Μην την πατήσουμε όπως ο λαγός με τη χελώνα!

Βρισκόμαστε στα μέσα της δεύτερης εβδομάδας, που όταν είσαι έξω από την ΑΕΚ, θαρρείς ότι δεν κινείται φύλλο και πως οι πάντες στην «Ένωση» κάνουν διακοπές. Και φυσιολογικό είναι να εξάγεις αυτό το συμπέρασμα. Δεν είναι όμως αυτή η αλήθεια. Ούτε βέβαια, από την άλλη, επικρατεί κάποιος τρελός πανικός.

Απλά, η ΑΕΚ βρίσκεται στο χρονικό σημείο, όπου ακόμα έχει την πολυτέλεια να έχει επικεντρώσει τη στόχευσή της κάπου συγκεκριμένα, παρακολουθώντας παράλληλα κι άλλες υποθέσεις χωρίς να φορτσάρει γι’ αυτές.

Κι όταν η συγκεκριμένη στόχευση έχει το ονοματεπώνυμο «Νάτσο Σκόκο», νομίζω ότι αξίζει και λίγη υπομονή παραπάνω απ’ όλους μας, αλλά και το να πάνε λίγο πίσω τα υπόλοιπα μεταγραφικά ζητήματα.

Τα επισημαίνω το «λίγη» και το «λίγο», γιατί για παράδειγμα σε επτά μέρες από σήμερα, αφενός δεν θα ισχύουν και αφετέρου η υπόθεση Σκόκο θα πρέπει να έχει κλείσει και να έχουν δρομολογηθεί οι επόμενες κινήσεις.

Σήμερα όμως που μιλάμε, η ΑΕΚ μπορεί να παλεύει για να ντύσει τον «υδραυλικό» στα κιτρινόμαυρα, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την ίδια. Το ίδιο θα ισχύει (όσον αφορά στον τρόπο και όχι στο χρόνο) αφότου κλείσει το θέμα του Νάτσο και με τον έτερο βασικό στόχο της ομάδας, που δεν είναι άλλος από τον Αραούχο.

Επαναλαμβάνω το «σήμερα», γιατί θα πρέπει να επισημάνουμε ότι τα προηγούμενα χρόνια, η διοίκηση της ΑΕΚ και όσοι ήταν κατά καιρούς υπεύθυνοι για τον προγραμματισμό και τον μεταγραφικό σχεδιασμό, δεν εκμεταλλεύτηκαν τον όσο χρόνο είχαν υπέρ τους, με αποτέλεσμα να τρέχουν τελευταία στιγμή, κάτι που είχε ως λογικό επακόλουθο να γίνουν λάθη.

Αυτή τη στιγμή, υπάρχει ακόμα χρόνος, αλλά με την ομάδα να φεύγει για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας της στις 29 Ιούνη και να παίζει τον πρώτο προκριματικό του Τσάμπιονς Λιγκ στις 25 ή 26 Ιουλίου, έχει τεράστια σημασία και πολύ μεγάλη διαφορά, η 14η Ιούνη με την 21η Ιούνη, δηλαδή μια εβδομάδα διαφορά.

Αν για παράδειγμα, τα μεταγραφικά ζητήματα της ΑΕΚ βρίσκονται στο ίδιο στάδιο εξελίξεων την άλλη εβδομάδα τέτοια μέρα κι εμείς εδώ θα συνεχίσουμε να γράφουμε ακόμα για τη μάχη της ΑΕΚ για τον Σκόκο, θα υπάρχει πρόβλημα και θα έχουμε μπει σε φάση ανησυχητικής καθυστέρησης.

Ο Χιμένεθ έχει ζητήσει πέντε κινήσεις και κανονικά οι τέσσερις εξ’ αυτών θα πρέπει να έχουν γίνει μέσα στο επόμενο 15θήμερο. Προφανώς αν έχουν γίνει οι τρεις και η τέταρτη γίνει 3-4 μέρες μετά και η πέμπτη – αν υποθέσουμε ότι θα είναι ο Αραούχο – γίνει λίγο πιο μετά, δεν θα χαθεί ο κόσμος και είναι μέσα στο προβλεπόμενο. Για μεταγραφές μιλάμε και δεν γίνονται με… κομπιούτερ. Άλλο όμως αυτό και άλλο αυτό που έγινε τα προηγούμενα καλοκαίρια και που θα πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή…

Όχι δηλαδή επειδή επιτέλους φέτος, η ΑΕΚ ξέρει με ποιον προπονητή θα πορευτεί και δεν χρειάζεται μεγάλο αριθμό μεταγραφών, να εφησυχάσει και να την πατήσει σαν το λαγό με τη χελώνα στο γνωστό μύθο του Αισώπου…

Υ.Γ.: Το τέλος της σεζόν 2016-2017, μπορεί να βρήκε την ποδοσφαιρική ΑΕΚ με τη γλυκιά γεύση της πρωτιάς στα play offs και της πάρα πολύ σημαντικής, διπλής ευκαιρίας που της δίνει για να επιστρέψει και στην Ευρώπη ύστερα από αρκετά χρόνια απουσίας, αλλά μια δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα δεν θα μπορούσε ποτέ να αποτελέσει λόγο για πανηγυρισμούς από τον φίλαθλο κόσμο της «Ένωσης». Η σκληρή πραγματικότητα του τελικού απολογισμού, θέλει την ΑΕΚ, στο τέλος της σεζόν στα δύο βασικά αθλήματα, αλλά και γενικότερα στα ομαδικά, να είναι η μοναδική μεγάλη ομάδα που δεν πανηγύρισε την κατάκτηση κάποιου τροπαίου. Και κακά τα ψέματα, αυτό το γεγονός, ούτε μπορεί, ούτε και πρέπει να περνά απαρατήρητο. Γιατί, η ιστορία γράφει…

Υ.Γ.2.: Θέλω να πιστεύω ότι ο απολογισμός έχει γίνει σε όλα τα «κιτρινόμαυρα» τμήματα και πως το πρόσημο που έχει μπει είναι αρνητικό χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό. Η ΑΕΚ έχει περάσει πάρα πολλά και πάρα πολύ άσχημα γεγονότα τα τελευταία χρόνια, με τις μαύρες σελίδες σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ να αφορούν σε υποβιβασμούς, κάτι που δεν θα μπορούσε να το διανοηθεί πριν από κάποια χρόνια, ούτε ο πιο απαισιόδοξος «Ενωσίτης», αλλά ούτε και ο πιο αισιόδοξος εχθρός της. Αυτές οι μαύρες σελίδες, έκλεισαν οριστικά και αμετάκλητα, χάρη στους Δημήτρη Μελισσανίδη και Μάκη Αγγελόπουλο. Και για να μην το κουράζουμε, όποιος δεν το βλέπει και δεν το εκτιμά αυτό, έχει πρόβλημα. Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει εσαεί να λέμε… «θυμηθείτε που ήμασταν πριν από λίγα χρόνια και μην είμαστε αχάριστοι», προκειμένου να βρίσκουμε άλλοθι για να πανηγυρίζουμε, δεύτερες και τρίτες θέσεις. Για την ΑΕΚ, μιλάμε…

Υ.Γ.3.: Σημασία τώρα έχει η επόμενη μέρα και ανεξαρτήτως της μεγάλης προσπάθειας, για την οποία μετράμε αντίστροφα, που αφορά σε γήπεδα αντάξια του μεγέθους και της ιστορίας της ΑΕΚ, σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, θα πρέπει σε ΠΑΕ και ΚΑΕ να έχουν συνειδητοποιήσει, την επιτακτική ανάγκη για κατάκτηση τροπαίων για την ΑΕΚ και τον φίλαθλο κόσμο της. Κάπου εδώ βέβαια, έρχεται και μπαίνει ο ρεαλισμός, που είναι απαραίτητος όσον αφορά στη στόχευση των τροπαίων που μπορεί να διεκδικήσει η ΑΕΚ τη νέα σεζόν.

Υ.Γ.4.: Σύμφωνα με τα όσα είδαμε την τελευταία διετία, τόσο από την ΑΕΚ, όσο και από τους ανταγωνιστές της, δεν χωρά αμφιβολία ότι στο ποδόσφαιρο, ο στόχος της κατάκτησης του πρωταθλήματος δεν είναι απλά εφικτός, αλλά θα είναι μια ορατή πραγματικότητα, αρκεί να γίνουν και να ολοκληρωθούν μέσα στο προσεχές διάστημα, οι κινήσεις ενίσχυσης που χρειάζεται η ομάδα για να συμπληρώσει με ποιότητα, με ουσία αλλά και με προσωπικότητα πρωταθλητισμού, την αξιόλογη βάση ρόστερ που ήδη διαθέτει. Από εκεί και πέρα, προφανώς και η ΑΕΚ θα πρέπει να παλέψει για ότι καλύτερο στην Ευρώπη, όπου κακά τα ψέματα, θα πρέπει να έχει σύμμαχό της και την τύχη, προφανώς θα διεκδικήσει για μια ακόμα σεζόν την κατάκτηση του Κυπέλλου. Αλλά, το πρωτάθλημα είναι ξεκάθαρα ο υπ’ αριθμόν ένα στόχος και μάλιστα θα τολμούσα να πω ότι θα πρέπει αυτός ο στόχος να γίνει εμμονή για τους πάντες εντός ΑΕΚ.

Υ.Γ.5.: Όσον αφορά στο μπάσκετ, θα πρέπει με γενναιότητα να παραδεχτούμε ότι για μια ακόμα σεζόν και παρά τις πολύ μεγάλες προσπάθειες της διοίκησης, χωρίς μάλιστα την απαιτούμενη στήριξη από τον φίλαθλο κόσμο της ομάδας (κι εννοώ ποσοτικά και όχι ποιοτικά), κατέστη πασιφανές ότι η απόσταση από τους ΠΑΟ και ΟΣΦΠ είναι ακόμα πολύ μεγάλη. Η… παράνοια του στόχου για μια νίκη επί ενός εκ των δύο, επιτεύχθηκε, αλλά όπως με πολύ πόνο διαπιστώσαμε λίγες μέρες αργότερα με την εντός έδρας συντριβή, η νίκη επί του ΠΑΟ αποτέλεσε απλώς μια εφήμερη χαρά και τίποτα περισσότερο, τίποτα πιο ουσιαστικό. Στη σειρά των ανούσιων μικρών τελικών με τον Άρη, αποδείχτηκε ότι η ΑΕΚ είναι η τρίτη μπασκετική δύναμη της χώρας, γεγονός που αποτελεί τίτλο τιμής για την προσπάθεια του Μάκη Αγγελόπουλου. Ωστόσο, από εδώ και πέρα, θέλω να πιστεύω πως οι βασικοί στόχοι της μπασκετικής ΑΕΚ δεν θα είναι, ούτε η «σκούπα» στους μικρούς τελικούς με τον Άρη ή τον ΠΑΟΚ, ούτε άλλη μια ή δύο νίκες μέσα στη σεζόν κόντρα στους δύο πρώτους. Αντίθετα, το Κύπελλο, όπως και η συμμετοχή στο φάιναλ φορ του Τσάμπιονς Λιγκ, θεωρώ πως είναι πολύ πιο ρεαλιστικοί και ουσιαστικοί στόχοι. Αλλά και ικανοί εφόσον η ΑΕΚ φτάσει ως το τέλος, για να βγάλουν τον κόσμο της ΑΕΚ στους δρόμους και να «γεμίσουν» στη συνέχεια το νέο μπασκετικό σπίτι της «Βασίλισσας».

Υ.Γ.6.: Ξημερώνει 14 Ιούνη… Για όσους έχουμε καθαρές και ζωντανές αναμνήσεις από το έπος του ευρωμπάσκετ του ’87, μας φαίνεται απίστευτο ότι πέρασαν 30 ολόκληρα χρόνια, κι αν μη τι άλλο, μαρτυρά ότι μεγαλώσαμε. Δοξασμένη εκείνη η Εθνική, εις τους αιώνες των αιώνων, για ότι πέτυχε!

• ΑΕΚ