Γαία πυρί μιχθήτω

Να πεις δεν τα έλεγα; Τα έλεγα. Να πεις δεν τα περίμενα; Τα περίμενα. Κάθε φορά υπάρχουν κάποιοι που μπορούν ακόμα να με εκπλήσσουν, να δημιουργούν μια υπερβατική πραγματικότητα.Από την ώρα που σφύριξε ο Μπλάνας το φινάλε στο ματς με τον Ηρακλή, περίμενα με τρόμο όλες αυτές τις αντιδράσεις. Ερείπια, γκρέμισμα, απόλυτη καταστροφή απ’ άκρη σ’ άκρη. Ελεος ρε παιδιά. Γκέλα μεγάλη, πόνεσε πολύ, ξενέρωσε περισσότερο, αλλά ως εκεί. Δεν χάθηκε τίποτε παραπάνω από δύο βαθμούς. Η ΑΕΚ είναι πρώτη και έχασε την ευκαιρία να είναι μόνη πρώτη.

Λάθη υπήρξαν πολλά που έφεραν την γκέλα. Βέβαια, ουδείς μπορεί να παραγνωρίσει πως η ΑΕΚ αγωνίστηκε χθες δίχως τα δύο μεγαλύτερα επιθετικά όπλα της: τον παίκτη που δημιουργεί, δίνει φαντασία και κάτι διαφορετικό στο παιχνίδι και λέγεται Μάνταλος και εκείνον που ξέρει και μπορεί καλύτερα από κάθε άλλον να ανοίγει κλειστές άμυνες και λέγεται Αλμέϊδα. Και για όσους έχουν κόλλημα με την απουσία του Μάνταλου, η απάντηση είναι μία. Ναι, είναι τεράστια, γιατί ο Μάνταλος είναι τέτοια κλάση που θα μπορούσε να έπαιζε σε οποιαδήποτε ομάδα της ΑΕΚ διαχρονικά. Και αν χρειάζεσαι τον Αλμέϊδα για να νικήσεις τον Ηρακλή, πάλι η απάντηση είναι καταφατική. Γι’ αυτά τα ματς τον πήρες τον Πορτογάλο, περισσότερο από κάθε ντέρμπι.

Η ιστορία γράφτηκε από τους παρόντες. Ο Τιμούρ έκανε λάθος με τον Πέκχαρτ. Κυρίως, επειδή περιορίστηκε στην εικόνα που δίνει ο Τσέχος στις προπονήσεις, που σύμφωνα με το σύνολο όσων την βλέπουν, είναι εξαιρετική. Όχι πως είχε και επιλογές βέβαια, με τον Αλμέϊδα νοκ άουτ και τον Αραβίδη εκτός λόγω της ανοησίας της περασμένης εβδομάδας. Αλλά δυστυχώς για την ΑΕΚ, ο Πέκχαρτ αποδεικνύεται πως μπορεί να βοηθήσει μόνο σε συγκεκριμένα παιχνίδια και για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Να έμπαινε δηλαδή χθες στο 70’ και να προσπαθούσε να πάρει κάποια κεφαλιά. Εκεί, ίσως να ήταν χρήσιμος και να έκανε κάτι.

Ο Κετσπάγια έχει μία άποψη που με βρίσκει σύμφωνο. Όταν έχεις παίκτες με εμπειρία, παραστάσεις και ποιότητα, δεν χρειάζεται να τους πεις εσύ πως θα κάνουν πάσα ή σέντρα. Δεν χρειάζεται να εξηγήσεις στον Μπακάκη πως πρέπει να περάσει καβάλα κάποιον Σαραμαντά και να κάνει σέντρα μέσα στο γήπεδο. Ούτε στον Ντίντακ που έπαιξε στη Μίλαν και στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, πως όταν φτάνεις στη μικρή περιοχή, κάνεις σέντρα ή σουτ και όχι αυτό το αποκαρδιωτικό.

Μπορείς να πεις πολλά για το παιχνίδι. Για την τραγική ημέρα του Μπακασέτα, που πνίγηκε πρώτος από το άγχος. Για το άναρχο παιχνίδι του Πατίτο στο δεύτερο μέρος. Για τον ακούνητο Βάργκας του πρώτου ημιχρόνου. Για το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του Σιμόες. Για τον Πλατέλλα που ξεφούσκωσε μετά το πρώτο 15λεπτο. Για τον Λάζαρο που δεν είχε ανάσες για παραπάνω από 25-30’. Διαβάζω και ακούω για τα στημένα.  Χρειάζεται να δουλέψεις στα στημένα, αλλά αρκεί η μπάλα να φτάνει στην περιοχή από αυτά και τούτο δεν συνέβη ποτέ. Και φανταστείτε, πως η ΑΕΚ έχει εξαιρετικούς εκτελεστές, όπως οι Βάργκας, Μπακασέτας, Πατίτο.

Δεν χρειάζεται να πούμε το αυτονόητο. Η ΑΕΚ έχασε σημαντική ευκαιρία, να μπει καβάλα από την αρχή. Αλλά μην ξεχνάτε πως είναι μόλις η 3^η αγωνιστική. Γιατί η γκέλα της ΑΕΚ είναι μεγαλύτερη από εκείνη του ΠΑΟΚ στην έδρα του με την Ξάνθη; Γιατί η γκέλα της ΑΕΚ υπερβαίνει την απώλεια του Ολυμπιακού στη φίλια Λάρισα; Γιατί ακόμα και η ισοπαλία του Παναθηναϊκού στο Αγρίνιο, που αποδόθηκε στη διαιτησία για να κρύψει τα προβλήματα, είναι λιγότερα ελαφριά από την γκέλα της ΑΕΚ.

Πάντα το ενδιαφέρον στρέφεται σε όσα συμβαίνουν εντός της ΑΕΚ, αλλά δεν μπορεί κάποιος να κλείνει τα μάτια στον κόσμο και να στρουθοκαμηλίζει. Είναι μια περίεργη χρονιά, όπου και οι τέσσερις ομάδες βαδίζουν σε τεντωμένο σχοινί. Στον Ολυμπιακό – δείτε μόνο τα σημερινά πρωτοσέλιδα – ο Μπέντο τελεί υπό προθεσμία και αν δεν πάρει νίκες έφυγε. Στον Παναθηναϊκό ζουν πρωτοφανή σκωτσέζικα ντους, με τον Στραματσόνι τη μια εβδομάδα να είναι Μουρίνιο και την άλλη ο Μπάμπης Τακούνας. Ο ΠΑΟΚ αυτοκαταστρέφεται και βρίσκεται βουτηγμένος στην εσωστρέφεια και στις εμμονές, να παίξει με τον Κλάους και τον Τζαβέλα, να βγάλει τον Κουλούρη και άλλες περίεργες ιστορίες του άπειρου Ιβιτς.

Το θέμα είναι εάν το σχοινί της ΑΕΚ θα το κόψουμε μόνοι μας. Βλέπω έναν πανικό για το δύσκολο πρόγραμμα. Και; Προσυπογράφει κάποιος πως η ΑΕΚ θα χάσει από τον Ολυμπιακό και δεν θα πάρει αποτέλεσμα από το μεγαθήριο της Λάρισας; Μπορεί κάποιος να τρομάζει από τον Πανιώνιο ή τον Παναθηναϊκό; Κάθε ομάδα αξίζει σεβασμό, κανένα ματς δεν θα το πάρεις με τη φανέλα, αλλά ως εκεί. Η ΑΕΚ έχει καλούς παίκτες, ειδικά όταν θα έχει μέσα τις ηγετικές προσωπικότητες της (οι δύο που έλειπαν συν οι Λέσκοτ, Τσιγκρίνσκι, Γιόχανσον που έκαναν τη διαφορά και χθες), μπορεί να νικήσει κάθε αντίπαλο.

Το εύκολο είναι να καταστρέφεις. Να ρίχνεις μια και να πέφτουν όλα κάτω. Αλλά αυτά είναι πρωτοφανή για μια ομάδα που είναι πρώτη. Για μια ομάδα που ακόμα συντίθεται, έχει να διορθώσει αρκετά και να βρει τις λύσεις της. Πόνεσε, πλήγωσε, ξενέρωσε, αλλά ως εκεί. Την Κυριακή η ΑΕΚ δίνει μεγάλο ματς και έχει την ευκαιρία να μεταφέρει ξανά προβλήματα, γκρίνια και άλλα πολλά στην πλευρά του Ολυμπιακού. Στο χέρι της είναι, στο μυαλό του Τιμούρ και στα πόδια των παικτών.

• ΑΕΚ
• κετσπάγια
• ολυμπιακός