Ρονάλντο και Μέσι. Ποιος μπορεί (σχεδόν) μόνος του;

Για να το ξεκαθαρίζω από την αρχή δεν πρόκειται για ένα ακόμα άρθρο σύγκρισης μεταξύ του Μέσι και του Ρονάλντο. Είναι μια συζήτηση που αφενός με εκνευρίζει αφάνταστα και αφετέρου έχει κουράσει, ειδικά στην… ελληναράδικη εκδοχή της.

Ειδικά, το να τσακώνονται οι «Ροναλντικοί» με τους «Μεσικούς», μειώνοντας με επιχειρήματα της πλάκας, όποιον εκ των δύο, δεν συμπαθούν, τους καθιστά εντελώς γελοίους και τους μεν και τους δε. Καθίστε ρε μπαγλαμάδες και απολαύστε τους Θεούς του ποδοσφαίρου, που έχουμε την τύχη να βλέπουμε στην εποχή μας κι αφήστε τις συγκρίσεις.

Προσωπικά, το έχω γράψει, εδώ και πέντε χρόνια, πως ότι ήταν για μένα στην πρώτη εικοσαετία της ζωής μου, ο Μάικλ Τζόρνταν είναι στην δεύτερη, ο Ρονάλντο, δηλαδή ο κορυφαίος αθλητής του κόσμου.

Και όποιος δεν βλέπει ότι τα επιτεύγματα του Πορτογάλου είναι μοναδικά και αξεπέραστα, θα έπρεπε να συλλαμβάνεται ή έστω να του απαγορεύεται να γράφει για ποδόσφαιρο. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι ο Μέσι δεν είναι η προσωποποίηση του ταλέντου και της χαράς του ποδοσφαίρου.

Πάμε τώρα στο… ζουμί, που είναι το Μουντιάλ. Έχουμε μια πρώτη εικόνα, από κάποιες ομάδες και από κάποιους παίκτες. Και για να εστιάσουμε, στους δύο κορυφαίους του πλανήτη, είδαμε την Πορτογαλία να έρχεται ισόπαλη με την Ισπανία χάρη στο προσωπικό σόου του Ρονάλντο με το χατ τρικ που πέτυχε και την Αργεντινή να έρχεται ισόπαλη με την Ισλανδία με τον Μέσι μοιραίο αφού έχασε το πέναλτι.

Η διαφορά βέβαια της μιας ισοπαλίας με την άλλη είναι πολύ μεγάλη, για τον απλούστατο λόγο ότι για τους Πορτογάλους συνιστά επιτυχία καθώς απέναντί τους, είχαν την πιο ποιοτική ομάδα του κόσμου, που δεν είναι άλλη από την Ισπανία, ενώ αντίθετα για τους Αργεντίνους συνιστά αποτυχία αφού είχαν απέναντί τους, τους Ισλανδούς, σε έναν όμιλο μάλιστα που υπάρχουν, η Κροατία και η Νιγηρία.

Το θέμα όμως δεν είναι ένα ματς, αλλά συνολικά, το τι μπορούν να πετύχουν οι εθνικές ομάδες των δύο κορυφαίων ποδοσφαιριστών του κόσμου. Και το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής. Ρονάλντο και Μέσι, μπορούν (σχεδόν) μόνοι τους;

Το χατ τρικ του Κριστιάνο, δεν είναι η απάντηση. Άλλωστε, χάρη σε χατ τρικ του Μέσι, στον κρίσιμο προκριματικό της Αργεντινής με την Κολομβία, βλέπουμε την Αργεντινή στο Μουντιάλ. Προφανώς, λοιπόν, οι δυνατότητες και των δύο υπερπαικταράδων είναι τεράστιες. Αλλά, αρκούν; Και ποιος εκ των δύο μπορεί να τα καταφέρει (σχεδόν) μόνος του;

Η Πορτογαλία είναι μια ομάδα, στην οποία ο Ρονάλντο δεν είναι απλά ο πρωταγωνιστής, αλλά είναι ΑΥΤΟΣ και οι… άλλοι. Καλοί παίκτες, καλός προπονητής, αλλά τεράστια προσωπικότητα έχει μόνο ο Κριστιάνο. Εκτός όμως από προσωπικότητα, έχει και φόρμα (που μετράει πιο πολύ απ’ όλα σε ένα Μουντιάλ) και φυσικά αυτοπεποίθηση που λυγίζει σίδερα.

Πάμε να αναλύσουμε λίγο το χατ τρικ του; Πρώτο γκολ με πέναλτι, που το κέρδισε ο ίδιος. Ακόμα και στην εκτέλεση πέναλτι, ο… αθεόφοβος είναι μοναδικός. Στο δεύτερο γκολ, όλοι μιλάνε για αποκλειστική ευθύνη του Ντε Χέα. Λάθος. Η μισή αλήθεια είναι αυτή. Η άλλη μισή είναι πως όταν σουτάρει ο Ρονάλντο, τρέμεις από το φόβο σου και μόνο με τη σκέψη που κάνεις σε κλάσματα δευτερολέπτου (ωχ, παναγία μου) αυξάνονται κατακόρυφα οι πιθανότητες να κάνεις γκέλα. Τρίτο γκολ, με απευθείας εκτέλεση φάουλ. Μόνο και μόνο από το σόου που στήνει και τον τρόπο που προετοιμάζεται πριν από την εκτέλεση, κάνει τους αντιπάλους να φοβούνται, την ώρα που ο ίδιος είναι σίγουρος για το 3-3. Τα λέμε…

Ο Μέσι έχει συμπαίκτες με μεγάλη κλάση, από τη μέση και μπροστά, ώστε να μην αισθάνεται μόνος, αλλά από τη μέση και πίσω, η Αργεντινή είναι… βοήθα Παναγιά! Αργή άμυνα, αργά χαφ που ούτε κόβουν, ούτε και δημιουργούν.

Και το κακό που είδαμε πριν από λίγο, είναι ότι από την Αργεντινή λείπουν στοιχεία από το DNA της. Μόνο και μόνο ότι τα «σκυλιά του πολέμου» ήταν οι Ισλανδοί και όχι οι Αργεντίνοι, αρκεί και περισσεύει για να προβληματιζόμαστε, οι Αργεντινόφιλοι αυτού του κόσμου. Τα πέναλτι, φυσικά, τα χάνουν και οι… Θεοί. Ο τρόπος της εκτέλεσης όμως από τον Μέσι, φανερώνει άγχος, φανερώνει βάρος. Το βάρος της ευθύνης και της σύγκρισης. Όχι με τον Ρονάλντο. Αλλά με τον Ντιέγκο.

• Μέσι
• ρονάλντο