Όσοι γλίτωσαν φέτος το ψυχιατρείο, να μην πάνε του χρόνου

Τελείωσε ουσιαστικά η φετινή απίστευτη σεζόν για την ΑΕΚ, που θα προσπαθήσει στα τελευταία δύο ματς να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί για να κάνει την ζωή της πιο εύκολη στο ξεκίνημα της επόμενης σεζόν. Μαθηματικά υπάρχουν βέβαια ελπίδες που περνάνε και από το ΠΑΟΚ-Παναθηναϊκός, αλλά με προϋπόθεση αυτό που είδαμε και στη Λεωφόρο, να κάνει δύο νίκες με ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ και Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη. Στην ιστορία με τις τιμωρίες δεν θέλω να μπω αυτή τη στιγμή, γιατί είναι τελείως στον αέρα και κανείς δεν μπορεί να πει κάτι με ασφάλεια.

Δεν αιφνιδιάστηκα απ’ ότι έγινε στην Λεωφόρο. Το μόνο που μένει σαν «αν», από πλευράς ποδοσφαιρικής συγκυρίας, είναι η ευκαιρία του Λάζαρου, που είναι μοναδική, από την άποψη πως μπορούσε να δώσει στον Αραούχο και να βάλει γκολ στην κένη εστία ο Αργεντινός. Πάει αυτό, άλλωστε και ο Παναθηναϊκός αμέσως πριν είχε δοκάρι.

Δεν αιφνιδιάστηκα, γιατί αυτό που έπαιξε η ΑΕΚ στα προηγούμενα τρία ματς, θα ήταν φυσιολογικά αυτό που θα έπαιζε και στην Λεωφόρο. Κι ό,τι καθόταν.

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο έπαιξε η ΑΕΚ και στα τέσσερα ματς. Ίδια η τακτική, ίδια τα ζητούμενα, ίδιες οι αναγκαστικές οι μη ανορθογραφίες στις θέσεις των παικτών. «Κλειστό» 4-3-3, με προσπάθεια για πίεση ψηλά, κλεψίματα και κόντρα επιθέσεις. Μέχρι εκεί.

Αιφνιδιάστηκε απόλυτα ο ΠΑΟΚ, πήρε το ματς τον ρυθμό που μας βόλευε, ήρθε η μεγάλη νίκη. Αιφνιδιάστηκε η ΑΕΚ από τον Πανιώνιο, δεν μπόρεσε να παίξει ποδόσφαιρο σε κανένα διάστημα του ματς, έχασε.

Ήρθε ο Παναθηναϊκός με ακόμη περισσότερες απουσίες στο ΟΑΚΑ, δεν μπορούσε να κάνει κάτι, με τα χίλια ζόρια και χωρίς ποδόσφαιρο, ήρθε το γκολ. Πάει η ΑΕΚ στην Λεωφόρο, με την ίδια φιλοσοφία, πιο δυναμικός ο Παναθηναϊκός στην έδρα του, χάνεται η ευκαιρία του Λάζαρου, ποδόσφαιρο δεν μπορεί να παίξει, τρώει το γκολ, τελειώνει το παραμύθι.

Είναι μια ομάδα, που δεν έχει επιθετικό πλάνο, είναι ξεκάθαρο. Από την στιγμή που δεν της βγαίνει αυτό που έχει ετοιμάσει, δεν μπορεί να αντιδράσει και ο Χιμένεθ κάνει απανωτές αλλαγές και ανακατατάξεις στην διάταξη, που απλά επιβεβαιώνουν αυτό. Πως στο δημιουργικό παιχνίδι, δεν υπάρχουν δουλεμένες, παγιωμένες σκέψεις.

Η πραγματικότητα, έχει δύο πιθανές όψεις. Η μία είναι πως ο Χιμένεθ ενδεχομένως να μας φέρνει με σκληρό τρόπο, μπροστά σε μια ανάλογα σκληρή πραγματικότητα.

Πως δηλαδή αυτή η ομάδα δεν μπορεί να παίξει δημιουργικό ποδόσφαιρο με τα υλικά που διαθέτει και πως με έναν συγκεκριμένο τρόπο μόνο, μπορεί να παίζει με τους παίκτες που έχει.Πολύ περισσότερο, πως δεν μπορεί να διεκδικήσει στόχους, που περνάνε μέσα από περισσότερα από ένα δύο ματς.

Να πω το εξής χαρακτηριστικό. Μέχρι και το πρώτο ματς στο Φάληρο, για μένα είναι η περίοδος που ο Χιμένεθ σαν «καμικάζι», σηκώνει την ΑΕΚ και με τον συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού, συν την αλλαγή στην ψυχολογία, παίρνει τα αποτελέσματα που φέρνουν την ομάδα κοντά στους στόχους. Η ομάδα ανεβασμένη και ψυχολογικά και τονωμένη από την αύρα του προπονητή της, παίζει και ψήγματα καλού ποδοσφαίρου περιστασιακά, τουλάχιστον σε ματς που… την παίρνει.

Το πρόβλημα, που φαίνεται καθαρά σε όλα τα ματς της Ένωσης από την ρεβάνς στο Κύπελλο και μετά, είναι πως όταν μπαίνει στην διαδικασία για να τελειώσει την πρόκριση με τον Ολυμπιακό, μετά να πάρει το Κύπελλο και μετά να βγει και πρώτη στα play offs, εμφανίζεται απόλυτα ανίκανη να παίξει ποδόσφαιρο. Σημαδιακό κι ότι στο Φάληρο είναι το τελευταίο γκολ του Αραούχο.

Όπως είπα και πριν, αυτό μπορεί απλά να σημαίνει αυτό που είπε έμμεσα μετά το ματς με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ και πιο άμεσα αμέσως μετά την λήξη του αποψινού, ο Χιμένεθ. Είπε για «Τσάμπιονς Λιγκ που είναι για μεγαλύτερες ομάδες με μεγαλύτερη καρδιά» κι απ’ ότι άκουσα προσωπικά  εγώ και για «mejores jugadores». Δηλαδή μεγαλύτερους παίκτες. Το άκουσα καθαρά, δεν είδα να καταγράφεται στις δηλώσεις όπως μπήκαν στα σάιτ.

Η άλλη όψη, μπορεί να είναι πως ο Χιμένεθ είναι ένας προπονητής «καμικάζι», ιδανικός γι’ αυτό που έκανε από τα τέλη Γενάρη, μέχρι και το Φάληρο και όχι ιδανικός, γι’ αυτό που έγινε το ζητούμενο στην τελική ευθεία. Πως δηλαδή «βραχυκύκλωσε», ένιωσε ανασφάλεια και «μίκρυνε» την ομάδα σε σχέση με τις πραγματικές της δυνατότητες, από την ρεβάνς με τον Ολυμπιακό και μετά.

Οπότε ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Οι περισσότεροι πιστεύω θα πείτε, πως μάλλον είναι στραβός ο γιαλός… Δεν αντιλέγω, αλλά και το πώς θα «αρμενίσουμε», οφείλει να το σκεφτεί καλά ο κουμανταδόρος.

Είναι βέβαιο όμως, πως ανεξάρτητα από τον Χιμένεθ ή οποιονδήποτε προπονητή, οι «ενέσεις» ποιότητας που χρειάζεται αυτή η ομάδα, είναι πολύ μεγάλες.

Δεν θα κάνω το λάθος να επιχειρήσω να απαντήσω εγώ, για το ποια από τις δύο όψεις που περίγραψα πιο πάνω,  είναι η αληθινή. Ίσως κάποια αλήθεια να κρύβεται και στις δύο.

Το μόνο σίγουρο είναι πως την απάντηση καλούνται να την δώσουν οι υπεύθυνοι της ΑΕΚ και πρέπει να την δώσουν. Όποια από τις δύο όψεις θεωρούν πως είναι η πραγματική, οδηγεί αντίστοιχα σε σημαντικές αποφάσεις. Κρίσιμες για την επόμενη σεζόν, στην οποία δεν πρέπει να είναι το ζητούμενο να πάνε στο ψυχιατρείο, όσοι με μαγικό τρόπο την γλίτωσαν φέτος, από τους οπαδούς της ΑΕΚ.

ΥΓ1: Δεν ξέρω τι έγινε με τον Σιμόες. Περίεργο μου φαίνεται αυτό που συνέβη, δεν έχω τον Πορτογάλο για να δηλώνει «καταπονημένος» ανήμερα ενός κρίσιμου ματς, από αυτά που μας έχει συνηθίσει να μη χάνει με τίποτε. Πάντως η ιστορία με τους Πατίτο και Βάργκας, μας έδειξε πως το τελευταίο δεκαήμερο, κάτι συμβαίνει. Κάτι δεν πάει καλά. Ο δε Σιμόες, δεν κάθισε καν στον πάγκο. Βγήκε από την αποστολή, για να μπει ο «τελειωμένος» από την Τρίτη Πατίτο. Ο οποίος μάλιστα από εκεί που την μια μέρα παρουσιάστηκε σαν παράδειγμα προς αποφυγή από πλευράς αφοσίωσης, κλήθηκε τελικά να βοηθήσει για να βγει το φίδι από την τρύπα. Ομαλότητα δεν δηλώνουν αυτές οι καταστάσεις.

ΥΓ2: Ο Γκάλο, είναι η τρίτη φορά από τότε που έχει έρθει στην ΑΕΚ, που δίνει πέναλτι με χέρι στον αντίπαλο. Πέρσι στα Γιάννινα, φέτος στην Ξάνθη και στην Λεωφόρο. Ομολογώ πως περίμενα πως θα υπήρχε επιβράβευση για την καλή εμφάνιση του Μπακάκη την Κυριακή. Την άποψη μου για την ανανέωση του συμβολαίου του Βραζιλιάνου, την έχω πει από τότε που υπέγραψε.

ΥΓ3: Πέντε κάρτες χάρισε ο Ζαχαριάδης στον Παναθηναϊκό στο πρώτο ημίχρονο, άλλες δυο τρεις στο δεύτερο.

ΥΓ4: Άραγε θα μάθουμε ποτέ, πως γίνεται ξαφνικά στα play offs αυτό  που αντιπροσωπεύει ποδοσφαιρικά πλέον ο Ούγκο Αλμέιδα, να αποκτά προτεραιότητα σε σχέση με αυτό που έδειξε φέτος ο Τόμας Πέκχαρτ;

ΥΓ5: Θα ακουστούν και θα γραφτούν διάφορα για τον Αραούχο. Είπα πιο πάνω κάτι, σε σχέση με τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Κατά την άποψη μου, η συζήτηση είναι αστεία. Η ΑΕΚ όπως παίζει από τον πρώτο ημιτελικό με τον Ολυμπιακό και μετά, όχι τον Αραούχο, τον Λουίς Σοάρες να είχε μπροστά, το ίδιο θέμα θα είχε πάνω κάτω. Ειδικά για τον Αραούχο, το μόνο σίγουρο είναι πως ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας και η διαχείριση του στα τελευταία ματς και τον αποσυντόνισαν και πιθανολογώ πως του μείωσαν και την «τρέλα» που βλέπαμε μέχρι πριν από λίγο καιρό.