Που να βαράμε τον πισινό μας κάτω...

Το ζήσαμε και αυτό στην φετινή σεζόν των θαυμάτων. Μια τεράστια ανατροπή σε ντέρμπι, που σε απογειώνει και αυτό το τέλος – έμφραγμα. Σε αυτό το εκπληκτικό πάντως ντέρμπι, στην πραγματικότητα όλα ήταν λογικά. Όλα όσα έγιναν είχαν εξήγηση.

Το πρώτο ημίχρονο ήταν αποτέλεσμα του θαυμάσιου διαβάσματος του παιχνιδιού από τον Ουζουνίδη, που δεν υπήρξε αδυναμία της ΑΕΚ που να μην άφησε ανεκμετάλλευτη. Απέναντι σε αυτό, ο Χιμένεθ δεν είχε να αντιπαρατάξει τίποτα. Αυτή την φορά το περίερο 4-3-3 που παίζει η ΑΕΚ, με τον Αϊντάρεβιτς σε ένα ρόλο που ειδικά σε αυτή την διάταξη δεν υπάρχει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, ξεγυμνώθηκε τελείως.

Όπως λογικό ήταν πως όταν ο αντίπαλος έχει την ικανότητα να σε πρεσάρει και εσύ έχεις τρεις αμυντικούς λίγους με την μπάλα στα πόδια ( Βράνιες, Λαμπρόπουλο, Ντίντακ) και έναν …λίγο γενικώς ( τον Γκάλο ), τότε θα έχεις μεγάλο πρόβλημα.

Ωστόσο στο δεύτερο ημίχρονο φάνηκε το δυνατό σημείο του Χιμένεθ, που είναι πως αυτό που έχει στα χέρια του έχει καταφέρει να το ξυπνήσει και να είναι ικανό να βγάλει την αντίδραση που είδαμε. Είναι τεράστιο επίτευγμα, μεγαλείο σκέτο, το ότι η ΑΕΚ ισοφάρισε ένα ματς που έχανε με 0-2 στο ημίχρονο, ντέρμπι, απέναντι σε έναν αντίπαλο που εμφανίστηκε τόσο καλύτερος.

Το παιχνίδι η ΑΕΚ το έχασε, γιατί κατά την άποψη μου ακόμη και σε αυτό το δεύτερο ημίχρονο, ο Μανόλο έκανε λάθη που έπαιξαν ρόλο. Λάθος ήταν κατά την γνώμη μου οι δύο αλλαγές στο ημίχρονο, αλλά με την τροπή που είχε το ματς, είναι κάτι που βλέπεις συχνά και τελικά όπως και να χει του βγήκε.

Αλλά με το σκεπτικό που έγινε και με τις αλλαγές θέσεων που επέφερε, σαν σύλληψη ήταν λάθος.

Αυτό που σίγουρα ήταν μεγάλο λάθος και έπαιξε ρόλο στην τελική ευθεία, ήταν η αντικατάσταση του Σιμόες. Ο Πορτογάλος εκτός από το ότι ήταν σούπερ στο διάστημα που η ΑΕΚ πίεσε και σε αυτή την πίεση έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο ατομικά, έπεσε θύμα ενός ρίσκου αχρείαστου σε εκείνο το σημείο.

Η ΑΕΚ μείωσε, το ματς ήταν στο 63′ και δεν υπήρχε κανένας λόγος εκεί να τα παίξεις όλα για όλα. Πόσο μάλλον αφού ήδη πίεζες. Και μπορεί λόγω του φόβου που φανερά υπήρχε πλέον στον Παναθηναϊκό η πίεση να συνεχίστηκε με… την φόρα των προηγούμενων λεπτών και να ήρθε η ισοφάριση, αλλά στο τελευταίο τέταρτο, το τεράστιο κενό στο κέντρο, αποδείχθηκε καθοριστικό.

Δεν ήταν μόνο η φάση του γκολ. Υπήρξαν και άλλες δυο τρεις περιπτώσεις πριν, που οι φιλοξενούμενοι βγήκαν με… στρέμματα χώρο μπροστά. Αυτή η εικόνα δεν υπήρχε λόγος να υπάρχει. Ούτε ο Μπακασέτας ήταν καθοριστικός στο να φτάσει στην ισοφάριση η ΑΕΚ. Αντίθετα, άμεσα σχεδόν με την αλλαγή του Σιμόες, φάνηκε η διαφορά για όποιον έβλεπε προσεκτικά.

Η ΑΕΚ πλέον είναι με το μαχαίρι στον λαιμό πάλι για τα play off, αν χάσει στον Πλατανιά τα πράγματα σκουραίνουν πολύ και το μόνο σίγουρο είναι πως με την ήττα στο ντέρμπι, εκτός από τα δύο ματς κυπέλλου με τον ΟΣΦΠ, κάνει… σούπερ σημαντικά και όλα τα υπόλοιπα ματς μέχρι το τέλος της κανονικής σεζόν στο πρωτάθλημα. Ακόμη και αν κερδίσει στον Πλατανιά, είναι πιθανό να συνεχίσει να την κυνηγάει η Ξάνθη.

Πάμε τώρα και στις λεπτομέρειες που πρέπει να συγκρατήσουμε.

Η βελτίωση της ΑΕΚ σε καίρια σημεία που χαρακτηρίζουν την πορεία μιας ομάδας, είναι αναμφισβήτητη με τον Χιμένεθ στον πάγκο. Ωστόσο έχει συνοδευτεί από αστοχίες, που δεν έρχονται στο επίκεντρο λόγω των θετικών, μέχρι το βράδυ της Κυριακής, κατά κανόνα αποτελεσμάτων.

Το 4-3-3 που παίζει ο Χιμένεθ δεν έχει λογική στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, όταν στηρίζεσαι σε έναν παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Αϊντάρεβιτς. Υποτίθεται πως έχεις δύο εσωτερικά χαφ, που ο ρόλος τους σε αυτό το σύστημα είναι στην ουσία «box to box». Έτσι πρέπει να είναι δηλαδή, για μια ομάδα που στόχο έχει να κερδίζει.

Εσύ τι έχεις; Τον Αϊντάρεβιτς που τελικά παίζει πιο πίσω και από τον Σιμόες και η απουσία του κοντά στην περιοχή του αντιπάλου, βγάζει μάτια και τον Γιόχανσον, που αν ξέρουμε κάτι με σιγουριά εδώ και δυο χρόνια, είναι πως βολεύεται καλύτερα να παίζει πιο πίσω και σχεδόν παράλληλα με τον Σιμόες.

Το ακόμη πιο εκπληκτικό, είναι πως για να γίνει αυτό που βλέπουμε, πάει ο Μάνταλος αριστερά.

Για να μη μακρυγορούμε. Ανεξάρτητα της όποιας εκτίμησης θέλει να κάνει ο καθένας για την ποιότητα των επιλογών που διαθέτει η ΑΕΚ και αν είναι αρκετές για να διεκδικεί πρωτάθλημα, ένα είναι το σίγουρο. Στον άξονα οι καλύτεροι της παίκτες είναι Σιμόες και Γιόχανσον σαν δίδυμο σαν αμυντικά χαφ και ο Μάνταλος μπροστά τους σε ελεύθερο ρόλο.

Οτιδήποτε διαφορετικό παίζει η ΑΕΚ και οποιαδήποτε θυσία του ρόλου που πρέπει να έχουν αυτοί οι παίκτες γίνεται για οποιοδήποτε λόγο, είναι λάθος. Ακόμη και στο διάστημα που το 4-3-3 λειτούργησε επί Πογέτ – όχι για πολύ μεγάλο θυμίζω- δεν ήταν παραγωγικό όσον αφορά την δημιουργία.

Η ΑΕΚ έχει πάθει μεγάλη ζημιά φέτος με τον τρόπο που επιλέχθηκε να μπει ο ο Αϊντάρεβιτς στην ομάδα. Το παιδί είναι καλός παίκτης, αλλά έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και το λέω από την αρχή. Πιστεύω πως μετά την καλοκαιρινή προετοιμασία και σε ατομικό επίπεδο και σε επίπεδο σύνδεσης και χημείας με την ομάδα, θα παρουσιαστεί καλύτερος, αλλά αυτό που γίνεται από την περίοδο του Μοράις και το συνεχίζει και ο Μανόλο, δεν έχει καμιά λογική. Δεν δικαιολογείται από τίποτα. Ακόμη και μεις το… τραβάμε από τα μαλλιά κάποιες φορές, για να πούμε «α, σήμερα ήταν καλός…».

Αυτά με τα πράγματα που μπορούν να διορθωθούν από έναν προπονητή. Υπάρχουν και άλλα όμως.

Η ΑΕΚ αν θέλει να λέει πως θα κάνει σοβαρή προσπάθεια το καλοκαίρι να φτιάξει ομάδα που θα χτυπήσει το πρωτάθλημα, πρέπει να δει κάποια πράγματα όπως είναι. Επιτέλους πρέπει να γίνει αυτό.

Τι εννοώ; Ο Ντίντακ έδωσε και την ψυχή του και με τον Παναθηναϊκό και είναι καλύτερος από ποτέ με τον Χιμένεθ. Ε, λοιπόν αυτός ο Ντίντακ, ο καλύτερος που έχουμε δει στις δύο σεζόν που είναι στην ομάδα, δεν φτάνει για μια ομάδα που θέλει να χτυπήσει πρωτάθλημα.

Δεν μπορείς να έχεις αριστερό μπακ, που δεν μπορεί να αξιοποιήσει εννιά στις δέκα μπάλες που θα πάρει για να πλαγιοκοπήσει. Δεν μπορείς να έχεις αριστερό μπακ που να μην είναι σε θέση να παίξει με σιγουριά την μπάλα όταν συμμετέχει στο «χτίσιμο» από πίσω.

Γκάλο: Με το που ανανέωσε ο Γκάλο, εξέφρασα την απορία μου. Καλός, χρήσιμος, με παιχνίδια που έχει ξεχωρίσει, αλλά αν ο 30αρης Γκάλο, μετά από δυο γεμάτες σεζόν είναι το δεξί μπακ, με το οποίο η ΑΕΚ θα κάνει το βήμα παραπάνω, τότε καλύτερα να προετοιμαζόμαστε για ανάλογα σκηνικά με τα φετινά και για του χρόνου. Ταβάνιασε, πως το λέμε;

Και στα μεγάλα ματς, ακόμη και στις καλές του περιόδους είναι ελλειματικός. Με ποιο σκεπτικό η ανανέωση του Γκάλο, ήταν η πρώτη που έγινε – πιάνει και θέση ξένου (!)- δεν μπορώ να το καταλάβω.

Η ΑΕΚ επίσης πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά με το αν ο Τσιγκρίνσκι θα είναι σε θέση να την βοηθήσει ουσιαστικά του χρόνου. Αλλιώς χρειάζεται όχι ένα, αλλά δύο στόπερ (έναν για βασικό και έναν για εναλλακτική του )που να ξέρουν τι να κάνουν με την μπάλα στα πόδια. Όχι να σε πρεσάρει ο αντίπαλος και να μην μπορείς να βγάλεις την μπάλα πουθενά. Το ίδιο και ο αριστερός μπακ και δεξί μπακ υψηλότερου ποιοτικού επιπέδου από τον Γκάλο.

Αυτά είναι πράγματα που αν δεν διορθωθούν εδώ θα είμαστε και του χρόνου – πρώτα Ο Θεός – και θα λέμε τα ίδια.

Ας δούμε την αλήθεια. Το ίδιο βοηθούσε την ανάπτυξη του Παναθηναϊκού ο Χουλτ, όπως ο Ντίντακ αντίστοιχα της ΑΕΚ; Το ίδιο γερά πατούσε στο γήπεδο και γινόταν επικίνδυνος, ο Γκάλο με τον Κουλιμπαλί; Για να μη νομίζει κανείς πως ζητάμε και τον Ντάνι Άλβες ή τον Εβρά.

Το ίδιο έπαιζαν την μπάλα κυρίως ο Μολέδο, αλλά ακόμη και ο Κουτρουμπής, με τα δύο στόπερ της ΑΕΚ; Πρωτάθλημα, χωρίς να έχεις αυτά τα στοιχεία που περιγράφουμε από την ανάπτυξη σου από την άμυνα δεν διεκδικείς, ΠΟΥ ΝΑ ΒΑΡΑΣ ΤΟΝ ΠΙΣΙΝΟ ΣΟΥ ΚΑΤΩ.

Όπως πρωτάθλημα δεν διεκδικείς αν δεν προσθέσεις ένα ή δύο αθλητικούς μέσο – επιθετικούς. Ομάδες χωρίς ταχύτητα και αθλητικότητα στα άκρα ειδικά, που να πηγαίνουν για υψηλούς στόχους, δεν υπάρχουν. Ο μέσος όρος της ΑΕΚ σε αυτόν τον τομέα, είναι κάτω από όσο πρέπει και χρειάζεται.

Δεν πάω στην συζήτηση για τον βασικό φορ. Ο Αραούχο έχει δείξει τι απαιτεί η ΑΕΚ. Αν δεν είναι ο ίδιος, πρέπει να είναι επιτέλους ένας πραγματικά ποιοτικός παίκτης, που να είναι και σε θέση να βοηθήσει κανονικά όλη την χρονιά βέβαια.

Η ΑΕΚ μπορεί να χτυπήσει ότι είναι σε θέση να χτυπήσει ως το τέλος της σεζόν, όπως είναι. Με πιο σωστή διαχείριση από δω και πέρα, μπορεί σίγουρα, όπως και με την ευχή να επιστρέψει ο Τσιγκρίνσκι και να μείνει ως το τέλος υγιής.

Αλλά μη γελιόμαστε. Για να είναι η ομάδα που θέλουμε και θα μπορέσει να δώσει στον κόσμο της τις χαρές που αξίζει, χρειάζεται άλλους παίκτες σε καίριες θέσεις, ειδικά στην άμυνα. Το λέω ξανά, αν θέλουμε να μιλάμε για μια ομάδα ανταγωνιστική σε διάρκεια και όχι μία με καλά και όχι καλά στοιχεία, που σε κάποια ματς θα κυριαρχούν τα πρώτα και σε κάποια άλλα τα δεύτερα.