Η άμυνα θα φέρει τον τίτλο

Ας ξεκινήσουμε με το κλισέ: η επίθεση φέρνει τον κόσμο στο γήπεδο, η άμυνα φέρνει τους τίτλους. Χιλιοειπωμένο, αλλά τόσο μα τόσο αληθινό. Σκεφτείτε τον εαυτό σας. Ελάχιστοι μπορεί να θυμόνται και να μνημονεύουν ένα παιχνίδι στο οποίο η ΑΕΚ έπαιξε καλά, αλλά δεν κέρδισε. Αντίθετα, ουδείς λησμονεί το ματς με τη Μίλαν για παράδειγμα, όπου η Ενωση έπαιξε ταμπούρι, είχε φύλακα άγγελο τον Σορεντίνο, αλλά στο φινάλε πανηγύρισε μια ιστορική επιτυχία. Και υπάρχουν ακόμα πλείστα παραδείγματα από τη μία ή την άλλη πλευρά, που επιβεβαιώνουν πως αυτό που μένει στο τέλος της ημέρας είναι η νίκη, ο τίτλος, η διάκριση.

Υπό αυτό το πρίσμα δεν μπορώ να φανταστώ πιο ασφαλή τρόπο για να φτάσει η ΑΕΚ στον στόχο της που είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος και του κυπέλλου, από την ισχυροποίηση και βελτίωση (ακόμα περισσότερο σε σχέση με πέρυσι) της αμυντικής λειτουργίας. Ηδη, από πέρυσι η ΑΕΚ είχε κάνει πολύ σημαντικά βήματα προόδου σε αυτόν τον τομέα. Ο Πογιέτ, ο Μανωλάς, είχαν βάλει λιθαράκι και είχαν φτιάξει μια ομάδα που έπαιξε σφιχτά, με μικρές αποστάσεις στις γραμμές, που ήξερε να αμύνεται και να χτυπά με τα δυνατά της όπλα.

Ηδη, σε αυτήν την εξαιρετική αμυντική λειτουργία που είχε ως αποτέλεσμα το κύπελλο και μεγάλες νίκες επί όλων των ανταγωνιστών της, η ΑΕΚ έχει προσθέσει ένα υπερόπλο που λέγεται Τσιγκρίνσκι. Ξέρετε, στην Ελλάδα που πολλές φορές μένει η τελευταία γεύση, πολλοί λησμονούν πως η ΑΕΚ έκανε γρήγορα και αποτελεσματικά την προσθήκη του Ουκρανού. Δεν έγινε σίριαλ, δεν είχε μεγάλα ντεσού και δεν προκάλεσε τον ενθουσιασμό που δικαιολογεί το όνομα και η καριέρα του Τσιγκρίνσκι. Την ώρα που Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ προχωρούν με αμφιλεγόμενες επιλογές, η ΑΕΚ έχει ήδη τον ηγέτη.

Ο Τσιγκρίνσκι είναι μαζί με την ομάδα από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας, έχει βγάλει όλο το πρόγραμμα αγόγγυστα, έχει γνωρίσει πρόσωπα και πράγματα, ξέρει ποιος είναι ο ρόλος που προαλείφεται γι’ αυτόν. Ο Τσιγκρίνσκι είναι ήδη ο παίκτης που ανεβάζει επίπεδο την άμυνα της ΑΕΚ. Για να μην αναφερθώ στην προσθήκη του Ντίας (που ο Τιμούρ προτιμά ξεκάθαρα αντί του Ντίντακ), την βελτίωση και την αυτοπεποίθηση που έλαβαν όλοι οι παίκτες που βρίσκονταν και πέρυσι.

Ο Τιμούρ ζητά με επιμονή εδώ και μέρες στόπερ και αυτός θα έρθει. Δουλεύονται πολλές επιλογές, η ΑΕΚ ψάχνει εκείνη που θα καλύπτει περισσότερο όλα τα δεδομένα. Αριθμητικά μοιάζει πλήρης στη θέση, αλλά ο προπονητής θέλει και άλλη επιλογή με εμπειρία και ποιότητα. Κυρίως, γιατί θέλει να χτίσει μια άμυνα μπετόν. Μια άμυνα που δεν θα δέχεται φάσεις. Γιατί σε όλα όσα διαβάσατε για το ματς στο Περιστέρι, σημειώστε και το εξής: είχε κατοχή ο Ατρόμητος, του άφησε χώρο η ΑΕΚ, αλλά σε όλο το 90λεπτο μια τελική έγινε και αυτή εκτός εστίας.

Στη δική μου αντίληψη, δεν υπάρχει κανένας ενδοιασμός. Το ζητούμενο για την ΑΕΚ, αυτό που θέλουν όλοι και για το οποίο θα θυσίαζαν τα πάντα, είναι ο τίτλος. Για εμένα, οδηγός είναι το πρωτάθλημα του ’89. Οσοι έχουν αναμνήσεις από εκείνη τη χρονιά, θα θυμόνται πως η ΑΕΚ δεν έθελξε, δεν έπαιξε μεγάλη μπάλα, αλλά ήταν ένα σφιχτό σύνολο που ήξερε να παίρνει αποτελέσματα. Επαιζε εντυπωσιακή για την εποχή άμυνα και έβρισκε τα γκολ που ήθελε στα περισσότερα ματς.

Θα ήμουν ευτυχής, αν η ΑΕΚ έπαιρνε το πρωτάθλημα με 30 νίκες που θα γίνονταν με ταμπούρι και 1-0. Κυρίως γιατί πιστεύω, πως όταν κάποιος λιμοκτονεί δεν χρειάζεται ραπανάκια για την όρεξη. Και η ΑΕΚ λιμοκτονεί για το πρωτάθλημα. Προς όσους το λησμονούν, φέτος είναι ο 22^ος χρόνος. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό και να περνά γενιά Ενωσιτών δίχως το πρωτάθλημα. Δεν με ενδιαφέρει διόλου το θέαμα και η καλή μπάλα, αν είναι να έρθει ο στόχος.

Στα χρόνια της παντοδυναμίας της ΑΕΚ, πρώτα ήρθε ο τίτλος που έμοιαζε λύτρωση από τα πέτρινα χρόνια και την κατάρα που κράταγε την ομάδα στα χαμηλά και μετά ήρθαν οι παικταράδες και η μπάλα. Ο κορμός του ’89 συμπληρώθηκε με παίκτες όπως οι Τσιάρτας, Κασάπης, Σαμπανάντζοβιτς, Δημητριάδης, Αλεξανδρής και πολλοί ακόμα. Αλλά υπήρχε κορμός. Από τον Μανωλά, τον Σαβέβσκι και τον Σαββίδη με τον Οκόνσκι, μέχρι τον Χατζή, τον Βασιλόπουλο, τον Κούτουλα και τον Παπαϊωάννου.

Αρα, στο δικό μου μυαλό δεν αποτελεί λόγο ανησυχίας η εικόνα της ΑΕΚ στο Περιστέρι και στα υπόλοιπα φιλικά και επίσημα. Ακόμα και σε μια ομάδα όπως η Σεντ Ετιέν – ανατροπή έκανε το Σάββατο στην έδρα της, εκεί που η Ενωση έμεινε όρθια – η ΑΕΚ κράτησε. Είχε συνοχή, σωστή λειτουργία, ήταν η ομάδα που έψαξε το γκολ. Είμαι πεπεισμένος, πως όσο περνά ο καιρός, όταν βρεθεί ρόλος για τον Μπακασέτα, λυθεί ο Αλμέϊδα, ανέβει ο Πατίτο, έρθει ο εξτρέμ, τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα και εκεί. Αλλά η άμυνα είναι εκείνη που θα οδηγήσει στον τίτλο.

• ΑΕΚ
• κετσπάγια
• τσιγκρίνσκι