Η μεγάλη πρόκληση, ο μεγάλος κίνδυνος και η... ΣΥΓΚΡΙΣΗ

Η μεγάλη πρόκληση, ο μεγάλος κίνδυνος και η... ΣΥΓΚΡΙΣΗ
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Ουσιαστικά, θέλω να καταπιαστώ με τρία θέματα σήμερα. Με το «Μεγάλο Σάββατο» που έρχεται, με την κρίσιμη Κυριακή και με κάτι ακόμα που θα διαβάσετε παρακάτω και που μου έδωσε την αφορμή το blog του Σταύρου.

Ξεκινάω με το μπάσκετ κι ένα πρώτο μεγάλο «μπράβο» στη «Βασίλισσα», αφού πριν από λίγο,  «έδεσε» οριστικά την πρόκριση στην επόμενη φάση του θεσμού, αφού έχασε και η Σάσαρι και η Ζιελόνα Γκόρα.

Το «ματς της χρονιάς» βέβαια, για μένα, είναι το Σάββατο. Δύσκολο παιχνίδι, στην ομολογουμένως πιο «καυτή» έδρα στην Ελλάδα, όπου δεδομένα οι προκλήσεις και οι παγίδες από τον αντίπαλο θα είναι πολλές.

Θα πρέπει να ξέρουν στην ομάδα της ΑΕΚ, ότι αυτή τη χαρά, την περιμένουν οι «Ενωσίτες» όσο καμία άλλη για φέτος, φυσικά μέχρι στιγμής και μέχρι την επόμενη. Αλλά και επί της ουσίας, να το εξετάσουμε το ζήτημα, νίκη το Σάββατο μέσα στο «Αλεξάνδρειο» θα σημάνει κι ένα οριστικό μήνυμα προς όλους ότι τελεία και παύλα, η ΑΕΚ είναι η ξεκάθαρη και αδιαμφισβήτητη τρίτη δύναμη στο ελληνικό μπάσκετ και πλέον θα φουλάρει για τη μεγάλη υπέρβαση της «σφήνας» στους δύο πρώτους.

Άφησε τον Άρη πίσω πέρυσι στο πρωτάθλημα, τον έχει αφήσει ήδη και φέτος, αν τον αποκλείσει και μέσα στο «σπίτι» του, το Σάββατο, δεν θα υπάρχει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Και φυσικά δεν χρειάζεται και πολλή φαντασία, για να φανταστεί κανείς τι παροξυσμός θα επικρατήσει στους «Ενωσίτες» για τις επόμενες 40 μέρες και μέχρι τον τελικό της 19ης Φεβρουαρίου.

Δεν θέλω να γράψω περισσότερα. Θέλω να πιστεύω ότι θα δούμε και πάθος και καρδιά αλλά και μυαλό και συγκέντρωση, από πλευράς των παιδιών της ΑΕΚ, στον μεγάλο ημιτελικό του Σαββάτου. Επιβάλλεται αυτός ο συνδυασμός για να επικρατήσεις εκεί μέσα και για να μπεις από την αρχή στο παρκέ με… ανοσία για ότι θα γίνεται στις κερκίδες.

Συνεχίζω με ποδόσφαιρο. Όλοι ασχολούνται με τον Μοράις, με το ποιος θα είναι ο πιθανότερος υπηρεσιακός αντικαταστάτης του και με το ποιος ο επόμενος… μόνιμος. Και όλοι – ή έστω οι περισσότεροι – λένε και ξαναλένε και ξαναλένε ότι είναι χαμένη αυτή η σεζόν. Έχει περάσει αυτή η άποψη στον πολύ κόσμο και πολύ φοβάμαι ότι ενδέχεται να έχει περάσει και στην ομάδα.

Δεν διαφωνώ απλά, αλλά θεωρώ πολύ επικίνδυνο αυτό που γίνεται. Θέλω να ελπίζω ότι σήμερα, αύριο και μεθαύριο, θα υπάρξει μια κινητοποίηση στα Σπάτα, κάποια κίνηση ή κάποιες φωνές που θα ξυπνήσουν την ομάδα, για να πάει την Κυριακή στη Λεωφόρο και να κερδίσει. Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω και συγγνώμη που δεν μπορώ να συμβιβαστώ με την παραδοχή ότι όλα τελείωσαν, να δούμε τι θα κάνουμε του χρόνου.

Μα κυρίως, μετά τα όσα έχει περάσει η ΑΕΚ τα προηγούμενα χρόνια, δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να μην γνωρίζουν οι πάντες εντός και γύρω από την ομάδα, ότι μια αρνητική κατάσταση μπορεί να γίνει απείρως χειρότερη. Ελπίζω να έχουν καταλάβει στα Σπάτα ότι ενδεχόμενο ήττας από τον ΠΑΟ, θα φέρει την ΑΕΚ μεταξύ 7ης και 9ης (!) θέσης, αναλόγως και το τι θα κάνουν οι Ατρόμητος, ΠΑΟΚ και Πλατανιάς.

Και μετά ακολουθούν Παναιτωλικός (εκτός), Αστέρας (εντός), Ξάνθη (εκτός). Ελπίζω να έχουν την απαιτούμενη εμπειρία στην ομάδα και να βλέπουν λίγο μπροστά, ώστε να μπορούν να σκεφτούν πως η σημερινή αρνητική κατάσταση, από ελεγχόμενη είναι πολύ εύκολο να γίνει ανεξέλεγκτη. Η ΑΕΚ τα έχει κάνει χάλια, η ΑΕΚ προφανώς και δεν θα πάρει το πρωτάθλημα, αλλά έχει ανοιχτούς και πολύ σοβαρούς στόχους να διεκδικήσει.

Και ευελπιστώ ότι δεν έχει καμία διάθεση για να διαλυθούν τα πάντα. Ας αναλογιστούν, λοιπόν, οι πάντες, μόνο και μόνο τον αποδεδειγμένο κανόνα και στη ζωή, αλλά και στην ΑΕΚ, ότι στο ερώτημα «έλα μωρέ τώρα, πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα απ’ ότι είναι τώρα», η απάντηση είναι… «πολύ».

Κλείνω με το τρίτο θέμα, που όπως ανέφερα και στον πρόλογο, την αφορμή μου την έδωσε το blog του Σταύρου και η σύγκριση της ποδοσφαιρικής με την μπασκετική ΑΕΚ. Πάει αρκετός καιρός τώρα. Το βλέπω σε εκατοντάδες σχόλια, σε αθλητικά σάιτ και σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Την κάνουν αυτή τη σύγκριση και πολλοί διαδικτυακοί μου φίλοι, στα στάτους μου στο facebook.

Δεν μου αρέσει, ομολογώ, αυτή η σύγκριση, αλλά δεν μπορώ να παραγνωρίσω ότι συμβαίνει. Σύγκριση στην πορεία, στη βελτίωση, στην προσπάθεια, στην εξέλιξη, σε λίγο απ’ όλα ή και σε όλα μαζί. Δεν θα σταθώ στα ακραία σχόλια, που τάσσονται με φανατισμό υπέρ της στήριξης στο ένα τμήμα και εναντίον του άλλου.

Η ΑΕΚ είναι ΑΕΚ, πάντα και παντού. Και δεν έχει καμία λογική να στηρίζεις μια ομάδα όταν πάει καλά και να μην την στηρίζεις όταν δεν πάει. Είναι σαν να αγαπάς το παιδί σου περισσότερο όταν σου φέρνει καλούς βαθμούς και λιγότερο όταν σου φέρνει άσχημους.

Όπως και να ‘χει, θεωρώ ότι είναι μια σύγκριση που δεν θα έπρεπε να γίνεται. Αλλά γίνεται. Κι αν έχει κάποιο νόημα να σταθείς σε αυτή είναι να εντοπίσεις κάποιες διαφορές που θα έχουν ουσία για την ΑΕΚ να γραφτούν. Σε αυτό θα επιχειρήσω να σταθώ, παρακολουθώντας από κοντά, τόσο ως δημοσιογράφος, όσο και ως φίλαθλος, τα δύο τμήματα, αλλά ομολογώ χωρίς να είμαι και απόλυτα σίγουρος για το τι ακριβώς γίνεται, ειδικά στο ποδόσφαιρο.

Αυτές οι διαφορές δεν έχουν να κάνουν τόσο με την επίτευξη προσωρινών στόχων. Για παράδειγμα, πέρυσι η ΑΕΚ στο ποδόσφαιρο κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας, κέρδισε δύο φορές τον ΟΣΦΠ, κέρδισε όλα τα ντέρμπι εντός και άξιζε να πάρει και την 1η θέση στα play offs και δεν την πήρε για μια φάση. Στο μπάσκετ, το μόνο που κατάφερε ήταν να πάρει την 3η θέση, αφήνοντας από κάτω τον Άρη.

Ως εκ τούτου, η σεζόν ήταν πιο πετυχημένη για το ποδόσφαιρο σε σχέση με το μπάσκετ, αλλά και πάλι είναι άδικη η σύγκριση αφού η ομάδα μπάσκετ έχει μπροστά της, δύο «βουνά» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που την περασμένη 15ετία, έκαναν άλματα προς τα εμπρός κι ενώ η ΑΕΚ έκανε… άλματα προς τα κάτω.

Ο φετινός απολογισμός θα γίνει στο τέλος της σεζόν. Αυτή τη στιγμή, η ποδοσφαιρική ΑΕΚ βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση, αλλά εγώ επιμένω ότι θα είναι «έγκλημα» αν αποδεχτεί ότι η σεζόν είναι χαμένη και δεν έχει κανένα νόημα.

Αυτή τη στιγμή, επίσης, το τμήμα μπάσκετ αποθεώνεται και όντως πάει πολύ καλύτερα αφού η μοναδική ήττα εκτός προγράμματος ήταν αυτή στην Ρόδο, αλλά οι ίδιοι που το αποθεώνουν, θα το κράζουν αν το Σάββατο δεν συμβεί αυτό που όλοι επιθυμούμε, στον πιο ρεαλιστικά εφικτό στόχο της σεζόν.

Αν θα έβαζα έναν τίτλο στο που εντοπίζω εγώ τη βασική διαφορά είναι στο ότι η ΑΕΚ στο μπάσκετ, μου βγάζει περισσότερη ζωντάνια σε όλα τα επίπεδα. Ακόμα και πέρυσι, που υπήρξε σωρεία λανθασμένων επιλογών, δεν υπήρχαν «νεκρά διαστήματα», αλλά μια διαρκής κινητικότητα. Το βλέπεις ή ακόμα κι αν δεν το βλέπεις, το διαισθάνεσαι ότι το συγκεκριμένο τμήμα είναι σε μια συνεχή εγρήγορση. Και δεν μιλάω μόνο για το αγωνιστικό κομμάτι.

Στο ποδόσφαιρο, ακόμα κι όταν συμβαίνει αυτό – γιατί δεν γίνεται να λησμονούμε πόσα βήματα προόδου έχουν γίνει σε πολλούς τομείς – δεν φτάνει αυτό μέχρι τον κόσμο. Κι έτσι, έχουμε φτάσει στο σημείο να γράφεται και να ακούγεται συνεχώς, ειδικά το τελευταίο διάστημα, ότι η ποδοσφαιρική ομάδα έχει αφεθεί στην τύχη της! Κάτι που είναι πολύ άδικο και δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Αλλά, σίγουρα κάτι δεν γίνεται σωστά για να βγαίνει προς τα έξω, μια τέτοια εικόνα.

Εκεί που θα εντόπιζα εγώ πάντως, την πιο ουσιαστική διαφορά, είναι στον πολύ κομβικό τομέα των Ακαδημιών. Το ότι στο μπάσκετ οι Νέοι είναι πρώτοι, οι Έφηβοι είναι 3οι και την επόμενη εβδομάδα, αν κερδίσουν τον ΠΑΟ, θα είναι 2οι, όπως και το ότι οι Παίδες είναι 1οι στη δική τους κατηγορία, αν μη τι άλλο, φανερώνει ότι γίνεται δουλειά.

Ακόμα πιο σημαντικό γεγονός όμως, αποτελούν η παρουσία των Σκουλίδα, Τσαλμπούρη και Άτιτς στην πρώτη ομάδα, το ότι έχουν υπογράψει επαγγελματικά συμβόλαια οι Μωραΐτης και Χατζηδάκης, το ότι στην μπασκετική πιάτσα μιλάνε όλοι για ταλέντα 13 και 14 ετών που έχει η ΑΕΚ, όπως ο Σπύρογλου και ο Ζαρκαδούλας που ανήκουν αυτή τη στιγμή στους Παίδες και που με την κατάλληλη δουλειά, θα αποτελέσουν το «χρυσό» μέλλον του ελληνικού μπάσκετ. Αν μη τι άλλο, υπάρχουν διάθεση και πλάνο και αυτό βγαίνει προς τα έξω.

Αντίθετα, εκτός από την ανάδειξη του Γαλανόπουλου, που και αυτός με τα… τρελά που γίνονται τελευταία, κοντεύει να ξεχαστεί, για να μην πω να «καεί», τι άλλο κέρδος έχει να επιδείξει η ΑΕΚ; Και δεν στέκομαι στην 10η θέση της Κ20, γιατί δεν προέχει το αποτέλεσμα και η βαθμολογική θέση στα τμήματα των Ακαδημιών. Και καλώς δεν προέχει κατά τη γνώμη μου.

Άλλωστε στις πιο χαμηλές ηλικίες, όπως στην Κ17 και στην Κ15, η ΑΕΚ είναι 1η και 2η αντίστοιχα. Αλλά, το βασικό ερώτημα παραμένει το ποια είναι μέχρι στιγμής, τα απτά αποτελέσματα από τη δουλειά στις Ακαδημίες, εκτός από την ανάδειξη του Κώστα Γαλανόπουλου, που προανέφερα.

Και να σας πω και κάτι άλλο; Έχει πέσει μπόλικο χρήμα στις Ακαδημίες της ΑΕΚ. Και εργάζεται σε αυτές, ένα «στρατός υπαλλήλων» και πεπειραμένων ανθρώπων. Και μπορεί να γίνεται δουλειά που να αποφέρει καρπούς σε 2-3 χρόνια και να μην το έχουμε καταλάβει. Αλλά, ακόμα κι αν συμβαίνουν όλα αυτά, δεν το ξέρει και δεν το έχει καταλάβει κανένας… Κι αυτό, είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X