Όταν θα μπείτε το βράδυ στο πούλμαν...

Η αλήθεια είναι ότι έτσι όπως τα είχε… καταφέρει η ΑΕΚ μέχρι τα μέσα Γενάρη, ρίχνοντας τον φίλαθλο κόσμο της στην… κατάθλιψη, μας ανάγκαζε να χρησιμοποιούμε μέσα στη σεζόν, σχεδόν για όλα τα παιχνίδια, τον χαρακτηρισμό «ματς της χρονιάς», που λογικό κι επόμενο ήταν κάποια στιγμή να χάσει τη σημασία του. Όπως και να έχει όμως, από τη στιγμή που απόψε στο Φάληρο, διακυβέβευεται το 50% του μοναδικού στόχου που αφορά σε τρόπαιο, ο χαρακτηρισμός «ματς της χρονιάς» κολλάει αυτόματα.

Μπορεί να πρόκειται για πολύ διαφορετικά παιχνίδια, σε σχέση με το προηγούμενο στο ίδιο γήπεδο, όπου η ΑΕΚ με τον Κετσπάγια στον πάγκο, δεν είχε… κατέβει να παίξει ή εν πάση περιπτώσει, δεν ήξερε πως να παίξει, με αποτέλεσμα να ρωτάνε ο Μάνταλος και ο Λαμπρόπουλος προς τον πάγκο, τι να κάνουν (δυστυχώς, αξέχαστο σκηνικό), εντούτοις για μένα, το νούμερο ένα ζητούμενο όποτε η ΑΕΚ πηγαίνει στο συγκεκριμένο γήπεδο είναι η νοοτροπία της.

Πολύ απλά, όποτε πάει με φόβο, χάνει από τα… αποδυτήρια. Όποτε πάει με το μαχαίρι στα δόντια, τους κάνει… γιο-γιο και το μόνο που την σταματά και της έχει στερήσει τόσες νίκες, είναι η διαιτησία. Όποτε διαπιστώνω αυτή τη φοβική νοοτροπία, τρελαίνομαι και δεν την δικαιολογώ με τίποτα.

Δεν γίνεται δηλαδή να πήγε η ΑΕΚ στο Φάληρο, με Ανέστη, Μπακάκη, Λαμπρόπουλο, Τζανετόπουλο, Σοϊλέδη, Ανάκογλου, Πλατέλλα, Μάνταλο, Αραβίδη συν τον Μπαρμπόσα και τον Γιόχανσον και με αλλαγές τον Ρόβα, τον Σαρρή και τον Κρισάντους (κι όλοι αυτοί πριν από 2 χρόνια, χωρίς την παραμικρή εμπειρία μεγάλων αγώνων) και να τους πήρε το… σκαλπ, ούσα ομάδα Β’ Εθνικής και με διαιτησία 100-0 υπέρ του ΟΣΦΠ και να πηγαίνει φέτος με Τσιγκρίνσκι, Λέσκοτ, Ντίντακ, Γιόχανσον, Χριστοδουλόπουλο, Πατίτο, Γκάλο, τους Μάνταλο, Ανέστη και Λαμπρόπουλο έχοντας πλέον και εμπειρία και παραστάσεις μεγάλων αγώνων συν τον Μπακασέτα και να διασύρεται αγωνιστικά από τον φετινό ΟΣΦΠ…

Καλές και… άγιες, λοιπόν, οι αναλύσεις που γίνονται πάντα, πριν και μετά από κάθε ντέρμπι, το ίδιο εννοείται ότι θα συμβεί κι απόψε μετά το ντέρμπι. Και ο ρόλος ο δημοσιογραφικός επιτάσσει την κριτική, την άποψη για το ποιος προπονητής θα αποδειχτεί διαβασμένος, ποιος αδιάβαστος κ.τ.λ. Αλλά, προσωπικά, θα επαναλάβω, αυτό που κάνω πριν από κάθε επίσκεψη της ΑΕΚ στο συγκεκριμένο γήπεδο, ότι το παν είναι η ψυχολογία με την οποία θα πάει όλη η αποστολή της «Ένωσης» στο Φάληρο.

Ποδόσφαιρο είναι, ντέρμπι είναι, όλα τα αποτελέσματα είναι ανοιχτά, ειδικά από τη στιγμή, που η ομάδα πάει επιτέλους να παίξει στο «Γ. Καραϊσκάκης» χωρίς να σκέφτεται ότι θα την… πιστολιάσει η διαιτησία.

Όλα θα μπορούμε να τα συζητήσουμε και να τα αναλύσουμε απόψε, μετά το ματς. Αλλά το να δούμε την ΑΕΚ να μπαίνει και να παίζει φοβισμένα, είναι εκ προοιμίου αδικαιολόγητο, απαράδεκτο και δεν θα σηκώνει καμία συζήτηση. Για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε…

Μπείτε με το μαχαίρι στα δόντια, κερδίστε κάθε μονομαχία, βγάλτε όλο σας το πάθος, παίξτε με λίγα λόγια ως ΑΕΚ. Και όταν θα μπείτε το βράδυ στο πούλμαν για την επιστροφή της αποστολής, να έχετε άπαντες ήσυχη τη συνείδησή σας, ότι κάνατε όλα όσα έπρεπε να κάνετε.

Αν συμβεί αυτό και είναι κάτι που θα φανεί από τα πρώτα λεπτά, ειλικρινά πιστεύω πως η ΑΕΚ γύρω στις 21:30 που θα έχει λήξει το ματς, θα είναι το γκραν φαβορί για την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου και το ΟΑΚΑ θα είναι… τίγκα στη ρεβάνς.

Πάθος, πίστη, καθαρό μυαλό κι όλα θα πάνε καλά. ΑΕΚ να ‘σαι και να μην φοβάσαι! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΙΔΕΑ, ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!