Ρε πως τα έφερε η τύχη…

Πως τα χει φέρει η τύχη και μέσα στην εβδομάδα που θα προσπαθήσει η ΑΕΚ να κάνει το πρώτο βήμα για την επιστροφή στην ευρωπαϊκή καταξίωση, περιμένουμε και την κοσμογονία με την έναρξη των εργασιών για το γήπεδο. Βασικά το λέω και ακόμη δεν τολμάω να το πιστέψω.

Όχι γιατί δεν έχω υπόψη μου όλα τα στοιχεία που κάνουν πλέον τους ανθρώπους της ΑΕΚ …να μη κρύβουν σχεδόν τίποτε. Είναι το μέγεθος της εξέλιξης. Είναι η επίγνωση του τι έχει περάσει η Ένωση αυτά τα τέσσερα χρόνια από τις πρώτες εξαγγελίες για το σχέδιο. Είναι το τι συνεχίζει να περνάει ακόμη και τώρα που μιλάμε, από τον λυσσαλέο πόλεμο.

Είναι κυρίως πως με την άγονη δεκαετία στο γηπεδικό, μέχρι να εμφανιστεί ο Μελισσανίδης και το σχέδιο για την «Αγιά Σοφιά», έφτασα κι εγώ να πιστέψω πως δεν υπήρχε περίπτωση για πάρα μα πάρα πολλά χρόνια ακόμη, η ΑΕΚ να αποκτήσει γήπεδο.

Η ώρα τώρα, οι μέρες και οι ώρες και τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα που έρχονται, ανήκουν στην ΑΕΚ, στην ένδοξη ιστορία δεκαετιών και στα εκατομμύρια των οπαδών της, που όποια άποψη και να έχουν για πρόσωπα και καταστάσεις, όλοι βάζουν πάνω απ’ όλα το συμφέρον αυτού που τους ενώνει και θα πανηγυρίσουν με την καρδιά και την ψυχή τους, την στιγμή που θα αρχίσει να γράφεται το νέο μεγάλο κεφάλαιο στην «κιτρινόμαυρη» ιστορία. Δεν ανήκουν στους χυδαίους «τυφλοπόντικες»  που με ελεεινό τρόπο προσπάθησαν και προσπαθούν υπόγεια και φορώντας «μάσκες» να το υπονομεύσουν. Ανήκουν σε όσους αγαπούν την ΑΕΚ.

Η αλήθεια είναι πως τη στιγμή που είμαστε ενόψει τέτοιων κοσμογονικών εξελίξεων, που αλλάζουν την ροή της ιστορίας της Ένωσης, κάθε τι άλλο πάει πίσω σε σημασία. Γι’ αυτό λέω πως είναι περίεργο, που μια τόσο σημαντική αγωνιστική στιγμή για την ΑΕΚ, όπως η πρώτη μάχη με την ΤΣΣΚΑ για τον προκριματικό του Champions League, πέφτει χρονικά πάνω στις εξελίξεις για το γήπεδο.

Αλλά θα πρέπει να κάνουμε προσπάθεια να τα ξεχωρίσουμε και κυρίως θα πρέπει να κάνει προσπάθεια η ομάδα, το τεχνικό τιμ και οι παίκτες, να μείνουν ανεπηρέαστοι από το κλίμα ενθουσιασμού που θα καλύψει τα πάντα σχεδόν με το «καλημέρα» της εβδομάδας, όπως όλα δείχνουν.

Για να πάμε και στο παιχνίδι τώρα, γελάω με όσα ακούω και διαβάζω με αφορμή το ματς της ΤΣΣΚΑ με την Λοκομοτίβ. Λίγο ακόμη και θα μας πουν πως αν δεν περάσει η ΑΕΚ με δυο νίκες θα είναι αποτυχία.

Είδα το παιχνίδι και η εντύπωση που αποκόμισα με τη λήξη του ημιχρόνου, είναι πως απέναντι σε αυτή την ομάδα με την ποιότητα που έχει στο κέντρο και μπροστά και την πολύ ιδιαίτερη, σύνθετη τακτική της, αν η ΑΕΚ δεν είναι απόλυτα διαβασμένη και συγκεντρωμένη, όπως και αποφασιστική, η πρόκριση μπορεί … να έχει πετάξει κι από το πρώτο μισάωρο.

Είναι πολύ εύκολο να καταστρέψει αυτή η ΤΣΣΚΑ, οποιαδήποτε ομάδα στο επίπεδο της ΑΕΚ, δεν την έχει «ακτινογραφήσει» καλά και μπει στο γήπεδο… με άγνοια κινδύνου.

Αν το κάνεις όμως, αν καταφέρεις δηλαδή  να ελέγξεις το παιχνίδι της από τη μέση και μπροστά και να τις βάλεις προβλήματα στο να πλησιάσει την περιοχή σου με τον τρόπο και την ποικιλία κινήσεων που ξέρει να το κάνει, τότε θα αρχίσεις να έχεις ελπίδες.

Δεν λαμβάνω υπόψη μου εδώ τους συγκυριακούς ποδοσφαιρικούς παράγοντες. Μιλάω για τα δεδομένα όπως είναι πριν αρχίσει το παιχνίδι, που όπως κάθε ποδοσφαιρική αναμέτρηση δεν ξέρεις τι θα σου βγάλει και που μπορεί να κριθεί.

Αλλά η σοβαρή, ρεαλιστική προσέγγιση των δεδομένων πριν, λέει πως η βάση για να έχει πιθανότητες η ΑΕΚ απέναντι σε αυτή την υψηλού ποιοτικού επιπέδου ομάδα, με την αξιοσημείωτη ομοιογένεια και την ικανότητα να παίζει καλά μια τακτική δύσκολη για τον αντίπαλο, είναι αρχικά να καταφέρεις να την ελέγξεις και να της κόψεις από τη δυναμική της.

Αυτά τα βαρύγδουπα, του τύπου «είναι αργοί πίσω, αν τους πιέσεις ψηλά από την αρχή θα έχουν πρόβλημα», τ΄ ακούω βερεσέ.  Θέλει πολύ ισορροπία κατά την άποψη μου η προσέγγιση αυτού του ματς και το μόνο που δεν υπάρχει, είναι «εύκολες» συνταγές.