Ας μείνουμε στους νέους

Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Πρώτον, οι παίκτες της ΑΕΚ που εμφανίστηκαν στην Καρδίτσα δεν πρόκειται ποτέ ξανά να βρεθούν μαζί στην ίδια ενδεκάδα. Άρα με δεδομένο το παραπάνω γεγονός και ανεξάρτητα απ’ την κάκιστη εμφάνιση, δεν είναι δυνατόν το συγκεκριμένο ματς να αποτελέσει κριτήριο για την πορεία του Δικεφάλου στη συνέχεια της σεζόν. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι είναι και κάποιου είδους δικαιολογία για το αρνητικό αποτέλεσμα.

Δεύτερον, για μια ομάδα επιπέδου ΑΕΚ δε μπορεί να αποτελεί δικαιολογία ούτε η οποιαδήποτε κατάσταση του αγωνιστικού χώρου. Ακόμα κι αν μιλάμε για το χειρότερο τερέν, όπως το …χωράφι της Καρδίτσας, δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι στον ίδιο αγωνιστικό χώρο έπαιζε και ο αντίπαλος. Δε λέω ότι σε τέτοιο βούρκο μπορεί να παιχθεί ποιοτικό ποδόσφαιρο. Είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί. Παίζεις όμως για το αποτέλεσμα και ως μεγάλη ομάδα παίρνεις αυτό που θέλεις και συνεχίζεις την πορεία σου.

Τρίτον, σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Όπως με τον Ατρόμητο, έτσι και κόντρα στην Αναγέννηση, το 2-0 έγινε 2-2 μέσα σε λίγα λεπτά. Τα ατομικά λάθη σίγουρα έπαιξαν σημαντικό ρόλο, αλλά δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος του αρνητικού αποτελέσματος και το γεγονός αυτό θα πρέπει να προβληματίσει τόσο τον Μοράις όσο και τους ποδοσφαιριστές. Είναι θέμα νοοτροπίας; Φυσικής κατάστασης; Κούρασης; Ό, τι κι αν είναι, οφείλουν να το εντοπίσουν και να το διορθώσουν.

Ένα ακόμα πρόβλημα (και δεν πρόκειται για κάτι καινούριο) είναι ότι η ομάδα δεν έχει αντίδραση όταν “στραβώσει” το παιχνίδι. Μάλλον για να ακριβολογούμε, διαθέτει ελάχιστους ποδοσφαιριστές ικανούς να αλλάξουν την ροή ενός αγώνα με μια τους ενέργεια, ή γενικά με την αγωνιστική τους ποιότητα, ειδικά όταν υπάρχει η πίεση του χρόνου και του αρνητικού αποτελέσματος. Πως αλλάζει αυτό; Μόνο με ποιοτική ενίσχυση του ρόστερ.

Απ’ το παιχνίδι στην Καρδίτσα, αν θέλει κάποιος να βρει θετικά στοιχεία μπορεί να σταθεί στην αγωνιστική παρουσία, στο πάθος και στις ικανότητες του Κώστα Γαλανόπουλου και του Ηλία Τσέλιου. Δύο παιδιών που προέρχονται απ’ τις ακαδημίες της ομάδας και δείχνουν πως αξίζουν όχι μόνο να πάρουν ευκαιρίες, αλλά και να στηριχθούν στην πράξη. Ντεμπούτο έκανε και ο νεαρός Γιώργος Γιαννούτσος, ο οποίος αν και ήταν λογικό να έχει άγχος και να μη μπορεί να παίξει όπως θα ήθελε σε έναν τόσο κακό αγωνιστικό χώρο, υπήρχαν στιγμές που έδειξε το ταλέντο του, αφήνοντας τελικά θετικές εντυπώσεις. Η παρουσία των συγκεκριμένων νεαρών ποδοσφαιριστών αποτελεί το μοναδικό στοιχείο που μπορεί να μείνει ως παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα. “Αρκεί όμως αυτό;” θα αναρωτηθεί κάποιος όταν μιλάμε για μια ομάδα επιπέδου ΑΕΚ. Η απάντηση εννοείται ότι είναι “όχι”, γι’ αυτό και μοιάζει ως δεδομένο πλέον πως αν δεν γίνει ουσιαστική ενίσχυση του ρόστερ τον Ιανουάριο, με ετοιμοπόλεμους ποδοσφαιριστές (και όχι πειράματα), η σεζόν θα είναι μια απ’ τα ίδια.

• blog
• ΑΕΚ
• βογιατζάκης
• Καρδίτσα
• κύπελλο