Το «να τους ξυπνήσει» το έχει σίγουρα

Με τον Χιμένεθ να το πάμε σιγά – σιγά βέβαια. Αλλά όχι τόσο σιγά, έτσι ώστε να μην παραδεχθούμε πως στο πρώτο του ματς στον πάγκο, η ΑΕΚ έτυχε να κάνει το καλύτερο της παιχνίδι φέτος. Ή μάλλον δεν έτυχε ακριβώς.

Έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με τον Μοράις ο Χιμένεθ. Και αυτό το πλεονέκτημα, λέγεται… Μοράις. Του έδωσε μια ομάδα που δούλευε σωστά και σε σύγχρονα πρότυπα στην προπόνηση. Μια ομάδα που έχει μεγάλο πρόβλημα μεν από την εποχή του Κετσπάγια σε βασικούς τομείς, όπως η ένταση και η διάρκεια στο παιχνίδι της, αλλά ο Πορτογάλος ότι γινόταν να διορθώσει μέσω της προπόνησης σε μεγάλο βαθμό το διόρθωσε.

Δεν παραλαμβάνει ο Χιμένεθ, το απόλυτο χάος που παρέλαβε ο Μοράις λοιπόν. Έτσι για την πρώτη νίκη που ήταν τόσο απαραίτητη, μπορούσε να υπολογίζει πως με την κατάλληλη παρέμβαση στην ψυχολογία, θα είχε αποτελέσματα. Φυσικά και με κάποιες ορθόδοξες επιλογές στην ενδεκάδα, για τις οποίες σίγουρα θα δέχθηκε και κάποια βοήθεια στο πρώτο παιχνίδι.

Από εκεί και πέρα, έδειξε ότι ο πρώτος στόχος που έχει να κάνει με την επιλογή του, δηλαδή το «να τους ξυπνήσει», δεν είναι ανέφικτος. Ακολουθούν στην σειρά και άλλα δύσκολα ματς για να πιστοποιηθεί αυτό, αλλά φάνηκε πως μπορεί να το πετύχει.

Η ανεβασμένη ψυχολογία, παίζει ρόλο και σε άλλα πράγματα. Είδαμε ας πούμε την ΑΕΚ απέναντι στην Τρίπολη να πρεσάρει πιο ψηλά και με μεγαλύτερη ένταση, για μεγάλα διαστήματα. Είδαμε να λειτουργεί στα περσινά πρότυπα το δίδυμο των Γιόχανσον και Σιμόες και έτσι να αναπληρώνουν το ότι δεν είναι και οι πιο άρτιοι από τεχνικής πλευράς χαφ. Με την πίεση και τα κλεψίματα στο κέντρο, που έδιναν επιθέσεις.

Είδαμε και τον Χιμένεθ να το ζητάει αυτό, με μεγαλύτερη επιμονή στο δεύτερο ημίχρονο μάλιστα, ίσως και γιατί έβλεπε πως οι παίκτες έπεφταν και ήθελε να διαπιστώσει μέχρι που αυτό είναι κυρίως ψυχολογικό και μέχρι που μπαίνει στην μέση και η – πρόωρη;- σωματική καταπόνηση.

Σε κάθε περίπτωση και για να κλείσουμε γρήγορα το κεφάλαιο αυτού που στην πραγματικότητα είναι μια απλή νίκη με καλή εμφάνιση, διαπιστώσαμε πόσο μέσα στις δυνατότητες αυτής της ομάδας, είναι να κερδίζει εύκολα ομάδες σαν τον Αστέρα, που είναι και αυτές από τις οποίες έχει πάθει την μεγάλη βαθμολογική ζημιά. Πόσο δηλαδή υπερβολικό είναι αυτό που έχει συμβεί ως τώρα με τις γκέλες και πόσο έχει απαξιώσει ένα δυναμικό που δεν είναι για να βρίσκεται σε αυτή την βαθμολογική θέση. Τουλάχιστον αυτό.

Η ΑΕΚ χρειάζεται όμως να ανεβάσει την ποιότητα της σε συγκεκριμένες θέσεις. Έχει πλέον έναν αξιόπιστο επιθετικό, τον Πέκχαρτ που μπορεί να προσφέρει πολλά ειδικά σε αυτό το επίπεδο ανταγωνισμού, αλλά έχει ανάγκη τον επιθετικό που θα την ανεβάσει επίπεδο και ο Τσέχος θα είναι μια ασφαλής λύση πίσω του. Αυτό με δεδομένο πως ο Αλμέιδα θα συνεχίσει έτσι, δηλαδή ένα καλό 45λεπτο, να του στοιχίζει δυο τρεις αγώνες εκτός. Αν παίζει συχνότερα; Δεν πας με αυτόν τον υπολογισμό. Θέλεις παίκτη πρώτης γραμμής. Και πάει να βρει μια τέτοια λύση η ΑΕΚ, μετά το κάζο με τον Ντίας.

Για το αριστερό μπακ, επιμένω πως προς το παρόν φαίνεται αναγκαία η μεταγραφή και ας είδαμε τον Ντίντακ μεταμορφωμένο. Πόσο καιρό μπορεί να κρατήσει αυτή η μεταμόρφωση όμως και πόσες φορές μπορεί να παίζει με τόση αυτοθυσία όση είδαμε απέναντι στην Τρίπολη, ο Ισπανός; Λέτε να βρει το κουμπί του, ο συμπατριώτης προπονητής;

Για τον Ντίας δεν ξέρω. Δεν τον έχουμε δει, δεν τον είδαμε στην ουσία ούτε στο Αγρίνιο. Ντεμπούτο σε ένα γήπεδο πισίνα, δεν μπορεί να κριθεί. Αλλά από την άλλη και το να είναι η λύση που θα καλύψει την ΑΕΚ αντί του …συνηθισμένου Ντίντακ, πάλι μου φαίνεται δύσκολο.

Ρώτησα τον Χιμένεθ στην συνέντευξη Τύπου, τι του έχουν πει για τον Τσιγκρίνσκι. Δεν τον ρώτησα τυχαία. Είναι πολύ σοβαρό το θέμα, γιατί χωρίς τον Ουκρανό και κυρίως χωρίς να ξέρει κανείς με σιγουριά πότε θα επιστρέψει, η ΑΕΚ έχει πρόβλημα και στα στόπερ.

Στο ματς του ΟΑΚΑ το απόγευμα της Κυριακής,  Λαμπρόπουλος και Βράνιες τα πήγαν μια χαρά. Ο Λαμπρόπουλος είναι για μένα από τους κορυφαίους ως τώρα στην σεζόν και από τους ελάχιστους Έλληνες της… σειράς του, που έχει καταφέρει στον τρίτο χρόνο της παρουσίας του να παίζει δυο κλάσεις πάνω από αυτό που είχες στο μυαλό σου για εκείνον. Ο Βράνιες επίσης άρεσε στο συγκεκριμένο ματς.

Μόνο που έχουν περίπου το ίδιο στυλ. Αλτικοί, γρήγοροι, δυναμικοί, όχι ιδιαίτερα καλοί με την μπάλα στα πόδια. Και στο ίδιο ύψος περίπου. Δεν είναι ορθόδοξο να είναι μαζί στο ίδιο σχήμα. Το κανονικό είναι ο Τσιγκρίνσκι με έναν από τους δύο. Αλλά χωρίς τον Τσιγκρίνσκι, με τον φετινό Κολοβέτσιο, σου δημιουργείται πρόβλημα. Και τότε πραγματικά λες πως παρά το ανορθόδοξο του πράγματος, καλύτερα να παίζουν μαζί Λαμπρόπουλος και Βράνιες.

Το πρόβλημα δεν θα υπάρχει στην συνέχεια, αν στην περίπτωση του Κολοβέτσιου, δούμε τον Χιμένεθ να έχει την επίδραση που είχε πριν από έξι χρόνια περίπου σε παίκτες όπως ο Μάκος και ο Καράμπελας. Αλλιώς υπάρχει πρόβλημα και γι’ αυτό να πω την αλήθεια δεν με χάλαγε και τόσο το να έπαιρνε η ΑΕΚ τον Τζαβέλλα.

Φυσικά και ένας εξτρέμ με ταχυδυναμικά χαρακτηριστικά, φαντάζει επίσης χρήσιμος και ίσως να είναι η πιο πιθανή μεταγραφή της ΑΕΚ, μετά από αυτή του φορ.

Απλά να πω εδώ, πως με την ομάδα βελτιωμένη συνολικά, περιμένω να δω πολύ περισσότερα από τον Λάζαρο, που ήδη απέναντι στον Αστέρα ανέβασε στροφές. Ο δε Πατίτο, είναι επίσης για μένα μια σίγουρη περίπτωση παίκτη που όσο βλέπουμε την ΑΕΝ να ανεβαίνει, θα καταλάβουμε πως έχουμε δει λίγα ακόμη από όσα μπορεί να δώσει. Και στην φετινή μετριότητα ως τώρα της ΑΕΚ, έχει ήδη δώσει αρκετά.

Προσωπική μου εκτίμηση, είναι πως αυτή η εβδομάδα δεν θα κλείσει χωρίς η ΑΕΚ να έχει πάρει φορ και θα μένει να απαντηθεί το ερώτημα για το αν θα δούμε να προστίθεται αριστερό μπακ ή εξτρέμ. Προς το παρόν υπερέχει η δεύτερη περίπτωση.

Για τον Χιμένεθ, το να ξεκινήσει έτσι όπως ξεκίνησε ήταν υπέρ- απαραίτητο. Όπως και για την ΑΕΚ. Το ότι κατάφερε να συνδυάσει την παρουσία του, με ένα τόσο καλό ματς για την ομάδα, είναι ακόμη καλύτερο. Τα δύσκολα είναι μπροστά όμως. Η διάρκεια, η ψυχολογική σταθερότητα, η ένταση στο παιχνίδι της Ένωσης, είναι μεγάλα στοιχήματα και αρχικά τουλάχιστον, ο χρόνος που έχει ανάμεσα στα συνεχή παιχνίδια είναι λίγος. Αλλά σου δίνει την εντύπωση, πως ήρθε πολύ αποφασισμένος να το παλέψει.