Ούτε ο… Τσίλης δεν σε χαλάει, όταν έχεις δει τέτοια ΑΕΚ!

Ούτε ο… Τσίλης δεν σε χαλάει, όταν έχεις δει τέτοια ΑΕΚ!
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Όπου και να βρίσκεσαι, όταν είσαι δίπλα στην ΑΕΚ, είναι μαγικά… Το αν είσαι στο Μπριζ ή στην Ξάνθη, στο Μιλάνο ή στη Λιβαδειά, στη Βιέννη ή στο Αγρίνιο, αυτομάτως περνά σε δεύτερη μοίρα.

Η βασική διαφορά έγκειται στην επιστροφή. Όταν γυρίζεις ύστερα από αρνητικό αποτέλεσμα, είσαι μέσα στην πίκρα. Όταν γυρίζεις ύστερα από θετικό, είσαι μέσα στην… τρελή χαρά.

Ακόμα κι αν είσαι στη Λιβαδειά, ο Κώστας ο Τσίλης σου λέει γύρω στις 23:00 «μισή ωρίτσα γράψιμο έχω παιδιά και φύγαμε» και τελικά καταλήγεις, περιμένοντάς τον, να έχεις φάει και τον… σουβλατζή, να πηγαίνεις και για ποτό και αν δεν ήσουν στη Λιβαδειά αλλά σε άλλο μέρος, ίσα που προλάβαινες να κάνεις και κάνα… bachelor party (που λέει ο λόγος)!

Αν όμως νωρίτερα, έχεις δει Λιβάγια-Αραούχο, την ΑΕΚ να κάνει το δικό της… πάρτι μέσα στο γήπεδο και αυτή η εικόνα να συνοδεύεται από «Ενωσίτικες» ιαχές που έρχονται από τα βουνά της Βοιωτίας, καμία ταλαιπωρία δεν είναι ικανή να σε… χαλάσει. Απλά, σκέφτεσαι ότι στο επόμενο ταξίδι που θα είσαι μαζί με τον Τσίλη, καλά θα κάνεις να διανυκτερεύσεις.

Για την εμφάνιση της ΑΕΚ στη Λιβαδειά δεν χρειάζεται να σχολιάσω κάτι. «Μίλησε» από μόνη της. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει νοήμων άνθρωπος που να κατέχει από ποδόσφαιρο και να μην αποδέχεται ότι αυτή τη στιγμή, είναι η καλύτερη και η πιο σοβαρή ομάδα στην Ελλάδα.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση, ούτε πως θα πάρει το πρωτάθλημα, ούτε καν πως είναι το φαβορί. Ένα πρωτάθλημα, που είναι πολύ πιθανό, να το διεκδικήσουν ως το τέλος και οι τρεις (ΑΕΚ, ΟΣΦΠ, ΠΑΟΚ) και στο οποίο θα μετρήσει κάθε λεπτομέρεια. Θα μετρήσουν και οι μεταγραφικές κινήσεις που θα κάνουν οι τρεις διεκδικητές του τίτλου και το κατά πόσον θα τους… βγουν οι χειμερινές μεταγραφές.

Και φυσικά, θα μετρήσει και κάθε πόντος. Γιατί, είναι μεν σημαντικό το να παραδέχονται φίλοι και αντίπαλοι ότι η ΑΕΚ έχει την καλύτερη ομάδα, αλλά πιο σημαντικό είναι να κερδίζει, είτε παίζοντας καλά, είτε μέτρια.

Τα παιδιά μας, σήμερα ξεκουράζονται, σωματικά και πνευματικά, αύριο θα κάνουν επί της ουσίας τη μοναδική προπόνηση ενόψει Αούστρια, μεθαύριο θα ταξιδέψουν για Βιέννη και Πέμπτη βράδυ έχουμε τον «τελικό».

Κακά τα ψέματα και άγχος έχουμε και αγωνία έχουμε και την Πέμπτη το βράδυ, θα είμαστε με τα… πιεσόμετρα. Δεν θα έπρεπε, αλλά λίγο το ότι η ΑΕΚ άργησε να… εμφανιστεί στο γήπεδο για ένα ολόκληρο ημίχρονο στο ματς με την Ριέκα, λίγο αυτός ο ανεκδιήγητος διαιτητής που «είδε» επιθετικό φάουλ του Αραούχο και δεν άφησε το ματς να τελειώσει με 3-2, λίγο η τελευταία μεγάλη ευκαιρία του «Τσίνο», λίγο το ‘να, λίγο τ’ άλλο, θα… πεθάνουμε πάλι την Πέμπτη το βράδυ.

Κι αν ο μη γένοιτο, δεν πάνε καλά τα πράγματα (εγώ χτυπάω ξύλο, αλλά χτυπήστε κι εσείς), θα είμαστε ακόμα πιο… πεθαμένοι μετά και δεν θα ‘χει ύπνο. Αλλά, ακόμα κι αν συμβεί αυτό (ξαναχτυπάω ξύλο, επαναλάβετε μετά από μένα), το πρωί της Παρασκευής, θα πρέπει να γυρίσουμε το… κουμπάκι γιατί ο «πόλεμος» που πρέπει να κερδηθεί πάση θυσία, είναι αυτός του πρωταθλήματος.

Κι αν είναι μια φορά «τελικός» αυτός με την Αούστρια, με την Κέρκυρα, με τον Απόλλωνα και ούτω καθεξής, είναι δέκα φορές «τελικός». Και καλό θα είναι, τώρα που τελείωσε η Λιβαδειά, να κοπεί… μαχαίρι η «κασέτα» περί βατού προγράμματος. Αυτά είναι ωραία στα λόγια, αλλά η πράξη απέχει παρασάγγας.

Δεν μιλάμε για ομάδες που είναι «σάκος του μποξ». Η Κέρκυρα κέρδισε τον ΠΑΟ στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος κι έχει βγάλει την ψυχή και του ΟΣΦΠ και του ΠΑΟΚ. Κι εκτός έδρας, έχει πάρει τρεις ισοπαλίες.

Ο δε Απόλλων Σμύρνης, έχει πάρει ισοπαλία από τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, έχει πάρει ισοπαλία από τον ΠΑΟΚ, έχει κερδίσει την Ξάνθη, έχει κερδίσει τον ΠΑΣ, έβγαλε την ψυχή του ΠΑΟ και δυσκόλεψε πολύ και τον ΟΣΦΠ στο Φάληρο.

Επίσης, μιλάμε για δύο ακόμα παιχνίδια πρωταθλήματος στο δρόμο προς τα Χριστούγεννα και όταν λέμε στην ΑΕΚ «στο δρόμο προς τα Χριστούγεννα», δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη επεξήγηση. Και μετά από αυτά, «έσκασε» και η πρώτη κυπελλική μάχη για τους «16», κόντρα στον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο.

Με τον οποίο Παναιτωλικό, η ΑΕΚ έχει να παίξει τρεις φορές μέσα σε 20 μέρες. Δύο σερί στο Αγρίνιο, πρώτα για Κύπελλο και μετά για πρωτάθλημα και μετά στο ΟΑΚΑ για τη ρεβάνς του Κυπέλλου.

Τα τονίζω αυτά, γιατί υπάρχει μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα, μετά το χθεσινοβραδινό «διπλό» στη Λιβαδειά, ότι τα δύσκολα τελείωσαν. Βαθιά νυχτωμένοι είναι όσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο, για να εξηγούμαστε…

Υ.Γ.: Όλος ο κόσμος στέκεται – και λογικό είναι – από χθες βράδυ, στους Λιβάγια και Αραούχο. Προσωπικά (και για αυτό τον βάζω και στη φωτογραφία), θέλω να σταθώ στον Σιμόες. Δεν υπάρχουν λόγια για αυτό το παλικάρι. Και δεν θα γράψω και τίποτα για να μην τον ματιάσω. Εν τω μεταξύ, πιστέψτε με, δεν μπορεί να αποδώσει η τηλεοπτική εικόνα, το πόσο βρώμικα και αντιαθλητικά, τον έπαιξαν οι παίκτες του Λεβαδειακού. Λες και τον είχαν βάλει σημάδι. Όπως επίσης, αλήτικο ήταν και το αντιαθλητικό μαρκάρισμα του Τριποτσέρη στον Αραούχο στο 91’, κάπου στο κέντρο του γηπέδου, στη φάση που πήγε απολύτως λογικά, να ζητήσει το λόγο ο Μπακασέτας και είδε την κίτρινη του Κομίνη.

Υ.Γ.2.: Δεν είδα το ματς, κλεισμένος σε μπουθ, αλλά σε εξωτερικό χώρο, απέναντι από την κερκίδα των οπαδών του Λεβαδειακού. Μου προκάλεσε πολύ μεγάλη στεναχώρια, όπως και σε όλη την ομάδα της ΑΕΚ, αυτή η κατάσταση με τη μαθητική κερκίδα του Λεβαδειακού να βρίζει επί 90 λεπτά. Όχι επειδή έβριζαν την ΑΕΚ. Όποιον και να έβριζαν, ακριβώς το ίδιο θα ήταν. Μιλάμε για παιδάκια 12-15 ετών να βωμολοχούν ακατάπαυστα, να βρίζουν μανάδες και σπίτια και να λένε συνθήματα μέχρι και για… φυτά στον Παρνασσό. Και φυσικά την παραμικρή ευθύνη δεν έχουν τα παιδάκια. Αλλά, δεν βρέθηκε κάποιος χριστιανός από εκεί δίπλα, κάποιος γονιός, κάποιος προπονητής τους (πολλά από αυτά φόραγαν φόρμες και λογικά προέρχονται από κάποια ακαδημία) να τους πει να σταματήσουν; Προφανώς μιλάμε για γήπεδο και κανένα γήπεδο δεν είναι «εκκλησία» και μπινελίκια ακούγονται παντού, χωρίς εξαιρέσεις. Αλλά, από μαθητική εξέδρα, τουλάχιστον εγώ, τέτοιο… non stop υβρεολόγιο, δεν έχω ξανακούσει. Και μην πείτε ότι έπεσα από το… διάστημα. Όποιος ήταν εκεί, έμεινε με το στόμα ανοιχτό, ακούγοντάς τα και αποτέλεσε μέγα θέμα συζήτησης.

Υ.Γ.3.: Ομάδα-οικογένεια, που σε… φτιάχνει. Λαός που σε συγκινεί. Μια ΑΕΚ που κάθε μέρα σου προκαλεί έντονα συναισθήματα, με πρώτο την υπερηφάνεια. Αξίζει μια μεγάλη χαρά την Πέμπτη.

Υ.Γ.4.: Το μπάσκετ… ευτυχώς δεν το είδα. Μια χαρά… δικαιολογία έχω για να μην σχολιάσω κάτι.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X