.

Το ταμπούρι του Σούλη Παπαδόπουλου στην Προοδευτική, οι ομάδες που παίζουν αντιποδόσφαιρο, μπορούν να έχουν ελάχιστη επιτυχία. Τα πούλμαν, ακόμα και από προπονητές όπως ο Μουρίνιο, προκαλούν θυμηδία με την εικόνα τους. Με τις απαιτήσεις που έχει πλέον το άθλημα, είναι αναγκαίο να προσπαθείς να παίξεις μπάλα. Οσο μπορείς, όπως μπορείς.

Δείτε τα ματς της ΑΕΚ με τη Μίλαν. Δύο λευκές ισοπαλίες ήταν το αποτέλεσμα. Αλλά η ΑΕΚ, τόσο στο Μιλάνο, όσο και στο ΟΑΚΑ, έκανε φάσεις. Εψαξε το γκολ, μπορεί να αισθάνεται πως δικαιούνταν κάτι περισσότερο. Το ίδιο έχει συμβεί σε όλα τα ματς. Όταν δεν το έκανε – όπως με την ΤΣΣΚΑ στην Αθήνα και λιγότερο στη Ρωσία – το πλήρωσε πολύ ακριβά, με ήττες που πόνεσαν περισσότερο λόγω του τρόπου που προέκυψαν.

Δεν παραβλέπω την ποιοτική ανωτερότητα μιας ομάδας. Οι Κροάτες ξεχείλιζαν ταλέντο και οι περισσότεροι παίζουν σε τοπ κλαμπ παγκοσμίως. Αλλά εκεί έγκειται αυτό που αναφέρω περί της ικανότητας να έχεις οργανωμένο τρόπο παιχνιδιού. Να μπορείς να έχεις δουλέψει την ομάδα σου, να βγάζεις παιχνίδι ακόμα και όταν αμύνεσαι, να έχεις μικρές αποστάσεις, διαγώνιες κινήσεις και όσα ακόμα απαιτεί το ποδόσφαιρο το 2017.

Όπως αποδεικνύεται στην πράξη, για να πετύχει μια ομάδα πρέπει να ξέρει να αμύνεται, αλλά και να φτιάχνει παιχνίδι. Δεν μπορώ να ξέρω τώρα ποια θα είναι η τύχη της Εθνικής. Αλλά μπορώ να βλέπω με αισιοδοξία την κατάσταση της ΑΕΚ. Διότι, πέρα από κάθε άλλη σύγκριση, είναι η ομάδα που ξέρει να αμύνεται καλύτερα και να παράγει περισσότερο από τους ανταγωνιστές της.

Ειδικά τώρα που προστίθενται επιλογές επιπέδου Τσιγκρίνσκι και Κονέ. Δηλαδή, αμυντικός που μπορεί να ηρεμεί την ομάδα και παράλληλα να ξεκινά το παιχνίδι από πίσω. Μέσος που μπορεί να δίνει την μπάλα κάθετα, να κάνει κινήσεις με και χωρίς την μπάλα, που ξέρει να γεμίζει τη μεσαία γραμμή. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τα παιδιά που υπάρχουν είναι λόγοι αισιοδοξίας, πως η συνέχεια θα είναι ακόμα καλύτερη.

Να πεις τώρα πως σε αυτήν την Εθνική, ο Σκίμπε δεν ξεκίνησε τον Λάζαρο; Πως είχε στον πάγκο τον Μπακασέτα ως το 72’; Πως δεν κάλεσε καν τον Μπακάκη για να παίζουν δεξιά μπακ οι Μανιάτης και Ρέτσος; Πως ακόμα και χωρίς παιχνίδια, ο Γιακουμάκης θα ήταν λύση για να υπάρχει οντότητα στην επίθεση; Πως ο Γαλανόπουλος έπαιζε για πλάκα χαφ, εκεί που δεν κουνιόνταν Τζιώλης και Σάμαρης; Πολλά μπορείς να πεις, αλλά δεν θα αλλάξει η ιστορία πλέον.

Το νόημα της ιστορίας είναι πως στο ελληνικό ποδόσφαιρο υπάρχει μια συνεχόμενη φαντασίωση. Αλλοι βαυκαλίζονται λέγοντας πως έχουν τα καλύτερα ρόστερ, άλλοι πιστεύουν πως ο μονόδρομος για τις επιτυχίες είναι να κλείνονται και να περιμένουν, άλλος λέει ευφυολογήματα πως παράγουμε μόνο αμυντικούς. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να απαξιώσεις και να διασύρεις το υλικό, κάνοντας την εθνική μοναξιά να μοιάζει αβάσταχτη.

 

ΥΓ: Για την ιστορία της κακουργηματικής δίωξης στον Μαρινάκη δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά. Αυτό που δεν μπορεί να παραβλέψει ούτε ο πλέον φανατικός υπερασπιστής του, είναι πως ο πρόεδρος του Ολυμπιακού κατηγορείται έπειτα από έρευνα εισαγγελέων και ανακριτή, για αλλοίωση αποτελεσμάτων.

Κάθε προσπάθεια σύγκρισης, εξίσωσης και συγκερασμού με την ΑΕΚ, είναι εκτός πραγματικότητας. Δεν μπορώ να γνωρίζω ποια θα είναι η κατάληξη σε προσωπικό επίπεδο για τον Μαρινάκη και αθλητικό για τον Ολυμπιακό. Αυτό που ξέρω και δεν μπορεί να αμφισβητήσει ουδείς, είναι πως αποτελεί μεγάλο βάρος και ντροπή για μια ομάδα να εμπλέκεται άμεσα σε τέτοιες διαδικασίες.

Η ΑΕΚ γνωστοποίησε την απόφαση της να μην διεκδικήσει όσα έχει νόμιμο συμφέρον από την υπόθεση του Ολυμπιακού (ή και άλλων ομάδων). Δεν συμφωνώ, αλλά δεν είμαι εγώ αυτός που αποφασίζω. Θα είναι σημαντικό η ΑΕΚ να δικαιωθεί. Αλλά βλέποντας τη στάση, ακόμα και των πιο μετριοπαθών Ολυμπιακών, έχω πολλές αμφιβολίες για τα όσα θα ακολουθήσουν.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X